سُورَةُ
سوره ذارياتمکی60به نام خداوند بخشنده بخشایشگرسوگند به بادهایی که (ابرها را) به حرکت درمی‌آورند، 1سوگند به آن ابرها که بار سنگینی (از باران را) با خود حمل می‌کنند، 2و سوگند به کشتیهایی که به آسانی به حرکت درمی‌آیند، 3و سوگند به فرشتگانی که کارها را تقسیم می‌کنند، 4(آری سوگند به همه اینها) که آنچه به شما وعده شده قطعاً راست است؛ 5و بی‌شکّ (رستاخیز) و جزای اعمال واقع‌شدنی است! 6قسم به آسمان که دارای چین و شکنهای زیباست، 7که شما (درباره قیامت) در گفتاری مختلف و گوناگونید! 8(تنها) کسی از ایمان به آن منحرف می‌شود که از قبول حقّ سرباز می‌زند! 9کشته باد دروغگویان (و مرگ بر آنها)! 10همانها که در جهل و غفلت فرو رفته‌اند، 11و پیوسته سؤال می‌کنند: «روز جزا چه موقع است؟!» 12(آری) همان روزی است که آنها را بر آتش می‌سوزانند! 13(و گفته می‌شود:) بچشید عذاب خود را، این همان چیزی است که برای آن شتاب داشتید! 14به یقین، پرهیزگاران در باغهای بهشت و در میان چشمه‌ها قرار دارند، 15و آنچه پروردگارشان به آنها بخشیده دریافت می‌دارند، زیرا پیش از آن (در سرای دنیا) از نیکوکاران بودند! 16آنها کمی از شب را می‌خوابیدند، 17و در سحرگاهان استغفار می‌کردند، 18و در اموال آنها حقّی برای سائل و محروم بود! 19و در زمین آیاتی برای جویندگان یقین است، 20و در وجود خود شما (نیز آیاتی است)؛ آیا نمی‌بینید؟! 21و روزی شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده می‌شود! 22سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این مطلب حقّ است همان گونه که شما سخن می‌گویید! 23آیا خبر مهمانهای بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است؟ 24در آن زمان که بر او وارد شدند و گفتند: «سلام بر تو!» او گفت: «سلام بر شما که جمعیّتی ناشناخته‌اید!» 25سپس پنهانی به سوی خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بریان شده‌ای را برای آنها) آورد، 26و نزدیک آنها گذارد، (ولی با تعجّب دید دست بسوی غذا نمی‌برند) گفت: «آیا شما غذا نمی‌خورید؟!» 27و از آنها احساس وحشت کرد، گفتند: «نترس (ما رسولان و فرشتگان پروردگار توایم)!» و او را بشارت به تولّد پسری دانا دادند. 28در این هنگام همسرش جلو آمد در حالی که (از خوشحالی و تعجّب) فریاد می‌کشید به صورت خود زد و گفت: «(آیا پسری خواهم آورد در حالی که) پیرزنی نازا هستم؟!» 29گفتند: «پروردگارت چنین گفته است، و او حکیم و داناست!» 30 (ابراهیم) گفت: «مأموریت شما چیست ای فرستادگان (خدا)؟» 31گفتند: «ما به سوی قوم مجرمی فرستاده شده‌ایم... 32تا بارانی از «سنگ - گِل» بر آنها بفرستیم؛ 33سنگهایی که از ناحیه پروردگارت برای اسرافکاران نشان گذاشته شده است!» 34ما مؤمنانی را که در آن شهرها (ی قوم لوط) زندگی می‌کردند (قبل از نزول عذاب) خارج کردیم، 35ولی جز یک خانواده باایمان در تمام آنها نیافتیم! 36و در آن (شهرهای بلا دیده) نشانه‌ای روشن برای کسانی که از عذاب دردناک می‌ترسند به جای گذاردیم. 37و در (زندگی) موسی نیز (نشانه و درس عبرتی بود) هنگامی که او را با دلیلی آشکار به سوی فرعون فرستادیم؛ 38امّا او با تمام وجودش از وی روی برتافت و گفت: «این مرد یا ساحر است یا دیوانه!» 39از این رو ما او و لشکریانش را گرفتیم و به دریا افکندیم در حالی که در خور سرزنش بود! 40و (همچنین) در سرگذشت «عاد» (آیتی است) در آن هنگام که تندبادی بی‌باران بر آنها فرستادیم، 41که بر هیچ چیز نمی‌گذشت مگر اینکه آن را همچون استخوانهای پوسیده می‌ساخت. 42و نیز در سرگذشت قوم «ثمود» عبرتی است در آن هنگام که به آنان گفته شد: «مدّتی کوتاه بهره‌مند باشید (و سپس منتظر عذاب)!» 43آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنان را فراگرفت در حالی که (خیره خیره) نگاه می‌کردند (بی‌آنکه قدرت دفاع داشته باشند)! 44چنان بر زمین افتادند که توان برخاستن نداشتند و نتوانستند از کسی یاری طلبند! 45همچنین قوم نوح را پیش از آنها هلاک کردیم، چرا که قوم فاسقی بودند! 46و ما آسمان را با قدرت بنا کردیم، و همواره آن را وسعت می‌بخشیم! 47و زمین را گستردیم، و چه خوب گستراننده‌ای هستیم! 48و از هر چیز دو جفت آفریدیم، شاید متذکّر شوید! 49پس به سوی خدا بگریزید، که من از سوی او برای شما بیم‌دهنده‌ای آشکارم! 50و با خدا معبود دیگری قرار ندهید، که من برای شما از سوی او بیم‌دهنده‌ای آشکارم! 51این گونه است که هیچ پیامبری قبل از اینها بسوی قومی فرستاده نشد مگر اینکه گفتند: «او ساحر است یا دیوانه!» 52آیا یکدیگر را به آن سفارش می‌کردند (که همه چنین تهمتی بزنند)؟! نه، بلکه آنها قومی طغیانگرند. 53حال که چنین است از آنها روی بگردان که هرگز در خور ملامت نخواهی بود؛ 54و پیوسته تذکّر ده، زیرا تذکّر مؤمنان را سود می‌بخشد. 55من جنّ و انس را نیافریدم جز برای اینکه عبادتم کنند (و از این راه تکامل یابند و به من نزدیک شوند)! 56هرگز از آنها روزی نمی‌خواهم، و نمی‌خواهم مرا اطعام کنند! 57خداوند روزی‌دهنده و صاحب قوّت و قدرت است! 58و برای کسانی که ستم کردند، سهم بزرگی از عذاب است همانند سهم یارانشان (از اقوام ستمگر پیشین)؛ بنابر این عجله نکنند! 59پس وای بر کسانی که کافر شدند از روزی که به آنها وعده داده می‌شود! 60
سوره
جزء
حزب
حدیث
قرآنقرآن کریمقرآن مجیداوقات شرعی
اذانحذب قرآن
جزء قرآن
متن کامل قرآن