وَمآٰ اَنْزَلْناٰ عَلٰ۩٢٤فَغَفَرْناٰ لَهُۥ ذٰلِكَۖ وَاِنَّ لَهُۥ عِنْدَناٰ لَزُلْفٰ
و ما بعد از او بر قومش هیچ لشکری از آسمان نفرستادیم، و هرگز سنت ما بر این نبود؛ 28(بلکه) فقط یک صیحه آسمانی بود، ناگهان همگی خاموش شدند! 29افسوس بر این بندگان که هیچ پیامبری برای هدایت آنان نیامد مگر اینکه او را استهزا می‌کردند! 30آیا ندیدند چقدر از اقوام پیش از آنان را (بخاطر گناهانشان) هلاک کردیم، آنها هرگز به سوی ایشان بازنمی‌گردند (و زنده نمی‌شوند)! 31و همه آنان (روز قیامت) نزد ما احضار می‌شوند! 32زمین مرده برای آنها آیتی است، ما آن را زنده کردیم و دانه‌های (غذایی) از آن خارج ساختیم که از آن می‌خورند؛ 33و در آن باغهایی از نخلها و انگورها قرار دادیم و چشمه‌هایی از آن جاری ساختیم، 34تا از میوه آن بخورند در حالی که دست آنان هیچ دخالتی در ساختن آن نداشته است! آیا شکر خدا را بجا نمی‌آورند؟! 35منزه است کسی که تمام زوجها را آفرید، از آنچه زمین می‌رویاند، و از خودشان، و از آنچه نمی‌دانند! 36شب (نیز) برای آنها نشانه‌ای است (از عظمت خدا)؛ ما روز را از آن برمی‌گیریم، ناگهان تاریکی آنان را فرا می‌گیرد! 37و خورشید (نیز برای آنها آیتی است) که پیوسته بسوی قرارگاهش در حرکت است؛ این تقدیر خداوند قادر و داناست. 38و برای ماه منزلگاه‌هایی قرار دادیم، (و هنگامی که این منازل را طی کرد) سرانجام بصورت «شاخه کهنه قوسی شکل و زرد رنگ خرما» در می‌آید. 39نه خورشید را سزاست که به ماه رسد، و نه شب بر روز پیشی می‌گیرد؛ و هر کدام در مسیر خود شناورند. 40نشانه‌ای (دیگر از عظمت پروردگار) برای آنان است که ما فرزندانشان را در کشتیهایی پر (از وسایل و بارها) حمل کردیم. 41و برای آنها مرکبهای دیگری همانند آن آفریدیم. 42و اگر بخواهیم آنها را غرق می‌کنیم بطوری که نه فریادرسی داشته باشند و نه نجات داده شوند! 43مگر اینکه رحمت ما شامل حال آنان شود، و تا زمان معیّنی از این زندگی بهره گیرند! 44و هرگاه به آنها گفته شود: «از آنچه پیش رو و پشت سر شماست [= از عذابهای الهی] بترسید تا مشمول رحمت الهی شوید!» (اعتنا نمی‌کنند). 45و هیچ آیه‌ای از آیات پروردگارشان برای آنها نمی‌آید مگر اینکه از آن روی‌گردان می شوند. 46و هنگامی که به آنان گفته شود: «از آنچه خدا به شما روزی کرده انفاق کنید!»، کافران به مؤمنان می‌گویند: «آیا ما کسی را اطعام کنیم که اگر خدا می‌خواست او را اطعام می‌کرد؟! (پس خدا خواسته است او گرسنه باشد)، شما فقط در گمراهی آشکارید»! 47آنها می‌گویند: «اگر راست می‌گویید، این وعده (قیامت) کی خواهد بود؟! 48(امّا) جز این انتظار نمی‌کشند که یک صیحه عظیم (آسمانی) آنها را فراگیرد، در حالی که مشغول جدال (در امور دنیا) هستند. 49(چنان غافلگیر می‌شوند که حتّی) نمی‌توانند وصیّتی کنند یا به سوی خانواده خود بازگردند! 50(بار دیگر) در «صور» دمیده می‌شود، ناگهان آنها از قبرها، شتابان به سوی (دادگاه) پروردگارشان می‌روند! 51می‌گویند: «ای وای بر ما! چه کسی ما را از خوابگاهمان برانگیخت؟! (آری) این همان است که خداوند رحمان وعده داده، و فرستادگان (او) راست گفتند!» 52صیحه واحدی بیش نیست، (فریادی عظیم برمی‌خیزد) ناگهان همگی نزد ما احضار می‌شوند! 53(و به آنها گفته می‌شود:) امروز به هیچ کس ذرّه‌ای ستم نمی‌شود، و جز آنچه را عمل می‌کردید جزا داده نمی‌شوید! 54بهشتیان، امروز به نعمتهای خدا مشغول و مسرورند. 55آنها و همسرانشان در سایه‌های (قصرها و درختان بهشتی) بر تختها تکیه زده‌اند. 56برای آنها در بهشت میوه بسیار لذّت‌بخشی است، و هر چه بخواهند در اختیار آنان خواهد بود! 57بر آنها سلام (و درود الهی) است؛ این سخنی است از سوی پروردگاری مهربان! 58(و به آنها می‌گویند:) جدا شوید امروز ای گنهکاران! 59آیا با شما عهد نکردم ای فرزندان آدم که شیطان را نپرستید، که او برای شما دشمن آشکاری است؟! 60و اینکه مرا بپرستید که راه مستقیم این است؟! 61او گروه زیادی از شما را گمراه کرد، آیا اندیشه نکردید؟! 62این همان دوزخی است که به شما وعده داده می‌شد! 63امروز وارد آن شوید و به خاطر کفری که داشتید به آتش آن بسوزید! 64امروز بر دهانشان مُهر می‌نهیم، و دستهایشان با ما سخن می‌گویند و پاهایشان کارهایی را که انجام می‌دادند شهادت می‌دهند! 65و اگر بخواهیم چشمانشان را محو کنیم؛ سپس برای عبور از راه، می‌خواهند بر یکدیگر پیشی بگیرند، امّا چگونه می‌توانند ببینند؟! 66و اگر بخواهیم آنها را در جای خود مسخ می‌کنیم (و به مجسمه‌هایی بی‌روح مبدّل می‌سازیم) تا نتوانند راه خود را ادامه دهند یا به عقب برگردند! 67هر کس را طول عمر دهیم، در آفرینش واژگونه‌اش می‌کنیم (و به ناتوانی کودکی باز می‌گردانیم)؛ آیا اندیشه نمی‌کنند؟! 68ما هرگز شعر به او [= پیامبر] نیاموختیم، و شایسته او نیست (شاعر باشد)؛ این (کتاب آسمانی) فقط ذکر و قرآن مبین است! 69تا افرادی را که زنده‌اند بیم دهد (و بر کافران اتمام حجّت شود) و فرمان عذاب بر آنان مسلّم گردد! 70آیا ندیدند که از آنچه با قدرت خود به عمل آورده‌ایم چهارپایانی برای آنان آفریدیم که آنان مالک آن هستند؟! 71و آنها را رام ایشان ساختیم، هم مرکب آنان از آن است و هم از آن تغذیه می‌کنند؛ 72و برای آنان بهره‌های دیگری در آن (حیوانات) است و نوشیدنیهائی گوارا؛ آیا با این حال شکرگزاری نمی‌کنند؟! 73آنان غیر از خدا معبودانی برای خویش برگزیدند به این امید که یاری شوند! 74ولی آنها قادر به یاری ایشان نیستند، و این (عبادت‌کنندگان در قیامت) لشکری برای آنها خواهند بود که در آتش دوزخ احضار می‌شوند! 75پس سخنانشان تو را غمگین نسازد، ما آنچه را پنهان می‌دارند و آنچه را آشکار می‌کنند می‌دانیم! 76آیا انسان نمی‌داند که ما او را از نطفه‌ای بی‌ارزش آفریدیم؟! و او (چنان صاحب قدرت و شعور و نطق شد که) به مخاصمه آشکار (با ما) برخاست! 77و برای ما مثالی زد و آفرینش خود را فراموش کرد و گفت: «چه کسی این استخوانها را زنده می‌کند در حالی که پوسیده است؟!» 78بگو: «همان کسی آن را زنده می‌کند که نخستین بار آن را آفرید؛ و او به هر مخلوقی داناست! 79همان کسی که برای شما از درخت سبز، آتش آفرید و شما بوسیله آن، آتش می‌افروزید!» 80آیا کسی که آسمانها و زمین را آفرید، نمی‌تواند همانند آنان [= انسانهای خاک شده] را بیافریند؟! آری (می‌تواند)، و او آفریدگار داناست! 81فرمان او چنین است که هرگاه چیزی را اراده کند، تنها به آن می‌گوید: «موجود باش!»، آن نیز بی‌درنگ موجود می‌شود! 82پس منزّه است خداوندی که مالکیّت و حاکمیّت همه چیز در دست اوست؛ و شما را به سوی او بازمی‌گردانند! 83سوره صافاتمکی182به نام خداوند بخشنده بخشایشگرسوگند به (فرشتگان) صف‌کشیده (و منظّم) 1و به نهی‌کنندگان و (بازدارندگان) 2و تلاوت‌کنندگان پیاپی آیات الهی... 3که معبود شما یگانه است؛ 4پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست، و پروردگار مشرقها! 5ما آسمان نزدیک [= پایین] را با ستارگان آراستیم، 6تا آن را از هر شیطان خبیثی حفظ کنیم! 7آنها نمی‌توانند به (سخنان) فرشتگان عالم بالا گوش فرادهند، (و هرگاه چنین کنند) از هر سو هدف قرارمی‌گیرند! 8آنها به شدّت به عقب رانده می‌شوند؛ و برای آنان مجازاتی دائم است! 9مگر آنها که در لحظه‌ای کوتاه برای استراق سمع به آسمان نزدیک شوند، که «شهاب ثاقب» آنها را تعقیب می‌کند! 10از آنان بپرس: «آیا آفرینش (و معاد) آنان سخت‌تر است یا آفرینش فرشتگان (و آسمانها و زمین)؟! ما آنان را از گل چسبنده‌ای آفریدیم! 11تو از انکارشان تعجّب می‌کنی، ولی آنها مسخره می‌کنند! 12و هنگامی که به آنان تذکّر داده شود، هرگز متذکّر نمی‌شوند! 13و هنگامی که معجزه‌ای را ببینند، دیگران را نیز به استهزا دعوت می‌کنند! 14و می‌گویند: «این فقط سحری آشکار است! 15آیا هنگامی که ما مُردیم و به خاک و استخوان مبدّل شدیم، بار دیگر برانگیخته خواهیم شد؟! 16یا پدران نخستین ما (بازمی‌گردند)؟!» 17بگو: «آری، همه شما زنده می‌شوید در حالی که خوار و کوچک خواهید بود! 18تنها یک صیحه عظیم واقع می‌شود، ناگهان همه (از قبرها برمی‌خیزند و) نگاه می‌کنند! 19و می‌گویند: «ای وای بر ما، این روز جزاست!» 20(آری) این همان روز جدایی (حقّ از باطل) است که شما آن را تکذیب می‌کردید! 21 (در این هنگام به فرشتگان دستور داده می‌شود:) ظالمان و همردیفانشان و آنچه را می‌پرستیدند... 22(آری آنچه را) جز خدا می‌پرستیدند جمع کنید و بسوی راه دوزخ هدایتشان کنید! 23آنها را نگهدارید که باید بازپرسی شوند! 24شما را چه شده که از هم یاری نمی‌طلبید؟! 25ولی آنان در آن روز تسلیم قدرت خداوندند! 26(و در این حال) رو به یکدیگر کرده و از هم می‌پرسند... 27گروهی (می‌گویند: «شما رهبران گمراهی بودید که به ظاهر) از طریق خیرخواهی و نیکی وارد شدید امّا جز فریب چیزی در کارتان نبود)!» 28(آنها در جواب) می‌گویند: «شما خودتان اهل ایمان نبودید (تقصیر ما چیست)؟! 29ما هیچ گونه سلطه‌ای بر شما نداشتیم، بلکه شما خود قومی طغیانگر بودید! 30اکنون فرمان پروردگارمان بر همه ما مسلّم شده، و همگی از عذاب او می‌چشیم! 31ما شما را گمراه کردیم، همان گونه که خود گمراه بودیم! 32(آری) همه آنها [= پیشوایان و پیروان گمراه] در آن روز در عذاب الهی مشترکند! 33ما این گونه با مجرمان رفتار می‌کنیم! 34چرا که وقتی به آنها گفته می‌شد: «معبودی جز خدا وجود ندارد»، تکبّر و سرکشی می‌کردند... 35و پیوسته می‌گفتند: «آیا ما معبودان خود را بخاطر شاعری دیوانه رها کنیم؟!» 36چنین نیست، او حقّ را آورده و پیامبران پیشین را تصدیق کرده است! 37اما شما (مستکبران کوردل) بطور مسلّم عذاب دردناک (الهی) را خواهید چشید! 38و جز به آنچه انجام می‌دادید کیفر داده نمی‌شوید، 39جز بندگان مخلص خدا (که از این کیفرها برکنارند)! 40برای آنان [= بندگان مخلص] روزی معیّن و ویژه‌ای است، 41میوه‌ها (ی گوناگون پر ارزش)، و آنها گرامی داشته می‌شوند... 42در باغهای پر نعمت بهشت؛ 43در حالی که بر تختها رو به روی یکدیگر تکیه زده‌اند، 44و گرداگردشان قدحهای لبریز از شراب طهور را می‌گردانند؛ 45شرابی سفید و درخشنده، و لذّتبخش برای نوشندگان؛ 46شرابی که نه در آن مایه تباهی عقل است و نه از آن مست می‌شوند! 47و نزد آنها همسرانی زیبا چشم است که جز به شوهران خود عشق نمی‌ورزند. 48گویی از (لطافت و سفیدی) همچون تخم‌مرغهایی هستند که (در زیر بال و پر مرغ) پنهان مانده (و دست انسانی هرگز آن را لمس نکرده است)! 49(در حالی که آنها غرق گفتگو هستند) بعضی رو به بعضی دیگر کرده می‌پرسند... 50کسی از آنها می‌گوید: «من همنشینی داشتم... 51که پیوسته می‌گفت: آیا (به راستی) تو این سخن را باور کرده‌ای... 52که وقتی ما مُردیم و به خاک و استخوان مبدّل شدیم، (بار دیگر) زنده می‌شویم و جزا داده خواهیم شد؟!» 53(سپس) می‌گوید: «آیا شما می‌توانید از او خبری بگیرید؟» 54اینجاست که نگاهی می‌کند، ناگهان او را در میان دوزخ می‌بیند. 55می‌گوید: «به خدا سوگند نزدیک بود مرا (نیز) به هلاکت بکشانی! 56و اگر نعمت پروردگارم نبود، من نیز از احضارشدگان (در دوزخ) بودم! 57(سپس به یاران خود می‌گوید: ای دوستان!) آیا ما هرگز نمی‌میریم (و در بهشت جاودانه خواهیم بود)، 58و جز همان مرگ اول، مرگی به سراغ ما نخواهد آمد، و ما هرگز عذاب نخواهیم شد. 59راستی این همان پیروزی بزرگ است! 60آری، برای مثل این، باید عمل‌کنندگان عمل کنند! 61آیا این (نعمتهای جاویدان بهشتی) بهتر است یا درخت (نفرت‌انگیز) زقّوم؟! 62ما آن را مایه درد و رنج ظالمان قرار دادیم! 63آن درختی است که از قعر جهنّم می‌روید! 64شکوفه آن مانند سرهای شیاطین است! 65آنها [= مجرمان] از آن می‌خورند و شکمها را از آن پر می‌کنند! 66سپس روی آن آب داغ متعفّنی می‌نوشند! 67سپس بازگشت آنها به سوی جهنّم است! 68چرا که آنها پدران خود را گمراه یافتند، 69با این حال به سرعت بدنبال آنان کشانده می‌شوند! 70و قبل از آنها بیشتر پیشینیان (نیز) گمراه شدند! 71ما در میان آنها انذارکنندگانی فرستادیم، 72ولی بنگر عاقبت انذارشوندگان چگونه بود! 73مگر بندگان مخلص خدا! 74و نوح، ما را خواند (و ما دعای او را اجابت کردیم)؛ و چه خوب اجابت کننده‌ای هستیم! 75و او و خاندانش را از اندوه بزرگ رهایی بخشیدیم، 76و فرزندانش را همان بازماندگان (روی زمین) قرار دادیم، 77و نام نیک او را در میان امّتهای بعد باقی نهادیم. 78سلام بر نوح در میان جهانیان باد! 79ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم! 80چرا که او از بندگان باایمان ما بود! 81سپس دیگران [= دشمنان او] را غرق کردیم! 82و از پیروان او ابراهیم بود؛ 83(به خاطر بیاور) هنگامی را که با قلب سلیم به پیشگاه پروردگارش آمد؛ 84هنگامی که به پدر و قومش گفت: «اینها چیست که می‌پرستید؟! 85آیا غیر از خدا به سراغ این معبودان دروغین می‌روید؟! 86شما درباره پروردگار عالمیان چه گمان می‌برید؟! 87(سپس) نگاهی به ستارگان افکند... 88و گفت: «من بیمارم (و با شما به مراسم جشن نمی‌آیم)!» 89آنها از او روی برتافته و به او پشت کردند (و بسرعت دور شدند.) 90(او وارد بتخانه شد) مخفیانه نگاهی به معبودانشان کرد و از روی تمسخر گفت: «چرا (از این غذاها) نمی‌خورید؟! 91(اصلاً) چرا سخن نمی‌گویید؟!» 92سپس بسوی آنها رفت و ضربه‌ای محکم با دست راست بر پیکر آنها فرود آورد (و جز بت بزرگ، همه را درهم شکست). 93آنها با سرعت به او روی آوردند. 94گفت: «آیا چیزی را می‌پرستید که با دست خود می‌تراشید؟! 95با اینکه خداوند هم شما را آفریده و هم بتهایی که می‌سازید!» 96(بت‌پرستان) گفتند: «بنای مرتفعی برای او بسازید و او را در جهنّمی از آتش بیفکنید!» 97آنها طرحی برای نابودی ابراهیم ریخته بودند، ولی ما آنان را پست و مغلوب ساختیم! 98(او از این مهلکه بسلامت بیرون آمد) و گفت: «من به سوی پروردگارم می‌روم، او مرا هدایت خواهد کرد! 99پروردگارا! به من از صالحان [= فرزندان صالح] ببخش!» 100ما او [= ابراهیم] را به نوجوانی بردبار و صبور بشارت دادیم! 101هنگامی که با او به مقام سعی و کوشش رسید، گفت: «پسرم! من در خواب دیدم که تو را ذبح می‌کنم، نظر تو چیست؟» گفت «پدرم! هر چه دستور داری اجرا کن، به خواست خدا مرا از صابران خواهی یافت!» 102هنگامی که هر دو تسلیم شدند و ابراهیم جبین او را بر خاک نهاد... 103او را ندا دادیم که: «ای ابراهیم! 104آن رؤیا را تحقق بخشیدی (و به مأموریت خود عمل کردی)!» ما این گونه، نیکوکاران را جزا می‌دهیم! 105این مسلّماً همان امتحان آشکار است! 106ما ذبح عظیمی را فدای او کردیم، 107و نام نیک او را در امّتهای بعد باقی نهادیم! 108سلام بر ابراهیم! 109این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم! 110او از بندگان باایمان ما است! 111ما او را به اسحاق -پیامبری از شایستگان- بشارت دادیم! 112ما به او و اسحاق برکت دادیم؛ و از دودمان آن دو، افرادی بودند نیکوکار و افرادی آشکارا به خود ستم کردند! 113ما به موسی و هارون نعمت بخشیدیم! 114و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ نجات دادیم! 115و آنها را یاری کردیم تا بر دشمنان خود پیروز شدند! 116ما به آن دو، کتاب روشنگر دادیم، 117و آن دو را به راه راست هدایت نمودیم! 118و نام نیکشان را در اقوام بعد باقی گذاردیم! 119سلام بر موسی و هارون! 120ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم! 121آن دو از بندگان مؤمن ما بودند! 122و الیاس از رسولان (ما) بود! 123به خاطر بیاور هنگامی را که به قومش گفت: «آیا تقوا پیشه نمی‌کنید؟! 124آیا بت «بعل» را می‌خوانید و بهترین آفریدگارها را رها می‌سازید؟! 125خدایی که پروردگار شما و پروردگار نیاکان شماست!» 126امّا آنها او را تکذیب کردند؛ ولی به یقین همگی (در دادگاه عدل الهی) احضار می‌شوند! 127مگر بندگان مخلص خدا! 128ما نام نیک او را در میان امّتهای بعد باقی گذاردیم! 129سلام بر الیاسین! 130ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم! 131او از بندگان مؤمن ما است! 132و لوط از رسولان (ما) است! 133و به خاطر بیاور زمانی را که او و خاندانش را همگی نجات دادیم، 134مگر پیرزنی که از بازماندگان بود (و به سرنوشت آنان گرفتار شد)! 135سپس بقیه را نابود کردیم! 136و شما پیوسته صبحگاهان از کنار (ویرانه‌های شهرهای) آنها می‌گذرید... 137و (همچنین) شبانگاه؛ آیا نمی‌اندیشید؟! 138و یونس از رسولان (ما) است! 139به خاطر بیاور زمانی را که به سوی کشتی پر (از جمعیّت و بار) فرار کرد. 140و با آنها قرعه افکند، (و قرعه به نام او افتاد و) مغلوب شد! 141(او را به دریا افکندند) و ماهی عظیمی او را بلعید، در حالی که مستحقّ سرزنش بود! 142و اگر او از تسبیح‌کنندگان نبود... 143تا روز قیامت در شکم ماهی می‌ماند! 144 (به هر حال ما او را رهایی بخشیدیم و) او را در یک سرزمین خشک خالی از گیاه افکندیم در حالی که بیمار بود! 145و بوته کدوئی بر او رویاندیم (تا در سایه برگهای پهن و مرطوبش آرامش یابد)! 146و او را به سوی جمعیّت یکصد هزار نفری -یا بیشتر- فرستادیم! 147آنها ایمان آوردند، از این رو تا مدّت معلومی آنان را از مواهب زندگی بهره‌مند ساختیم! 148از آنان بپرس: آیا پروردگارت دخترانی دارد و پسران از آن آنهاست؟! 149آیا ما فرشتگان را مؤنث آفریدیم و آنها ناظر بودند؟! 150بدانید آنها با این تهمت بزرگشان می‌گویند: 151«خداوند فرزند آورده!» ولی آنها به یقین دروغ می‌گویند! 152آیا دختران را بر پسران ترجیح داده است؟! 153شما را چه شده است؟! چگونه حکم می‌کنید؟! (هیچ می‌فهمید چه می‌گویید؟!) 154آیا متذکّر نمی‌شوید؟! 155یا شما دلیل روشنی در این باره دارید؟ 156کتابتان را بیاورید اگر راست می‌گویید! 157آنها [= مشرکان] میان او [= خداوند] و جنّ، (خویشاوندی و) نسبتی قائل شدند؛ در حالی که جنّیان بخوبی می‌دانند که این بت‌پرستان در دادگاه الهی احضار می‌شوند! 158منزّه است خداوند از آنچه توصیف می‌کنند، 159مگر بندگان مخلص خدا! 160شما و آنچه را پرستش می‌کنید، 161هرگز نمی‌توانید کسی را (با آن) فریب دهید، 162مگر آنها که در آتش دوزخ وارد می‌شوند! 163و هیچ یک از ما نیست جز آنکه مقام معلومی دارد؛ 164و ما همگی (برای اطاعت فرمان خداوند) به صف ایستاده‌ایم؛ 165و ما همه تسبیح‌گوی او هستیم! 166آنها پیوسته می‌گفتند: 167«اگر یکی از کتابهای پیشینیان نزد ما بود، 168به یقین، ما بندگان مخلص خدا بودیم!» 169(امّا هنگامی که این کتاب بزرگ آسمانی بر آنها نازل شد،) به آن کافر شدند؛ ولی بزودی (نتیجه کار خود را) خواهند دانست! 170وعده قطعی ما برای بندگان فرستاده ما از پیش مسلّم شده... 171که آنان یاری شدگانند، 172و لشکر ما پیروزند! 173از آنها [= کافران] روی بگردان تا زمان معیّنی (که فرمان جهاد فرارسد)! 174و وضع آنها را بنگر (چه بی‌محتواست) اما بزودی (نتیجه اعمال خود را) می‌بینند! 175آیا آنها برای عذاب ما شتاب می‌کنند؟! 176امّا هنگامی که عذاب ما در آستانه خانه‌هایشان فرود آید، انذارشدگان صبحگاه بدی خواهند داشت! 177از آنان روی بگردان تا زمان معیّنی! 178و وضع کارشان را ببین؛ آنها نیز به زودی (نتیجه اعمال خود را) می‌بینند! 179منزّه است پروردگار تو، پروردگار عزّت (و قدرت) از آنچه آنان توصیف می‌کنند. 180و سلام بر رسولان! 181حمد و ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است! 182سوره صمکی88به نام خداوند بخشنده بخشایشگرص، سوگند به قرآنی که دارای ذکر است (که این کتاب، معجزه الهی است). 1ولی کافران گرفتار غرور اختلافند! 2چه بسیار اقوامی را که پیش از آنها هلاک کردیم؛ و به هنگام نزول عذاب فریاد می‌زدند (و کمک می‌خواستند) ولی وقت نجات گذشته بود! 3آنها تعجّب کردند که پیامبر بیم‌دهنده‌ای از میان آنان به سویشان آمده؛ و کافران گفتند: این ساحر بسیار دروغگویی است! 4آیا او بجای اینهمه خدایان، خدای واحدی قرار داده؟! این براستی چیز عجیبی است!» 5سرکردگان آنها بیرون آمدند و گفتند: «بروید و خدایانتان را محکم بچسبید، این چیزی است که خواسته‌اند (شما را گمراه کنند)! 6ما هرگز چنین چیزی در آیین دیگری نشنیده‌ایم؛ این تنها یک آئین ساختگی است! 7آیا از میان همه ما، قرآن تنها بر او [= محمّد] نازل شده؟!» آنها در حقیقت در اصل وحی من تردید دارند، بلکه آنان هنوز عذاب الهی را نچشیده‌اند (که این چنین گستاخانه سخن می‌گویند)! 8مگر خزاین رحمت پروردگار توانا و بخشنده‌ات نزد آنهاست (تا به هر کس میل دارند بدهند)؟! 9یا اینکه مالکیّت و حاکمیّت آسمانها و زمین و آنچه میان این دو است از آن آنهاست؟! (اگر چنین است) با هر وسیله ممکن به آسمانها بروند (و جلو نزول وحی را بر قلب پاک محمّد بگیرند)! 10(آری) اینها لشکر کوچک شکست‌خورده‌ای از احزابند! 11پیش از آنان قوم نوح و عاد و فرعون صاحب قدرت (پیامبران ما را) تکذیب کردند! 12و (نیز) قوم ثمود و لوط و اصحاب الأیکه [= قوم شعیب]، اینها احزابی بودند (که به تکذیب پیامبران برخاستند)! 13هر یک (از این گروه‌ها) رسولان را تکذیب کردند، و عذاب الهی درباره آنان تحقق یافت! 14اینها (با این اعمالشان) جز یک صیحه آسمانی را انتظار نمی‌کشند که هیچ مهلت و بازگشتی برای آن وجود ندارد (و همگی را نابود می‌سازد)! 15آنها (از روی خیره‌سری) گفتند: «پروردگارا! بهره ما را از عذاب هر چه زودتر قبل از روز حساب به ما ده!» 16در برابر آنچه می‌گویند شکیبا باش، و به خاطر بیاور بنده ما داوود صاحب قدرت را، که او بسیار توبه‌کننده بود! 17ما کوه‌ها را مسخّر او ساختیم که هر شامگاه و صبحگاه با او تسبیح می‌گفتند! 18پرندگان را نیز دسته جمعی مسخّر او کردیم (تا همراه او تسبیح خدا گویند)؛ و همه اینها بازگشت‌کننده به سوی او بودند! 19و حکومت او را استحکام بخشیدیم، (هم) دانش به او دادیم و (هم) داوری عادلانه! 20آیا داستان شاکیان هنگامی که از محراب (داوود) بالا رفتند به تو رسیده است؟! 21در آن هنگام که (بی‌مقدمه) بر او وارد شدند و او از دیدن آنها وحشت کرد؛ گفتند: «نترس، دو نفر شاکی هستیم که یکی از ما بر دیگری ستم کرده؛ اکنون در میان ما بحق داوری کن و ستم روا مدار و ما را به راه راست هدایت کن! 22این برادر من است؛ و او نود و نه میش دارد و من یکی بیش ندارم امّا او اصرار می‌کند که: این یکی را هم به من واگذار؛ و در سخن بر من غلبه کرده است!» 23(داوود) گفت: «مسلّماً او با درخواست یک میش تو برای افزودن آن به میشهایش، بر تو ستم نموده؛ و بسیاری از شریکان (و دوستان) به یکدیگر ستم می‌کنند، مگر کسانی که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند؛ امّا عدّه آنان کم است!» داوود دانست که ما او را (با این ماجرا) آزموده‌ایم، از این رو از پروردگارش طلب آمرزش نمود و به سجده افتاد و توبه کرد. 24ما این عمل را بر او بخشیدیم؛ و او نزد ما دارای مقامی والا و سرانجامی نیکوست! 25ای داوود! ما تو را خلیفه و (نماینده خود) در زمین قرار دادیم؛ پس در میان مردم بحق داوری کن، و از هوای نفس پیروی مکن که تو را از راه خدا منحرف سازد؛ کسانی که از راه خدا گمراه شوند، عذاب شدیدی بخاطر فراموش کردن روز حساب دارند! 26ما آسمان و زمین و آنچه را میان آنهاست بیهوده نیافریدیم؛ این گمان کافران است؛ وای بر کافران از آتش (دوزخ)! 27آیا کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند همچون مفسدان در زمین قرار می‌دهیم، یا پرهیزگاران را همچون فاجران؟! 28این کتابی است پربرکت که بر تو نازل کرده‌ایم تا در آیات آن تدبّر کنند و خردمندان متذکّر شوند! 29ما سلیمان را به داوود بخشیدیم؛ چه بنده خوبی! زیرا همواره به سوی خدا بازگشت می‌کرد (و به یاد او بود)! 30به خاطر بیاور هنگامی را که عصرگاهان اسبان چابک تندرو را بر او عرضه داشتند، 31گفت: «من این اسبان را بخاطر پروردگارم دوست دارم (و می‌خواهم از آنها در جهاد استفاده کنم»، او همچنان به آنها نگاه می‌کرد) تا از دیدگانش پنهان شدند. 32(آنها به قدری جالب بودند که گفت:) بار دیگر آنها را نزد من بازگردانید! و دست به ساقها و گردنهای آنها کشید (و آنها را نوازش داد). 33ما سلیمان را آزمودیم و بر تخت او جسدی افکندیم؛ سپس او به درگاه خداوند توبه کرد. 34گفت: پروردگارا! مرا ببخش و حکومتی به من عطا کن که بعد از من سزاوار هیچ کس نباشد، که تو بسیار بخشنده‌ای! 35پس ما باد را مسخّر او ساختیم تا به فرمانش بنرمی حرکت کند و به هر جا او می‌خواهد برود! 36و شیاطین را مسخّر او کردیم، هر بنّا و غوّاصی از آنها را! 37و گروه دیگری (از شیاطین) را در غل و زنجیر (تحت سلطه او) قرار دادیم، 38(و به او گفتیم:) این عطای ما است، به هر کس می‌خواهی (و صلاح می‌بینی) ببخش، و از هر کس می‌خواهی امساک کن، و حسابی بر تو نیست (تو امین هستی)! 39و برای او [= سلیمان] نزد ما مقامی ارجمند و سرانجامی نیکوست! 40و به خاطر بیاور بنده ما ایّوب را، هنگامی که پروردگارش را خواند (و گفت: پروردگارا!) شیطان مرا به رنج و عذاب افکنده است. 41(به او گفتیم:) پای خود را بر زمین بکوب! این چشمه آبی خنک برای شستشو و نوشیدن است! 42و خانواده‌اش را به او بخشیدیم، و همانند آنها را بر آنان افزودیم، تا رحمتی از سوی ما باشد و تذکّری برای اندیشمندان. 43(و به او گفتیم:) بسته‌ای از ساقه‌های گندم (یا مانند آن) را برگیر و با آن (همسرت را) بزن و سوگند خود را مشکن! ما او را شکیبا یافتیم؛ چه بنده خوبی که بسیار بازگشت‌کننده (به سوی خدا) بود! 44و به خاطر بیاور بندگان ما ابراهیم و اسحاق و یعقوب را، صاحبان دستها (ی نیرومند) و چشمها (ی بینا)! 45ما آنها را با خلوص ویژه‌ای خالص کردیم، و آن یادآوری سرای آخرت بود! 46و آنها نزد ما از برگزیدگان و نیکانند! 47و به خاطر بیاور «اسماعیل» و «الیسع» و «ذا الکفل» را که همه از نیکان بودند! 48این یک یادآوری است، و برای پرهیزکاران فرجام نیکویی است: 49باغهای جاویدان بهشتی که درهایش به روی آنان گشوده است، 50در حالی که در آن بر تختها تکیه کرده‌اند و میوه‌های بسیار و نوشیدنیها در اختیار آنان است! 51 و نزد آنان همسرانی است که تنها چشم به شوهرانشان دوخته‌اند، و همسن و سالند! 52این همان است که برای روز حساب به شما وعده داده می‌شود (وعده‌ای تخلّف ناپذیر)! 53این روزی ما است که هرگز آن را پایانی نیست! 54این (پاداش پرهیزگاران است)، و برای طغیانگران بدترین محل بازگشت است: 55دوزخ، که در آن وارد می‌شوند؛ و چه بستر بدی است! 56این نوشابه «حمیم» و «غسّاق» است [= دو مایع سوزان و تیره رنگ] که باید از آن بچشند! 57و جز اینها کیفرهای دیگری همانند آن دارند! 58(به آنان گفته می‌شود:) این گروهی است که همراه شما وارد دوزخ می‌شوند (اینها همان سران گمراهیند)؛ خوشامد بر آنها مباد، همگی در آتش خواهند سوخت! 59آنها (به رؤسای خود) می‌گویند: «بلکه خوشامد بر شما مباد که این عذاب را شما برای ما فراهم ساختید! چه بد قرارگاهی است اینجا!» 60(سپس) می‌گویند: «پروردگارا! هر کس این عذاب را برای ما فراهم ساخته، عذابی مضاعف در آتش بر او بیفزا!» 61آنها می‌گویند: «چرا مردانی را که ما از اشرار می‌شمردیم (در اینجا، در آتش دوزخ) نمی‌بینیم؟! 62آیا ما آنان را به مسخره گرفتیم یا (به اندازه‌ای حقیرند که) چشمها آنها را نمی‌بیند؟! 63این یک واقعیت است گفتگوهای خصمانه دوزخیان! 64بگو: «من تنها یک بیم‌دهنده‌ام؛ و هیچ معبودی جز خداوند یگانه قهّار نیست! 65پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است، پروردگار عزیز و غفّار!» 66بگو: «این خبری بزرگ است، 67که شما از آن روی‌گردانید! 68من از ملأ اعلی (و فرشتگان عالم بالا) به هنگامی که (درباره آفرینش آدم) مخاصمه می‌کردند خبر ندارم! 69تنها چیزی که به من وحی می‌شود این است که من انذارکننده آشکاری هستم!» 70و به خاطر بیاور هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان گفت: «من بشری را از گل می‌آفرینم! 71هنگامی که آن را نظام بخشیدم و از روح خود در آن دمیدم، برای او به سجده افتید!» 72در آن هنگام همه فرشتگان سجده کردند، 73جز ابلیس که تکبّر ورزید و از کافران بود! 74گفت: «ای ابلیس! چه چیز مانع تو شد که بر مخلوقی که با قدرت خود او را آفریدم سجده کنی؟! آیا تکبّر کردی یا از برترینها بودی؟! (برتر از اینکه فرمان سجود به تو داده شود!)» 75گفت: «من از او بهترم؛ مرا از آتش آفریده‌ای و او را از گل!» 76فرمود: «از آسمانها (و صفوف ملائکه) خارج شو، که تو رانده درگاه منی! 77و مسلّماً لعنت من بر تو تا روز قیامت خواهد بود! 78گفت: «پروردگارا! مرا تا روزی که انسانها برانگیخته می‌شوند مهلت ده!» 79فرمود: «تو از مهلت داده‌شدگانی، 80ولی تا روز و زمان معیّن!» 81گفت: «به عزّتت سوگند، همه آنان را گمراه خواهم کرد، 82مگر بندگان خالص تو، از میان آنها!» 83فرمود: «به حق سوگند، و حق می‌گویم، 84که جهنّم را از تو و هر کدام از آنان که از تو پیروی کند، پر خواهم کرد!» 85(ای پیامبر!) بگو: «من برای دعوت نبوّت هیچ پاداشی از شما نمی‌طلبم، و من از متکلّفین نیستم! (سخنانم روشن و همراه با دلیل است!)» 86این (قرآن) تذکّری برای همه جهانیان است؛ 87و خبر آن را بعد از مدّتی می‌شنوید! 88سوره زمرمکی75به نام خداوند بخشنده بخشایشگراین کتابی است که از سوی خداوند عزیز و حکیم نازل شده است. 1ما این کتاب را بحقّ بر تو نازل کردیم؛ پس خدا را پرستش کن و دین خود را برای او خالص گردان! 2آگاه باشید که دین خالص از آن خداست، و آنها که غیر خدا را اولیای خود قرار دادند و دلیلشان این بود که: «اینها را نمی‌پرستیم مگر بخاطر اینکه ما را به خداوند نزدیک کنند»، خداوند روز قیامت میان آنان در آنچه اختلاف داشتند داوری می‌کند؛ خداوند آن کس را که دروغگو و کفران‌کننده است هرگز هدایت نمی‌کند! 3اگر (بفرض محال) خدا می‌خواست فرزندی انتخاب کند، از میان مخلوقاتش آنچه را می‌خواست برمیگزید؛ منزّه است (از اینکه فرزندی داشته باشد)! او خداوند یکتای پیروز است! 4آسمانها و زمین را بحقّ آفرید؛ شب را بر روز می‌پیچد و روز را بر شب؛ و خورشید و ماه را مسخّر فرمان خویش قرار داد؛ هر کدام تا سرآمد معیّنی به حرکت خود ادامه می‌دهند؛ آگاه باشید که او قادر و آمرزنده است! 5او شما را از یک نفس آفرید، و همسرش را از (باقیمانده گِل) او خلق کرد؛ و برای شما هشت زوج از چهارپایان ایجاد کرد؛ او شما را در شکم مادرانتان آفرینشی بعد از آفرینش دیگر، در میان تاریکیهای سه گانه، می‌بخشد! این است خداوند، پروردگار شما که حکومت (عالم هستی) از آن اوست؛ هیچ معبودی جز او نیست؛ پس چگونه از راه حق منحرف می‌شوید؟! 6اگر کفران کنید، خداوند از شما بی‌نیاز است و هرگز کفران را برای بندگانش نمی پسندد؛ و اگر شکر او را بجا آورید آن را برای شما می‌پسندد! و هیچ گنهکاری گناه دیگری را بر دوش نمی‌کشد! سپس بازگشت همه شما به سوی پروردگارتان است، و شما را از آنچه انجام می‌دادید آگاه می‌سازد؛ چرا که او به آنچه در سینه‌هاست آگاه است! 7هنگامی که انسان را زیانی رسد، پروردگار خود را می‌خواند و بسوی او باز می گردد؛ امّا هنگامی که نعمتی از خود به او عطا کند، آنچه را به خاطر آن قبلاً خدا را می خواند از یاد می‌برد و برای خداوند همتایانی قرارمی‌دهد تا مردم را از راه او منحرف سازد؛ بگو: «چند روزی از کفرت بهره‌گیر که از دوزخیانی!» 8(آیا چنین کسی با ارزش است) یا کسی که در ساعات شب به عبادت مشغول است و در حال سجده و قیام، از عذاب آخرت می‌ترسد و به رحمت پروردگارش امیدوار است؟! بگو: «آیا کسانی که می‌دانند با کسانی که نمی‌دانند یکسانند؟! تنها خردمندان متذکّر می‌شوند!» 9بگو: «ای بندگان من که ایمان آورده‌اید! از (مخالفت) پروردگارتان بپرهیزید! برای کسانی که در این دنیا نیکی کرده‌اند پاداش نیکی است! و زمین خدا وسیع است، (اگر تحت فشار سران کفر بودید مهاجرت کنید) که صابران اجر و پاداش خود را بی‌حساب دریافت می‌دارند! 10بگو: «من مأمورم که خدا را پرستش کنم در حالی که دینم را برای او خالص کرده باشم، 11و مأمورم که نخستین مسلمان باشم! 12بگو: «من اگر نافرمانی پروردگارم کنم، از عذاب روز بزرگ (قیامت) می‌ترسم!» 13بگو: «من تنها خدا را می‌پرستم در حالی که دینم را برای او خالص می‌کنم. 14شما هر چه را جز او می‌خواهید بپرستید!» بگو: «زیانکاران واقعی آنانند که سرمایه وجود خویش و بستگانشان را در روز قیامت از دست داده‌اند! آگاه باشید زیان آشکار همین است!» 15برای آنان از بالای سرشان سایبانهایی از آتش، و در زیر پایشان نیز سایبانهایی از آتش است؛ این چیزی است که خداوند با آن بندگانش را می‌ترساند! ای بندگان من! از نافرمانی من بپرهیزید! 16و کسانی که از عبادت طاغوت پرهیز کردند و به سوی خداوند بازگشتند، بشارت از آن آنهاست؛ پس بندگان مرا بشارت ده! 17همان کسانی که سخنان را می‌شنوند و از نیکوترین آنها پیروی می‌کنند؛ آنان کسانی هستند که خدا هدایتشان کرده، و آنها خردمندانند. 18آیا تو میتوانی کسی را که فرمان عذاب درباره او قطعی شده رهایی بخشی؟! آیا تو میتوانی کسی را که در درون آتش است برگیری و نجات دهی؟! 19ولی آنها که تقوای الهی پیشه کردند، غرفه‌هایی در بهشت دارند که بر فراز آنها غرفه‌های دیگری بنا شده و از زیر آنها نهرها جاری است این وعده الهی است، و خداوند در وعده خود تخلّف نمی‌کند! 20آیا ندیدی که خداوند از آسمان آبی فرستاد و آن را بصورت چشمه‌هایی در زمین وارد نمود، سپس با آن زراعتی را خارج می‌سازد که رنگهای مختلف دارد؛ بعد آن گیاه خشک می‌شود، بگونه‌ای که آن را زرد و بی‌روح می‌بینی؛ سپس آن را در هم می‌شکند و خرد می‌کند؛ در این مثال تذکّری است برای خردمندان (از ناپایداری دنیا)! 21آیا کسی که خدا سینه‌اش را برای اسلام گشاده است و بر فراز مرکبی از نور الهی قرار گرفته (همچون کوردلان گمراه است؟!) وای بر آنان که قلبهایی سخت در برابر ذکر خدا دارند! آنها در گمراهی آشکاری هستند! 22خداوند بهترین سخن را نازل کرده، کتابی که آیاتش (در لطف و زیبایی و عمق و محتوا) همانند یکدیگر است؛ آیاتی مکرّر دارد (با تکراری شوق‌انگیز) که از شنیدن آیاتش لرزه بر اندام کسانی که از پروردگارشان می‌ترسند می‌افتد؛ سپس برون و درونشان نرم و متوجّه ذکر خدا می‌شود؛ این هدایت الهی است که هر کس را بخواهد با آن راهنمایی می‌کند؛ و هر کس را خداوند گمراه سازد، راهنمایی برای او نخواهد بود! 23آیا کسی که با صورت خود عذاب دردناک (الهی) را در روز قیامت دور می‌سازد (همانند کسی است که هرگز آتش دوزخ به او نمی‌رسد)؟! و به ظالمان گفته می شود: «بچشید آنچه را به دست می‌آوردید (و انجام می‌دادید)!» 24کسانی که قبل از آنها بودند نیز (آیات ما را) تکذیب نمودند، و عذاب (الهی) از جایی که فکر نمی‌کردند به سراغشان آمد! 25پس خداوند خواری را در زندگی این دنیا به آنها چشانید، و عذاب آخرت شدیدتر است اگر می‌دانستند. 26ما برای مردم در این قرآن از هر نوع مثَلی زدیم، شاید متذکّر شوند. 27قرآنی است فصیح و خالی از هر گونه کجی و نادرستی، شاید آنان پرهیزگاری پیشه کنند! 28خداوند مثالی زده است: مردی را که مملوک شریکانی است که درباره او پیوسته با هم به مشاجره مشغولند، و مردی که تنها تسلیم یک نفر است؛ آیا این دو یکسانند؟! حمد، مخصوص خداست، ولی بیشتر آنان نمی‌دانند. 29تو می‌میری و آنها نیز خواهند مرد! 30سپس شما روز قیامت نزد پروردگارتان مخاصمه می‌کنید. 31
سوره
جزء
حزب
قرآن
قرآن کریم
قرآن مجیدتقویم
قبله نمااللّٰه اکبرمسلمانانکلام روز