قاٰلَتِ
عربهای بادیه‌نشین گفتند: «ایمان آورده‌ایم» بگو: «شما ایمان نیاورده‌اید، ولی بگویید اسلام آورده‌ایم، امّا هنوز ایمان وارد قلب شما نشده است! و اگر از خدا و رسولش اطاعت کنید، چیزی از پاداش کارهای شما را فروگذار نمی‌کند، خداوند، آمرزنده مهربان است.» 14مؤمنان واقعی تنها کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان آورده‌اند، سپس هرگز شکّ و تردیدی به خود راه نداده و با اموال و جانهای خود در راه خدا جهاد کرده‌اند؛ آنها راستگویانند. 15بگو: «آیا خدا را از ایمان خود با خبر می‌سازید؟! او تمام آنچه را در آسمانها و زمین است می‌داند؛ و خداوند از همه چیز آگاه است!» 16آنها بر تو منّت می‌نهند که اسلام آورده‌اند؛ بگو: «اسلام آوردن خود را بر من منّت نگذارید، بلکه خداوند بر شما منّت می‌نهد که شما را به سوی ایمان هدایت کرده است، اگر (در ادّعای ایمان) راستگو هستید! 17خداوند غیبت آسمانها و زمین را می‌داند و نسبت به آنچه انجام می‌دهید بیناست!» 18سوره قمکی45به نام خداوند بخشنده بخشایشگرق، سوگند به قرآن مجید (که قیامت و رستاخیز حقّ است)! 1آنها تعجّب کردند که پیامبری انذارگر از میان خودشان آمده؛ و کافران گفتند: «این چیز عجیبی است! 2آیا هنگامی که مُردیم و خاک شدیم (دوباره به زندگی بازمی‌گردیم)؟! این بازگشتی بعید است!» 3ولی ما می‌دانیم آنچه را زمین از بدن آنها می‌کاهد؛ و نزد ما کتابی است که همه چیز در آن محفوظ است! 4آنها حقّ را هنگامی که به سراغشان آمد تکذیب کردند؛ از این رو پیوسته در کار پراکنده خود متحیّرند! 5آیا آنان به آسمان بالای سرشان نگاه نکردند که چگونه ما آن را بنا کرده‌ایم، و چگونه آن را (بوسیله ستارگان) زینت بخشیده‌ایم و هیچ شکاف و شکستی در آن نیست؟! 6و زمین را گسترش دادیم و در آن کوه‌هائی عظیم و استوار افکندیم و از هر نوع گیاه بهجت‌انگیز در آن رویاندیم، 7تا وسیله بینایی و یادآوری برای هر بنده توبه کاری باشد! 8و از آسمان، آبی پربرکت نازل کردیم، و بوسیله آن باغها و دانه‌هایی را که درو می‌کند رویاندیم، 9و نخلهای بلندقامت که میوه‌های متراکم دارند؛ 10همه اینها برای روزی‌بخشیدن به بندگان است و بوسیله باران سرزمین مرده را زنده کردیم؛ (آری) زنده‌شدن مُردگان نیز همین گونه است! 11پیش از آنان قوم نوح و «اصحاب الرسّ» [= قومی که در یمامه زندگی می‌کردند و پیامبری به نام حنظله داشتند] و قوم ثمود (پیامبرانشان را) تکذیب کردند، 12و همچنین قوم عاد و فرعون و قوم لوط، 13و «اصحاب الایکه» [= قوم شعیب] و قوم تبّع (که در سرزمین یمن زندگی می‌کردند)، هر یک از آنها فرستادگان الهی را تکذیب کردند و وعده عذاب درباره آنان تحقّق یافت! 14آیا ما از آفرینش نخستین عاجز ماندیم (که قادر بر آفرینش رستاخیز نباشیم)؟! ولی آنها (با این همه دلایل روشن) باز در آفرینش جدید تردید دارند! 15ما انسان را آفریدیم و وسوسه‌های نفس او را می‌دانیم، و ما به او از رگ قلبش نزدیکتریم! 16(به خاطر بیاورید) هنگامی را که دو فرشته راست و چپ که ملازم انسانند اعمال او را دریافت می‌دارند؛ 17انسان هیچ سخنی را بر زبان نمی‌آورد مگر اینکه همان دم، فرشته‌ای مراقب و آماده برای انجام مأموریت (و ضبط آن) است! 18و سرانجام، سکرات (و بیخودی در آستانه) مرگ بحق فرامی‌رسد (و به انسان گفته می‌شود:) این همان چیزی است که تو از آن می‌گریختی! 19و در «صور» دمیده می‌شود؛ آن روز، روز تحقّق وعده وحشتناک است! 20هر انسانی وارد محشر می‌گردد در حالی که همراه او حرکت دهنده و گواهی است! 21(به او خطاب می‌شود:) تو از این صحنه (و دادگاه بزرگ) غافل بودی و ما پرده را از چشم تو کنار زدیم، و امروز چشمت کاملاً تیزبین است! 22فرشته همنشین او می‌گوید: «این نامه اعمال اوست که نزد من حاضر و آماده است!» 23(خداوند فرمان می‌دهد:) هر کافر متکبّر لجوج را در جهنّم افکنید! 24آن کسی که به شدّت مانع خیر و متجاوز و در شکّ و تردید است (حتی دیگران را به تردید می افکند)؛ 25همان کسی که معبود دیگری با خدا قرار داده، (آری) او را در عذاب شدید بیفکنید! 26و همنشینش (از شیاطین) می‌گوید: «پروردگارا! من او را به طغیان وانداشتم، لکن او خود در گمراهی دور و درازی بود!» 27(خداوند) می‌گوید: «نزد من جدال و مخاصمه نکنید؛ من پیشتر به شما هشدار داده‌ام (و اتمام حجّت کرده‌ام)! 28سخن من تغییر ناپذیر است، و من هرگز به بندگان ستم نخواهم کرد!» 29(به خاطر بیاورید) روزی را که به جهنّم می‌گوییم: «آیا پر شده‌ای؟» و او می‌گوید: «آیا افزون بر این هم هست؟!» 30(در آن روز) بهشت را به پرهیزگاران نزدیک می‌کنند، و فاصله‌ای از آنان ندارد! 31این چیزی است که به شما وعده داده می‌شود، و برای کسانی است که بسوی خدا بازمی‌گردند و پیمانها و احکام او را حفظ می‌کنند، 32آن کس که از خداوند رحمان در نهان بترسد و با قلبی پرانابه در محضر او حاضر شود! 33(به آنان گفته می‌شود:) بسلامت وارد بهشت شوید، امروز روز جاودانگی است! 34هر چه بخواهند در آنجا برای آنها هست، و نزد ما نعمتهای بیشتری است (که به فکر هیچ کس نمی‌رسد)! 35چه بسیار اقوامی را که پیش از آنها هلاک کردیم، اقوامی که از آنان قویتر بودند و شهرها (و کشورها) را گشودند؛ آیا راه فراری (از عذاب الهی) وجود دارد! 36در این تذکّری است برای آن کس که عقل دارد، یا گوش دل فرادهد در حالی که حاضر باشد! 37ما آسمانها و زمین و آنچه را در میان آنهاست در شش روز [= شش دوران] آفریدیم، و هیچ گونه رنج و سختی به ما نرسید! (با این حال چگونه زنده‌کردن مُردگان برای ما مشکل است؟!) 38در برابر آنچه آنها می‌گویند شکیبا باش، و پیش از طلوع آفتاب و پیش از غروب تسبیح و حمد پروردگارت را بجا آور، 39و در بخشی از شب او را تسبیح کن، و بعد از سجده‌ها! 40و گوش فرا ده و منتظر روزی باش که منادی از مکانی نزدیک ندا می‌دهد، 41روزی که همگان صیحه رستاخیز را بحق می‌شنوند؛ آن روز، روز خروج (از قبرها) است! 42ماییم که زنده می‌کنیم و می‌میرانیم، و بازگشت تنها بسوی ماست! 43روزی که زمین به سرعت از روی آنها شکافته می‌شود و (از قبرها) خارج می‌گردند؛ و این جمع کردن برای ما آسان است! 44ما به آنچه آنها می‌گویند آگاهتریم، و تو مأمور به اجبار آنها (به ایمان) نیستی؛ پس بوسیله قرآن، کسانی را که از عذاب من می‌ترسند متذکّر ساز (وظیفه تو همین است)! 45سوره ذارياتمکی60به نام خداوند بخشنده بخشایشگرسوگند به بادهایی که (ابرها را) به حرکت درمی‌آورند، 1سوگند به آن ابرها که بار سنگینی (از باران را) با خود حمل می‌کنند، 2و سوگند به کشتیهایی که به آسانی به حرکت درمی‌آیند، 3و سوگند به فرشتگانی که کارها را تقسیم می‌کنند، 4(آری سوگند به همه اینها) که آنچه به شما وعده شده قطعاً راست است؛ 5و بی‌شکّ (رستاخیز) و جزای اعمال واقع‌شدنی است! 6قسم به آسمان که دارای چین و شکنهای زیباست، 7که شما (درباره قیامت) در گفتاری مختلف و گوناگونید! 8(تنها) کسی از ایمان به آن منحرف می‌شود که از قبول حقّ سرباز می‌زند! 9کشته باد دروغگویان (و مرگ بر آنها)! 10همانها که در جهل و غفلت فرو رفته‌اند، 11و پیوسته سؤال می‌کنند: «روز جزا چه موقع است؟!» 12(آری) همان روزی است که آنها را بر آتش می‌سوزانند! 13(و گفته می‌شود:) بچشید عذاب خود را، این همان چیزی است که برای آن شتاب داشتید! 14به یقین، پرهیزگاران در باغهای بهشت و در میان چشمه‌ها قرار دارند، 15و آنچه پروردگارشان به آنها بخشیده دریافت می‌دارند، زیرا پیش از آن (در سرای دنیا) از نیکوکاران بودند! 16آنها کمی از شب را می‌خوابیدند، 17و در سحرگاهان استغفار می‌کردند، 18و در اموال آنها حقّی برای سائل و محروم بود! 19و در زمین آیاتی برای جویندگان یقین است، 20و در وجود خود شما (نیز آیاتی است)؛ آیا نمی‌بینید؟! 21و روزی شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده می‌شود! 22سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این مطلب حقّ است همان گونه که شما سخن می‌گویید! 23آیا خبر مهمانهای بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است؟ 24در آن زمان که بر او وارد شدند و گفتند: «سلام بر تو!» او گفت: «سلام بر شما که جمعیّتی ناشناخته‌اید!» 25سپس پنهانی به سوی خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بریان شده‌ای را برای آنها) آورد، 26و نزدیک آنها گذارد، (ولی با تعجّب دید دست بسوی غذا نمی‌برند) گفت: «آیا شما غذا نمی‌خورید؟!» 27و از آنها احساس وحشت کرد، گفتند: «نترس (ما رسولان و فرشتگان پروردگار توایم)!» و او را بشارت به تولّد پسری دانا دادند. 28در این هنگام همسرش جلو آمد در حالی که (از خوشحالی و تعجّب) فریاد می‌کشید به صورت خود زد و گفت: «(آیا پسری خواهم آورد در حالی که) پیرزنی نازا هستم؟!» 29گفتند: «پروردگارت چنین گفته است، و او حکیم و داناست!» 30
سوره
جزء
حزب
قرآن کریم
جزء قرآن