سُورَةُ
سوره شمسمکی15به نام خداوند بخشنده بخشایشگربه خورشید و گسترش نور آن سوگند، 1و به ماه هنگامی که بعد از آن درآید، 2و به روز هنگامی که صفحه زمین را روشن سازد، 3و به شب آن هنگام که زمین را بپوشاند، 4و قسم به آسمان و کسی که آسمان را بنا کرده، 5و به زمین و کسی که آن را گسترانیده، 6و قسم به جان آدمی و آن کس که آن را (آفریده و) منظّم ساخته، 7سپس فجور و تقوا (شرّ و خیرش) را به او الهام کرده است، 8که هر کس نفس خود را پاک و تزکیه کرده، رستگار شده؛ 9و آن کس که نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است! 10قوم «ثمود» بر اثر طغیان، (پیامبرشان را) تکذیب کردند، 11آنگاه که شقی‌ترین آنها بپاخاست، 12و فرستاده الهی [= صالح] به آنان گفت: «ناقه خدا [= همان شتری که معجزه الهی بود] را با آبشخورش واگذارید (و مزاحم آن نشوید)!» 13ولی آنها او را تکذیب و ناقه را پی کردند (و به هلاکت رساندند)؛ از این رو پروردگارشان آنها (و سرزمینشان) را بخاطر گناهانشان در هم کوبید و با خاک یکسان و صاف کرد! 14و او هرگز از فرجام این کار [= مجازات ستمگران] بیم ندارد! 15
سوره
جزء
حزب
دعای فرج