Rojat.com

 وَمآٰ اُبَرِّیُٔ نَفْسٖیٓۚ اِنَّ النَّفْسَ لَاَمّاٰرَةٌ بِالسُّوٓءِ اِلّاٰ ماٰ رَحِمَ رَبّٖیٓۚ اِنَّ رَبّٖی غَفُورٌ رَحٖیمٌ٥٣وَقاٰلَ الْمَلِكُ ائْتُونٖی بِهٖٓ اَسْتَخْلِصْهُ لِنَفْسٖیۖ فَلَمّاٰ كَلَّمَهُۥ قاٰلَ اِنَّكَ الْیَوْمَ لَدَیْناٰ مَكٖینٌ اَمٖینٌ٥٤قاٰلَ اجْعَلْنٖی عَلٰی خَزآٰئِنِ الْاَرْضِۖ اِنّٖی حَفٖیظٌ عَلٖیمٌ٥٥وَكَذٰلِكَ مَكَّنّاٰ لِیُوسُفَ فِی الْاَرْضِ یَتَبَوَّاُ مِنْهاٰ حَیْثُ یَشآٰءُۚ نُصٖیبُ بِرَحْمَتِناٰ مَنْ نَشآٰءُۖ وَلاٰ نُضٖیعُ اَجْرَ الْمُحْسِنٖینَ٥٦وَلَاَجْرُ الْءاٰخِرَةِ خَیْرٌ لِلَّذٖینَ ءاٰمَنُوا وَكاٰنُوا یَتَّقُونَ٥٧وَجآٰءَ اِخْوَةُ یُوسُفَ فَدَخَلُوا عَلَیْهِ فَعَرَفَهُمْ وَهُمْ لَهُۥ مُنْكِرُونَ٥٨وَلَمّاٰ جَهَّزَهُمْ بِجَهاٰزِهِمْ قاٰلَ ائْتُونٖی بِاَخٍ لَكُمْ مِنْ اَبٖیكُمْۚ اَلاٰ تَرَوْنَ اَنّٖیٓ اُوفِی الْكَیْلَ وَاَنَا خَیْرُ الْمُنْزِلٖینَ٥٩فَاِنْ لَمْ تَأْتُونٖی بِهٖ فَلاٰ كَیْلَ لَكُمْ عِنْدٖی وَلاٰ تَقْرَبُونِ٦٠قاٰلُوا سَنُراٰوِدُ عَنْهُ اَباٰهُ وَاِنّاٰ لَفاٰعِلُونَ٦١وَقاٰلَ لِفِتْیاٰنِهِ اجْعَلُوا بِضاٰعَتَهُمْ فٖی رِحاٰلِهِمْ لَعَلَّهُمْ یَعْرِفُونَهآٰ اِذَا انْقَلَبُوٓا اِلٰٓی اَهْلِهِمْ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ٦٢فَلَمّاٰ رَجَعُوٓا اِلٰٓی اَبٖیهِمْ قاٰلُوا یآٰ اَباٰناٰ مُنِعَ مِنَّا الْكَیْلُ فَاَرْسِلْ مَعَنآٰ اَخاٰناٰ نَكْتَلْ وَاِنّاٰ لَهُۥ لَحاٰفِظُونَ٦٣قاٰلَ هَلْ ءاٰمَنُكُمْ عَلَیْهِ اِلّاٰ كَمآٰ اَمِنْتُكُمْ عَلٰٓی اَخٖیهِ مِنْ قَبْلُ فَاللّٰهُ خَیْرٌ حاٰفِظًاۖ وَهُوَ اَرْحَمُ الرّاٰحِمٖینَ٦٤وَلَمّاٰ فَتَحُوا مَتاٰعَهُمْ وَجَدُوا بِضاٰعَتَهُمْ رُدَّتْ اِلَیْهِمْۖ قاٰلُوا یآٰ اَباٰناٰ ماٰ نَبْغٖیۖ هٰذِهٖ بِضاٰعَتُناٰ رُدَّتْ اِلَیْناٰۖ وَنَمٖیرُ اَهْلَناٰ وَنَحْفَظُ اَخاٰناٰ وَنَزْداٰدُ كَیْلَ بَعٖیرٍۖ ذٰلِكَ كَیْلٌ یَسٖیرٌ٦٥قاٰلَ لَنْ اُرْسِلَهُۥ مَعَكُمْ حَتّٰی تُؤْتُونِ مَوْثِقًا مِنَ اللّٰهِ لَتَأْتُنَّنٖی بِهٖٓ اِلّآٰ اَنْ یُحاٰطَ بِكُمْۖ فَلَمّآٰ ءاٰتَوْهُ مَوْثِقَهُمْ قاٰلَ اللّٰهُ عَلٰی ماٰ نَقُولُ وَكٖیلٌ٦٦وَقاٰلَ یاٰ بَنِیَّ لاٰ تَدْخُلُوا مِنْ باٰبٍ واٰحِدٍ وَادْخُلُوا مِنْ اَبْواٰبٍ مُتَفَرِّقَةٍۖ وَمآٰ اُغْنٖی عَنْكُمْ مِنَ اللّٰهِ مِنْ شَیْءٍۖ اِنِ الْحُكْمُ اِلّاٰ لِلّٰهِۖ عَلَیْهِ تَوَكَّلْتُۖ وَعَلَیْهِ فَلْیَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ٦٧وَلَمّاٰ دَخَلُوا مِنْ حَیْثُ اَمَرَهُمْ اَبُوهُمْ ماٰ كاٰنَ یُغْنٖی عَنْهُمْ مِنَ اللّٰهِ مِنْ شَیْءٍ اِلّاٰ حاٰجَةً فٖی نَفْسِ یَعْقُوبَ قَضٰىهاٰۚ وَاِنَّهُۥ لَذُو عِلْمٍ لِماٰ عَلَّمْناٰهُ وَلٰكِنَّ اَكْثَرَ النّاٰسِ لاٰ یَعْلَمُونَ٦٨وَلَمّاٰ دَخَلُوا عَلٰی یُوسُفَ ءاٰوٰٓی اِلَیْهِ اَخاٰهُ قاٰلَ اِنّٖیٓ اَنَا اَخُوكَ فَلاٰ تَبْتَئِسْ بِماٰ كاٰنُوا یَعْمَلُونَ٦٩فَلَمّاٰ جَهَّزَهُمْ بِجَهاٰزِهِمْ جَعَلَ السِّقاٰیَةَ فٖی رَحْلِ اَخٖیهِ ثُمَّ اَذَّنَ مُؤَذِّنٌ اَیَّتُهَا الْعٖیرُ اِنَّكُمْ لَساٰرِقُونَ٧٠قاٰلُوا وَاَقْبَلُوا عَلَیْهِمْ ماٰذاٰ تَفْقِدُونَ٧١قاٰلُوا نَفْقِدُ صُواٰعَ الْمَلِكِ وَلِمَنْ جآٰءَ بِهٖ حِمْلُ بَعٖیرٍ وَاَنَا بِهٖ زَعٖیمٌ٧٢قاٰلُوا تَاللّٰهِ لَقَدْ عَلِمْتُمْ ماٰ جِئْناٰ لِنُفْسِدَ فِی الْاَرْضِ وَماٰ كُنّاٰ ساٰرِقٖینَ٧٣قاٰلُوا فَماٰ جَزآٰؤُهُۥٓ اِنْ كُنْتُمْ كاٰذِبٖینَ٧٤قاٰلُوا جَزآٰؤُهُۥ مَنْ وُجِدَ فٖی رَحْلِهٖ فَهُوَ جَزآٰؤُهُۥۚ كَذٰلِكَ نَجْزِی الظّاٰلِمٖینَ٧٥فَبَدَاَ بِاَوْعِیَتِهِمْ قَبْلَ وِعآٰءِ اَخٖیهِ ثُمَّ اسْتَخْرَجَهاٰ مِنْ وِعآٰءِ اَخٖیهِۚ كَذٰلِكَ كِدْناٰ لِیُوسُفَۖ ماٰ كاٰنَ لِیَأْخُذَ اَخاٰهُ فٖی دٖینِ الْمَلِكِ اِلّآٰ اَنْ یَشآٰءَ اللّٰهُۚ نَرْفَعُ دَرَجاٰتٍ مَنْ نَشآٰءُۗ وَفَوْقَ كُلِّ ذٖی عِلْمٍ عَلٖیمٌ٧٦قاٰلُوٓا اِنْ یَسْرِقْ فَقَدْ سَرَقَ اَخٌ لَهُۥ مِنْ قَبْلُۚ فَاَسَرَّهاٰ یُوسُفُ فٖی نَفْسِهٖ وَلَمْ یُبْدِهاٰ لَهُمْۚ قاٰلَ اَنْتُمْ شَرٌّ مَكاٰنًاۖ وَاللّٰهُ اَعْلَمُ بِماٰ تَصِفُونَ٧٧قاٰلُوا یآٰ اَیُّهَا الْعَزٖیزُ اِنَّ لَهُۥٓ اَبًا شَیْخًا كَبٖیرًا فَخُذْ اَحَدَناٰ مَكاٰنَهُۥٓۖ اِنّاٰ نَرٰىكَ مِنَ الْمُحْسِنٖینَ٧٨قاٰلَ مَعاٰذَ اللّٰهِ اَنْ نَأْخُذَ اِلّاٰ مَنْ وَجَدْناٰ مَتاٰعَناٰ عِنْدَهُۥٓ اِنّآٰ اِذًا لَظاٰلِمُونَ٧٩فَلَمَّا اسْتَیْاَسُوا مِنْهُ خَلَصُوا نَجِیًّاۖ قاٰلَ كَبٖیرُهُمْ اَلَمْ تَعْلَمُوٓا اَنَّ اَباٰكُمْ قَدْ اَخَذَ عَلَیْكُمْ مَوْثِقًا مِنَ اللّٰهِ وَمِنْ قَبْلُ ماٰ فَرَّطْتُمْ فٖی یُوسُفَۖ فَلَنْ اَبْرَحَ الْاَرْضَ حَتّٰی یَأْذَنَ لٖیٓ اَبٖیٓ اَوْ یَحْكُمَ اللّٰهُ لٖیۖ وَهُوَ خَیْرُ الْحاٰكِمٖینَ٨٠ٱِرْجِعُوٓا اِلٰٓی اَبٖیكُمْ فَقُولُوا یآٰ اَباٰنآٰ اِنَّ ابْنَكَ سَرَقَ وَماٰ شَهِدْنآٰ اِلّاٰ بِماٰ عَلِمْناٰ وَماٰ كُنّاٰ لِلْغَیْبِ حاٰفِظٖینَ٨١وَسْئَلِ الْقَرْیَةَ الَّتٖی كُنّاٰ فٖیهاٰ وَالْعٖیرَ الَّتٖیٓ اَقْبَلْناٰ فٖیهاٰۖ وَاِنّاٰ لَصاٰدِقُونَ٨٢قاٰلَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ اَنْفُسُكُمْ اَمْرًاۖ فَصَبْرٌ جَمٖیلٌۖ عَسَی اللّٰهُ اَنْ یَأْتِیَنٖی بِهِمْ جَمٖیعًاۚ اِنَّهُۥ هُوَ الْعَلٖیمُ الْحَكٖیمُ٨٣وَتَوَلّٰی عَنْهُمْ وَقاٰلَ یآٰ اَسَفٰی عَلٰی یُوسُفَ وَابْیَضَّتْ عَیْناٰهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ كَظٖیمٌ٨٤قاٰلُوا تَاللّٰهِ تَفْتَؤُا تَذْكُرُ یُوسُفَ حَتّٰی تَكُونَ حَرَضًا اَوْ تَكُونَ مِنَ الْهاٰلِكٖینَ٨٥قاٰلَ اِنَّمآٰ اَشْكُوا بَثّٖی وَحُزْنٖیٓ اِلَی اللّٰهِ وَاَعْلَمُ مِنَ اللّٰهِ ماٰ لاٰ تَعْلَمُونَ٨٦یاٰ بَنِیَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ یُوسُفَ وَاَخٖیهِ وَلاٰ تَیْاَسُوا مِنْ رَوْحِ اللّٰهِۖ اِنَّهُۥ لاٰ یَیْاَسُ مِنْ رَوْحِ اللّٰهِ اِلَّا الْقَوْمُ الْكاٰفِرُونَ٨٧فَلَمّاٰ دَخَلُوا عَلَیْهِ قاٰلُوا یآٰ اَیُّهَا الْعَزٖیزُ مَسَّناٰ وَاَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْناٰ بِبِضاٰعَةٍ مُزْجٰىةٍ فَاَوْفِ لَنَا الْكَیْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَیْنآٰۖ اِنَّ اللّٰهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقٖینَ٨٨قاٰلَ هَلْ عَلِمْتُمْ ماٰ فَعَلْتُمْ بِیُوسُفَ وَاَخٖیهِ اِذْ اَنْتُمْ جاٰهِلُونَ٨٩قاٰلُوٓا ءَاِنَّكَ لَاَنْتَ یُوسُفُۖ قاٰلَ اَنَا یُوسُفُ وَهٰذآٰ اَخٖیۖ قَدْ مَنَّ اللّٰهُ عَلَیْنآٰۖ اِنَّهُۥ مَنْ یَتَّقِ وَیَصْبِرْ فَاِنَّ اللّٰهَ لاٰ یُضٖیعُ اَجْرَ الْمُحْسِنٖینَ٩٠قاٰلُوا تَاللّٰهِ لَقَدْ ءاٰثَرَكَ اللّٰهُ عَلَیْناٰ وَاِنْ كُنّاٰ لَخاٰطِئٖینَ٩١قاٰلَ لاٰ تَثْرٖیبَ عَلَیْكُمُ الْیَوْمَۖ یَغْفِرُ اللّٰهُ لَكُمْۖ وَهُوَ اَرْحَمُ الرّاٰحِمٖینَ٩٢ٱِذْهَبُوا بِقَمٖیصٖی هٰذاٰ فَاَلْقُوهُ عَلٰی وَجْهِ اَبٖی یَأْتِ بَصٖیرًا وَأْتُونٖی بِاَهْلِكُمْ اَجْمَعٖینَ٩٣وَلَمّاٰ فَصَلَتِ الْعٖیرُ قاٰلَ اَبُوهُمْ اِنّٖی لَاَجِدُ رٖیحَ یُوسُفَۖ لَوْلآٰ اَنْ تُفَنِّدُونِ٩٤قاٰلُوا تَاللّٰهِ اِنَّكَ لَفٖی ضَلاٰلِكَ الْقَدٖیمِ٩٥فَلَمّآٰ اَنْ جآٰءَ الْبَشٖیرُ اَلْقٰىهُ عَلٰی وَجْهِهٖ فَارْتَدَّ بَصٖیرًاۖ قاٰلَ اَلَمْ اَقُلْ لَكُمْ اِنّٖیٓ اَعْلَمُ مِنَ اللّٰهِ ماٰ لاٰ تَعْلَمُونَ٩٦قاٰلُوا یآٰ اَباٰنَا اسْتَغْفِرْ لَناٰ ذُنُوبَنآٰ اِنّاٰ كُنّاٰ خاٰطِئٖینَ٩٧قاٰلَ سَوْفَ اَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبّٖیٓۖ اِنَّهُۥ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحٖیمُ٩٨فَلَمّاٰ دَخَلُوا عَلٰی یُوسُفَ ءاٰوٰٓی اِلَیْهِ اَبَوَیْهِ وَقاٰلَ ادْخُلُوا مِصْرَ اِنْ شآٰءَ اللّٰهُ ءاٰمِنٖینَ٩٩وَرَفَعَ اَبَوَیْهِ عَلَی الْعَرْشِ وَخَرُّوا لَهُۥ سُجَّدًاۖ وَقاٰلَ یآٰ اَبَتِ هٰذاٰ تَأْوٖیلُ رُؤْیاٰیَ مِنْ قَبْلُ قَدْ جَعَلَهاٰ رَبّٖی حَقًّاۖ وَقَدْ اَحْسَنَ بٖیٓ اِذْ اَخْرَجَنٖی مِنَ السِّجْنِ وَجآٰءَ بِكُمْ مِنَ الْبَدْوِ مِنْ بَعْدِ اَنْ نَزَغَ الشَّیْطاٰنُ بَیْنٖی وَبَیْنَ اِخْوَتٖیٓۚ اِنَّ رَبّٖی لَطٖیفٌ لِماٰ یَشآٰءُۚ اِنَّهُۥ هُوَ الْعَلٖیمُ الْحَكٖیمُ١٠٠رَبِّ قَدْ ءاٰتَیْتَنٖی مِنَ الْمُلْكِ وَعَلَّمْتَنٖی مِنْ تَأْوٖیلِ الْاَحاٰدٖیثِۚ فاٰطِرَ السَّمٰواٰتِ وَالْاَرْضِ اَنْتَ وَلِیّٖى فِی الدُّنْیاٰ وَالْءاٰخِرَةِۖ تَوَفَّنٖی مُسْلِمًا وَاَلْحِقْنٖی بِالصّاٰلِحٖینَ١٠١ذٰلِكَ مِنْ اَنْبآٰءِ الْغَیْبِ نُوحٖیهِ اِلَیْكَۖ وَماٰ كُنْتَ لَدَیْهِمْ اِذْ اَجْمَعُوٓا اَمْرَهُمْ وَهُمْ یَمْكُرُونَ١٠٢وَمآٰ اَكْثَرُ النّاٰسِ وَلَوْ حَرَصْتَ بِمُؤْمِنٖینَ١٠٣وَماٰ تَسْئَلُهُمْ عَلَیْهِ مِنْ اَجْرٍۚ اِنْ هُوَ اِلّاٰ ذِكْرٌ لِلْعاٰلَمٖینَ١٠٤وَكَاَیِّنْ مِنْ ءاٰیَةٍ فِی السَّمٰواٰتِ وَالْاَرْضِ یَمُرُّونَ عَلَیْهاٰ وَهُمْ عَنْهاٰ مُعْرِضُونَ١٠٥وَماٰ یُؤْمِنُ اَكْثَرُهُمْ بِاللّٰهِ اِلّاٰ وَهُمْ مُشْرِكُونَ١٠٦اَفَاَمِنُوٓا اَنْ تَأْتِیَهُمْ غاٰشِیَةٌ مِنْ عَذاٰبِ اللّٰهِ اَوْ تَأْتِیَهُمُ السّاٰعَةُ بَغْتَةً وَهُمْ لاٰ یَشْعُرُونَ١٠٧قُلْ هٰذِهٖ سَبٖیلٖیٓ اَدْعُوٓا اِلَی اللّٰهِۚ عَلٰی بَصٖیرَةٍ اَنَا وَمَنِ اتَّبَعَنٖیۖ وَسُبْحاٰنَ اللّٰهِ وَمآٰ اَنَا مِنَ الْمُشْرِكٖینَ١٠٨وَمآٰ اَرْسَلْناٰ مِنْ قَبْلِكَ اِلّاٰ رِجاٰلًا نُوحٖیٓ اِلَیْهِمْ مِنْ اَهْلِ الْقُرٰٓیۗ اَفَلَمْ یَسٖیرُوا فِی الْاَرْضِ فَیَنْظُرُوا كَیْفَ كاٰنَ عاٰقِبَةُ الَّذٖینَ مِنْ قَبْلِهِمْۗ وَلَداٰرُ الْءاٰخِرَةِ خَیْرٌ لِلَّذٖینَ اتَّقَوْاۗ اَفَلاٰ تَعْقِلُونَ١٠٩حَتّٰٓی اِذَا اسْتَیْاَسَ الرُّسُلُ وَظَنُّوٓا اَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا جآٰءَهُمْ نَصْرُناٰ فَنُجِّیَ مَنْ نَشآٰءُۖ وَلاٰ یُرَدُّ بَأْسُناٰ عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمٖینَ١١٠لَقَدْ كاٰنَ فٖی قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِاُولِی الْاَلْباٰبِۗ ماٰ كاٰنَ حَدٖیثًا یُفْتَرٰی وَلٰكِنْ تَصْدٖیقَ الَّذٖی بَیْنَ یَدَیْهِ وَتَفْصٖیلَ كُلِّ شَیْءٍ وَهُدًی وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ١١١سُورَةُ الرَّعْدِالمدنية43بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖیمِالٓمٓرۚ تِلْكَ ءاٰیاٰتُ الْكِتاٰبِۗ وَالَّذٖیٓ اُنْزِلَ اِلَیْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُّ وَلٰكِنَّ اَكْثَرَ النّاٰسِ لاٰ یُؤْمِنُونَ١ٱَللّٰهُ الَّذٖی رَفَعَ السَّمٰواٰتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهاٰۖ ثُمَّ اسْتَوٰی عَلَی الْعَرْشِۖ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَۖ كُلٌّ یَجْرٖی لِاَجَلٍ مُسَمًّیۚ یُدَبِّرُ الْاَمْرَ یُفَصِّلُ الْءاٰیاٰتِ لَعَلَّكُمْ بِلِقآٰءِ رَبِّكُمْ تُوقِنُونَ٢وَهُوَ الَّذٖی مَدَّ الْاَرْضَ وَجَعَلَ فٖیهاٰ رَواٰسِیَ وَاَنْهاٰرًاۖ وَمِنْ كُلِّ الثَّمَراٰتِ جَعَلَ فٖیهاٰ زَوْجَیْنِ اثْنَیْنِۖ یُغْشِی الَّیْلَ النَّهاٰرَۚ اِنَّ فٖی ذٰلِكَ لَءاٰیاٰتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَكَّرُونَ٣وَفِی الْاَرْضِ قِطَعٌ مُتَجاٰوِراٰتٌ وَجَنّاٰتٌ مِنْ اَعْناٰبٍ وَزَرْعٌ وَنَخٖیلٌ صِنْواٰنٌ وَغَیْرُ صِنْواٰنٍ یُسْقٰی بِمآٰءٍ واٰحِدٍ وَنُفَضِّلُ بَعْضَهاٰ عَلٰی بَعْضٍ فِی الْاُكُلِۚ اِنَّ فٖی ذٰلِكَ لَءاٰیاٰتٍ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ٤وَاِنْ تَعْجَبْ فَعَجَبٌ قَوْلُهُمْ اَءِذاٰ كُنّاٰ تُراٰبًا اَءِنّاٰ لَفٖی خَلْقٍ جَدٖیدٍۗ اُولٰٓئِكَ الَّذٖینَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْۖ وَاُولٰٓئِكَ الْاَغْلاٰلُ فٖیٓ اَعْناٰقِهِمْۖ وَاُولٰٓئِكَ اَصْحاٰبُ النّاٰرِۖ هُمْ فٖیهاٰ خاٰلِدُونَ٥وَیَسْتَعْجِلُونَكَ بِالسَّیِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ وَقَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمُ الْمَثُلاٰتُۗ وَاِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ لِلنّاٰسِ عَلٰی ظُلْمِهِمْۖ وَاِنَّ رَبَّكَ لَشَدٖیدُ الْعِقاٰبِ٦وَیَقُولُ الَّذٖینَ كَفَرُوا لَوْلآٰ اُنْزِلَ عَلَیْهِ ءاٰیَةٌ مِنْ رَبِّهٖٓۗ اِنَّمآٰ اَنْتَ مُنْذِرٌۖ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هاٰدٍ٧ٱَللّٰهُ یَعْلَمُ ماٰ تَحْمِلُ كُلُّ اُنْثٰی وَماٰ تَغٖیضُ الْاَرْحاٰمُ وَماٰ تَزْداٰدُۖ وَكُلُّ شَیْءٍ عِنْدَهُۥ بِمِقْداٰرٍ٨عاٰلِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهاٰدَةِ الْكَبٖیرُ الْمُتَعاٰلِ٩سَوآٰءٌ مِنْكُمْ مَنْ اَسَرَّ الْقَوْلَ وَمَنْ جَهَرَ بِهٖ وَمَنْ هُوَ مُسْتَخْفٍ بِالَّیْلِ وَساٰرِبٌ بِالنَّهاٰرِ١٠لَهُۥ مُعَقِّباٰتٌ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهٖ یَحْفَظُونَهُۥ مِنْ اَمْرِ اللّٰهِۗ اِنَّ اللّٰهَ لاٰ یُغَیِّرُ ماٰ بِقَوْمٍ حَتّٰی یُغَیِّرُوا ماٰ بِاَنْفُسِهِمْۗ وَاِذآٰ اَراٰدَ اللّٰهُ بِقَوْمٍ سُوٓءًا فَلاٰ مَرَدَّ لَهُۥۚ وَماٰ لَهُمْ مِنْ دُونِهٖ مِنْ واٰلٍ١١هُوَ الَّذٖی یُرٖیكُمُ الْبَرْقَ خَوْفًا وَطَمَعًا وَیُنْشِیُٔ السَّحاٰبَ الثِّقاٰلَ١٢وَیُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهٖ وَالْمَلآٰئِكَةُ مِنْ خٖیفَتِهٖ وَیُرْسِلُ الصَّواٰعِقَ فَیُصٖیبُ بِهاٰ مَنْ یَشآٰءُ وَهُمْ یُجاٰدِلُونَ فِی اللّٰهِ وَهُوَ شَدٖیدُ الْمِحاٰلِ١٣لَهُۥ دَعْوَةُ الْحَقِّۚ وَالَّذٖینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهٖ لاٰ یَسْتَجٖیبُونَ لَهُمْ بِشَیْءٍ اِلّاٰ كَباٰسِطِ كَفَّیْهِ اِلَی الْمآٰءِ لِیَبْلُغَ فاٰهُ وَماٰ هُوَ بِباٰلِغِهٖۚ وَماٰ دُعآٰءُ الْكاٰفِرٖینَ اِلّاٰ فٖی ضَلاٰلٍ١٤وَلِلّٰهِ یَسْجُدُ مَنْ فِی السَّمٰواٰتِ وَالْاَرْضِ طَوْعًا وَكَرْهًا وَظِلاٰلُهُمْ بِالْغُدُوِّ وَالْءاٰصاٰلِ ۩١٥قُلْ مَنْ رَبُّ السَّمٰواٰتِ وَالْاَرْضِ قُلِ اللّٰهُۚ قُلْ اَفَاتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِهٖٓ اَوْلِیآٰءَ لاٰ یَمْلِكُونَ لِاَنْفُسِهِمْ نَفْعًا وَلاٰ ضَرًّاۚ قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الْاَعْمٰى وَالْبَصٖیرُ اَمْ هَلْ تَسْتَوِی الظُّلُماٰتُ وَالنُّورُۗ اَمْ جَعَلُوا لِلّٰهِ شُرَكآٰءَ خَلَقُوا كَخَلْقِهٖ فَتَشاٰبَهَ الْخَلْقُ عَلَیْهِمْۚ قُلِ اللّٰهُ خاٰلِقُ كُلِّ شَیْءٍ وَهُوَ الْواٰحِدُ الْقَهّاٰرُ١٦اَنْزَلَ مِنَ السَّمآٰءِ مآٰءً فَساٰلَتْ اَوْدِیَةٌ بِقَدَرِهاٰ فَاحْتَمَلَ السَّیْلُ زَبَدًا راٰبِیًاۖ وَمِمّاٰ یُوقِدُونَ عَلَیْهِ فِی النّاٰرِ ابْتِغآٰءَ حِلْیَةٍ اَوْ مَتاٰعٍ زَبَدٌ مِثْلُهُۥۚ كَذٰلِكَ یَضْرِبُ اللّٰهُ الْحَقَّ وَالْباٰطِلَۚ فَاَمَّا الزَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفآٰءًۖ وَاَمّاٰ ماٰ یَنْفَعُ النّاٰسَ فَیَمْكُثُ فِی الْاَرْضِۚ كَذٰلِكَ یَضْرِبُ اللّٰهُ الْاَمْثاٰلَ١٧لِلَّذٖینَ اسْتَجاٰبُوا لِرَبِّهِمُ الْحُسْنٰیۚ وَالَّذٖینَ لَمْ یَسْتَجٖیبُوا لَهُۥ لَوْ اَنَّ لَهُمْ ماٰ فِی الْاَرْضِ جَمٖیعًا وَمِثْلَهُۥ مَعَهُۥ لَافْتَدَوْا بِهٖٓۚ اُولٰٓئِكَ لَهُمْ سُوٓءُ الْحِساٰبِ وَمَأْوٰىهُمْ جَهَنَّمُۖ وَبِئْسَ الْمِهاٰدُ١٨اَفَمَنْ یَعْلَمُ اَنَّمآٰ اُنْزِلَ اِلَیْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُّ كَمَنْ هُوَ اَعْمٰٓیۚ اِنَّماٰ یَتَذَكَّرُ اُولُوا الْاَلْباٰبِ١٩ٱَلَّذٖینَ یُوفُونَ بِعَهْدِ اللّٰهِ وَلاٰ یَنْقُضُونَ الْمٖیثاٰقَ٢٠وَالَّذٖینَ یَصِلُونَ مآٰ اَمَرَ اللّٰهُ بِهٖٓ اَنْ یُوصَلَ وَیَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَیَخاٰفُونَ سُوٓءَ الْحِساٰبِ٢١وَالَّذٖینَ صَبَرُوا ابْتِغآٰءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ وَاَقاٰمُوا الصَّلٰوةَ وَاَنْفَقُوا مِمّاٰ رَزَقْناٰهُمْ سِرًّا وَعَلاٰنِیَةً وَیَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّیِّئَةَ اُولٰٓئِكَ لَهُمْ عُقْبَی الدّاٰرِ٢٢جَنّاٰتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَهاٰ وَمَنْ صَلَحَ مِنْ ءاٰبآٰئِهِمْ وَاَزْواٰجِهِمْ وَذُرِّیّاٰتِهِمْۖ وَالْمَلآٰئِكَةُ یَدْخُلُونَ عَلَیْهِمْ مِنْ كُلِّ باٰبٍ٢٣سَلاٰمٌ عَلَیْكُمْ بِماٰ صَبَرْتُمْۚ فَنِعْمَ عُقْبَی الدّاٰرِ٢٤وَالَّذٖینَ یَنْقُضُونَ عَهْدَ اللّٰهِ مِنْۢ بَعْدِ مٖیثاٰقِهٖ وَیَقْطَعُونَ مآٰ اَمَرَ اللّٰهُ بِهٖٓ اَنْ یُوصَلَ وَیُفْسِدُونَ فِی الْاَرْضِ اُولٰٓئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوٓءُ الدّاٰرِ٢٥ٱَللّٰهُ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشآٰءُ وَیَقْدِرُۚ وَفَرِحُوا بِالْحَیٰوةِ الدُّنْیاٰ وَمَا الْحَیٰوةُ الدُّنْیاٰ فِی الْءاٰخِرَةِ اِلّاٰ مَتاٰعٌ٢٦وَیَقُولُ الَّذٖینَ كَفَرُوا لَوْلآٰ اُنْزِلَ عَلَیْهِ ءاٰیَةٌ مِنْ رَبِّهٖۚ قُلْ اِنَّ اللّٰهَ یُضِلُّ مَنْ یَشآٰءُ وَیَهْدٖیٓ اِلَیْهِ مَنْ اَناٰبَ٢٧ٱَلَّذٖینَ ءاٰمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللّٰهِۗ اَلاٰ بِذِكْرِ اللّٰهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ٢٨ٱَلَّذٖینَ ءاٰمَنُوا وَعَمِلُوا الصّاٰلِحاٰتِ طُوبٰی لَهُمْ وَحُسْنُ مَـأٰبٍ٢٩كَذٰلِكَ اَرْسَلْناٰكَ فٖیٓ اُمَّةٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهآٰ اُمَمٌ لِتَتْلُوَا عَلَیْهِمُ الَّذٖیٓ اَوْحَیْنآٰ اِلَیْكَ وَهُمْ یَكْفُرُونَ بِالرَّحْمٰنِۚ قُلْ هُوَ رَبّٖی لآٰ اِلٰهَ اِلّاٰ هُوَ عَلَیْهِ تَوَكَّلْتُ وَاِلَیْهِ مَتاٰبِ٣٠وَلَوْ اَنَّ قُرْءاٰنًا سُیِّرَتْ بِهِ الْجِباٰلُ اَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الْاَرْضُ اَوْ كُلِّمَ بِهِ الْمَوْتٰیۗ بَلْ لِلّٰهِ الْاَمْرُ جَمٖیعًاۗ اَفَلَمْ یَیْاَسِ الَّذٖینَ ءاٰمَنُوٓا اَنْ لَوْ یَشآٰءُ اللّٰهُ لَهَدَی النّاٰسَ جَمٖیعًاۗ وَلاٰ یَزاٰلُ الَّذٖینَ كَفَرُوا تُصٖیبُهُمْ بِماٰ صَنَعُوا قاٰرِعَةٌ اَوْ تَحُلُّ قَرٖیبًا مِنْ داٰرِهِمْ حَتّٰی یَأْتِیَ وَعْدُ اللّٰهِۚ اِنَّ اللّٰهَ لاٰ یُخْلِفُ الْمٖیعاٰدَ٣١وَلَقَدِ اسْتُهْزِیَٔ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ فَاَمْلَیْتُ لِلَّذٖینَ كَفَرُوا ثُمَّ اَخَذْتُهُمْۖ فَكَیْفَ كاٰنَ عِقاٰبِ٣٢اَفَمَنْ هُوَ قآٰئِمٌ عَلٰی كُلِّ نَفْسٍ بِماٰ كَسَبَتْۗ وَجَعَلُوا لِلّٰهِ شُرَكآٰءَ قُلْ سَمُّوهُمْۚ اَمْ تُنَبِّئُونَهُۥ بِماٰ لاٰ یَعْلَمُ فِی الْاَرْضِ اَمْ بِظاٰهِرٍ مِنَ الْقَوْلِۗ بَلْ زُیِّنَ لِلَّذٖینَ كَفَرُوا مَكْرُهُمْ وَصُدُّوا عَنِ السَّبٖیلِۗ وَمَنْ یُضْلِلِ اللّٰهُ فَماٰ لَهُۥ مِنْ هاٰدٍ٣٣لَهُمْ عَذاٰبٌ فِی الْحَیٰوةِ الدُّنْیاٰۖ وَلَعَذاٰبُ الْءاٰخِرَةِ اَشَقُّۖ وَماٰ لَهُمْ مِنَ اللّٰهِ مِنْ واٰقٍ٣٤مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتٖی وُعِدَ الْمُتَّقُونَۖ تَجْرٖی مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهاٰرُۖ اُكُلُهاٰ دآٰئِمٌ وَظِلُّهاٰۚ تِلْكَ عُقْبَی الَّذٖینَ اتَّقَوْاۚ وَعُقْبَی الْكاٰفِرٖینَ النّاٰرُ٣٥وَالَّذٖینَ ءاٰتَیْناٰهُمُ الْكِتاٰبَ یَفْرَحُونَ بِمآٰ اُنْزِلَ اِلَیْكَۖ وَمِنَ الْاَحْزاٰبِ مَنْ یُنْكِرُ بَعْضَهُۥۚ قُلْ اِنَّمآٰ اُمِرْتُ اَنْ اَعْبُدَ اللّٰهَ وَلآٰ اُشْرِكَ بِهٖٓۚ اِلَیْهِ اَدْعُوا وَاِلَیْهِ مَـأٰبِ٣٦وَكَذٰلِكَ اَنْزَلْناٰهُ حُكْمًا عَرَبِیًّاۚ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ اَهْوآٰءَهُمْ بَعْدَ ماٰ جآٰءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ماٰ لَكَ مِنَ اللّٰهِ مِنْ وَلِیٍّ وَلاٰ واٰقٍ٣٧وَلَقَدْ اَرْسَلْناٰ رُسُلًا مِنْ قَبْلِكَ وَجَعَلْناٰ لَهُمْ اَزْواٰجًا وَذُرِّیَّةًۚ وَماٰ كاٰنَ لِرَسُولٍ اَنْ یَأْتِیَ بأٰیَةٍ اِلّاٰ بِاِذْنِ اللّٰهِۗ لِكُلِّ اَجَلٍ كِتاٰبٌ٣٨یَمْحُوا اللّٰهُ ماٰ یَشآٰءُ وَیُثْبِتُۖ وَعِنْدَهُۥٓ اُمُّ الْكِتاٰبِ٣٩وَاِنْ ماٰ نُرِیَنَّكَ بَعْضَ الَّذٖی نَعِدُهُمْ اَوْ نَتَوَفَّیَنَّكَ فَاِنَّماٰ عَلَیْكَ الْبَلاٰغُ وَعَلَیْنَا الْحِساٰبُ٤٠اَوَلَمْ یَرَوْا اَنّاٰ نَأْتِی الْاَرْضَ نَنْقُصُهاٰ مِنْ اَطْراٰفِهاٰۚ وَاللّٰهُ یَحْكُمُ لاٰ مُعَقِّبَ لِحُكْمِهٖۚ وَهُوَ سَرٖیعُ الْحِساٰبِ٤١وَقَدْ مَكَرَ الَّذٖینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلِلّٰهِ الْمَكْرُ جَمٖیعًاۖ یَعْلَمُ ماٰ تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍۗ وَسَیَعْلَمُ الْكُفّاٰرُ لِمَنْ عُقْبَی الدّاٰرِ٤٢وَیَقُولُ الَّذٖینَ كَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًاۚ قُلْ كَفٰی بِاللّٰهِ شَهٖیدًا بَیْنٖی وَبَیْنَكُمْ وَمَنْ عِنْدَهُۥ عِلْمُ الْكِتاٰبِ٤٣سُورَةُ اِبْراٰهٖیمَالمكية52بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖیمِالٓرۚ كِتاٰبٌ اَنْزَلْناٰهُ اِلَیْكَ لِتُخْرِجَ النّاٰسَ مِنَ الظُّلُماٰتِ اِلَی النُّورِ بِاِذْنِ رَبِّهِمْ اِلٰی صِراٰطِ الْعَزٖیزِ الْحَمٖیدِ١ٱَللّٰهِ الَّذٖی لَهُۥ ماٰ فِی السَّمٰواٰتِ وَماٰ فِی الْاَرْضِۗ وَوَیْلٌ لِلْكاٰفِرٖینَ مِنْ عَذاٰبٍ شَدٖیدٍ٢ٱَلَّذٖینَ یَسْتَحِبُّونَ الْحَیٰوةَ الدُّنْیاٰ عَلَی الْءاٰخِرَةِ وَیَصُدُّونَ عَنْ سَبٖیلِ اللّٰهِ وَیَبْغُونَهاٰ عِوَجًاۚ اُولٰٓئِكَ فٖی ضَلاٰلٍ بَعٖیدٍ٣وَمآٰ اَرْسَلْناٰ مِنْ رَسُولٍ اِلّاٰ بِلِساٰنِ قَوْمِهٖ لِیُبَیِّنَ لَهُمْۖ فَیُضِلُّ اللّٰهُ مَنْ یَشآٰءُ وَیَهْدٖی مَنْ یَشآٰءُۚ وَهُوَ الْعَزٖیزُ الْحَكٖیمُ٤وَلَقَدْ اَرْسَلْناٰ مُوسٰی بِأٰیاٰتِنآٰ اَنْ اَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُماٰتِ اِلَی النُّورِ وَذَكِّرْهُمْ بِاَیّاٰمِ اللّٰهِۚ اِنَّ فٖی ذٰلِكَ لَءاٰیاٰتٍ لِكُلِّ صَبّاٰرٍ شَكُورٍ٥وَاِذْ قاٰلَ مُوسٰی لِقَوْمِهِ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللّٰهِ عَلَیْكُمْ اِذْ اَنْجٰىكُمْ مِنْ ءاٰلِ فِرْعَوْنَ یَسُومُونَكُمْ سُوٓءَ الْعَذاٰبِ وَیُذَبِّحُونَ اَبْنآٰءَكُمْ وَیَسْتَحْیُونَ نِسآٰءَكُمْۚ وَفٖی ذٰلِكُمْ بَلآٰءٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَظٖیمٌ٦وَاِذْ تَاَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَاَزٖیدَنَّكُمْۖ وَلَئِنْ كَفَرْتُمْ اِنَّ عَذاٰبٖی لَشَدٖیدٌ٧وَقاٰلَ مُوسٰٓی اِنْ تَكْفُرُوٓا اَنْتُمْ وَمَنْ فِی الْاَرْضِ جَمٖیعًا فَاِنَّ اللّٰهَ لَغَنِیٌّ حَمٖیدٌ٨اَلَمْ یَأْتِكُمْ نَبَؤُا الَّذٖینَ مِنْ قَبْلِكُمْ قَوْمِ نُوحٍ وَعاٰدٍ وَثَمُودَ ۛ وَالَّذٖینَ مِنْۢ بَعْدِهِمْ ۛ لاٰ یَعْلَمُهُمْ اِلَّا اللّٰهُۚ جآٰءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّناٰتِ فَرَدُّوٓا اَیْدِیَهُمْ فٖیٓ اَفْواٰهِهِمْ وَقاٰلُوٓا اِنّاٰ كَفَرْناٰ بِمآٰ اُرْسِلْتُمْ بِهٖ وَاِنّاٰ لَفٖی شَكٍّ مِمّاٰ تَدْعُونَنآٰ اِلَیْهِ مُرٖیبٍ٩قاٰلَتْ رُسُلُهُمْ اَفِی اللّٰهِ شَكٌّ فاٰطِرِ السَّمٰواٰتِ وَالْاَرْضِۖ یَدْعُوكُمْ لِیَغْفِرَ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَیُؤَخِّرَكُمْ اِلٰٓی اَجَلٍ مُسَمًّیۚ قاٰلُوٓا اِنْ اَنْتُمْ اِلّاٰ بَشَرٌ مِثْلُناٰ تُرٖیدُونَ اَنْ تَصُدُّوناٰ عَمّاٰ كاٰنَ یَعْبُدُ ءاٰبآٰؤُناٰ فَأْتُوناٰ بِسُلْطاٰنٍ مُبٖینٍ١٠قاٰلَتْ لَهُمْ رُسُلُهُمْ اِنْ نَحْنُ اِلّاٰ بَشَرٌ مِثْلُكُمْ وَلٰكِنَّ اللّٰهَ یَمُنُّ عَلٰی مَنْ یَشآٰءُ مِنْ عِباٰدِهٖۖ وَماٰ كاٰنَ لَنآٰ اَنْ نَأْتِیَكُمْ بِسُلْطاٰنٍ اِلّاٰ بِاِذْنِ اللّٰهِۚ وَعَلَی اللّٰهِ فَلْیَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ١١وَماٰ لَنآٰ اَلّاٰ نَتَوَكَّلَ عَلَی اللّٰهِ وَقَدْ هَدٰىناٰ سُبُلَناٰۚ وَلَنَصْبِرَنَّ عَلٰی مآٰ ءاٰذَیْتُمُوناٰۚ وَعَلَی اللّٰهِ فَلْیَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ١٢وَقاٰلَ الَّذٖینَ كَفَرُوا لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّكُمْ مِنْ اَرْضِنآٰ اَوْ لَتَعُودُنَّ فٖی مِلَّتِناٰۖ فَاَوْحٰٓی اِلَیْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِكَنَّ الظّاٰلِمٖینَ١٣وَلَنُسْكِنَنَّكُمُ الْاَرْضَ مِنْ بَعْدِهِمْۚ ذٰلِكَ لِمَنْ خاٰفَ مَقاٰمٖی وَخاٰفَ وَعٖیدِ١٤وَاسْتَفْتَحُوا وَخاٰبَ كُلُّ جَبّاٰرٍ عَنٖیدٍ١٥مِنْ وَرآٰئِهٖ جَهَنَّمُ وَیُسْقٰی مِنْ مآٰءٍ صَدٖیدٍ١٦یَتَجَرَّعُهُۥ وَلاٰ یَكاٰدُ یُسٖیغُهُۥ وَیَأْتٖیهِ الْمَوْتُ مِنْ كُلِّ مَكاٰنٍ وَماٰ هُوَ بِمَیِّتٍۖ وَمِنْ وَرآٰئِهٖ عَذاٰبٌ غَلٖیظٌ١٧مَثَلُ الَّذٖینَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْۖ اَعْماٰلُهُمْ كَرَماٰدٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرّٖیحُ فٖی یَوْمٍ عاٰصِفٍۖ لاٰ یَقْدِرُونَ مِمّاٰ كَسَبُوا عَلٰی شَیْءٍۚ ذٰلِكَ هُوَ الضَّلاٰلُ الْبَعٖیدُ١٨اَلَمْ تَرَ اَنَّ اللّٰهَ خَلَقَ السَّمٰواٰتِ وَالْاَرْضَ بِالْحَقِّۚ اِنْ یَشَأْ یُذْهِبْكُمْ وَیَأْتِ بِخَلْقٍ جَدٖیدٍ١٩وَماٰ ذٰلِكَ عَلَی اللّٰهِ بِعَزٖیزٍ٢٠وَبَرَزُوا لِلّٰهِ جَمٖیعًا فَقاٰلَ الضُّعَفٰٓؤُا لِلَّذٖینَ اسْتَكْبَرُوٓا اِنّاٰ كُنّاٰ لَكُمْ تَبَعًا فَهَلْ اَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنّاٰ مِنْ عَذاٰبِ اللّٰهِ مِنْ شَیْءٍۚ قاٰلُوا لَوْ هَدٰىنَا اللّٰهُ لَهَدَیْناٰكُمْۖ سَوآٰءٌ عَلَیْنآٰ اَجَزِعْنآٰ اَمْ صَبَرْناٰ ماٰ لَناٰ مِنْ مَحٖیصٍ٢١وَقاٰلَ الشَّیْطاٰنُ لَمّاٰ قُضِیَ الْاَمْرُ اِنَّ اللّٰهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَوَعَدْتُكُمْ فَاَخْلَفْتُكُمْۖ وَماٰ كاٰنَ لِیَ عَلَیْكُمْ مِنْ سُلْطاٰنٍ اِلّآٰ اَنْ دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لٖیۖ فَلاٰ تَلُومُونٖی وَلُومُوٓا اَنْفُسَكُمْۖ مآٰ اَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَمآٰ اَنْتُمْ بِمُصْرِخِیَّ اِنّٖی كَفَرْتُ بِمآٰ اَشْرَكْتُمُونِ مِنْ قَبْلُۗ اِنَّ الظّاٰلِمٖینَ لَهُمْ عَذاٰبٌ اَلٖیمٌ٢٢وَاُدْخِلَ الَّذٖینَ ءاٰمَنُوا وَعَمِلُوا الصّاٰلِحاٰتِ جَنّاٰتٍ تَجْرٖی مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهاٰرُ خاٰلِدٖینَ فٖیهاٰ بِاِذْنِ رَبِّهِمْۖ تَحِیَّتُهُمْ فٖیهاٰ سَلاٰمٌ٢٣اَلَمْ تَرَ كَیْفَ ضَرَبَ اللّٰهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَیِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَیِّبَةٍ اَصْلُهاٰ ثاٰبِتٌ وَفَرْعُهاٰ فِی السَّمآٰءِ٢٤تُؤْتٖیٓ اُكُلَهاٰ كُلَّ حٖینٍ بِاِذْنِ رَبِّهاٰۗ وَیَضْرِبُ اللّٰهُ الْاَمْثاٰلَ لِلنّاٰسِ لَعَلَّهُمْ یَتَذَكَّرُونَ٢٥وَمَثَلُ كَلِمَةٍ خَبٖیثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبٖیثَةٍ اجْتُثَّتْ مِنْ فَوْقِ الْاَرْضِ ماٰ لَهاٰ مِنْ قَراٰرٍ٢٦یُثَبِّتُ اللّٰهُ الَّذٖینَ ءاٰمَنُوا بِالْقَوْلِ الثّاٰبِتِ فِی الْحَیٰوةِ الدُّنْیاٰ وَفِی الْءاٰخِرَةِۖ وَیُضِلُّ اللّٰهُ الظّاٰلِمٖینَۚ وَیَفْعَلُ اللّٰهُ ماٰ یَشآٰءُ٢٧اَلَمْ تَرَ اِلَی الَّذٖینَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللّٰهِ كُفْرًا وَاَحَلُّوا قَوْمَهُمْ داٰرَ الْبَواٰرِ٢٨جَهَنَّمَ یَصْلَوْنَهاٰۖ وَبِئْسَ الْقَراٰرُ٢٩وَجَعَلُوا لِلّٰهِ اَنْداٰدًا لِیُضِلُّوا عَنْ سَبٖیلِهٖۗ قُلْ تَمَتَّعُوا فَاِنَّ مَصٖیرَكُمْ اِلَی النّاٰرِ٣٠قُلْ لِعِباٰدِیَ الَّذٖینَ ءاٰمَنُوا یُقٖیمُوا الصَّلٰوةَ وَیُنْفِقُوا مِمّاٰ رَزَقْناٰهُمْ سِرًّا وَعَلاٰنِیَةً مِنْ قَبْلِ اَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لاٰ بَیْعٌ فٖیهِ وَلاٰ خِلاٰلٌ٣١ٱَللّٰهُ الَّذٖی خَلَقَ السَّمٰواٰتِ وَالْاَرْضَ وَاَنْزَلَ مِنَ السَّمآٰءِ مآٰءً فَاَخْرَجَ بِهٖ مِنَ الثَّمَراٰتِ رِزْقًا لَكُمْۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْفُلْكَ لِتَجْرِیَ فِی الْبَحْرِ بِاَمْرِهٖۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْاَنْهاٰرَ٣٢وَسَخَّرَ لَكُمُ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ دآٰئِبَیْنِۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ الَّیْلَ وَالنَّهاٰرَ٣٣وَءاٰتٰىكُمْ مِنْ كُلِّ ماٰ سَاَلْتُمُوهُۚ وَاِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللّٰهِ لاٰ تُحْصُوهآٰۗ اِنَّ الْاِنْساٰنَ لَظَلُومٌ كَفّاٰرٌ٣٤وَاِذْ قاٰلَ اِبْراٰهٖیمُ رَبِّ اجْعَلْ هٰذَا الْبَلَدَ ءاٰمِنًا وَاجْنُبْنٖی وَبَنِیَّ اَنْ نَعْبُدَ الْاَصْناٰمَ٣٥رَبِّ اِنَّهُنَّ اَضْلَلْنَ كَثٖیرًا مِنَ النّاٰسِۖ فَمَنْ تَبِعَنٖی فَاِنَّهُۥ مِنّٖیۖ وَمَنْ عَصاٰنٖی فَاِنَّكَ غَفُورٌ رَحٖیمٌ٣٦رَبَّنآٰ اِنّٖیٓ اَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّیَّتٖی بِواٰدٍ غَیْرِ ذٖی زَرْعٍ عِنْدَ بَیْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّناٰ لِیُقٖیمُوا الصَّلٰوةَ فَاجْعَلْ اَفْئِدَةً مِنَ النّاٰسِ تَهْوٖیٓ اِلَیْهِمْ وَارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَراٰتِ لَعَلَّهُمْ یَشْكُرُونَ٣٧رَبَّنآٰ اِنَّكَ تَعْلَمُ ماٰ نُخْفٖی وَماٰ نُعْلِنُۗ وَماٰ یَخْفٰی عَلَی اللّٰهِ مِنْ شَیْءٍ فِی الْاَرْضِ وَلاٰ فِی السَّمآٰءِ٣٨ٱَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذٖی وَهَبَ لٖی عَلَی الْكِبَرِ اِسْماٰعٖیلَ وَاِسْحاٰقَۚ اِنَّ رَبّٖی لَسَمٖیعُ الدُّعآٰءِ٣٩رَبِّ اجْعَلْنٖی مُقٖیمَ الصَّلٰوةِ وَمِنْ ذُرِّیَّتٖیۚ رَبَّناٰ وَتَقَبَّلْ دُعآٰءِ٤٠رَبَّنَا اغْفِرْ لٖی وَلِواٰلِدَیَّ وَلِلْمُؤْمِنٖینَ یَوْمَ یَقُومُ الْحِساٰبُ٤١وَلاٰ تَحْسَبَنَّ اللّٰهَ غاٰفِلًا عَمّاٰ یَعْمَلُ الظّاٰلِمُونَۚ اِنَّماٰ یُؤَخِّرُهُمْ لِیَوْمٍ تَشْخَصُ فٖیهِ الْاَبْصاٰرُ٤٢مُهْطِعٖینَ مُقْنِعٖی رُءُوسِهِمْ لاٰ یَرْتَدُّ اِلَیْهِمْ طَرْفُهُمْۖ وَاَفْئِدَتُهُمْ هَوآٰءٌ٤٣وَاَنْذِرِ النّاٰسَ یَوْمَ یَأْتٖیهِمُ الْعَذاٰبُ فَیَقُولُ الَّذٖینَ ظَلَمُوا رَبَّنآٰ اَخِّرْنآٰ اِلٰٓی اَجَلٍ قَرٖیبٍ نُجِبْ دَعْوَتَكَ وَنَتَّبِعِ الرُّسُلَۗ اَوَلَمْ تَكُونُوٓا اَقْسَمْتُمْ مِنْ قَبْلُ ماٰ لَكُمْ مِنْ زَواٰلٍ٤٤وَسَكَنْتُمْ فٖی مَساٰكِنِ الَّذٖینَ ظَلَمُوٓا اَنْفُسَهُمْ وَتَبَیَّنَ لَكُمْ كَیْفَ فَعَلْناٰ بِهِمْ وَضَرَبْناٰ لَكُمُ الْاَمْثاٰلَ٤٥وَقَدْ مَكَرُوا مَكْرَهُمْ وَعِنْدَ اللّٰهِ مَكْرُهُمْ وَاِنْ كاٰنَ مَكْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِباٰلُ٤٦فَلاٰ تَحْسَبَنَّ اللّٰهَ مُخْلِفَ وَعْدِهٖ رُسُلَهُۥٓۚ اِنَّ اللّٰهَ عَزٖیزٌ ذُو انْتِقاٰمٍ٤٧یَوْمَ تُبَدَّلُ الْاَرْضُ غَیْرَ الْاَرْضِ وَالسَّمٰواٰتُۖ وَبَرَزُوا لِلّٰهِ الْواٰحِدِ الْقَهّاٰرِ٤٨وَتَرَی الْمُجْرِمٖینَ یَوْمَئِذٍ مُقَرَّنٖینَ فِی الْاَصْفاٰدِ٤٩سَراٰبٖیلُهُمْ مِنْ قَطِراٰنٍ وَتَغْشٰی وُجُوهَهُمُ النّاٰرُ٥٠لِیَجْزِیَ اللّٰهُ كُلَّ نَفْسٍ ماٰ كَسَبَتْۚ اِنَّ اللّٰهَ سَرٖیعُ الْحِساٰبِ٥١هٰذاٰ بَلاٰغٌ لِلنّاٰسِ وَلِیُنْذَرُوا بِهٖ وَلِیَعْلَمُوٓا اَنَّماٰ هُوَ اِلٰهٌ واٰحِدٌ وَلِیَذَّكَّرَ اُولُوا الْاَلْباٰبِ٥٢

  من هرگز خودم را تبرئه نمی‌کنم، که نفس (سرکش) بسیار به بدیها امر می‌کند؛ مگر آنچه را پروردگارم رحم کند! پروردگارم آمرزنده و مهربان است.» 53پادشاه گفت: «او [= یوسف‌] را نزد من آورید، تا وی را مخصوص خود گردانم!» هنگامی که (یوسف نزد وی آمد و) با او صحبت کرد، (پادشاه به عقل و درایت او پی برد؛ و) گفت: «تو امروز نزد ما جایگاهی والا داری، و مورد اعتماد هستی!» 54(یوسف) گفت: «مرا سرپرست خزائن سرزمین (مصر) قرار ده، که نگهدارنده و آگاهم!» 55و این‌گونه ما به یوسف در سرزمین (مصر) قدرت دادیم، که هر جا می‌خواست در آن منزل می‌گزید (و تصرّف می‌کرد)! ما رحمت خود را به هر کس بخواهیم (و شایسته بدانیم) میبخشیم؛ و پاداش نیکوکاران را ضایع نمی‌کنیم! 56(امّا) پاداش آخرت، برای کسانی که ایمان آورده و پرهیزگاری داشتند، بهتر است! 57(سرزمین کنعان را قحطی فرا گرفت؛) برادران یوسف (در پی موادّ غذایی به مصر) آمدند؛ و بر او وارد شدند. او آنان را شناخت؛ ولی آنها او را نشناختند. 58و هنگامی که (یوسف) بارهای آنان را آماده ساخت، گفت: «(نوبت آینده) آن برادری را که از پدر دارید، نزد من آورید! آیا نمی‌بینید من حق پیمانه را ادا می‌کنم، و من بهترین میزبانان هستم؟! 59و اگر او را نزد من نیاورید، نه کیل (و پیمانه‌ای از غلّه) نزد من خواهید داشت؛ و نه (اصلاً) به من نزدیک شوید!» 60گفتند: «ما با پدرش گفتگو خواهیم کرد؛ (و سعی می‌کنیم موافقتش را جلب نمائیم؛) و ما این کار را خواهیم کرد!» 61(سپس) به کارگزاران خود گفت: «آنچه را بعنوان قیمت پرداخته‌اند، در بارهایشان بگذارید! شاید پس از بازگشت به خانواده خویش، آن را بشناسند؛ و شاید برگردند!» 62هنگامی که به سوی پدرشان بازگشتند، گفتند: «ای پدر! دستور داده شده که (بدون حضور برادرمان بنیامین) پیمانه‌ای (از غلّه) به ما ندهند؛ پس برادرمان را با ما بفرست، تا سهمی (از غلّه) دریافت داریم؛ و ما او را محافظت خواهیم کرد!» 63گفت: «آیا نسبت به او به شما اطمینان کنم همان‌گونه که نسبت به برادرش (یوسف) اطمینان کردم (و دیدید چه شد)؟! و (در هر حال،) خداوند بهترین حافظ، و مهربانترین مهربانان است» 64و هنگامی که متاع خود را گشودند، دیدند سرمایه آنها به آنها بازگردانده شده! گفتند: «پدر! ما دیگر چه میخواهیم؟! این سرمایه ماست که به ما باز پس گردانده شده است! (پس چه بهتر که برادر را با ما بفرستی؛) و ما برای خانواده خویش موادّ غذایی می‌آوریم؛ و برادرمان را حفظ خواهیم کرد؛ و یک بار شتر زیادتر دریافت خواهیم داشت؛ این پیمانه (بار) کوچکی است!» 65گفت: «من هرگز او را با شما نخواهم فرستاد، تا پیمان مؤکّد الهی بدهید که او را حتماً نزد من خواهید آورد! مگر اینکه (بر اثر مرگ یا علّت دیگر،) قدرت از شما سلب گردد. و هنگامی که آنها پیمان استوار خود را در اختیار او گذاردند، گفت: «خداوند، نسبت به آنچه می‌گوییم، ناظر و نگهبان است!» 66و (هنگامی که می‌خواستند حرکت کنند، یعقوب) گفت: «فرزندان من! از یک در وارد نشوید؛ بلکه از درهای متفرّق وارد گردید (تا توجه مردم به سوی شما جلب نشود)! و (من با این دستور،) نمی‌توانم حادثه‌ای را که از سوی خدا حتمی است، از شما دفع کنم! حکم و فرمان، تنها از آنِ خداست! بر او توکّل کرده‌ام؛ و همه متوکّلان باید بر او توکّل کنند!» 67و هنگامی که از همان طریق که پدر به آنها دستور داده بود وارد شدند، این کار هیچ حادثه حتمی الهی را نمی‌توانست از آنها دور سازد، جز حاجتی در دل یعقوب (که از این طریق) انجام شد (و خاطرش آرام گرفت)؛ و او به خاطر تعلیمی که ما به او دادیم، علم فراوانی داشت؛ ولی بیشتر مردم نمی‌دانند! 68هنگامی که (برادران) بر یوسف وارد شدند، برادرش را نزد خود جای داد و گفت: «من برادر تو هستم، از آنچه آنها انجام می‌دادند، غمگین و ناراحت نباش!» 69و هنگامی که (مأمور یوسف) بارهای آنها را بست، ظرف آبخوری پادشاه را در بارِ برادرش گذاشت؛ سپس کسی صدا زد؛ «ای اهل قافله، شما دزد هستید!» 70آنها رو به سوی او کردند و گفتند: «چه چیز گم کرده‌اید؟» 71گفتند: «پیمانه پادشاه را! و هر کس آن را بیاورد، یک بار شتر (غلّه) به او داده می‌شود؛ و من ضامن این (پاداش) هستم!» 72گفتند: «به خدا سوگند شما می‌دانید ما نیامده‌ایم که در این سرزمین فساد کنیم؛ و ما (هرگز) دزد نبوده‌ایم!» 73آنها گفتند: «اگر دروغگو باشید، کیفرش چیست؟» 74گفتند: «هر کس (آن پیمانه) در بارِ او پیدا شود، خودش کیفر آن خواهد بود؛ (و بخاطر این کار، برده شما خواهد شد؛) ما این‌گونه ستمگران را کیفر می‌دهیم!» 75در این هنگام، (یوسف) قبل از بار برادرش، به کاوش بارهای آنها پرداخت؛ سپس آن را از بارِ برادرش بیرون آورد؛ این گونه راه چاره را به یوسف یاد دادیم! او هرگز نمی‌توانست برادرش را مطابق آیین پادشاه (مصر) بگیرد، مگر آنکه خدا بخواهد! درجات هر کس را بخواهیم بالا می‌بریم؛ و برتر از هر صاحب علمی، عالمی است! 76(برادران) گفتند: «اگر او [بنیامین‌] دزدی کند، (جای تعجب نیست؛) برادرش (یوسف) نیز قبل از او دزدی کرد» یوسف (سخت ناراحت شد، و) این (ناراحتی) را در درون خود پنهان داشت، و برای آنها آشکار نکرد؛ (همین اندازه) گفت: «شما (از دیدگاه من،) از نظر منزلت بدّترین مردمید! و خدا از آنچه توصیف می‌کنید، آگاهتر است!» 77گفتند: «ای عزیز! او پدر پیری دارد (که سخت ناراحت می‌شود)؛ یکی از ما را به جای او بگیر؛ ما تو را از نیکوکاران می‌بینیم!» 78گفت: «پناه بر خدا که ما غیر از آن کس که متاع خود را نزد او یافته‌ایم بگیریم؛ در آن صورت، از ظالمان خواهیم بود!» 79هنگامی که (برادران) از او مأیوس شدند، به کناری رفتند و با هم به نجوا پرداختند؛ (برادر) بزرگشان گفت: «آیا نمی‌دانید پدرتان از شما پیمان الهی گرفته؛ و پیش از این درباره یوسف کوتاهی کردید؟! من از این سرزمین حرکت نمی‌کنم، تا پدرم به من اجازه دهد؛ یا خدا درباره من داوری کند، که او بهترین حکم‌کنندگان است! 80شما به سوی پدرتان بازگردید و بگویید: پدر (جان)، پسرت دزدی کرد! و ما جز به آنچه می‌دانستیم گواهی ندادیم؛ و ما از غیب آگاه نبودیم! 81(و اگر اطمینان نداری،) از آن شهر که در آن بودیم سؤال کن، و نیز از آن قافله که با آن آمدیم (بپرس)! و ما (در گفتار خود) صادق هستیم!» 82(یعقوب) گفت: «(هوای) نفس شما، مسأله را چنین در نظرتان آراسته است! من صبر می‌کنم، صبری زیبا (و خالی از کفران)! امیدوارم خداوند همه آنها را به من بازگرداند؛ چرا که او دانا و حکیم است! 83و از آنها روی برگرداند و گفت: «وا اسفا بر یوسف!» و چشمان او از اندوه سفید شد، اما خشم خود را فرو می‌برد (و هرگز کفران نمی‌کرد)! 84گفتند: «به خدا تو آنقدر یاد یوسف می‌کنی تا در آستانه مرگ قرار گیری، یا هلاک گردی!» 85گفت: «من غم و اندوهم را تنها به خدا می‌گویم (و شکایت نزد او می‌برم)! و از خدا چیزهایی می‌دانم که شما نمی‌دانید! 86پسرانم! بروید، و از یوسف و برادرش جستجو کنید؛ و از رحمت خدا مأیوس نشوید؛ که تنها گروه کافران، از رحمت خدا مأیوس می‌شوند!» 87هنگامی که آنها بر او [= یوسف‌] وارد شدند، گفتند: «ای عزیز! ما و خاندان ما را ناراحتی فرا گرفته، و متاع کمی (برای خرید موادّ غذایی) با خود آورده‌ایم؛ پیمانه را برای ما کامل کن؛ و بر ما تصدّق و بخشش نما، که خداوند بخشندگان را پاداش می‌دهد!» 88گفت: «آیا دانستید با یوسف و برادرش چه کردید، آنگاه که جاهل بودید؟!» 89گفتند: «آیا تو همان یوسفی؟!» گفت: «(آری،) من یوسفم، و این برادر من است! خداوند بر ما منّت گذارد؛ هر کس تقوا پیشه کند، و شکیبایی و استقامت نماید، (سرانجام پیروز می‌شود؛) چرا که خداوند پاداش نیکوکاران را ضایع نمی‌کند!» 90گفتند: «به خدا سوگند، خداوند تو را بر ما برتری بخشیده؛ و ما خطاکار بودیم!» 91(یوسف) گفت: «امروز ملامت و توبیخی بر شما نیست! خداوند شما را می‌بخشد؛ و او مهربانترین مهربانان است! 92این پیراهن مرا ببرید، و بر صورت پدرم بیندازید، بینا می‌شود! و همه نزدیکان خود را نزد من بیاورید!» 93هنگامی که کاروان (از سرزمین مصر) جدا شد، پدرشان [= یعقوب‌] گفت: «من بوی یوسف را احساس می‌کنم، اگر مرا به نادانی و کم عقلی نسبت ندهید!» 94گفتند: «به خدا تو در همان گمراهی سابقت هستی!» 95امّا هنگامی که بشارت دهنده فرا رسید، آن (پیراهن) را بر صورت او افکند؛ ناگهان بینا شد! گفت: «آیا به شما نگفتم من از خدا چیزهایی می‌دانم که شما نمی‌دانید؟!» 96گفتند: «پدر! از خدا آمرزش گناهان ما را بخواه، که ما خطاکار بودیم!» 97گفت: «بزودی برای شما از پروردگارم آمرزش می‌طلبم، که او آمرزنده و مهربان است!» 98و هنگامی که بر یوسف وارد شدند، او پدر و مادر خود را در آغوش گرفت، و گفت: «همگی داخل مصر شوید، که انشاء الله در امن و امان خواهید بود!» 99و پدر و مادر خود را بر تخت نشاند؛ و همگی بخاطر او به سجده افتادند؛ و گفت: «پدر! این تعبیر خوابی است که قبلاً دیدم؛ پروردگارم آن را حقّ قرار داد! و او به من نیکی کرد هنگامی که مرا از زندان بیرون آورد، و شما را از آن بیابان (به اینجا) آورد بعد از آنکه شیطان، میان من و برادرانم فساد کرد. پروردگارم نسبت به آنچه می‌خواهد (و شایسته می‌داند،) صاحب لطف است؛ چرا که او دانا و حکیم است! 100 پروردگارا! بخشی (عظیم) از حکومت به من بخشیدی، و مرا از علم تعبیر خوابها آگاه ساختی! ای آفریننده آسمانها و زمین! تو ولیّ و سرپرست من در دنیا و آخرت هستی، مرا مسلمان بمیران؛ و به صالحان ملحق فرما!» 101این از خبرهای غیب است که به تو وحی می‌فرستیم! تو (هرگز) نزد آنها نبودی هنگامی که تصمیم می‌گرفتند و نقشه می‌کشیدند! 102و بیشتر مردم، هر چند اصرار داشته باشی، ایمان نمی‌آورند! 103و تو (هرگز) از آنها پاداشی نمی‌طلبی؛ آن نیست مگر تذکّری برای جهانیان! 104و چه بسیار نشانه‌ای (از خدا) در آسمانها و زمین که آنها از کنارش می‌گذرند، و از آن رویگردانند! 105و بیشتر آنها که مدعی ایمان به خدا هستند، مشرکند! 106آیا ایمن از آنند که عذاب فراگیری از سوی خدا به سراغ آنان بیاید، یا ساعت رستاخیز ناگهان فرارسد، در حالی که متوجّه نیستند؟! 107بگو: «این راه من است من و پیروانم، و با بصیرت کامل، همه مردم را به سوی خدا دعوت می‌کنیم! منزّه است خدا! و من از مشرکان نیستم!» 108و ما نفرستادیم پیش از تو، جز مردانی از اهل آبادیها که به آنها وحی می‌کردیم! آیا (مخالفان دعوت تو،) در زمین سیر نکردند تا ببینند عاقبت کسانی که پیش از آنها بودند چه شد؟! و سرای آخرت برای پرهیزکاران بهتر است! آیا فکر نمی‌کنید؟! 109(پیامبران به دعوت خود، و دشمنان آنها به مخالفت خود همچنان ادامه دادند) تا آنگاه که رسولان مأیوس شدند، و (مردم) گمان کردند که به آنان دروغ گفته شده است؛ در این هنگام، یاری ما به سراغ آنها آمد؛ آنان را که خواستیم نجات یافتند؛ و مجازات و عذاب ما از قوم گنهکار بازگردانده نمی‌شود! 110در سرگذشت آنها درس عبرتی برای صاحبان اندیشه بود! اینها داستان دروغین نبود؛ بلکه (وحی آسمانی است، و) هماهنگ است با آنچه پیش روی او (از کتب آسمانی پیشین) قرار دارد؛ و شرح هر چیزی (که پایه سعادت انسان است)؛ و هدایت و رحمتی است برای گروهی که ایمان می‌آورند! 111سوره رعدمدنی43به نام خداوند بخشنده بخشایشگرالمر، اینها آیات کتاب (آسمانی) است؛ و آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده، حقّ است؛ ولی بیشتر مردم ایمان نمی‌آورند! 1خدا همان کسی است که آسمانها را، بدون ستونهایی که برای شما دیدنی باشد، برافراشت، سپس بر عرش استیلا یافت (و زمام تدبیر جهان را در کف قدرت گرفت)؛ و خورشید و ماه را مسخّر ساخت، که هر کدام تا زمان معینی حرکت دارند! کارها را او تدبیر می‌کند؛ آیات را (برای شما) تشریح می‌نماید؛ شاید به لقای پروردگارتان یقین پیدا کنید! 2و او کسی است که زمین را گسترد؛ و در آن کوه‌ها و نهرهایی قرار داد؛ و در آن از تمام میوه‌ها دو جفت آفرید؛ (پرده سیاه) شب را بر روز می‌پوشاند؛ در اینها آیاتی است برای گروهی که تفکر می‌کنند! 3و در روی زمین، قطعاتی در کنار هم قرار دارد که با هم متفاوتند؛ و (نیز) باغهایی از انگور و زراعت و نخلها، (و درختان میوه گوناگون) که گاه بر یک پایه می‌رویند و گاه بر دو پایه؛ (و عجیب‌تر آنکه) همه آنها از یک آب سیراب می‌شوند! و با این حال، بعضی از آنها را از جهت میوه بر دیگری برتری می‌دهیم؛ در اینها نشانه‌هایی است برای گروهی که عقل خویش را به کار می‌گیرند! 4و اگر (از چیزی) تعجب می‌کنی، عجیب گفتار آنهاست که می‌گویند: «آیا هنگامی که ما خاک شدیم، (بار دیگر زنده می‌شویم و) به خلقت جدیدی بازمی‌گردیم؟!» آنها کسانی هستند که به پروردگارشان کافر شده‌اند؛ و آنان غل و زنجیرها در گردنشان است؛ و آنها اهل دوزخند، و جاودانه در آن خواهند ماند! 5آنها پیش از حسنه (و رحمت)، از تو تقاضای شتاب در سیّئه (و عذاب) می‌کنند؛ با اینکه پیش از آنها بلاهای عبرت انگیز نازل شده است! و پروردگار تو نسبت به مردم -با اینکه ظلم می‌کنند- دارای مغفرت است؛ و (در عین حال،) پروردگارت دارای عذاب شدید است! 6کسانی که کافر شدند می‌گویند: «چرا آیه (و معجزه‌ای) از پروردگارش بر او نازل نشده؟!» تو فقط بیم دهنده‌ای! و برای هر گروهی هدایت کننده‌ای است (؛ و اینها همه بهانه است، نه برای جستجوی حقیقت)! 7خدا از جنین‌هایی که هر (انسان یا حیوان) مادّه‌ای حمل می‌کند آگاه است؛ و نیز از آنچه رحمها کم می‌کنند (و پیش از موعد مقرّر می‌زایند)، و هم از آنچه افزون می‌کنند (و بعد از موقع میزایند)؛ و هر چیز نزد او مقدار معینی دارد. 8او از غیب و شهود آگاه، و بزرگ و متعالی است! 9برای او یکسان است کسانی از شما که پنهانی سخن بگویند، یا آن را آشکار سازند؛ و کسانی که شبانگاه مخفیانه حرکت می‌کنند، یا در روشنایی روز. 10برای انسان، مأمورانی است که پی در پی، از پیش رو، و از پشت سرش او را از فرمان خدا [= حوادث غیر حتمی‌] حفظ می‌کنند؛ (امّا) خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملّتی) را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند! و هنگامی که خدا اراده سوئی به قومی (بخاطر اعمالشان) کند، هیچ چیز مانع آن نخواهد شد؛ و جز خدا، سرپرستی نخواهند داشت! 11او کسی است که برق را به شما نشان می‌دهد، که هم مایه ترس است و هم مایه امید؛ و ابرهای سنگین‌بار ایجاد می‌کند! 12و رعد، تسبیح و حمد او می‌گوید؛ و (نیز) فرشتگان از ترس او! و صاعقه‌ها را می‌فرستد؛ و هر کس را بخواهد گرفتار آن می‌سازد، (در حالی که آنها با مشاهده این همه آیات الهی، باز هم) درباره خدا به مجادله مشغولند! و او قدرتی بی‌انتها (و مجازاتی دردناک) دارد! 13دعوت حق از آن اوست! و کسانی را که (مشرکان) غیر از خدا می‌خوانند، (هرگز) به دعوت آنها پاسخ نمی‌گویند! آنها همچون کسی هستند که کفهای (دست) خود را به سوی آب می‌گشاید تا آب به دهانش برسد، و هرگز نخواهد رسید! و دعای کافران، جز در ضلال (و گمراهی) نیست! 14تمام کسانی که در آسمانها و زمین هستند -از روی اطاعت یا اکراه- و همچنین سایه‌هایشان، هر صبح و عصر برای خدا سجده می‌کنند. 15بگو: «چه کسی پروردگار آسمانها و زمین است؟» بگو: «اللّه!» (سپس) بگو: «آیا اولیا (و خدایانی) غیر از او برای خود برگزیده‌اید که (حتّی) مالک سود و زیان خود نیستند (تا چه رسد به شما؟!)» بگو: «آیا نابینا و بینا یکسانند؟! یا ظلمتها و نور برابرند؟! آیا آنها همتایانی برای خدا قرار دادند بخاطر اینکه آنان همانند خدا آفرینشی داشتند، و این آفرینشها بر آنها مشتبه شده است؟!» بگو: «خدا خالق همه چیز است؛ و اوست یکتا و پیروز!» 16خداوند از آسمان آبی فرستاد؛ و از هر درّه و رودخانه‌ای به اندازه آنها سیلابی جاری شد؛ سپس سیل بر روی خود کفی حمل کرد؛ و از آنچه (در کوره‌ها،) برای به دست آوردن زینت آلات یا وسایل زندگی، آتش روی آن روشن می‌کنند نیز کفهایی مانند آن به وجود می‌آید -خداوند، حق و باطل را چنین مثل می‌زند!- امّا کفها به بیرون پرتاب می‌شوند، ولی آنچه به مردم سود می‌رساند [= آب یا فلز خالص] در زمین می‌ماند؛ خداوند اینچنین مثال می‌زند! 17برای آنها که دعوت پروردگارشان را اجابت کردند، (سرانجام و) نتیجه نیکوتر است؛ و کسانی که دعوت او را اجابت نکردند، (آنچنان در وحشت عذاب الهی فرو می‌روند، که) اگر تمام آنچه روی زمین است، و همانندش، از آن آنها باشد، همه را برای رهایی از عذاب می‌دهند! (ولی از آنها پذیرفته نخواهد شد!) برای آنها حساب بدی است؛ و جایگاهشان جهنم، و چه بد جایگاهی است! 18 آیا کسی که می‌داند آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده حق است، همانند کسی است که نابیناست؟! تنها صاحبان اندیشه متذکّر می‌شوند... 19آنها که به عهد الهی وفا می‌کنند، و پیمان را نمی‌شکنند... 20و آنها که پیوندهایی را که خدا دستور به برقراری آن داده، برقرار میدارند؛ و از پروردگارشان می‌ترسند؛ و از بدی حساب (روز قیامت) بیم دارند... 21و آنها که بخاطر ذات (پاک) پروردگارشان شکیبایی می‌کنند؛ و نماز را برپا می‌دارند؛ و از آنچه به آنها روزی داده‌ایم، در پنهان و آشکار، انفاق می‌کنند؛ و با حسنات، سیئات را از میان می‌برند؛ پایان نیک سرای دیگر، از آن آنهاست... 22(همان) باغهای جاویدان بهشتی که وارد آن می‌شوند؛ و همچنین پدران و همسران و فرزندان صالح آنها؛ و فرشتگان از هر دری بر آنان وارد می‌گردند... 23(و به آنان می‌گویند:) سلام بر شما بخاطر صبر و استقامتتان! چه نیکوست سرانجام آن سرا (ی جاویدان)! 24آنها که عهد الهی را پس از محکم کردن می‌شکنند، و پیوندهایی را که خدا دستور به برقراری آن داده قطع می‌کنند، و در روی زمین فساد می‌نمایند، لعنت برای آنهاست؛ و بدی (و مجازات) سرای آخرت! 25خدا روزی را برای هر کس بخواهد (و شایسته بداند) وسیع، برای هر کس بخواهد (و مصلحت بداند،) تنگ قرارمی‌دهد؛ ولی آنها [= کافران‌] به زندگی دنیا، شاد (و خوشحال) شدند؛ در حالی که زندگی دنیا در برابر آخرت، متاع ناچیزی است! 26کسانی که کافر شدند می‌گویند: «چرا آیه (و معجزه) ای از پروردگارش بر او نازل نشده است؟!» بگو: «خداوند هر کس را بخواهد گمراه، و هر کس را که بازگردد، به سوی خودش هدایت می‌کند! (کمبودی در معجزه‌ها نیست؛ لجاجت آنها مانع است!)» 27آنها کسانی هستند که ایمان آورده‌اند، و دلهایشان به یاد خدا مطمئن (و آرام) است؛ آگاه باشید، تنها با یاد خدا دلها آرامش می‌یابد! 28آنها که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، پاکیزه‌ترین (زندگی) نصیبشان است؛ و بهترین سرانجامها! 29همان گونه (که پیامبران پیشین را مبعوث کردیم،) تو را به میان امّتی فرستادیم که پیش از آنها امّتهای دیگری آمدند و رفتند، تا آنچه را به تو وحی نموده‌ایم بر آنان بخوانی، در حالی که به رحمان [= خداوندی که رحمتش همگان را فراگرفته‌] کفر می‌ورزند؛ بگو: «او پروردگار من است! معبودی جز او نیست! بر او توکّل کردم؛ و بازگشتم بسوی اوست!» 30اگر بوسیله قرآن، کوه‌ها به حرکت درآیند یا زمینها قطعه قطعه شوند، یا بوسیله آن با مردگان سخن گفته شود، (باز هم ایمان نخواهند آورد!) ولی همه کارها در اختیار خداست! آیا آنها که ایمان آورده‌اند نمی‌دانند که اگر خدا بخواهد همه مردم را (به اجبار) هدایت می‌کند (امّا هدایت اجباری سودی ندارد)! و پیوسته بلاهای کوبنده‌ای بر کافران بخاطر اعمالشان وارد می‌شود، و یا بنزدیکی خانه آنها فرود می‌آید، تا وعده (نهایی) خدا فرا رسد؛ به یقین خداوند در وعد؛ خود تخلّف نمی‌کند! 31(تنها تو را استهزا نکردند،) پیامبران پیش از تو را نیز مورد استهزا قرار دادند؛ من به کافران مهلت دادم؛ سپس آنها را گرفتم؛ دیدی مجازات من چگونه بود؟! 32آیا کسی که بالای سر همه ایستاده، (و حافظ و نگهبان و مراقب همه است،) و اعمال همه را می‌بییند (، همچون کسی است که هیچ یک از این صفات را ندارد)؟! آنان برای خدا همتایانی قرار دادند؛ بگو: «آنها را نام ببرید! آیا چیزی را به او خبر می‌دهید که از وجود آن در روی زمین بی‌خبر است، یا سخنان ظاهری (و تو خالی) می‌گویید؟!» (نه، شریکی برای خدا وجود ندارد؛) بلکه در نظر کافران، دروغهایشان زینت داده شده، (و بر اثر ناپاکی درون، چنین می‌پندارند که واقعیتی دارد؛) و آنها از راه (خدا) بازداشته شده‌اند؛ و هر کس را خدا گمراه کند، راهنمایی برای او وجود نخواهد داشت! 33در دنیا، برای آنها عذابی (دردناک) است؛ و عذاب آخرت سخت‌تر است؛ و در برابر (عذاب) خدا، هیچ کس نمی‌تواند آنها را نگه دارد! 34توصیف بهشتی که به پرهیزگاران وعده داده شده، (این است که) نهرهای آب از زیر درختانش جاری است، میوه آن همیشگی، و سایه‌اش دائمی است؛ این سرانجام کسانی است که پرهیزگاری پیشه کردند؛ و سرانجام کافران، آتش است! 35کسانی که کتاب آسمانی به آنان داده‌ایم، از آنچه بر تو نازل شده، خوشحالند؛ و بعضی از احزاب (و گروه‌ها)، قسمتی از آن را انکار می‌کنند؛ بگو: «من مأمورم که «اللّه» را بپرستم؛ و شریکی برای او قائل نشوم! به سوی او دعوت می‌کنم؛ و بازگشت من بسوی اوست!» 36همان‌گونه (که به پیامبران پیشین کتاب آسمانی دادیم،) بر تو نیز این (قرآن) را بعنوان فرمان روشن و صریحی نازل کردیم؛ و اگر از هوسهای آنان -بعد از آنکه آگاهی برای تو آمده- پیروی کنی، هیچ کس در برابر خدا، از تو حمایت و جلوگیری نخواهد کرد. 37ما پیش از تو (نیز) رسولانی فرستادیم؛ و برای آنها همسران و فرزندانی قرار دادیم؛ و هیچ رسولی نمی‌توانست ا (ز پیش خود) معجزه‌ای بیاورد، مگر بفرمان خدا! هر زمانی نوشته‌ای دارد (و برای هر کاری، موعدی مقرّر است)! 38خداوند هر چه را بخواهد محو، و هر چه را بخواهد اثبات می‌کند؛ و «امّ الکتاب» [= لوح محفوظ] نزد اوست! 39و اگر پاره‌ای از مجازاتها را که به آنها وعده می‌دهیم به تو نشان دهیم، یا (پیش از فرا رسیدن این مجازاتها) تو را بمیرانیم، در هر حال تو فقط مأمور ابلاغ هستی؛ و حساب (آنها) برماست. 40آیا ندیدند که ما پیوسته به سراغ زمین می‌آییم و از اطراف (و جوانب) آن کم می‌کنیم؟! (و جامعه‌ها، تمدّنها، و دانشمندان تدریجاً از میان می‌روند.) و خداوند حکومت می‌کند؛ و هیچ کس را یارای جلوگیری یا ردّ احکام او نیست؛ و او سریع الحساب است! 41پیش از آنان نیز کسانی طرحها و نقشه‌ها کشیدند؛ ولی تمام طرحها و نقشه‌ها از آن خداست! او از کار هر کس آگاه است؛ و بزودی کفّار می‌دانند سرانجام (نیک و بد) در سرای دیگر از آن کیست! 42آنها که کافر شدند می‌گویند: «تو پیامبر نیستی!» بگو: «کافی است که خداوند، و کسی که علم کتاب (و آگاهی بر قرآن) نزد اوست، میان من و شما گواه باشند!» 43سوره ابراهيممکی52به نام خداوند بخشنده بخشایشگرالر، (این) کتابی است که بر تو نازل کردیم، تا مردم را از تاریکیها (ی شرک و ظلم و جهل،) به سوی روشنایی (ایمان و عدل و آگاهی،) بفرمان پروردگارشان در آوری، بسوی راه خداوند عزیز و حمید. 1همان خدایی که آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، از آن اوست؛ وای بر کافران از مجازات شدید (الهی)! 2همانها که زندگی دنیا را بر آخرت ترجیح می‌دهند؛ و (مردم را) از راه خدا باز می‌دارند؛ و می‌خواهند راه حق را منحرف سازند؛ آنها در گمراهی دوری هستند! 3ما هیچ پیامبری را، جز به زبان قومش، نفرستادیم؛ تا (حقایق را) برای آنها آشکار سازد؛ سپس خدا هر کس را بخواهد (و مستحق بداند) گمراه، و هر کس را بخواهد (و شایسته بداند) هدایت می‌کند؛ و او توانا و حکیم است. 4ما موسی را با آیات خود فرستادیم؛ (و دستور دادیم:) قومت را از ظلمات به نور بیرون آر! و «ایّام اللّه» را به آنان یاد آور! در این، نشانه‌هایی است برای هر صبر کننده شکرگزار! 5و (به خاطر بیاور) هنگامی را که موسی به قومش گفت: «نعمت خدا را بر خود به یاد داشته باشید، زمانی که شما را از (چنگال) آل فرعون رهایی بخشید! همانها که شما را به بدترین وجهی عذاب می‌کردند؛ پسرانتان را سر می‌بریدند، و زنانتان را (برای خدمتگاری) زنده می‌گذاشتند؛ و در این، آزمایش بزرگی از طرف پروردگارتان برای شما بود!» 6و (همچنین به خاطر بیاورید) هنگامی را که پروردگارتان اعلام داشت: «اگر شکرگزاری کنید، (نعمت خود را) بر شما خواهم افزود؛ و اگر ناسپاسی کنید، مجازاتم شدید است!» 7و موسی (به بنی اسرائیل) گفت: «اگر شما و همه مردم روی زمین کافر شوید، (به خدا زیانی نمی‌رسد؛ چرا که) خداوند، بی‌نیاز و شایسته ستایش است!» 8آیا خبر کسانی که پیش از شما بودند، به شما نرسید؟! «قوم نوح» و «عاد» و «ثمود» و آنها که پس از ایشان بودند؛ همانها که جز خداوند از آنان آگاه نیست؛ پیامبرانشان دلایل روشن برای آنان آوردند، ولی آنها (از روی تعجّب و استهزا) دست بر دهان گرفتند و گفتند: «ما به آنچه شما به آن فرستاده شده‌اید، کافریم! و نسبت به آنچه ما را به سوی آن می‌خوانید، شکّ و تردید داریم!» 9 رسولان آنها گفتند: «آیا در خدا شکّ است؟! خدایی که آسمانها و زمین را آفریده؛ او شما را دعوت می‌کند تا گناهانتان را ببخشد، و تا موعد مقرّری شما را باقی گذارد!» آنها گفتند: «(ما اینها را نمی‌فهمیم! همین اندازه می‌دانیم که) شما انسانهایی همانند ما هستید، می‌خواهید ما را از آنچه پدرانمان می‌پرستیدند بازدارید؛ شما دلیل و معجزه روشنی برای ما بیاورید!» 10پیامبرانشان به آنها گفتند: «درست است که ما بشری همانند شما هستیم، ولی خداوند بر هر کس از بندگانش بخواهد (و شایسته بداند)، نعمت می‌بخشد (و مقام رسالت عطا می‌کند)! و ما هرگز نمی‌توانیم معجزه‌ای جز بفرمان خدا بیاوریم! (و از تهدیدهای شما نمی‌هراسیم؛) افراد باایمان باید تنها بر خدا توکّل کنند! 11و چرا بر خدا توکّل نکنیم، با اینکه ما را به راه‌های (سعادت) رهبری کرده است؟! و ما بطور مسلّم در برابر آزارهای شما صبر خواهیم کرد (و دست از رسالت خویش بر نمی‌داریم)! و توکّل‌کنندگان، باید فقط بر خدا توکّل کنند!» 12(ولی) کافران به پیامبران خود گفتند: «ما قطعاً شما را از سرزمین خود بیرون خواهیم کرد، مگر اینکه به آیین ما بازگردید!» در این حال، پروردگارشان به آنها وحی فرستاد که: «ما ظالمان را هلاک می‌کنیم! 13و شما را بعد از آنان در زمین سکوت خواهیم داد، این (موفقیّت)، برای کسی است که از مقام (عدالت) من بترسد؛ و از عذاب (من) بیمناک باشد!» 14و آنها (از خدا) تقاضای فتح و پیروزی (بر کفار) کردند؛ و (سرانجام) هر گردنکش منحرفی نومید و نابود شد! 15به دنبال او جهنم خواهد بود؛ و از آب بد بوی متعفّنی نوشانده می‌شود! 16بزحمت جرعه جرعه آن را سرمی‌کشد؛ و هرگز حاضر نیست به میل خود آن را بیاشامد؛ و مرگ از هرجا به سراغ او می‌آید؛ ولی با این همه نمی‌میرد! و بدنبال آن، عذاب شدیدی است! 17اعمال کسانی که به پروردگارشان کافر شدند، همچون خاکستری است در برابر تندباد در یک روز طوفانی! آنها توانایی ندارند کمترین چیزی از آنچه را انجام داده‌اند، به دست آورند؛ و این همان گمراهی دور و دراز است! 18آیا ندیدی خداوند، آسمانها و زمین را بحق آفریده است؟! اگر بخواهد، شما را می‌برد و خلق تازه‌ای می‌آورد! 19و این کار برای خدا مشکل نیست! 20و (در قیامت)، همه آنها در برابر خدا ظاهر می‌شوند؛ در این هنگام، ضعفا [= دنباله‌روان نادان‌] به مستکبران (و رهبران گمراه) می‌گویند: «ما پیروان شما بودیم! آیا (اکنون که بخاطر پیروی از شما گرفتار مجازات الهی شده‌ایم،) شما حاضرید سهمی از عذاب الهی را بپذیرید و از ما بردارید؟» آنها می‌گویند: «اگر خدا ما را هدایت کرده بود، ما نیز شما را هدایت می‌کردیم! (ولی کار از اینها گذشته است،) چه بیتابی کنیم و چه شکیبایی، تفاوتی برای ما ندارد؛ راه گریزی برای ما نیست!» 21و شیطان، هنگامی که کار تمام می‌شود، می‌گوید: «خداوند به شما وعده حق داد؛ و من به شما وعده (باطل) دادم، و تخلّف کردم! من بر شما تسلّطی نداشتم، جز اینکه دعوتتان کردم و شما دعوت مرا پذیرفتید! بنابر این، مرا سرزنش نکنید؛ خود را سرزنش کنید! نه من فریادرس شما هستم، و نه شما فریادرس من! من نسبت به شرک شما درباره خود، که از قبل داشتید، (و اطاعت مرا همردیف اطاعت خدا قرار دادید) بیزار و کافرم!» مسلّماً ستمکاران عذاب دردناکی دارند! 22و کسانی را که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، به باغهای بهشت وارد می‌کنند؛ باغهایی که نهرها از زیر درختانش جاری است؛ به اذن پروردگارشان، جاودانه در آن می‌مانند؛ و تحیّت آنها در آن، «سلام» است. 23آیا ندیدی چگونه خداوند «کلمه طیبه» (و گفتار پاکیزه) را به درخت پاکیزه‌ای تشبیه کرده که ریشه آن (در زمین) ثابت، و شاخه آن در آسمان است؟! 24هر زمان میوه خود را به اذن پروردگارش می‌دهد. و خداوند برای مردم مثلها می‌زند، شاید متذکّر شوند (و پند گیرند)! 25(همچنین) «کلمه خبیثه» (و سخن آلوده) را به درخت ناپاکی تشبیه کرده که از روی زمین برکنده شده، و قرار و ثباتی ندارد. 26خداوند کسانی را که ایمان آوردند، به خاطر گفتار و اعتقاد ثابتشان، استوار می‌دارد؛ هم در این جهان، و هم در سرای دیگر! و ستمگران را گمراه می‌سازد، (و لطف خود را از آنها برمی‌گیرد)؛ خداوند هر کار را بخواهد (و مصلحت بداند) انجام می‌دهد! 27آیا ندیدی کسانی را که نعمت خدا را به کفران تبدیل کردند، و قوم خود را به سرای نیستی و نابودی کشاندند؟! 28(سرای نیستی و نابودی، همان) جهنم است که آنها در آتش آن وارد می‌شوند؛ و بد قرارگاهی است! 29آنها برای خدا همتایانی قرار داده‌اند، تا (مردم را) از راه او (منحرف و) گمراه سازند؛ بگو: «(چند روزی از زندگی دنیا و لذّات آن) بهره گیرید؛ امّا عاقبت کار شما به سوی آتش (دوزخ) است!» 30به بندگان من که ایمان آورده‌اند بگو نماز را برپا دارند؛ و از آنچه به آنها روزی داده‌ایم، پنهان و آشکار، انفاق کنند؛ پیش از آنکه روزی فرا رسد که نه در آن خرید و فروش است، و نه دوستی! (نه با مال می‌توانند از کیفر خدا رهایی یابند، و نه با پیوندهای مادی!) 31خداوند همان کسی است که آسمانها و زمین را آفرید؛ و از آسمان، آبی نازل کرد؛ و با آن، میوه‌ها (ی مختلف) را برای روزی شما (از زمین) بیرون آورد؛ و کشتی‌ها را مسخّر شما گردانید، تا بر صفحه دریا به فرمان او حرکت کنند؛ و نهرها را (نیز) مسخّر شما نمود؛ 32و خورشید و ماه را -که با برنامه منظّمی درکارند- به تسخیر شما درآورد؛ و شب و روز را (نیز) مسخّر شما ساخت؛ 33و از هر چیزی که از او خواستید، به شما داد؛ و اگر نعمتهای خدا را بشمارید، هرگز آنها را شماره نتوانید کرد! انسان، ستمگر و ناسپاس است! 34(به یاد آورید) زمانی را که ابراهیم گفت: «پروردگارا! این شهر [= مکّه‌] را شهر امنی قرار ده! و من و فرزندانم را از پرستش بتها دور نگاه دار! 35پروردگارا! آنها [= بتها] بسیاری از مردم را گمراه ساختند! هر کس از من پیروی کند از من است؛ و هر کس نافرمانی من کند، تو بخشنده و مهربانی! 36پروردگارا! من بعضی از فرزندانم را در سرزمین بی‌آب و علفی، در کنار خانه‌ای که حرم توست، ساکن ساختم تا نماز را برپا دارند؛ تو دلهای گروهی از مردم را متوجّه آنها ساز؛ و از ثمرات به آنها روزی ده؛ شاید آنان شکر تو را بجای آورند! 37پروردگارا! تو می‌دانی آنچه را ما پنهان و یا آشکار می‌کنیم؛ و چیزی در زمین و آسمان بر خدا پنهان نیست! 38حمد خدای را که در پیری، اسماعیل و اسحاق را به من بخشید؛ مسلّماً پروردگار من، شنونده (و اجابت کننده) دعاست. 39پروردگارا: مرا برپا کننده نماز قرار ده، و از فرزندانم (نیز چنین فرما)، پروردگارا: دعای مرا بپذیر! 40پروردگارا! من و پدر و مادرم و همه مؤمنان را، در آن روز که حساب برپا می‌شود، بیامرز! 41گمان مبر که خدا، از آنچه ظالمان انجام می‌دهند، غافل است! (نه، بلکه کیفر) آنها را برای روزی تأخیر انداخته است که چشمها در آن (به خاطر ترس و وحشت) از حرکت بازمی‌ایستد... 42گردنها را کشیده، سرها را به آسمان بلندکرده، حتّی پلک چشمهایشان از حرکت بازمی‌ماند؛ (زیرا به هر طرف نگاه کنند، آثار عذاب آشکار است!) و (در این حال) دلهایشان (فرومی‌ریزد؛ و از اندیشه و امید،) خالی می‌گردد! 43و مردم را از روزی که عذاب الهی به سراغشان می‌آید، بترسان! آن روز که ظالمان می‌گویند: «پروردگارا! مدّت کوتاهی ما را مهلت ده، تا دعوت تو را بپذیریم و از پیامبران پیروی کنیم!» (امّا پاسخ می‌شنوند که:) مگر قبلاً سوگند یاد نکرده بودید که زوال و فنایی برای شما نیست؟! 44(آری شما بودید که) در منازل (و کاخهای) کسانی که به خویشتن ستم کردند، ساکن شدید؛ و برای شما آشکار شد چگونه با آنان رفتار کردیم؛ و برای شما، مثلها (از سرگذشت پیشینیان) زدیم (باز هم بیدار نشدید)! 45آنها نهایت مکر (و نیرنگ) خود را به کار زدند؛ و همه مکرها (و توطئه‌هایشان) نزد خدا آشکار است، هر چند مکرشان چنان باشد که کوه‌ها را از جا برکند! 46پس گمان مبر که خدا وعده‌ای را که به پیامبرانش داده، تخلّف کند! چرا که خداوند قادر و انتقام گیرنده است. 47در آن روز که این زمین به زمین دیگر، و آسمانها (به آسمانهای دیگری) مبدل می‌شود، و آنان در پیشگاه خداوند واحد قهار ظاهر می‌گردند! 48و در آن روز، مجرمان را با هم در غل و زنجیر می‌بینی! (که دستها و گردنهایشان را به هم بسته است!) 49لباسهایشان از قطران [= ماده چسبنده بد بوی قابل اشتعال‌] است؛ و صورتهایشان را آتش می‌پوشاند... 50تا خداوند هر کس را، هر آنچه انجام داده، جزا دهد! به یقین، خداوند سریع الحساب است! 51این (قرآن،) پیام (و ابلاغی) برای (عموم) مردم است؛ تا همه به وسیله آن انذار شوند، و بدانند او خدا یکتاست؛ و تا صاحبان مغز (و اندیشه) پند گیرند! 52