Rojat.com

 وَقاٰلَ الَّذٖینَ لاٰ یَرْجُونَ لِقآٰءَناٰ لَوْلآٰ اُنْزِلَ عَلَیْنَا الْمَلآٰئِكَةُ اَوْ نَرٰی رَبَّناٰۗ لَقَدِ اسْتَكْبَرُوا فٖیٓ اَنْفُسِهِمْ وَعَتَوْا عُتُوًّا كَبٖیرًا٢١یَوْمَ یَرَوْنَ الْمَلآٰئِكَةَ لاٰ بُشْرٰی یَوْمَئِذٍ لِلْمُجْرِمٖینَ وَیَقُولُونَ حِجْرًا مَحْجُورًا٢٢وَقَدِمْنآٰ اِلٰی ماٰ عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناٰهُ هَبآٰءً مَنْثُورًا٢٣اَصْحاٰبُ الْجَنَّةِ یَوْمَئِذٍ خَیْرٌ مُسْتَقَرًّا وَاَحْسَنُ مَقٖیلًا٢٤وَیَوْمَ تَشَقَّقُ السَّمآٰءُ بِالْغَماٰمِ وَنُزِّلَ الْمَلآٰئِكَةُ تَنْزٖیلًا٢٥ٱَلْمُلْكُ یَوْمَئِذِࣙ الْحَقُّ لِلرَّحْمٰنِۚ وَكاٰنَ یَوْمًا عَلَی الْكاٰفِرٖینَ عَسٖیرًا٢٦وَیَوْمَ یَعَضُّ الظّاٰلِمُ عَلٰی یَدَیْهِ یَقُولُ یاٰ لَیْتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبٖیلًا٢٧یاٰ وَیْلَتٰی لَیْتَنٖی لَمْ اَتَّخِذْ فُلاٰنًا خَلٖیلًا٢٨لَقَدْ اَضَلَّنٖی عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ اِذْ جآٰءَنٖیۗ وَكاٰنَ الشَّیْطاٰنُ لِلْاِنْساٰنِ خَذُولًا٢٩وَقاٰلَ الرَّسُولُ یاٰ رَبِّ اِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هٰذَا الْقُرْءاٰنَ مَهْجُورًا٣٠وَكَذٰلِكَ جَعَلْناٰ لِكُلِّ نَبِیٍّ عَدُوًّا مِنَ الْمُجْرِمٖینَۗ وَكَفٰی بِرَبِّكَ هاٰدِیًا وَنَصٖیرًا٣١وَقاٰلَ الَّذٖینَ كَفَرُوا لَوْلاٰ نُزِّلَ عَلَیْهِ الْقُرْءاٰنُ جُمْلَةً واٰحِدَةًۚ كَذٰلِكَ لِنُثَبِّتَ بِهٖ فُؤاٰدَكَۖ وَرَتَّلْناٰهُ تَرْتٖیلًا٣٢وَلاٰ یَأْتُونَكَ بِمَثَلٍ اِلّاٰ جِئْناٰكَ بِالْحَقِّ وَاَحْسَنَ تَفْسٖیرًا٣٣ٱَلَّذٖینَ یُحْشَرُونَ عَلٰی وُجُوهِهِمْ اِلٰی جَهَنَّمَ اُولٰٓئِكَ شَرٌّ مَكاٰنًا وَاَضَلُّ سَبٖیلًا٣٤وَلَقَدْ ءاٰتَیْناٰ مُوسَی الْكِتاٰبَ وَجَعَلْناٰ مَعَهُۥٓ اَخاٰهُ هاٰرُونَ وَزٖیرًا٣٥فَقُلْنَا اذْهَبآٰ اِلَی الْقَوْمِ الَّذٖینَ كَذَّبُوا بِأٰیاٰتِناٰ فَدَمَّرْناٰهُمْ تَدْمٖیرًا٣٦وَقَوْمَ نُوحٍ لَمّاٰ كَذَّبُوا الرُّسُلَ اَغْرَقْناٰهُمْ وَجَعَلْناٰهُمْ لِلنّاٰسِ ءاٰیَةًۖ وَاَعْتَدْناٰ لِلظّاٰلِمٖینَ عَذاٰبًا اَلٖیمًا٣٧وَعاٰدًا وَثَمُودَا وَاَصْحاٰبَ الرَّسِّ وَقُرُونًا بَیْنَ ذٰلِكَ كَثٖیرًا٣٨وَكُلًّا ضَرَبْناٰ لَهُ الْاَمْثاٰلَۖ وَكُلًّا تَبَّرْناٰ تَتْبٖیرًا٣٩وَلَقَدْ اَتَوْا عَلَی الْقَرْیَةِ الَّتٖیٓ اُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِۚ اَفَلَمْ یَكُونُوا یَرَوْنَهاٰۚ بَلْ كاٰنُوا لاٰ یَرْجُونَ نُشُورًا٤٠وَاِذاٰ رَاَوْكَ اِنْ یَتَّخِذُونَكَ اِلّاٰ هُزُوًا اَهٰذَا الَّذٖی بَعَثَ اللّٰهُ رَسُولًا٤١اِنْ كاٰدَ لَیُضِلُّناٰ عَنْ ءاٰلِهَتِناٰ لَوْلآٰ اَنْ صَبَرْناٰ عَلَیْهاٰۚ وَسَوْفَ یَعْلَمُونَ حٖینَ یَرَوْنَ الْعَذاٰبَ مَنْ اَضَلُّ سَبٖیلًا٤٢اَرَاَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ اِلٰهَهُۥ هَوٰىهُ اَفَاَنْتَ تَكُونُ عَلَیْهِ وَكٖیلًا٤٣اَمْ تَحْسَبُ اَنَّ اَكْثَرَهُمْ یَسْمَعُونَ اَوْ یَعْقِلُونَۚ اِنْ هُمْ اِلّاٰ كَالْاَنْعاٰمِ بَلْ هُمْ اَضَلُّ سَبٖیلًا٤٤اَلَمْ تَرَ اِلٰی رَبِّكَ كَیْفَ مَدَّ الظِّلَّ وَلَوْ شآٰءَ لَجَعَلَهُۥ ساٰكِنًا ثُمَّ جَعَلْنَا الشَّمْسَ عَلَیْهِ دَلٖیلًا٤٥ثُمَّ قَبَضْناٰهُ اِلَیْناٰ قَبْضًا یَسٖیرًا٤٦وَهُوَ الَّذٖی جَعَلَ لَكُمُ الَّیْلَ لِباٰسًا وَالنَّوْمَ سُباٰتًا وَجَعَلَ النَّهاٰرَ نُشُورًا٤٧وَهُوَ الَّذٖیٓ اَرْسَلَ الرِّیاٰحَ بُشْرًا بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهٖۚ وَاَنْزَلْناٰ مِنَ السَّمآٰءِ مآٰءً طَهُورًا٤٨لِنُحْیِیَ بِهٖ بَلْدَةً مَیْتًا وَنُسْقِیَهُۥ مِمّاٰ خَلَقْنآٰ اَنْعاٰمًا وَاَناٰسِیَّ كَثٖیرًا٤٩وَلَقَدْ صَرَّفْناٰهُ بَیْنَهُمْ لِیَذَّكَّرُوا فَاَبٰٓی اَكْثَرُ النّاٰسِ اِلّاٰ كُفُورًا٥٠وَلَوْ شِئْناٰ لَبَعَثْناٰ فٖی كُلِّ قَرْیَةٍ نَذٖیرًا٥١فَلاٰ تُطِعِ الْكاٰفِرٖینَ وَجاٰهِدْهُمْ بِهٖ جِهاٰدًا كَبٖیرًا٥٢وَهُوَ الَّذٖی مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ هٰذاٰ عَذْبٌ فُراٰتٌ وَهٰذاٰ مِلْحٌ اُجاٰجٌ وَجَعَلَ بَیْنَهُماٰ بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَحْجُورًا٥٣وَهُوَ الَّذٖی خَلَقَ مِنَ الْمآٰءِ بَشَرًا فَجَعَلَهُۥ نَسَبًا وَصِهْرًاۗ وَكاٰنَ رَبُّكَ قَدٖیرًا٥٤وَیَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللّٰهِ ماٰ لاٰ یَنْفَعُهُمْ وَلاٰ یَضُرُّهُمْۗ وَكاٰنَ الْكاٰفِرُ عَلٰی رَبِّهٖ ظَهٖیرًا٥٥وَمآٰ اَرْسَلْناٰكَ اِلّاٰ مُبَشِّرًا وَنَذٖیرًا٥٦قُلْ مآٰ اَسْئَلُكُمْ عَلَیْهِ مِنْ اَجْرٍ اِلّاٰ مَنْ شآٰءَ اَنْ یَتَّخِذَ اِلٰی رَبِّهٖ سَبٖیلًا٥٧وَتَوَكَّلْ عَلَی الْحَیِّ الَّذٖی لاٰ یَمُوتُ وَسَبِّحْ بِحَمْدِهٖۚ وَكَفٰی بِهٖ بِذُنُوبِ عِباٰدِهٖ خَبٖیرًا٥٨ٱَلَّذٖی خَلَقَ السَّمٰواٰتِ وَالْاَرْضَ وَماٰ بَیْنَهُماٰ فٖی سِتَّةِ اَیّاٰمٍ ثُمَّ اسْتَوٰی عَلَی الْعَرْشِۚ ٱَلرَّحْمٰنُ فَسْئَلْ بِهٖ خَبٖیرًا٥٩وَاِذاٰ قٖیلَ لَهُمُ اسْجُدُوا لِلرَّحْمٰنِ قاٰلُوا وَمَا الرَّحْمٰنُ اَنَسْجُدُ لِماٰ تَأْمُرُناٰ وَزاٰدَهُمْ نُفُورًا ۩٦٠تَباٰرَكَ الَّذٖی جَعَلَ فِی السَّمآٰءِ بُرُوجًا وَجَعَلَ فٖیهاٰ سِراٰجًا وَقَمَرًا مُنٖیرًا٦١وَهُوَ الَّذٖی جَعَلَ الَّیْلَ وَالنَّهاٰرَ خِلْفَةً لِمَنْ اَراٰدَ اَنْ یَذَّكَّرَ اَوْ اَراٰدَ شُكُورًا٦٢وَعِباٰدُ الرَّحْمٰنِ الَّذٖینَ یَمْشُونَ عَلَی الْاَرْضِ هَوْنًا وَاِذاٰ خاٰطَبَهُمُ الْجاٰهِلُونَ قاٰلُوا سَلاٰمًا٦٣وَالَّذٖینَ یَبٖیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَقِیاٰمًا٦٤وَالَّذٖینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنّاٰ عَذاٰبَ جَهَنَّمَۖ اِنَّ عَذاٰبَهاٰ كاٰنَ غَراٰمًا٦٥اِنَّهاٰ سآٰءَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقاٰمًا٦٦وَالَّذٖینَ اِذآٰ اَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَلَمْ یَقْتُرُوا وَكاٰنَ بَیْنَ ذٰلِكَ قَواٰمًا٦٧وَالَّذٖینَ لاٰ یَدْعُونَ مَعَ اللّٰهِ اِلٰهًا ءاٰخَرَ وَلاٰ یَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتٖی حَرَّمَ اللّٰهُ اِلّاٰ بِالْحَقِّ وَلاٰ یَزْنُونَۚ وَمَنْ یَفْعَلْ ذٰلِكَ یَلْقَ اَثاٰمًا٦٨یُضاٰعَفْ لَهُ الْعَذاٰبُ یَوْمَ الْقِیاٰمَةِ وَیَخْلُدْ فٖیهٖ مُهاٰنًا٦٩اِلّاٰ مَنْ تاٰبَ وَءاٰمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صاٰلِحًا فَاُولٰٓئِكَ یُبَدِّلُ اللّٰهُ سَیِّئاٰتِهِمْ حَسَناٰتٍۗ وَكاٰنَ اللّٰهُ غَفُورًا رَحٖیمًا٧٠وَمَنْ تاٰبَ وَعَمِلَ صاٰلِحًا فَاِنَّهُۥ یَتُوبُ اِلَی اللّٰهِ مَتاٰبًا٧١وَالَّذٖینَ لاٰ یَشْهَدُونَ الزُّورَ وَاِذاٰ مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِراٰمًا٧٢وَالَّذٖینَ اِذاٰ ذُكِّرُوا بِأٰیاٰتِ رَبِّهِمْ لَمْ یَخِرُّوا عَلَیْهاٰ صُمًّا وَعُمْیاٰنًا٧٣وَالَّذٖینَ یَقُولُونَ رَبَّناٰ هَبْ لَناٰ مِنْ اَزْواٰجِناٰ وَذُرِّیّاٰتِناٰ قُرَّةَ اَعْیُنٍ وَاجْعَلْناٰ لِلْمُتَّقٖینَ اِماٰمًا٧٤اُولٰٓئِكَ یُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِماٰ صَبَرُوا وَیُلَقَّوْنَ فٖیهاٰ تَحِیَّةً وَسَلاٰمًا٧٥خاٰلِدٖینَ فٖیهاٰۚ حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقاٰمًا٧٦قُلْ ماٰ یَعْبَؤُا بِكُمْ رَبّٖی لَوْلاٰ دُعآٰؤُكُمْۖ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ یَكُونُ لِزاٰمًا٧٧سُورَةُ الشُّعَراٰءِالمكية227بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖیمِطسٓمٓ١تِلْكَ ءاٰیاٰتُ الْكِتاٰبِ الْمُبٖینِ٢لَعَلَّكَ باٰخِعٌ نَفْسَكَ اَلّاٰ یَكُونُوا مُؤْمِنٖینَ٣اِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِمْ مِنَ السَّمآٰءِ ءاٰیَةً فَظَلَّتْ اَعْناٰقُهُمْ لَهاٰ خاٰضِعٖینَ٤وَماٰ یَأْتٖیهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنَ الرَّحْمٰنِ مُحْدَثٍ اِلّاٰ كاٰنُوا عَنْهُ مُعْرِضٖینَ٥فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَیَأْتٖیهِمْ اَنْبآٰءُ ماٰ كاٰنُوا بِهٖ یَسْتَهْزِءُونَ٦اَوَلَمْ یَرَوْا اِلَی الْاَرْضِ كَمْ اَنْبَتْناٰ فٖیهاٰ مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَرٖیمٍ٧اِنَّ فٖی ذٰلِكَ لَءاٰیَةًۖ وَماٰ كاٰنَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنٖینَ٨وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزٖیزُ الرَّحٖیمُ٩وَاِذْ ناٰدٰی رَبُّكَ مُوسٰٓی اَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظّاٰلِمٖینَ١٠قَوْمَ فِرْعَوْنَۚ اَلاٰ یَتَّقُونَ١١قاٰلَ رَبِّ اِنّٖیٓ اَخاٰفُ اَنْ یُكَذِّبُونِ١٢وَیَضٖیقُ صَدْرٖی وَلاٰ یَنْطَلِقُ لِساٰنٖی فَاَرْسِلْ اِلٰی هاٰرُونَ١٣وَلَهُمْ عَلَیَّ ذَنْبٌ فَاَخاٰفُ اَنْ یَقْتُلُونِ١٤قاٰلَ كَلّاٰۖ فَاذْهَباٰ بِأٰیاٰتِنآٰۖ اِنّاٰ مَعَكُمْ مُسْتَمِعُونَ١٥فَأْتِیاٰ فِرْعَوْنَ فَقُولآٰ اِنّاٰ رَسُولُ رَبِّ الْعاٰلَمٖینَ١٦اَنْ اَرْسِلْ مَعَناٰ بَنٖیٓ اِسْرآٰئٖیلَ١٧قاٰلَ اَلَمْ نُرَبِّكَ فٖیناٰ وَلٖیدًا وَلَبِثْتَ فٖیناٰ مِنْ عُمُرِكَ سِنٖینَ١٨وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتٖی فَعَلْتَ وَاَنْتَ مِنَ الْكاٰفِرٖینَ١٩قاٰلَ فَعَلْتُهآٰ اِذًا وَاَنَا مِنَ الضّآٰلّٖینَ٢٠فَفَرَرْتُ مِنْكُمْ لَمّاٰ خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لٖی رَبّٖی حُكْمًا وَجَعَلَنٖی مِنَ الْمُرْسَلٖینَ٢١وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهاٰ عَلَیَّ اَنْ عَبَّدْتَ بَنٖیٓ اِسْرآٰئٖیلَ٢٢قاٰلَ فِرْعَوْنُ وَماٰ رَبُّ الْعاٰلَمٖینَ٢٣قاٰلَ رَبُّ السَّمٰواٰتِ وَالْاَرْضِ وَماٰ بَیْنَهُمآٰۖ اِنْ كُنْتُمْ مُوقِنٖینَ٢٤قاٰلَ لِمَنْ حَوْلَهُۥٓ اَلاٰ تَسْتَمِعُونَ٢٥قاٰلَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ ءاٰبآٰئِكُمُ الْاَوَّلٖینَ٢٦قاٰلَ اِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذٖیٓ اُرْسِلَ اِلَیْكُمْ لَمَجْنُونٌ٢٧قاٰلَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَماٰ بَیْنَهُمآٰۖ اِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ٢٨قاٰلَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ اِلٰهًا غَیْرٖی لَاَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونٖینَ٢٩قاٰلَ اَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَیْءٍ مُبٖینٍ٣٠قاٰلَ فَأْتِ بِهٖٓ اِنْ كُنْتَ مِنَ الصّاٰدِقٖینَ٣١فَاَلْقٰی عَصاٰهُ فَاِذاٰ هِیَ ثُعْباٰنٌ مُبٖینٌ٣٢وَنَزَعَ یَدَهُۥ فَاِذاٰ هِیَ بَیْضآٰءُ لِلنّاٰظِرٖینَ٣٣قاٰلَ لِلْمَلَاِ حَوْلَهُۥٓ اِنَّ هٰذاٰ لَساٰحِرٌ عَلٖیمٌ٣٤یُرٖیدُ اَنْ یُخْرِجَكُمْ مِنْ اَرْضِكُمْ بِسِحْرِهٖ فَماٰذاٰ تَأْمُرُونَ٣٥قاٰلُوٓا اَرْجِهْ وَاَخاٰهُ وَابْعَثْ فِی الْمَدآٰئِنِ حاٰشِرٖینَ٣٦یَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحّاٰرٍ عَلٖیمٍ٣٧فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمٖیقاٰتِ یَوْمٍ مَعْلُومٍ٣٨وَقٖیلَ لِلنّاٰسِ هَلْ اَنْتُمْ مُجْتَمِعُونَ٣٩لَعَلَّناٰ نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ اِنْ كاٰنُوا هُمُ الْغاٰلِبٖینَ٤٠فَلَمّاٰ جآٰءَ السَّحَرَةُ قاٰلُوا لِفِرْعَوْنَ اَئِنَّ لَناٰ لَاَجْرًا اِنْ كُنّاٰ نَحْنُ الْغاٰلِبٖینَ٤١قاٰلَ نَعَمْ وَاِنَّكُمْ اِذًا لَمِنَ الْمُقَرَّبٖینَ٤٢قاٰلَ لَهُمْ مُوسٰٓی اَلْقُوا مآٰ اَنْتُمْ مُلْقُونَ٤٣فَاَلْقَوْا حِباٰلَهُمْ وَعِصِیَّهُمْ وَقاٰلُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ اِنّاٰ لَنَحْنُ الْغاٰلِبُونَ٤٤فَاَلْقٰی مُوسٰی عَصاٰهُ فَاِذاٰ هِیَ تَلْقَفُ ماٰ یَأْفِكُونَ٤٥فَاُلْقِیَ السَّحَرَةُ ساٰجِدٖینَ٤٦قاٰلُوٓا ءاٰمَنّاٰ بِرَبِّ الْعاٰلَمٖینَ٤٧رَبِّ مُوسٰی وَهاٰرُونَ٤٨قاٰلَ ءاٰمَنْتُمْ لَهُۥ قَبْلَ اَنْ ءاٰذَنَ لَكُمْۖ اِنَّهُۥ لَكَبٖیرُكُمُ الَّذٖی عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَۚ لَاُقَطِّعَنَّ اَیْدِیَكُمْ وَاَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلاٰفٍ وَلَاُصَلِّبَنَّكُمْ اَجْمَعٖینَ٤٩قاٰلُوا لاٰ ضَیْرَۖ اِنّآٰ اِلٰی رَبِّناٰ مُنْقَلِبُونَ٥٠اِنّاٰ نَطْمَعُ اَنْ یَغْفِرَ لَناٰ رَبُّناٰ خَطاٰیاٰنآٰ اَنْ كُنّآٰ اَوَّلَ الْمُؤْمِنٖینَ٥١وَاَوْحَیْنآٰ اِلٰی مُوسٰٓی اَنْ اَسْرِ بِعِباٰدٖیٓ اِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ٥٢فَاَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِی الْمَدآٰئِنِ حاٰشِرٖینَ٥٣اِنَّ هٰٓؤُلآٰءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلٖیلُونَ٥٤وَاِنَّهُمْ لَناٰ لَغآٰئِظُونَ٥٥وَاِنّاٰ لَجَمٖیعٌ حاٰذِرُونَ٥٦فَاَخْرَجْناٰهُمْ مِنْ جَنّاٰتٍ وَعُیُونٍ٥٧وَكُنُوزٍ وَمَقاٰمٍ كَرٖیمٍ٥٨كَذٰلِكَۖ وَاَوْرَثْناٰهاٰ بَنٖیٓ اِسْرآٰئٖیلَ٥٩فَاَتْبَعُوهُمْ مُشْرِقٖینَ٦٠فَلَمّاٰ تَرآٰءَا الْجَمْعاٰنِ قاٰلَ اَصْحاٰبُ مُوسٰٓی اِنّاٰ لَمُدْرَكُونَ٦١قاٰلَ كَلّآٰۖ اِنَّ مَعِیَ رَبّٖی سَیَهْدٖینِ٦٢فَاَوْحَیْنآٰ اِلٰی مُوسٰٓی اَنِ اضْرِبْ بِعَصاٰكَ الْبَحْرَۖ فَانْفَلَقَ فَكاٰنَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظٖیمِ٦٣وَاَزْلَفْناٰ ثَمَّ الْءاٰخَرٖینَ٦٤وَاَنْجَیْناٰ مُوسٰی وَمَنْ مَعَهُۥٓ اَجْمَعٖینَ٦٥ثُمَّ اَغْرَقْنَا الْءاٰخَرٖینَ٦٦اِنَّ فٖی ذٰلِكَ لَءاٰیَةًۖ وَماٰ كاٰنَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنٖینَ٦٧وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزٖیزُ الرَّحٖیمُ٦٨وَاتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَاَ اِبْراٰهٖیمَ٦٩اِذْ قاٰلَ لِاَبٖیهِ وَقَوْمِهٖ ماٰ تَعْبُدُونَ٧٠قاٰلُوا نَعْبُدُ اَصْناٰمًا فَنَظَلُّ لَهاٰ عاٰكِفٖینَ٧١قاٰلَ هَلْ یَسْمَعُونَكُمْ اِذْ تَدْعُونَ٧٢اَوْ یَنْفَعُونَكُمْ اَوْ یَضُرُّونَ٧٣قاٰلُوا بَلْ وَجَدْنآٰ ءاٰبآٰءَناٰ كَذٰلِكَ یَفْعَلُونَ٧٤قاٰلَ اَفَرَاَیْتُمْ ماٰ كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ٧٥اَنْتُمْ وَءاٰبآٰؤُكُمُ الْاَقْدَمُونَ٧٦فَاِنَّهُمْ عَدُوٌّ لٖیٓ اِلّاٰ رَبَّ الْعاٰلَمٖینَ٧٧ٱَلَّذٖی خَلَقَنٖی فَهُوَ یَهْدٖینِ٧٨وَالَّذٖی هُوَ یُطْعِمُنٖی وَیَسْقٖینِ٧٩وَاِذاٰ مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفٖینِ٨٠وَالَّذٖی یُمٖیتُنٖی ثُمَّ یُحْیٖینِ٨١وَالَّذٖیٓ اَطْمَعُ اَنْ یَغْفِرَ لٖی خَطٖیٓئَتٖی یَوْمَ الدّٖینِ٨٢رَبِّ هَبْ لٖی حُكْمًا وَاَلْحِقْنٖی بِالصّاٰلِحٖینَ٨٣وَاجْعَلْ لٖی لِساٰنَ صِدْقٍ فِی الْءاٰخِرٖینَ٨٤وَاجْعَلْنٖی مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعٖیمِ٨٥وَاغْفِرْ لِاَبٖیٓ اِنَّهُۥ كاٰنَ مِنَ الضّآٰلّٖینَ٨٦وَلاٰ تُخْزِنٖی یَوْمَ یُبْعَثُونَ٨٧یَوْمَ لاٰ یَنْفَعُ ماٰلٌ وَلاٰ بَنُونَ٨٨اِلّاٰ مَنْ اَتَی اللّٰهَ بِقَلْبٍ سَلٖیمٍ٨٩وَاُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقٖینَ٩٠وَبُرِّزَتِ الْجَحٖیمُ لِلْغاٰوٖینَ٩١وَقٖیلَ لَهُمْ اَیْنَ ماٰ كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ٩٢مِنْ دُونِ اللّٰهِ هَلْ یَنْصُرُونَكُمْ اَوْ یَنْتَصِرُونَ٩٣فَكُبْكِبُوا فٖیهاٰ هُمْ وَالْغاٰوُۥنَ٩٤وَجُنُودُ اِبْلٖیسَ اَجْمَعُونَ٩٥قاٰلُوا وَهُمْ فٖیهاٰ یَخْتَصِمُونَ٩٦تَاللّٰهِ اِنْ كُنّاٰ لَفٖی ضَلاٰلٍ مُبٖینٍ٩٧اِذْ نُسَوّٖیكُمْ بِرَبِّ الْعاٰلَمٖینَ٩٨وَمآٰ اَضَلَّنآٰ اِلَّا الْمُجْرِمُونَ٩٩فَماٰ لَناٰ مِنْ شاٰفِعٖینَ١٠٠وَلاٰ صَدٖیقٍ حَمٖیمٍ١٠١فَلَوْ اَنَّ لَناٰ كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنٖینَ١٠٢اِنَّ فٖی ذٰلِكَ لَءاٰیَةًۖ وَماٰ كاٰنَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنٖینَ١٠٣وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزٖیزُ الرَّحٖیمُ١٠٤كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحِࣙ الْمُرْسَلٖینَ١٠٥اِذْ قاٰلَ لَهُمْ اَخُوهُمْ نُوحٌ اَلاٰ تَتَّقُونَ١٠٦اِنّٖی لَكُمْ رَسُولٌ اَمٖینٌ١٠٧فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطٖیعُونِ١٠٨وَمآٰ اَسْئَلُكُمْ عَلَیْهِ مِنْ اَجْرٍۖ اِنْ اَجْرِیَ اِلّاٰ عَلٰی رَبِّ الْعاٰلَمٖینَ١٠٩فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطٖیعُونِ١١٠قاٰلُوٓا اَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْاَرْذَلُونَ١١١قاٰلَ وَماٰ عِلْمٖی بِماٰ كاٰنُوا یَعْمَلُونَ١١٢اِنْ حِساٰبُهُمْ اِلّاٰ عَلٰی رَبّٖیۖ لَوْ تَشْعُرُونَ١١٣وَمآٰ اَنَا بِطاٰرِدِ الْمُؤْمِنٖینَ١١٤اِنْ اَنَا اِلّاٰ نَذٖیرٌ مُبٖینٌ١١٥قاٰلُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ یاٰ نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومٖینَ١١٦قاٰلَ رَبِّ اِنَّ قَوْمٖی كَذَّبُونِ١١٧فَافْتَحْ بَیْنٖی وَبَیْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنٖی وَمَنْ مَعِیَ مِنَ الْمُؤْمِنٖینَ١١٨فَاَنْجَیْناٰهُ وَمَنْ مَعَهُۥ فِی الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ١١٩ثُمَّ اَغْرَقْناٰ بَعْدُ الْباٰقٖینَ١٢٠اِنَّ فٖی ذٰلِكَ لَءاٰیَةًۖ وَماٰ كاٰنَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنٖینَ١٢١وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزٖیزُ الرَّحٖیمُ١٢٢كَذَّبَتْ عاٰدُࣙ الْمُرْسَلٖینَ١٢٣اِذْ قاٰلَ لَهُمْ اَخُوهُمْ هُودٌ اَلاٰ تَتَّقُونَ١٢٤اِنّٖی لَكُمْ رَسُولٌ اَمٖینٌ١٢٥فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطٖیعُونِ١٢٦وَمآٰ اَسْئَلُكُمْ عَلَیْهِ مِنْ اَجْرٍۖ اِنْ اَجْرِیَ اِلّاٰ عَلٰی رَبِّ الْعاٰلَمٖینَ١٢٧اَتَبْنُونَ بِكُلِّ رٖیعٍ ءاٰیَةً تَعْبَثُونَ١٢٨وَتَتَّخِذُونَ مَصاٰنِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ١٢٩وَاِذاٰ بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبّاٰرٖینَ١٣٠فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطٖیعُونِ١٣١وَاتَّقُوا الَّذٖیٓ اَمَدَّكُمْ بِماٰ تَعْلَمُونَ١٣٢اَمَدَّكُمْ بِاَنْعاٰمٍ وَبَنٖینَ١٣٣وَجَنّاٰتٍ وَعُیُونٍ١٣٤اِنّٖیٓ اَخاٰفُ عَلَیْكُمْ عَذاٰبَ یَوْمٍ عَظٖیمٍ١٣٥قاٰلُوا سَوآٰءٌ عَلَیْنآٰ اَوَعَظْتَ اَمْ لَمْ تَكُنْ مِنَ الْواٰعِظٖینَ١٣٦اِنْ هٰذآٰ اِلّاٰ خُلُقُ الْاَوَّلٖینَ١٣٧وَماٰ نَحْنُ بِمُعَذَّبٖینَ١٣٨فَكَذَّبُوهُ فَاَهْلَكْناٰهُمْۗ اِنَّ فٖی ذٰلِكَ لَءاٰیَةًۖ وَماٰ كاٰنَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنٖینَ١٣٩وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزٖیزُ الرَّحٖیمُ١٤٠كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلٖینَ١٤١اِذْ قاٰلَ لَهُمْ اَخُوهُمْ صاٰلِحٌ اَلاٰ تَتَّقُونَ١٤٢اِنّٖی لَكُمْ رَسُولٌ اَمٖینٌ١٤٣فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطٖیعُونِ١٤٤وَمآٰ اَسْئَلُكُمْ عَلَیْهِ مِنْ اَجْرٍۖ اِنْ اَجْرِیَ اِلّاٰ عَلٰی رَبِّ الْعاٰلَمٖینَ١٤٥اَتُتْرَكُونَ فٖی ماٰ هٰهُنآٰ ءاٰمِنٖینَ١٤٦فٖی جَنّاٰتٍ وَعُیُونٍ١٤٧وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهاٰ هَضٖیمٌ١٤٨وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِباٰلِ بُیُوتًا فاٰرِهٖینَ١٤٩فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطٖیعُونِ١٥٠وَلاٰ تُطٖیعُوٓا اَمْرَ الْمُسْرِفٖینَ١٥١ٱَلَّذٖینَ یُفْسِدُونَ فِی الْاَرْضِ وَلاٰ یُصْلِحُونَ١٥٢قاٰلُوٓا اِنَّمآٰ اَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرٖینَ١٥٣مآٰ اَنْتَ اِلّاٰ بَشَرٌ مِثْلُناٰ فَأْتِ بأٰیَةٍ اِنْ كُنْتَ مِنَ الصّاٰدِقٖینَ١٥٤قاٰلَ هٰذِهٖ ناٰقَةٌ لَهاٰ شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ یَوْمٍ مَعْلُومٍ١٥٥وَلاٰ تَمَسُّوهاٰ بِسُوٓءٍ فَیَأْخُذَكُمْ عَذاٰبُ یَوْمٍ عَظٖیمٍ١٥٦فَعَقَرُوهاٰ فَاَصْبَحُوا ناٰدِمٖینَ١٥٧فَاَخَذَهُمُ الْعَذاٰبُۗ اِنَّ فٖی ذٰلِكَ لَءاٰیَةًۖ وَماٰ كاٰنَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنٖینَ١٥٨وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزٖیزُ الرَّحٖیمُ١٥٩كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطِࣙ الْمُرْسَلٖینَ١٦٠اِذْ قاٰلَ لَهُمْ اَخُوهُمْ لُوطٌ اَلاٰ تَتَّقُونَ١٦١اِنّٖی لَكُمْ رَسُولٌ اَمٖینٌ١٦٢فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطٖیعُونِ١٦٣وَمآٰ اَسْئَلُكُمْ عَلَیْهِ مِنْ اَجْرٍۖ اِنْ اَجْرِیَ اِلّاٰ عَلٰی رَبِّ الْعاٰلَمٖینَ١٦٤اَتَأْتُونَ الذُّكْراٰنَ مِنَ الْعاٰلَمٖینَ١٦٥وَتَذَرُونَ ماٰ خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ اَزْواٰجِكُمْۚ بَلْ اَنْتُمْ قَوْمٌ عاٰدُونَ١٦٦قاٰلُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ یاٰ لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجٖینَ١٦٧قاٰلَ اِنّٖی لِعَمَلِكُمْ مِنَ الْقاٰلٖینَ١٦٨رَبِّ نَجِّنٖی وَاَهْلٖی مِمّاٰ یَعْمَلُونَ١٦٩فَنَجَّیْناٰهُ وَاَهْلَهُۥٓ اَجْمَعٖینَ١٧٠اِلّاٰ عَجُوزًا فِی الْغاٰبِرٖینَ١٧١ثُمَّ دَمَّرْنَا الْءاٰخَرٖینَ١٧٢وَاَمْطَرْناٰ عَلَیْهِمْ مَطَرًاۖ فَسآٰءَ مَطَرُ الْمُنْذَرٖینَ١٧٣اِنَّ فٖی ذٰلِكَ لَءاٰیَةًۖ وَماٰ كاٰنَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنٖینَ١٧٤وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزٖیزُ الرَّحٖیمُ١٧٥كَذَّبَ اَصْحاٰبُ الْاَیْكَةِ الْمُرْسَلٖینَ١٧٦اِذْ قاٰلَ لَهُمْ شُعَیْبٌ اَلاٰ تَتَّقُونَ١٧٧اِنّٖی لَكُمْ رَسُولٌ اَمٖینٌ١٧٨فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطٖیعُونِ١٧٩وَمآٰ اَسْئَلُكُمْ عَلَیْهِ مِنْ اَجْرٍۖ اِنْ اَجْرِیَ اِلّاٰ عَلٰی رَبِّ الْعاٰلَمٖینَ١٨٠اَوْفُوا الْكَیْلَ وَلاٰ تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرٖینَ١٨١وَزِنُوا بِالْقِسْطاٰسِ الْمُسْتَقٖیمِ١٨٢وَلاٰ تَبْخَسُوا النّاٰسَ اَشْیآٰءَهُمْ وَلاٰ تَعْثَوْا فِی الْاَرْضِ مُفْسِدٖینَ١٨٣وَاتَّقُوا الَّذٖی خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْاَوَّلٖینَ١٨٤قاٰلُوٓا اِنَّمآٰ اَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرٖینَ١٨٥وَمآٰ اَنْتَ اِلّاٰ بَشَرٌ مِثْلُناٰ وَاِنْ نَظُنُّكَ لَمِنَ الْكاٰذِبٖینَ١٨٦فَاَسْقِطْ عَلَیْناٰ كِسَفًا مِنَ السَّمآٰءِ اِنْ كُنْتَ مِنَ الصّاٰدِقٖینَ١٨٧قاٰلَ رَبّٖیٓ اَعْلَمُ بِماٰ تَعْمَلُونَ١٨٨فَكَذَّبُوهُ فَاَخَذَهُمْ عَذاٰبُ یَوْمِ الظُّلَّةِۚ اِنَّهُۥ كاٰنَ عَذاٰبَ یَوْمٍ عَظٖیمٍ١٨٩اِنَّ فٖی ذٰلِكَ لَءاٰیَةًۖ وَماٰ كاٰنَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنٖینَ١٩٠وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزٖیزُ الرَّحٖیمُ١٩١وَاِنَّهُۥ لَتَنْزٖیلُ رَبِّ الْعاٰلَمٖینَ١٩٢نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْاَمٖینُ١٩٣عَلٰی قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرٖینَ١٩٤بِلِساٰنٍ عَرَبِیٍّ مُبٖینٍ١٩٥وَاِنَّهُۥ لَفٖی زُبُرِ الْاَوَّلٖینَ١٩٦اَوَلَمْ یَكُنْ لَهُمْ ءاٰیَةً اَنْ یَعْلَمَهُۥ عُلَمآٰءُ بَنٖیٓ اِسْرآٰئٖیلَ١٩٧وَلَوْ نَزَّلْناٰهُ عَلٰی بَعْضِ الْاَعْجَمٖینَ١٩٨فَقَرَاَهُۥ عَلَیْهِمْ ماٰ كاٰنُوا بِهٖ مُؤْمِنٖینَ١٩٩كَذٰلِكَ سَلَكْناٰهُ فٖی قُلُوبِ الْمُجْرِمٖینَ٢٠٠لاٰ یُؤْمِنُونَ بِهٖ حَتّٰی یَرَوُا الْعَذاٰبَ الْاَلٖیمَ٢٠١فَیَأْتِیَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لاٰ یَشْعُرُونَ٢٠٢فَیَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُونَ٢٠٣اَفَبِعَذاٰبِناٰ یَسْتَعْجِلُونَ٢٠٤اَفَرَاَیْتَ اِنْ مَتَّعْناٰهُمْ سِنٖینَ٢٠٥ثُمَّ جآٰءَهُمْ ماٰ كاٰنُوا یُوعَدُونَ٢٠٦مآٰ اَغْنٰی عَنْهُمْ ماٰ كاٰنُوا یُمَتَّعُونَ٢٠٧وَمآٰ اَهْلَكْناٰ مِنْ قَرْیَةٍ اِلّاٰ لَهاٰ مُنْذِرُونَ٢٠٨ذِكْرٰی وَماٰ كُنّاٰ ظاٰلِمٖینَ٢٠٩وَماٰ تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّیاٰطٖینُ٢١٠وَماٰ یَنْبَغٖی لَهُمْ وَماٰ یَسْتَطٖیعُونَ٢١١اِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ٢١٢فَلاٰ تَدْعُ مَعَ اللّٰهِ اِلٰهًا ءاٰخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبٖینَ٢١٣وَاَنْذِرْ عَشٖیرَتَكَ الْاَقْرَبٖینَ٢١٤وَاخْفِضْ جَناٰحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنٖینَ٢١٥فَاِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ اِنّٖی بَرٖیٓءٌ مِمّاٰ تَعْمَلُونَ٢١٦وَتَوَكَّلْ عَلَی الْعَزٖیزِ الرَّحٖیمِ٢١٧ٱَلَّذٖی یَرٰىكَ حٖینَ تَقُومُ٢١٨وَتَقَلُّبَكَ فِی السّاٰجِدٖینَ٢١٩اِنَّهُۥ هُوَ السَّمٖیعُ الْعَلٖیمُ٢٢٠هَلْ اُنَبِّئُكُمْ عَلٰی مَنْ تَنَزَّلُ الشَّیاٰطٖینُ٢٢١تَنَزَّلُ عَلٰی كُلِّ اَفّاٰكٍ اَثٖیمٍ٢٢٢یُلْقُونَ السَّمْعَ وَاَكْثَرُهُمْ كاٰذِبُونَ٢٢٣وَالشُّعَرآٰءُ یَتَّبِعُهُمُ الْغاٰوُۥنَ٢٢٤اَلَمْ تَرَ اَنَّهُمْ فٖی كُلِّ واٰدٍ یَهٖیمُونَ٢٢٥وَاَنَّهُمْ یَقُولُونَ ماٰ لاٰ یَفْعَلُونَ٢٢٦اِلَّا الَّذٖینَ ءاٰمَنُوا وَعَمِلُوا الصّاٰلِحاٰتِ وَذَكَرُوا اللّٰهَ كَثٖیرًا وَانْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ ماٰ ظُلِمُواۗ وَسَیَعْلَمُ الَّذٖینَ ظَلَمُوٓا اَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ٢٢٧سُورَةُ النَّمْلِالمكية93بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖیمِطسٓۚ تِلْكَ ءاٰیاٰتُ الْقُرْءاٰنِ وَكِتاٰبٍ مُبٖینٍ١هُدًی وَبُشْرٰی لِلْمُؤْمِنٖینَ٢ٱَلَّذٖینَ یُقٖیمُونَ الصَّلٰوةَ وَیُؤْتُونَ الزَّكٰوةَ وَهُمْ بِالْءاٰخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ٣اِنَّ الَّذٖینَ لاٰ یُؤْمِنُونَ بِالْءاٰخِرَةِ زَیَّنّاٰ لَهُمْ اَعْماٰلَهُمْ فَهُمْ یَعْمَهُونَ٤اُولٰٓئِكَ الَّذٖینَ لَهُمْ سُوٓءُ الْعَذاٰبِ وَهُمْ فِی الْءاٰخِرَةِ هُمُ الْاَخْسَرُونَ٥وَاِنَّكَ لَتُلَقَّی الْقُرْءاٰنَ مِنْ لَدُنْ حَكٖیمٍ عَلٖیمٍ٦اِذْ قاٰلَ مُوسٰی لِاَهْلِهٖٓ اِنّٖیٓ ءاٰنَسْتُ ناٰرًا سَـأٰتٖیكُمْ مِنْهاٰ بِخَبَرٍ اَوْ ءاٰتٖیكُمْ بِشِهاٰبٍ قَبَسٍ لَعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ٧فَلَمّاٰ جآٰءَهاٰ نُودِیَ اَنْ بُورِكَ مَنْ فِی النّاٰرِ وَمَنْ حَوْلَهاٰ وَسُبْحاٰنَ اللّٰهِ رَبِّ الْعاٰلَمٖینَ٨یاٰ مُوسٰٓی اِنَّهُۥٓ اَنَا اللّٰهُ الْعَزٖیزُ الْحَكٖیمُ٩وَاَلْقِ عَصاٰكَۚ فَلَمّاٰ رَءاٰهاٰ تَهْتَزُّ كَاَنَّهاٰ جآٰنٌّ وَلّٰی مُدْبِرًا وَلَمْ یُعَقِّبْۚ یاٰ مُوسٰی لاٰ تَخَفْ اِنّٖی لاٰ یَخاٰفُ لَدَیَّ الْمُرْسَلُونَ١٠اِلّاٰ مَنْ ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْنًا بَعْدَ سُوٓءٍ فَاِنّٖی غَفُورٌ رَحٖیمٌ١١وَاَدْخِلْ یَدَكَ فٖی جَیْبِكَ تَخْرُجْ بَیْضآٰءَ مِنْ غَیْرِ سُوٓءٍۖ فٖی تِسْعِ ءاٰیاٰتٍ اِلٰی فِرْعَوْنَ وَقَوْمِهٖٓۚ اِنَّهُمْ كاٰنُوا قَوْمًا فاٰسِقٖینَ١٢فَلَمّاٰ جآٰءَتْهُمْ ءاٰیاٰتُناٰ مُبْصِرَةً قاٰلُوا هٰذاٰ سِحْرٌ مُبٖینٌ١٣وَجَحَدُوا بِهاٰ وَاسْتَیْقَنَتْهآٰ اَنْفُسُهُمْ ظُلْمًا وَعُلُوًّاۚ فَانْظُرْ كَیْفَ كاٰنَ عاٰقِبَةُ الْمُفْسِدٖینَ١٤وَلَقَدْ ءاٰتَیْناٰ داٰوُۥدَ وَسُلَیْماٰنَ عِلْمًاۖ وَقاٰلَا الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذٖی فَضَّلَناٰ عَلٰی كَثٖیرٍ مِنْ عِباٰدِهِ الْمُؤْمِنٖینَ١٥وَوَرِثَ سُلَیْماٰنُ داٰوُۥدَۖ وَقاٰلَ یآٰ اَیُّهَا النّاٰسُ عُلِّمْناٰ مَنْطِقَ الطَّیْرِ وَاُوتٖیناٰ مِنْ كُلِّ شَیْءٍۖ اِنَّ هٰذاٰ لَهُوَ الْفَضْلُ الْمُبٖینُ١٦وَحُشِرَ لِسُلَیْماٰنَ جُنُودُهُۥ مِنَ الْجِنِّ وَالْاِنْسِ وَالطَّیْرِ فَهُمْ یُوزَعُونَ١٧حَتّٰٓی اِذآٰ اَتَوْا عَلٰی واٰدِ النَّمْلِ قاٰلَتْ نَمْلَةٌ یآٰ اَیُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَساٰكِنَكُمْ لاٰ یَحْطِمَنَّكُمْ سُلَیْماٰنُ وَجُنُودُهُۥ وَهُمْ لاٰ یَشْعُرُونَ١٨فَتَبَسَّمَ ضاٰحِكًا مِنْ قَوْلِهاٰ وَقاٰلَ رَبِّ اَوْزِعْنٖیٓ اَنْ اَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتٖیٓ اَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَعَلٰی واٰلِدَیَّ وَاَنْ اَعْمَلَ صاٰلِحًا تَرْضٰىهُ وَاَدْخِلْنٖی بِرَحْمَتِكَ فٖی عِباٰدِكَ الصّاٰلِحٖینَ١٩وَتَفَقَّدَ الطَّیْرَ فَقاٰلَ ماٰ لِیَ لآٰ اَرَی الْهُدْهُدَ اَمْ كاٰنَ مِنَ الْغآٰئِبٖینَ٢٠لَاُعَذِّبَنَّهُۥ عَذاٰبًا شَدٖیدًا اَوْ لَاَاذْبَحَنَّهُۥٓ اَوْ لَیَأْتِیَنّٖی بِسُلْطاٰنٍ مُبٖینٍ٢١فَمَكَثَ غَیْرَ بَعٖیدٍ فَقاٰلَ اَحَطْتُ بِماٰ لَمْ تُحِطْ بِهٖ وَجِئْتُكَ مِنْ سَبَاٍ بِنَبَاٍ یَقٖینٍ٢٢اِنّٖی وَجَدْتُ امْرَاَةً تَمْلِكُهُمْ وَاُوتِیَتْ مِنْ كُلِّ شَیْءٍ وَلَهاٰ عَرْشٌ عَظٖیمٌ٢٣وَجَدْتُهاٰ وَقَوْمَهاٰ یَسْجُدُونَ لِلشَّمْسِ مِنْ دُونِ اللّٰهِ وَزَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطاٰنُ اَعْماٰلَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبٖیلِ فَهُمْ لاٰ یَهْتَدُونَ٢٤اَلّاٰ یَسْجُدُوا لِلّٰهِ الَّذٖی یُخْرِجُ الْخَبْءَ فِی السَّمٰواٰتِ وَالْاَرْضِ وَیَعْلَمُ ماٰ تُخْفُونَ وَماٰ تُعْلِنُونَ٢٥ٱَللّٰهُ لآٰ اِلٰهَ اِلّاٰ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظٖیمِ ۩٢٦قاٰلَ سَنَنْظُرُ اَصَدَقْتَ اَمْ كُنْتَ مِنَ الْكاٰذِبٖینَ٢٧ٱِذْهَبْ بِكِتاٰبٖی هٰذاٰ فَاَلْقِهْ اِلَیْهِمْ ثُمَّ تَوَلَّ عَنْهُمْ فَانْظُرْ ماٰذاٰ یَرْجِعُونَ٢٨قاٰلَتْ یآٰ اَیُّهَا الْمَلَؤُا اِنّٖیٓ اُلْقِیَ اِلَیَّ كِتاٰبٌ كَرٖیمٌ٢٩اِنَّهُۥ مِنْ سُلَیْماٰنَ وَاِنَّهُۥ بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖیمِ٣٠اَلّاٰ تَعْلُوا عَلَیَّ وَأْتُونٖی مُسْلِمٖینَ٣١قاٰلَتْ یآٰ اَیُّهَا الْمَلَؤُا اَفْتُونٖی فٖیٓ اَمْرٖی ماٰ كُنْتُ قاٰطِعَةً اَمْرًا حَتّٰی تَشْهَدُونِ٣٢قاٰلُوا نَحْنُ اُولُوا قُوَّةٍ وَاُولُوا بَأْسٍ شَدٖیدٍ وَالْاَمْرُ اِلَیْكِ فَانْظُرٖی ماٰذاٰ تَأْمُرٖینَ٣٣قاٰلَتْ اِنَّ الْمُلُوكَ اِذاٰ دَخَلُوا قَرْیَةً اَفْسَدُوهاٰ وَجَعَلُوٓا اَعِزَّةَ اَهْلِهآٰ اَذِلَّةًۖ وَكَذٰلِكَ یَفْعَلُونَ٣٤وَاِنّٖی مُرْسِلَةٌ اِلَیْهِمْ بِهَدِیَّةٍ فَناٰظِرَةٌ بِمَ یَرْجِعُ الْمُرْسَلُونَ٣٥فَلَمّاٰ جآٰءَ سُلَیْماٰنَ قاٰلَ اَتُمِدُّونَنِ بِماٰلٍ فَمآٰ ءاٰتاٰنِیَ اللّٰهُ خَیْرٌ مِمّآٰ ءاٰتٰىكُمْۚ بَلْ اَنْتُمْ بِهَدِیَّتِكُمْ تَفْرَحُونَ٣٦ٱِرْجِعْ اِلَیْهِمْ فَلَنَأْتِیَنَّهُمْ بِجُنُودٍ لاٰ قِبَلَ لَهُمْ بِهاٰ وَلَنُخْرِجَنَّهُمْ مِنْهآٰ اَذِلَّةً وَهُمْ صاٰغِرُونَ٣٧قاٰلَ یآٰ اَیُّهَا الْمَلَؤُا اَیُّكُمْ یَأْتٖینٖی بِعَرْشِهاٰ قَبْلَ اَنْ یَأْتُونٖی مُسْلِمٖینَ٣٨قاٰلَ عِفْرٖیتٌ مِنَ الْجِنِّ اَنَا ءاٰتٖیكَ بِهٖ قَبْلَ اَنْ تَقُومَ مِنْ مَقاٰمِكَۖ وَاِنّٖی عَلَیْهِ لَقَوِیٌّ اَمٖینٌ٣٩قاٰلَ الَّذٖی عِنْدَهُۥ عِلْمٌ مِنَ الْكِتاٰبِ اَنَا ءاٰتٖیكَ بِهٖ قَبْلَ اَنْ یَرْتَدَّ اِلَیْكَ طَرْفُكَۚ فَلَمّاٰ رَءاٰهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُۥ قاٰلَ هٰذاٰ مِنْ فَضْلِ رَبّٖی لِیَبْلُوَنٖیٓ ءَاَشْكُرُ اَمْ اَكْفُرُۖ وَمَنْ شَكَرَ فَاِنَّماٰ یَشْكُرُ لِنَفْسِهٖۖ وَمَنْ كَفَرَ فَاِنَّ رَبّٖی غَنِیٌّ كَرٖیمٌ٤٠قاٰلَ نَكِّرُوا لَهاٰ عَرْشَهاٰ نَنْظُرْ اَتَهْتَدٖیٓ اَمْ تَكُونُ مِنَ الَّذٖینَ لاٰ یَهْتَدُونَ٤١فَلَمّاٰ جآٰءَتْ قٖیلَ اَهٰكَذاٰ عَرْشُكِۖ قاٰلَتْ كَاَنَّهُۥ هُوَۚ وَاُوتٖینَا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهاٰ وَكُنّاٰ مُسْلِمٖینَ٤٢وَصَدَّهاٰ ماٰ كاٰنَتْ تَعْبُدُ مِنْ دُونِ اللّٰهِۖ اِنَّهاٰ كاٰنَتْ مِنْ قَوْمٍ كاٰفِرٖینَ٤٣قٖیلَ لَهَا ادْخُلِی الصَّرْحَۖ فَلَمّاٰ رَاَتْهُ حَسِبَتْهُ لُجَّةً وَكَشَفَتْ عَنْ ساٰقَیْهاٰۚ قاٰلَ اِنَّهُۥ صَرْحٌ مُمَرَّدٌ مِنْ قَواٰرٖیرَۗ قاٰلَتْ رَبِّ اِنّٖی ظَلَمْتُ نَفْسٖی وَاَسْلَمْتُ مَعَ سُلَیْماٰنَ لِلّٰهِ رَبِّ الْعاٰلَمٖینَ٤٤وَلَقَدْ اَرْسَلْنآٰ اِلٰی ثَمُودَ اَخاٰهُمْ صاٰلِحًا اَنِ اعْبُدُوا اللّٰهَ فَاِذاٰ هُمْ فَرٖیقاٰنِ یَخْتَصِمُونَ٤٥قاٰلَ یاٰ قَوْمِ لِمَ تَسْتَعْجِلُونَ بِالسَّیِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِۖ لَوْلاٰ تَسْتَغْفِرُونَ اللّٰهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ٤٦قاٰلُوا اطَّیَّرْناٰ بِكَ وَبِمَنْ مَعَكَۚ قاٰلَ طآٰئِرُكُمْ عِنْدَ اللّٰهِۖ بَلْ اَنْتُمْ قَوْمٌ تُفْتَنُونَ٤٧وَكاٰنَ فِی الْمَدٖینَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ یُفْسِدُونَ فِی الْاَرْضِ وَلاٰ یُصْلِحُونَ٤٨قاٰلُوا تَقاٰسَمُوا بِاللّٰهِ لَنُبَیِّتَنَّهُۥ وَاَهْلَهُۥ ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لِوَلِیِّهٖ ماٰ شَهِدْناٰ مَهْلِكَ اَهْلِهٖ وَاِنّاٰ لَصاٰدِقُونَ٤٩وَمَكَرُوا مَكْرًا وَمَكَرْناٰ مَكْرًا وَهُمْ لاٰ یَشْعُرُونَ٥٠فَانْظُرْ كَیْفَ كاٰنَ عاٰقِبَةُ مَكْرِهِمْ اَنّاٰ دَمَّرْناٰهُمْ وَقَوْمَهُمْ اَجْمَعٖینَ٥١فَتِلْكَ بُیُوتُهُمْ خاٰوِیَةً بِماٰ ظَلَمُوٓاۗ اِنَّ فٖی ذٰلِكَ لَءاٰیَةً لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ٥٢وَاَنْجَیْنَا الَّذٖینَ ءاٰمَنُوا وَكاٰنُوا یَتَّقُونَ٥٣وَلُوطًا اِذْ قاٰلَ لِقَوْمِهٖٓ اَتَأْتُونَ الْفاٰحِشَةَ وَاَنْتُمْ تُبْصِرُونَ٥٤اَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجاٰلَ شَهْوَةً مِنْ دُونِ النِّسآٰءِۚ بَلْ اَنْتُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ٥٥

  و کسانی که امیدی به دیدار ما ندارند (و رستاخیز را انکار می‌کنند) گفتند: «چرا فرشتگان بر ما نازل نشدند و یا پروردگارمان را با چشم خود نمی‌بینیم؟!» آنها درباره خود تکبّر ورزیدند و طغیان بزرگی کردند! 21(آنها به آرزوی خود می‌رسند،) امّا روزی که فرشتگان را می‌بینند، روز بشارت برای مجرمان نخواهد بود (بلکه روز مجازات و کیفر آنان است)! و می‌گویند: «ما را امان دهید، ما را معاف دارید!» (امّا سودی ندارد!) 22و ما به سراغ اعمالی که انجام داده‌اند می‌رویم، و همه را همچون ذرّات غبار پراکنده در هوا قرار می‌دهیم! 23بهشتیان در آن روز قرارگاهشان از همه بهتر، و استراحتگاهشان نیکوتر است! 24و (بخاطر آور) روزی را که آسمان با ابرها شکافته می‌شود، و فرشتگان نازل می‌گردند. 25حکومت در آن روز از آن خداوند رحمان است؛ و آن روز، روز سختی برای کافران خواهد بود! 26و (به خاطر آور) روزی را که ستمکار دست خود را (از شدّت حسرت) به دندان می‌گزد و می‌گوید: «ای کاش با رسول (خدا) راهی برگزیده بودم! 27ای وای بر من، کاش فلان (شخص گمراه) را دوست خود انتخاب نکرده بودم! 28او مرا از یادآوری (حق) گمراه ساخت بعد از آنکه (یاد حق) به سراغ من آمده بود!» و شیطان همیشه خوارکنند* انسان بوده است! 29و پیامبر عرضه داشت: «پروردگارا! قوم من قرآن را رها کردند». 30(آری،) این گونه برای هر پیامبری دشمنی از مجرمان قرار دادیم؛ امّا (برای تو) همین بس که پروردگارت هادی و یاور (تو) باشد! 31و کافران گفتند: «چرا قرآن یکجا بر او نازل نمی‌شود؟!» این بخاطر آن است که قلب تو را بوسیله آن محکم داریم، و (از این رو) آن را به تدریج بر تو خواندیم. 32آنان هیچ مثلی برای تو نمی‌آورند مگر اینکه ما حق را برای تو می‌آوریم، و تفسیری بهتر (و پاسخی دندان شکن که در برابر آن ناتوان شوند)! 33(تو گمراه نیستی،) آنان که بر صورتهایشان بسوی جهنم محشور می‌شوند، بدترین محل را دارند و گمراه‌ترین افرادند! 34و ما به موسی کتاب (آسمانی) دادیم؛ و برادرش هارون را یاور او قرار دادیم؛ 35و گفتیم: «به سوی این قوم که آیات ما را تکذیب کردند بروید!» (امّا آن مردم به مخالفت برخاستند) و ما به شدّت آنان را درهم کوبیدیم! 36و قوم نوح را هنگامی که رسولان (ما) را تکذیب کردند غرق نمودیم، و آنان را درس عبرتی برای مردم قرار دادیم؛ و برای ستمگران عذاب دردناکی فراهم ساخته‌ایم! 37(همچنین) قوم عاد و ثمود و اصحاب الرّس [= گروهی که درختان صنوبر را می‌پرستیدند] و اقوام بسیار دیگری را که در این میان بودند، هلاک کردیم! 38و برای هر یک از آنها مثلها زدیم؛ و (چون سودی نداد،) همگی را نابود کردیم! 39آنها [= مشرکان مکّه‌] از کنار شهری که باران شرّ [= بارانی از سنگهای آسمانی‌] بر آن باریده بود [= دیار قوم لوط] گذشتند؛ آیا آن را نمی‌دیدند؟! (آری، می‌دیدند) ولی به رستاخیز ایمان نداشتند! 40و هنگامی که تو را می‌بینند، تنها به باد استهزایت می‌گیرند (و می‌گویند:) آیا این همان کسی است که خدا او را بعنوان پیامبر برانگیخته است؟! 41اگر ما بر پرستش خدایانمان استقامت نمی‌کردیم، بیم آن می‌رفت که ما را گمراه سازد! امّا هنگامی که عذاب الهی را ببینند، بزودی می‌فهمند چه کسی گمراهتر بوده است! 42آیا دیدی کسی را که هوای نفسش را معبود خود برگزیده است؟! آیا تو می‌توانی او را هدایت کنی (یا به دفاع از او برخیزی)؟! 43آیا گمان می‌بری بیشتر آنان می‌شنوند یا می‌فهمند؟! آنان فقط همچون چهارپایانند، بلکه گمراهترند! 44آیا ندیدی چگونه پروردگارت سایه را گسترده ساخت؟! و اگر می‌خواست آن را ساکن قرار می‌داد؛ سپس خورشید را بر وجود آن دلیل قرار دادیم! 45سپس آن را آهسته جمع می‌کنیم (و نظام سایه و آفتاب را حاکم می‌سازیم)! 46او کسی است که شب را برای شما لباس قرار داد، و خواب را مایه استراحت، و روز را وسیله حرکت و حیات! 47او کسی است که بادها را بشارتگرانی پیش از رحمتش فرستاد، و از آسمان آبی پاک‌کننده نازل کردیم... 48تا بوسیله آن، سرزمین مرده‌ای را زنده کنیم؛ و آن را به مخلوقاتی که آفریده‌ایم -چهارپایان و انسانهای بسیار- می‌نوشانیم. 49ما این آیات را بصورتهای گوناگون برای آنان بیان کردیم تا متذکّر شوند، ولی بیشتر مردم از هر کاری جز انکار و کفر ابا دارند. 50و اگر می‌خواستیم، در هر شهر و دیاری بیم‌دهنده‌ای برمی‌انگیختیم (ولی این کار لزومی نداشت). 51بنابر این از کافران اطاعت مکن، و بوسیله آن [= قرآن‌] با آنان جهاد بزرگی بنما! 52او کسی است که دو دریا را در کنار هم قرار داد؛ یکی گوارا و شیرین، و دیگر شور و تلخ؛ و در میان آنها برزخی قرار داد تا با هم مخلوط نشوند (گویی هر یک به دیگری می‌گوید:) دور باش و نزدیک نیا! 53او کسی است که از آب، انسانی را آفرید؛ سپس او را نسب و سبب قرار داد (و نسل او را از این دو طریق گسترش داد)؛ و پروردگار تو همواره توانا بوده است. 54آنان جز خدا چیزهایی را می‌پرستند که نه به آنان سودی می‌رساند و نه زیانی؛ و کافران همیشه در برابر پروردگارشان (در طریق کفر) پشتیبان یکدیگرند. 55(ای پیامبر!) ما تو را جز بعنوان بشارت دهنده و انذار کننده نفرستادیم! 56بگو: «من در برابر آن (ابلاغ آیین خدا) هیچ گونه پاداشی از شما نمی‌طلبم؛ مگر کسی که بخواهد راهی بسوی پروردگارش برگزیند (این پاداش من است.)» 57و توکّل کن بر آن زنده‌ای که هرگز نمی‌میرد؛ و تسبیح و حمد او را بجا آور؛ و همین بس که او از گناهان بندگانش آگاه است! 58همان (خدایی) که آسمانها و زمین و آنچه را میان این دو وجود دارد، در شش روز [= شش دوران‌] آفرید؛ سپس بر عرش (قدرت) قرار گرفت (و به تدبیر جهان پرداخت، او خداوند) رحمان است؛ از او بخواه که از همه چیز آگاه است! 59و هنگامی که به آنان گفته شود: «برای خداوند رحمان سجده کنید!» می‌گویند: «رحمان چیست؟! (ما اصلاً رحمان را نمی‌شناسیم!) آیا برای چیزی سجده کنیم که تو به ما دستور می‌دهی؟!» (این سخن را می‌گویند) و بر نفرتشان افزوده می‌شود! 60جاودان و پربرکت است آن (خدایی) که در آسمان منزلگاه‌هائی برای ستارگان قرار داد؛ و در میان آن، چراغ روشن و ماه تابانی آفرید! 61و او همان کسی است که شب و روز را جانشین یکدیگر قرار داد برای کسی که بخواهد متذکّر شود یا شکرگزاری کند (و آنچه را در روز کوتاهی کرده در شب انجام دهد و به عکس). 62بندگان (خاص خداوند) رحمان، کسانی هستند که با آرامش و بی‌تکبّر بر زمین راه می‌روند؛ و هنگامی که جاهلان آنها را مخاطب سازند (و سخنان نابخردانه گویند)، به آنها سلام می‌گویند (و با بی‌اعتنایی و بزرگواری می‌گذرند)؛ 63کسانی که شبانگاه برای پروردگارشان سجده و قیام می‌کنند؛ 64و کسانی که می‌گویند: «پروردگارا! عذاب جهنم را از ما برطرف گردان، که عذابش سخت و پر دوام است! 65مسلّماً آن (جهنم)، بد جایگاه و بد محلّ اقامتی است!» 66و کسانی که هرگاه انفاق کنند، نه اسراف می‌نمایند و نه سخت‌گیری؛ بلکه در میان این دو، حدّ اعتدالی دارند. 67و کسانی که معبود دیگری را با خداوند نمی‌خوانند؛ و انسانی را که خداوند خونش را حرام شمرده، جز بحق نمی‌کشند؛ و زنا نمی‌کنند؛ و هر کس چنین کند، مجازات سختی خواهد دید! 68عذاب او در قیامت مضاعف می‌گردد، و همیشه با خواری در آن خواهد ماند! 69مگر کسانی که توبه کنند و ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند، که خداوند گناهان آنان را به حسنات مبدّل می‌کند؛ و خداوند همواره آمرزنده و مهربان بوده است! 70و کسی که توبه کند و عمل صالح انجام دهد، بسوی خدا بازگشت می‌کند (و پاداش خود را از او می‌گیرد.) 71و کسانی که شهادت به باطل نمی‌دهند (و در مجالس باطل شرکت نمی‌کنند)؛ و هنگامی که با لغو و بیهودگی برخورد کنند، بزرگوارانه از آن می‌گذرند. 72و کسانی که هرگاه آیات پروردگارشان به آنان گوشزد شود، کر و کور روی آن نمی افتند. 73و کسانی که می‌گویند: «پروردگارا! از همسران و فرزندانمان مایه روشنی چشم ما قرارده، و ما را برای پرهیزگاران پیشوا گردان!» 74(آری،) آنها هستند که درجات عالی بهشت در برابر شکیباییشان به آنان پاداش داده می‌شود؛ و در آن، با تحیّت و سلام روبه‌رو می‌شوند. 75در حالی که جاودانه در آن خواهند ماند؛ چه قرارگاه و محلّ اقامت خوبی! 76بگو: «پروردگارم برای شما ارجی قائل نیست اگر دعای شما نباشد؛ شما (آیات خدا و پیامبران را) تکذیب کردید، و (این عمل) دامان شما را خواهد گرفت و از شما جدا نخواهد شد!» ظ 77سوره شعراءمکی227به نام خداوند بخشنده بخشایشگر طسم‌ 1این آیات کتاب روشنگر است. 2گویی می‌خواهی جان خود را از شدّت اندوه از دست دهی بخاطر اینکه آنها ایمان نمی‌آورند! 3اگر ما اراده کنیم، از آسمان بر آنان آیه‌ای نازل می‌کنیم که گردنهایشان در برابر آن خاضع گردد! 4و هیچ ذکر تازه‌ای از سوی خداوند مهربان برای آنها نمی‌آید مگر اینکه از آن روی‌گردان می‌شوند! 5آنان تکذیب کردند؛ امّا بزودی اخبار (کیفر) آنچه را استهزا می‌کردند به آنان می‌رسد! 6آیا آنان به زمین نگاه نکردند که چقدر از انواع گیاهان پرارزش در آن رویاندیم؟! 7در این، نشانه روشنی است (بر وجود خدا)؛ ولی بیشترشان هرگز مؤمن نبوده‌اند! 8و پروردگار تو عزیز و رحیم است! 9(به خاطر بیاور) هنگامی را که پروردگارت موسی را ندا داد که به سراغ قوم ستمگر برو... 10قوم فرعون، آیا آنان (از مخالفت فرمان پروردگار) پرهیز نمی‌کنند؟! 11(موسی) عرض کرد: «پروردگارا! از آن بیم دارم که مرا تکذیب کنند، 12و سینه‌ام تنگ شود، و زبانم بقدر کافی گویا نیست؛ (برادرم) هارون را نیز رسالت ده (تا مرا یاری کند)! 13و آنان (به اعتقاد خودشان) بر گردن من گناهی دارند؛ می‌ترسم مرا بکشند (و این رسالت به پایان نرسد)! 14فرمود: «چنین نیست، (آنان کاری نمی‌توانند انجام دهند)! شما هر دو با آیات ما (برای هدایتشان) بروید؛ ما با شما هستیم و (سخنانتان را) می‌شنویم! 15به سراغ فرعون بروید و بگویید: ما فرستاده پروردگار جهانیان هستیم؛ 16بنی اسرائیل را با ما بفرست!» (آنها به سراغ فرعون آمدند)؛ 17(فرعون) گفت: «آیا ما تو را در کودکی در میان خود پرورش ندادیم، و سالهایی از زندگیت را در میان ما نبودی؟! 18و سرانجام، آن کارت را (که نمی‌بایست انجام دهی) انجام دادی (و یک نفر از ما را کشتی)، و تو از ناسپاسانی!» 19(موسی) گفت: «من آن کار را انجام دادم در حالی که از بی‌خبران بودم! 20پس هنگامی که از شما ترسیدم فرار کردم؛ و پروردگارم به من حکمت و دانش بخشید، و مرا از پیامبران قرار داد! 21آیا این منتّی است که تو بر من می‌گذاری که بنی اسرائیل را برده خود ساخته‌ای؟!» 22فرعون گفت: «پروردگار عالمیان چیست؟!» 23(موسی) گفت: «پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است، اگر اهل یقین هستید!». 24(فرعون) به اطرافیانش گفت: «آیا نمی‌شنوید (این مرد چه می‌گوید)؟!» 25(موسی) گفت: «او پروردگار شما و پروردگار نیاکان شماست!» 26(فرعون) گفت: «پیامبری که بسوی شما فرستاده شده مسلّماً دیوانه است!» 27(موسی) گفت: «او پروردگار مشرق و مغرب و آنچه میان آن دو است می‌باشد، اگر شما عقل و اندیشه خود را به کار می‌گرفتید!» 28(فرعون خشمگین شد و) گفت: «اگر معبودی غیر از من برگزینی، تو را از زندانیان قرار خواهم داد!» 29(موسی) گفت: «حتّی اگر نشانه آشکاری برای تو بیاورم (باز ایمان نمی‌آوری)؟!» 30گفت: «اگر راست می‌گویی آن را بیاور!» 31در این هنگام موسی عصای خود را افکند، و ناگهان مار عظیم و آشکاری شد؛ 32و دست خود را (در گریبان فرو برد و) بیرون آورد، و در برابر بینندگان سفید و روشن بود. 33(فرعون) به گروهی که اطراف او بودند گفت: «این ساحر آگاه و ماهری است! 34او می‌خواهد با سحرش شما را از سرزمینتان بیرون کند! شما چه نظر می‌دهید؟» 35گفتند: «او و برادرش را مهلت ده؛ و مأموران را برای بسیج به تمام شهرها اعزام کن، 36تا هر ساحر ماهر و دانایی را نزد تو آورند!» 37سرانجام ساحران برای وعده‌گاه روز معیّنی جمع‌آوری شدند. 38و به مردم گفته شد: «آیا شما نیز (در این صحنه) اجتماع می‌کنید... 39تا اگر ساحران پیروز شوند، از آنان پیروی کنیم؟!» 40هنگامی که ساحران آمدند، به فرعون گفتند: «آیا اگر ما پیروز شویم، پاداش مهمّی خواهیم داشت؟» 41گفت: «(آری،) و در آن صورت شما از مقرّبان خواهید بود!» 42(روز موعود فرا رسید و همگی جمع شدند؛) موسی به ساحران گفت: «آنچه را می‌خواهید بیفکنید، بیفکنید!» 43آنها طنابها و عصاهای خود را افکندند و گفتند: «به عزّت فرعون، ما قطعاً پیروزیم!» 44سپس موسی عصایش را افکند، ناگهان تمام وسایل دروغین آنها را بلعید! 45فوراً همه ساحران به سجده افتادند. 46گفتند: «ما به پروردگار عالمیان ایمان آوردیم، 47پروردگار موسی و هارون!» 48(فرعون) گفت: «آیا پیش از اینکه به شما اجازه دهم به او ایمان آوردید؟! مسلّماً او بزرگ و استاد شماست که به شما سحر آموخته (و این یک توطئه است)! امّا بزودی خواهید دانست! دستها و پاهای شما را بعکس یکدیگر قطع می‌کنم، و همه شما را به دار می‌آویزم!» 49گفتند: «مهّم نیست، (هر کاری از دستت ساخته است بکن)! ما بسوی پروردگارمان بازمی‌گردیم! 50ما امیدواریم که پروردگارمان خطاهای ما را ببخشد، چرا که ما نخستین ایمان‌آورندگان بودیم!» 51و به موسی وحی کردیم که شبانه بندگانم را (از مصر) کوچ ده، زیرا شما مورد تعقیب هستید!» 52فرعون (از این ماجرا آگاه شد و) مأموران بسیج نیرو را به شهرها فرستاد، 53(و گفت:) اینها مسلّماً گروهی اندکند؛ 54و اینها ما را به خشم آورده‌اند؛ 55و ما همگی آماده پیکاریم!» 56(سرانجام فرعونیان مغلوب شدند،) و ما آنها را از باغها و چشمه‌ها بیرون راندیم، 57و از گنجها و قصرهای مجلّل! 58(آری،) اینچنین کردیم! و بنی اسرائیل را وارث آنها ساختیم! 59آنان به تعقیب بنی اسرائیل پرداختند، و به هنگام طلوع آفتاب به آنها رسیدند. 60هنگامی که دو گروه یکدیگر را دیدند، یاران موسی گفتند: «ما در چنگال فرعونیان گرفتار شدیم!» 61(موسی) گفت: «چنین نیست! یقیناً پروردگارم با من است، بزودی مرا هدایت خواهد کرد!» 62و بدنبال آن به موسی وحی کردیم: «عصایت را به دریا بزن!» (عصایش را به دریا زد،) و دریا از هم شکافته شد، و هر بخشی همچون کوه عظیمی بود! 63و در آنجا دیگران [= لشکر فرعون‌] را نیز (به دریا) نزدیک ساختیم! 64و موسی و تمام کسانی را که با او بودند نجات دادیم! 65سپس دیگران را غرق کردیم! 66در این جریان، نشانه روشنی است ولی بیشترشان ایمان نیاوردند! (چرا که طالب حق نبودند) 67و پروردگارت شکست‌ناپذیر و مهربان است! 68و بر آنان خبر ابراهیم را بخوان، 69هنگامی که به پدر و قومش گفت: «چه چیز را می‌پرستید؟!» 70گفتند: «بتهایی را می‌پرستیم، و همه روز ملازم عبادت آنهاییم.» 71گفت: «آیا هنگامی که آنها را می‌خوانید صدای شما را می‌شنوند؟! 72یا سود و زیانی به شما می‌رسانند؟!» 73گفتند: «ما فقط نیاکان خود را یافتیم که چنین می‌کنند.» 74گفت: «آیا دیدید (این) چیزهایی را که پیوسته پرستش می‌کردید... 75شما و پدران پیشین شما، 76همه آنها دشمن من هستند (و من دشمن آنها)، مگر پروردگار عالمیان! 77همان کسی که مرا آفرید، و پیوسته راهنمائیم می‌کند، 78و کسی که مرا غذا می‌دهد و سیراب می‌نماید، 79و هنگامی که بیمار شوم مرا شفا می‌دهد، 80و کسی که مرا می‌میراند و سپس زنده می‌کند، 81و کسی که امید دارم گناهم را در روز جزا ببخشد! 82پروردگارا! به من علم و دانش ببخش، و مرا به صالحان ملحق کن! 83و برای من در میان امّتهای آینده، زبان صدق (و ذکر خیری) قرار ده! 84و مرا وارثان بهشت پرنعمت گردان! 85و پدرم [= عمویم‌] را بیامرز، که او از گمراهان بود! 86و در آن روز که مردم برانگیخته می‌شوند، مرا شرمنده و رسوا مکن! 87در آن روز که مال و فرزندان سودی نمی‌بخشد، 88مگر کسی که با قلب سلیم به پیشگاه خدا آید!» 89(در آن روز،) بهشت برای پرهیزکاران نزدیک می‌شود، 90و دوزخ برای گمراهان آشکار می‌گردد، 91و به آنان گفته می‌شود: «کجا هستند معبودانی که آنها را پرستش می‌کردید... 92معبودهایی غیر از خدا؟! آیا آنها شما را یاری می‌کنند، یا کسی به یاری آنها می‌آید؟!» 93در آن هنگام همه آن معبودان با عابدان گمراه به دوزخ افکنده می‌شوند؛ 94و همچنین همگی لشکریان ابلیس! 95آنها در آنجا در حالی که به مخاصمه برخاسته‌اند می‌گویند: 96«به خدا سوگند که ما در گمراهی آشکاری بودیم، 97چون شما را با پروردگار عالمیان برابر می‌شمردیم! 98امّا کسی جز مجرمان ما را گمراه نکرد! 99(افسوس که امروز) شفاعت‌کنندگانی برای ما وجود ندارد، 100و نه دوست گرم و پرمحبّتی! 101ای کاش بار دیگر (به دنیا) بازگردیم و از مؤمنان باشیم!» 102در این ماجرا، نشانه (و عبرتی) است؛ ولی بیشتر آنان مؤمن نبودند! 103و پروردگار تو عزیز و رحیم است! 104قوم نوح رسولان را تکذیب کردند، 105هنگامی که برادرشان نوح به آنان گفت: «آیا تقوا پیشه نمی‌کنید؟! 106مسلّماً من برای شما پیامبری امین هستم! 107تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! 108من برای این دعوت، هیچ مزدی از شما نمی‌طلبم؛ اجر من تنها بر پروردگار عالمیان است! 109پس، تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید!» 110 گفتند: «آیا ما به تو ایمان بیاوریم در حالی که افراد پست و بی‌ارزش از تو پیروی کرده‌اند؟!» 111(نوح) گفت: «من چه می‌دانم آنها چه کاری داشته‌اند! 112حساب آنها تنها با پروردگار من است اگر شما می‌فهمیدید! 113و من هرگز مؤمنان را طرد نخواهم کرد. 114من تنها انذارکننده‌ای آشکارم.» 115گفتند: «ای نوح! اگر (از حرفهایت) دست برنداری، سنگباران خواهی شد!» 116گفت: «پروردگارا! قوم من، مرا تکذیب کردند! 117اکنون میان من و آنها جدایی بیفکن؛ و مرا و مؤمنانی را که با من هستند رهایی بخش!» 118ما، او و کسانی را که با او بودند، در آن کشتی که پر (از انسان و انواع حیوانات) بود، رهایی بخشیدیم! 119سپس بقیه را غرق کردیم! 120در این ماجرا نشانه روشنی است؛ امّا بیشتر آنان مؤمن نبودند. 121و پروردگار تو عزیز و رحیم است. 122قوم عاد (نیز) رسولان (خدا) را تکذیب کردند، 123هنگامی که برادرشان هود گفت: «آیا تقوا پیشه نمی‌کنید؟! 124مسلماً من برای شما پیامبری امین هستم. 125پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! 126من در برابر این دعوت، هیچ اجر و پاداشی از شما نمی‌طلبم؛ اجر و پاداش من تنها بر پروردگار عالمیان است. 127آیا شما بر هر مکان مرتفعی نشانه‌ای از روی هوا و هوس می‌سازید؟! 128و قصرها و قلعه‌های زیبا و محکم بنا می‌کنید شاید در دنیا جاودانه بمانید؟! 129و هنگامی که کسی را مجازات می‌کنید همچون جبّاران کیفر می‌دهید! 130پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! 131و از (نافرمانی) خدایی بپرهیزید که شما را به نعمتهایی که می‌دانید امداد کرده؛ 132شما را به چهارپایان و نیز پسران (لایق و برومند) امداد فرموده؛ 133همچنین به باغها و چشمه‌ها! 134(اگر کفران کنید،) من بر شما از عذاب روزی بزرگ می‌ترسم!» 135آنها [= قوم عاد] گفتند: «برای ما تفاوت نمی‌کند، چه ما را انذار کنی یا نکنی؛ (بیهوده خود را خسته مکن)! 136این همان روش (و افسانه‌های) پیشینیان است! 137و ما هرگز مجازات نخواهیم شد!» 138آنان هود را تکذیب کردند، ما هم نابودشان کردیم؛ و در این، آیت و نشانه‌ای است (برای آگاهان)؛ ولی بیشتر آنان مؤمن نبودند! 139و پروردگار تو عزیز و رحیم است! 140قوم ثمود رسولان (خدا) را تکذیب کردند، 141هنگامی که صالح به آنان گفت: «آیا تقوا پیشه نمی‌کنید؟! 142من برای شما پیامبری امین هستم! 143پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! 144من در برابر این دعوت، اجر و پاداشی از شما نمی‌طلبم؛ اجر من تنها بر پروردگار عالمیان است! 145آیا شما تصوّر می‌کنید همیشه در نهایت امنیّت در نعمتهایی که اینجاست می‌مانید، 146در این باغها و چشمه‌ها، 147در این زراعتها و نخلهایی که میوه‌هایش شیرین و رسیده است؟! 148و از کوه‌ها خانه‌هایی می‌تراشید، و در آن به عیش و نوش می‌پردازید! 149پس از خدا بترسید و مرا اطاعت کنید! 150و فرمان مسرفان را اطاعت نکنید! 151همانها که در زمین فساد می‌کنند و اصلاح نمی‌کنند!» 152گفتند: «(ای صالح!) تو از افسون شدگانی (و عقل خود را از دست داده‌ای!) 153تو فقط بشری همچون مائی؛ اگر راست می‌گویی آیت و نشانه‌ای بیاور!» 154گفت: «این ناقه‌ای است (که آیت الهی است) برای او سهمی (از آب قریه)، و برای شما سهم روز معینّی است! 155کمترین آزاری به آن نرسانید، که عذاب روزی بزرگ شما را فرا خواهد گرفت!» 156سرانجام بر آن (ناقه) حمله نموده آن را «پی» کردند؛ (و هلاک نمودند) سپس از کرده خود پشیمان شدند! 157و عذاب الهی آنان را فرا گرفت؛ در این، آیت و نشانه‌ای است؛ ولی بیشتر آنان مؤمن نبودند! 158و پروردگار تو عزیز و رحیم است! 159قوم لوط فرستادگان (خدا) را تکذیب کردند، 160هنگامی که برادرشان لوط به آنان گفت: «آیا تقوا پیشه نمی‌کنید؟! 161من برای شما پیامبری امین هستم! 162پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! 163من در برابر این دعوت، اجری از شما نمی‌طلبم، اجر من فقط بر پروردگار عالمیان است! 164آیا در میان جهانیان، شما به سراغ جنس ذکور می‌روید (و همجنس بازی می‌کنید، آیا این زشت و ننگین نیست؟!) 165و همسرانی را که پروردگارتان برای شما آفریده است رها می‌کنید؟! (حقّاً) شما قوم تجاوزگری هستید!» 166گفتند: «ای لوط! اگر (از این سخنان) دست برنداری، به یقین از اخراج شدگان خواهی بود!» 167گفت: «من دشمن سرسخت اعمال شما هستم! 168پروردگارا! من و خاندانم را از آنچه اینها انجام می‌دهند رهایی بخش!» 169ما او و تمامی خاندانش را نجات دادیم، 170جز پیرزنی که در میان بازماندگان بود! 171سپس دیگران را هلاک کردیم! 172و بارانی (از سنگ) بر آنها فرستادیم؛ چه باران بدی بود باران انذارشدگان! 173در این (ماجرای قوم لوط و سرنوشت شوم آنها) آیتی است؛ امّا بیشترشان مؤمن نبودند. 174و پروردگار تو عزیز و رحیم است! 175اصحاب ایکه [= شهری نزدیک مدین‌] رسولان (خدا) را تکذیب کردند، 176هنگامی که شعیب به آنها گفت: «آیا تقوا پیشه نمی‌کنید؟! 177مسلّماً من برای شما پیامبری امین هستم! 178پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! 179من در برابر این دعوت، پاداشی از شما نمی‌طلبم؛ اجر من تنها بر پروردگار عالمیان است! 180حق پیمانه را ادا کنید (و کم فروشی نکنید)، و دیگران را به خسارت نیفکنید! 181و با ترازوی صحیح وزن کنید! 182و حق مردم را کم نگذارید، و در زمین تلاش برای فساد نکنید! 183و از (نافرمانی) کسی که شما و اقوام پیشین را آفرید بپرهیزید!» 184آنها گفتند: «تو فقط از افسون‌شدگانی! 185تو بشری همچون مائی، تنها گمانی که درباره تو داریم این است که از دروغگویانی! 186اگر راست می‌گویی، سنگهایی از آسمان بر سر ما بباران!» 187(شعیب) گفت: «پروردگار من به اعمالی که شما انجام می‌دهید داناتر است!» 188سرانجام او را تکذیب کردند، و عذاب روز سایبان (سایبانی از ابر صاعقه‌خیز) آنها را فراگرفت؛ یقیناً آن عذاب روز بزرگی بود! 189در این ماجرا، آیت و نشانه‌ای است؛ ولی بیشتر آنها مؤمن نبودند. 190و پروردگار تو عزیز و رحیم است! 191مسلّماً این (قرآن) از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است! 192روح الامین آن را نازل کرده است... 193بر قلب (پاک) تو، تا از انذارکنندگان باشی! 194آن را به زبان عربی آشکار (نازل کرد)! 195و توصیف آن در کتابهای پیشینیان نیز آمده است! 196آیا همین نشانه برای آنها کافی نیست که علمای بنی اسرائیل بخوبی از آن آگاهند؟! 197هرگاه ما آن را بر بعضی از عجم [= غیر عرب‌] ها نازل می‌کردیم... 198و او آن را بر ایشان می‌خواند، به آن ایمان نمی‌آورند! 199(آری،) این گونه (با بیانی رسا) قرآن را در دلهای مجرمان وارد می‌کنیم! 200(امّا) به آن ایمان نمی‌آورند تا عذاب دردناک را با چشم خود ببینند! 201ناگهان به سراغشان می‌آید، در حالی که توجّه ندارند! 202و (در آن هنگام) می‌گویند: «آیا به ما مهلتی داده خواهد شد؟!» 203آیا برای عذاب ما عجله می‌کنند؟! 204به ما خبر ده، اگر (باز هم) سالیانی آنها را از این زندگی بهره‌مند سازیم... 205سپس عذابی که به آنها وعده داده شده به سراغشان بیاید... 206این تمتع و بهره‌گیری از دنیا برای آنها سودی نخواهد داشت! 207ما هیچ شهر و دیاری را هلاک نکردیم مگر اینکه انذارکنندگانی (از پیامبران الهی) داشتند. 208تا متذکّر شوند؛ و ما هرگز ستمکار نبودیم! (که بدون اتمام حجّت مجازات کنیم) 209شیاطین و جنیّان (هرگز) این آیات را نازل نکردند! 210و برای آنها سزاوار نیست؛ و قدرت ندارند! 211آنها از استراق سمع (و شنیدن اخبار آسمانها) برکنارند! 212(ای پیامبر!) هیچ معبودی را با خداوند مخوان، که از معذّبین خواهی بود! 213و خویشاوندان نزدیکت را انذار کن! 214و بال و پر خود را برای مؤمنانی که از تو پیروی می‌کنند بگستر! 215اگر تو را نافرمانی کنند بگو: «من از آنچه شما انجام می‌دهید بیزارم!» 216و بر خداوند عزیز و رحیم توکّل کن! 217همان کسی که تو را به هنگامی که (برای عبادت) برمی‌خیزی می‌بیند؛ 218و (نیز) حرکت تو را در میان سجده‌کنندگان! 219اوست خدای شنوا و دانا. 220آیا به شما خبر دهم که شیاطین بر چه کسی نازل می‌شوند؟! 221آنها بر هر دروغگوی گنهکار نازل می‌گردند؛ 222آنچه را می‌شنوند (به دیگران) القا می‌کنند؛ و بیشترشان دروغگو هستند! 223(پیامبر اسلام شاعر نیست؛) شاعران کسانی هستند که گمراهان از آنان پیروی می‌کنند. 224آیا نمی‌بینی آنها در هر وادی سرگردانند؟ 225و سخنانی می‌گویند که (به آنها) عمل نمی‌کنند؟! 226مگر کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام می‌دهند و خدا را بسیار یاد می کنند، و به هنگامی که مورد ستم واقع می‌شوند به دفاع از خویشتن (و مؤمنان) برمی‌خیزند (و از شعر در این راه کمک می‌گیرند)؛ آنها که ستم کردند به زودی می‌دانند که بازگشتشان به کجاست! 227سوره نملمکی93به نام خداوند بخشنده بخشایشگر طس - این آیات قرآن و کتاب مبین است، 1وسیله هدایت و بشارت برای مؤمنان است؛ 2همان کسانی که نماز را برپا می‌دارند، و زکات را ادا می‌کنند، و آنان به آخرت یقین دارند. 3کسانی که به آخرت ایمان ندارند، اعمال (بد) شان را برای آنان زینت می‌دهیم بطوری که سرگردان می‌شوند. 4آنان کسانی هستند که عذاب بد (و دردناک) برای آنهاست؛ و آنها در آخرت، زیانکارترین مردمند! 5به یقین این قرآن از سوی حکیم و دانایی بر تو القا می‌شود. 6(به خاطر بیاور) هنگامی را که موسی به خانواده خود گفت: «من آتشی از دور دیدم؛ (همین جا توقف کنید؛) بزودی خبری از آن برای شما می‌آورم، یا شعله آتشی تا گرم شوید.» 7هنگامی که نزد آتش آمد، ندایی برخاست که: «مبارک باد آن کس که در آتش است و کسی که در اطراف آن است [= فرشتگان و موسی‌] و منزّه است خداوندی که پروردگار جهانیان است! 8ای موسی! من خداوند عزیز و حکیمم! 9و عصایت را بیفکن! -هنگامی که (موسی) به آن نگاه کرد، دید (با سرعت) همچون ماری به هر سو می‌دود (ترسید و) به عقب برگشت، و حتی پشت سر خود را نگاه نکرد- ای موسی! نترس، که رسولان در نزد من نمی‌ترسند! 10مگر کسی که ستم کند؛ سپس بدی را به نیکی تبدیل نماید، که (توبه او را می‌پذیرم، و) من غفور و رحیمم! 11و دستت را در گریبانت داخل کن؛ هنگامی که خارج می‌شود، سفید و درخشنده است بی آنکه عیبی در آن باشد؛ این در زمره معجزات نه‌گانه‌ای است که تو با آنها بسوی فرعون و قومش فرستاده می‌شوی؛ آنان قومی فاسق و طغیانگرند!» 12و هنگامی که آیات روشنی‌بخش ما به سراغ آنها آمد گفتند: «این سحری است آشکار!» 13و آن را از روی ظلم و سرکشی انکار کردند، در حالی که در دل به آن یقین داشتند! پس بنگر سرانجام تبهکاران (و مفسدان) چگونه بود! 14و ما به داوود و سلیمان، دانشی عظیم دادیم؛ و آنان گفتند: «ستایش از آن خداوندی است که ما را بر بسیاری از بندگان مؤمنش برتری بخشید.» 15و سلیمان وارث داوود شد، و گفت: «ای مردم! زبان پرندگان به ما تعلیم داده شده، و از هر چیز به ما عطا گردیده؛ این فضیلت آشکاری است.» 16لشکریان سلیمان، از جنّ و انس و پرندگان، نزد او جمع شدند؛ آنقدر زیاد بودند که باید توقّف می‌کردند تا به هم ملحق شوند! 17(آنها حرکت کردند) تا به سرزمین مورچگان رسیدند؛ مورچه‌ای گفت: «به لانه‌های خود بروید تا سلیمان و لشکرش شما را پایمال نکنند در حالی که نمی‌فهمند!» 18سلیمان از سخن او تبسّمی کرد و خندید و گفت: «پروردگارا! شکر نعمتهایی را که بر من و پدر و مادرم ارزانی داشته‌ای به من الهام کن، و توفیق ده تا عمل صالحی که موجب رضای توست انجام دهم، و مرا برحمت خود در زمره بندگان صالحت وارد کن!» 19(سلیمان) در جستجوی آن پرنده [= هدهد] برآمد و گفت: «چرا هدهد را نمی‌بینم، یا اینکه او از غایبان است؟! 20قطعاً او را کیفر شدیدی خواهم داد، یا او را ذبح می‌کنم، یا باید دلیل روشنی (برای غیبتش) برای من بیاورد! 21چندان درنگ نکرد (که هدهد آمد و) گفت: «من بر چیزی آگاهی یافتم که تو بر آن آگاهی نیافتی؛ من از سرزمین «سبا» یک خبر قطعی برای تو آورده‌ام! 22من زنی را دیدم که بر آنان حکومت می‌کند، و همه چیز در اختیار دارد، و (به خصوص) تخت عظیمی دارد! 23او و قومش را دیدم که برای غیر خدا -خورشید- سجده می‌کنند؛ و شیطان اعمالشان را در نظرشان جلوه داده، و آنها را از راه بازداشته؛ و از این رو هدایت نمی‌شوند!» 24چرا برای خداوندی سجده نمی‌کنند که آنچه را در آسمانها و زمین پنهان است خارج (و آشکار) می‌سازد، و آنچه را پنهان می‌دارید یا آشکار می‌کنید می‌داند؟! 25خداوندی که معبودی جز او نیست، و پروردگار عرش عظیم است! 26(سلیمان) گفت: «ما تحقیق می‌کنیم ببینیم راست گفتی یا از دروغگویان هستی؟ 27این نامه مرا ببر و بر آنان بیفکن؛ سپس برگرد (و در گوشه‌ای توقّف کن) ببین آنها چه عکس العملی نشان می‌دهند! 28(ملکه سبا) گفت: «ای اشراف! نامه پرارزشی به سوی من افکنده شده! 29این نامه از سلیمان است، و چنین می‌باشد: به نام خداوند بخشنده مهربان‌ 30توصیه من این است که نسبت به من برتری‌جویی نکنید، و بسوی من آیید در حالی که تسلیم حقّ هستید!» 31(سپس) گفت: «ای اشراف (و ای بزرگان)! نظر خود را در این امر مهمّ به من بازگو کنید، که من هیچ کار مهمّی را بدون حضور (و مشورت) شما انجام نداده‌ام! 32گفتند: «ما دارای نیروی کافی و قدرت جنگی فراوان هستیم، ولی تصمیم نهایی با توست؛ ببین چه دستور می‌دهی!» 33گفت: پادشاهان هنگامی که وارد منطقه آبادی شوند آن را به فساد و تباهی می‌کشند، و عزیزان آنجا را ذلیل می‌کنند؛ (آری) کار آنان همین‌گونه است! 34و من (اکنون جنگ را صلاح نمی‌بینم،) هدیه گرانبهایی برای آنان می‌فرستم تا ببینم فرستادگان من چه خبر می‌آورند (و از این طریق آنها را بیازمایم)!» 35هنگامی که (فرستاده ملکه سبا) نزد سلیمان آمد، گفت: «می‌خواهید مرا با مال کمک کنید (و فریب دهید)؟! آنچه خدا به من داده، بهتر است از آنچه به شما داده است؛ بلکه شما هستید که به هدیه‌هایتان خوشحال می‌شوید! 36بسوی آنان بازگرد (و اعلام کن) با لشکریانی به سراغ آنان می‌آییم که قدرت مقابله با آن را نداشته باشند؛ و آنان را از آن (سرزمین آباد) با ذلّت و خواری بیرون می‌رانیم!» 37(سلیمان) گفت: «ای بزرگان! کدام یک از شما تخت او را برای من می‌آورد پیش از آنکه به حال تسلیم نزد من آیند؟» 38عفریتی از جنّ گفت: «من آن را نزد تو می‌آورم پیش از آنکه از مجلست برخیزی و من نسبت به این امر، توانا و امینم!» 39(امّا) کسی که دانشی از کتاب (آسمانی) داشت گفت: «پیش از آنکه چشم بر هم زنی، آن را نزد تو خواهم آورد!» و هنگامی که (سلیمان) آن (تخت) را نزد خود ثابت و پابرجا دید گفت: «این از فضل پروردگار من است، تا مرا آزمایش کند که آیا شکر او را بجا می‌آورم یا کفران می‌کنم؟! و هر کس شکر کند، به نفع خود شکر می‌کند؛ و هر کس کفران نماید (بزیان خویش نموده است، که) پروردگار من، غنیّ و کریم است!» 40(سلیمان) گفت: «تخت او را برایش ناشناس سازید؛ ببینم آیا متوجّه می‌شود یا از کسانی است که هدایت نخواهند شد؟! 41هنگامی که آمد، به او گفته شد: «آیا تخت تو این گونه است؟» گفت: گویا خود آن است! و ما پیش از این هم آگاه بودیم و اسلام آورده بودیم!» 42و او را از آنچه غیر از خدا میپرستید بازداشت، که او [= ملکه سبا] از قوم کافران بود. 43به او گفته شد: «داخل حیاط (قصر) شو!» هنگامی که نظر به آن افکند، پنداشت نهر آبی است و ساق پاهای خود را برهنه کرد (تا از آب بگذرد؛ امّا سلیمان) گفت: «(این آب نیست،) بلکه قصری است از بلور صاف!» (ملکه سبا) گفت: «پروردگارا! من به خود ستم کردم؛ و (اینک) با سلیمان برای خداوندی که پروردگار عالمیان است اسلام آوردم!» 44ما به سوی «ثمود»، برادرشان «صالح» را فرستادیم که: خدای یگانه را بپرستید! امّا آنان به دو گروه تقسیم شدند که به مخاصمه پرداختند. 45(صالح) گفت: «ای قوم من! چرا برای بدی قبل از نیکی عجله می‌کنید (و عذاب الهی را می‌طلبید نه رحمت او را)؟! چرا از خداوند تقاضای آمرزش نمی‌کنید تا شاید مشمول رحمت (او) شوید؟!» 46آنها گفتند: «ما تو را و کسانی که با تو هستند به فال بد گرفتیم!» (صالح) گفت: «فال (نیک و) بد شما نزد خداست (و همه مقدّرات به قدرت او تعیین می‌گردد)؛ بلکه شما گروهی هستید فریب‌خورده! 47و در آن شهر، نه گروهک بودند که در زمین فساد می‌کردند و اصلاح نمی‌کردند. 48آنها گفتند: «بیایید قسم یاد کنید به خدا که بر او [= صالح‌] و خانواده اش شبیخون می زنیم (و آنها را به قتل می‌رسانیم؛) سپس به ولیّ دم او می‌گوییم: ما هرگز از هلاکت خانواده او خبر نداشتیم و در این گفتار خود صادق هستیم!» 49آنها نقشه مهمّی کشیدند، و ما هم نقشه مهمّی؛ در حالی که آنها درک نمی‌کردند! 50بنگر عاقبت توطئه آنها چه شد، که ما آنها و قومشان همگی را نابود کردیم؛ 51این خانه‌های آنهاست که بخاطر ظلم و ستمشان خالی مانده؛ و در این نشانه روشنی است برای کسانی که آگاهند! 52و کسانی را که ایمان آورده و تقوا پیشه کرده بودند نجات دادیم! 53و لوط را (به یاد آور) هنگامی که به قومش گفت: «آیا شما به سراغ کار بسیار زشتی می‌روید در حالی که (نتایج شوم آن را) می‌بینید؟! 54آیا شما بجای زنان، از روی شهوت به سراغ مردان می‌روید؟! شما قومی نادانید!» 55