Rojat.com

 قاٰلَ اَلَمْ اَقُلْ لَكَ اِنَّكَ لَنْ تَسْتَطٖیعَ مَعِیَ صَبْرًا٧٥قاٰلَ اِنْ سَاَلْتُكَ عَنْ شَیْءٍ بَعْدَهاٰ فَلاٰ تُصاٰحِبْنٖیۖ قَدْ بَلَغْتَ مِنْ لَدُنّٖی عُذْرًا٧٦فَانْطَلَقاٰ حَتّٰٓی اِذآٰ اَتَیآٰ اَهْلَ قَرْیَةٍ اسْتَطْعَمآٰ اَهْلَهاٰ فَاَبَوْا اَنْ یُضَیِّفُوهُماٰ فَوَجَداٰ فٖیهاٰ جِداٰرًا یُرٖیدُ اَنْ یَنْقَضَّ فَاَقاٰمَهُۥۖ قاٰلَ لَوْ شِئْتَ لَتَّخَذْتَ عَلَیْهِ اَجْرًا٧٧قاٰلَ هٰذاٰ فِراٰقُ بَیْنٖی وَبَیْنِكَۚ سَاُنَبِّئُكَ بِتَأْوٖیلِ ماٰ لَمْ تَسْتَطِعْ عَلَیْهِ صَبْرًا٧٨اَمَّا السَّفٖینَةُ فَكاٰنَتْ لِمَساٰكٖینَ یَعْمَلُونَ فِی الْبَحْرِ فَاَرَدْتُ اَنْ اَعٖیبَهاٰ وَكاٰنَ وَرآٰءَهُمْ مَلِكٌ یَأْخُذُ كُلَّ سَفٖینَةٍ غَصْبًا٧٩وَاَمَّا الْغُلاٰمُ فَكاٰنَ اَبَواٰهُ مُؤْمِنَیْنِ فَخَشٖینآٰ اَنْ یُرْهِقَهُماٰ طُغْیاٰنًا وَكُفْرًا٨٠فَاَرَدْنآٰ اَنْ یُبْدِلَهُماٰ رَبُّهُماٰ خَیْرًا مِنْهُ زَكٰوةً وَاَقْرَبَ رُحْمًا٨١وَاَمَّا الْجِداٰرُ فَكاٰنَ لِغُلاٰمَیْنِ یَتٖیمَیْنِ فِی الْمَدٖینَةِ وَكاٰنَ تَحْتَهُۥ كَنْزٌ لَهُماٰ وَكاٰنَ اَبُوهُماٰ صاٰلِحًا فَاَراٰدَ رَبُّكَ اَنْ یَبْلُغآٰ اَشُدَّهُماٰ وَیَسْتَخْرِجاٰ كَنْزَهُماٰ رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَۚ وَماٰ فَعَلْتُهُۥ عَنْ اَمْرٖیۚ ذٰلِكَ تَأْوٖیلُ ماٰ لَمْ تَسْطِعْ عَلَیْهِ صَبْرًا٨٢وَیَسْئَلُونَكَ عَنْ ذِی الْقَرْنَیْنِۖ قُلْ سَاَتْلُوا عَلَیْكُمْ مِنْهُ ذِكْرًا٨٣اِنّاٰ مَكَّنّاٰ لَهُۥ فِی الْاَرْضِ وَءاٰتَیْناٰهُ مِنْ كُلِّ شَیْءٍ سَبَبًا٨٤فَاَتْبَعَ سَبَبًا٨٥حَتّٰٓی اِذاٰ بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ وَجَدَهاٰ تَغْرُبُ فٖی عَیْنٍ حَمِئَةٍ وَوَجَدَ عِنْدَهاٰ قَوْمًاۖ قُلْناٰ یاٰ ذَا الْقَرْنَیْنِ اِمّآٰ اَنْ تُعَذِّبَ وَاِمّآٰ اَنْ تَتَّخِذَ فٖیهِمْ حُسْنًا٨٦قاٰلَ اَمّاٰ مَنْ ظَلَمَ فَسَوْفَ نُعَذِّبُهُۥ ثُمَّ یُرَدُّ اِلٰی رَبِّهٖ فَیُعَذِّبُهُۥ عَذاٰبًا نُكْرًا٨٧وَاَمّاٰ مَنْ ءاٰمَنَ وَعَمِلَ صاٰلِحًا فَلَهُۥ جَزآٰءً الْحُسْنٰیۖ وَسَنَقُولُ لَهُۥ مِنْ اَمْرِناٰ یُسْرًا٨٨ثُمَّ اَتْبَعَ سَبَبًا٨٩حَتّٰٓی اِذاٰ بَلَغَ مَطْلِعَ الشَّمْسِ وَجَدَهاٰ تَطْلُعُ عَلٰی قَوْمٍ لَمْ نَجْعَلْ لَهُمْ مِنْ دُونِهاٰ سِتْرًا٩٠كَذٰلِكَۖ وَقَدْ اَحَطْناٰ بِماٰ لَدَیْهِ خُبْرًا٩١ثُمَّ اَتْبَعَ سَبَبًا٩٢حَتّٰٓی اِذاٰ بَلَغَ بَیْنَ السَّدَّیْنِ وَجَدَ مِنْ دُونِهِماٰ قَوْمًا لاٰ یَكاٰدُونَ یَفْقَهُونَ قَوْلًا٩٣قاٰلُوا یاٰ ذَا الْقَرْنَیْنِ اِنَّ یَأْجُوجَ وَمَأْجُوجَ مُفْسِدُونَ فِی الْاَرْضِ فَهَلْ نَجْعَلُ لَكَ خَرْجًا عَلٰٓی اَنْ تَجْعَلَ بَیْنَناٰ وَبَیْنَهُمْ سَدًّا٩٤قاٰلَ ماٰ مَكَّنّٖی فٖیهِ رَبّٖی خَیْرٌ فَاَعٖینُونٖی بِقُوَّةٍ اَجْعَلْ بَیْنَكُمْ وَبَیْنَهُمْ رَدْمًا٩٥ءاٰتُونٖی زُبَرَ الْحَدٖیدِۖ حَتّٰٓی اِذاٰ ساٰوٰی بَیْنَ الصَّدَفَیْنِ قاٰلَ انْفُخُواۖ حَتّٰٓی اِذاٰ جَعَلَهُۥ ناٰرًا قاٰلَ ءاٰتُونٖیٓ اُفْرِغْ عَلَیْهِ قِطْرًا٩٦فَمَا اسْطاٰعُوٓا اَنْ یَظْهَرُوهُ وَمَا اسْتَطاٰعُوا لَهُۥ نَقْبًا٩٧قاٰلَ هٰذاٰ رَحْمَةٌ مِنْ رَبّٖیۖ فَاِذاٰ جآٰءَ وَعْدُ رَبّٖی جَعَلَهُۥ دَكّآٰءَۖ وَكاٰنَ وَعْدُ رَبّٖی حَقًّا٩٨وَتَرَكْناٰ بَعْضَهُمْ یَوْمَئِذٍ یَمُوجُ فٖی بَعْضٍۖ وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَجَمَعْناٰهُمْ جَمْعًا٩٩وَعَرَضْناٰ جَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ لِلْكاٰفِرٖینَ عَرْضًا١٠٠ٱَلَّذٖینَ كاٰنَتْ اَعْیُنُهُمْ فٖی غِطآٰءٍ عَنْ ذِكْرٖی وَكاٰنُوا لاٰ یَسْتَطٖیعُونَ سَمْعًا١٠١اَفَحَسِبَ الَّذٖینَ كَفَرُوٓا اَنْ یَتَّخِذُوا عِباٰدٖی مِنْ دُونٖیٓ اَوْلِیآٰءَۚ اِنّآٰ اَعْتَدْناٰ جَهَنَّمَ لِلْكاٰفِرٖینَ نُزُلًا١٠٢قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْاَخْسَرٖینَ اَعْماٰلًا١٠٣ٱَلَّذٖینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیٰوةِ الدُّنْیاٰ وَهُمْ یَحْسَبُونَ اَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعًا١٠٤اُولٰٓئِكَ الَّذٖینَ كَفَرُوا بِأٰیاٰتِ رَبِّهِمْ وَلِقآٰئِهٖ فَحَبِطَتْ اَعْماٰلُهُمْ فَلاٰ نُقٖیمُ لَهُمْ یَوْمَ الْقِیاٰمَةِ وَزْنًا١٠٥ذٰلِكَ جَزآٰؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِماٰ كَفَرُوا وَاتَّخَذُوٓا ءاٰیاٰتٖی وَرُسُلٖی هُزُوًا١٠٦اِنَّ الَّذٖینَ ءاٰمَنُوا وَعَمِلُوا الصّاٰلِحاٰتِ كاٰنَتْ لَهُمْ جَنّاٰتُ الْفِرْدَوْسِ نُزُلًا١٠٧خاٰلِدٖینَ فٖیهاٰ لاٰ یَبْغُونَ عَنْهاٰ حِوَلًا١٠٨قُلْ لَوْ كاٰنَ الْبَحْرُ مِداٰدًا لِكَلِماٰتِ رَبّٖی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ اَنْ تَنْفَدَ كَلِماٰتُ رَبّٖی وَلَوْ جِئْناٰ بِمِثْلِهٖ مَدَدًا١٠٩قُلْ اِنَّمآٰ اَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ یُوحٰٓی اِلَیَّ اَنَّمآٰ اِلٰهُكُمْ اِلٰهٌ واٰحِدٌۖ فَمَنْ كاٰنَ یَرْجُوا لِقآٰءَ رَبِّهٖ فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صاٰلِحًا وَلاٰ یُشْرِكْ بِعِباٰدَةِ رَبِّهٖٓ اَحَدًا١١٠سُورَةُ مَرْیَمَالمكية98بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖیمِكٓهیعٓصٓ١ذِكْرُ رَحْمَتِ رَبِّكَ عَبْدَهُۥ زَكَرِیّآٰ٢اِذْ ناٰدٰی رَبَّهُۥ نِدآٰءً خَفِیًّا٣قاٰلَ رَبِّ اِنّٖی وَهَنَ الْعَظْمُ مِنّٖی وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَیْبًا وَلَمْ اَكُنْ بِدُعآٰئِكَ رَبِّ شَقِیًّا٤وَاِنّٖی خِفْتُ الْمَواٰلِیَ مِنْ وَرآٰئٖی وَكاٰنَتِ امْرَاَتٖی عاٰقِرًا فَهَبْ لٖی مِنْ لَدُنْكَ وَلِیًّا٥یَرِثُنٖی وَیَرِثُ مِنْ ءاٰلِ یَعْقُوبَۖ وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِیًّا٦یاٰ زَكَرِیّآٰ اِنّاٰ نُبَشِّرُكَ بِغُلاٰمٍ اسْمُهُۥ یَحْیٰی لَمْ نَجْعَلْ لَهُۥ مِنْ قَبْلُ سَمِیًّا٧قاٰلَ رَبِّ اَنّٰی یَكُونُ لٖی غُلاٰمٌ وَكاٰنَتِ امْرَاَتٖی عاٰقِرًا وَقَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِیًّا٨قاٰلَ كَذٰلِكَ قاٰلَ رَبُّكَ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ وَقَدْ خَلَقْتُكَ مِنْ قَبْلُ وَلَمْ تَكُ شَیْئًا٩قاٰلَ رَبِّ اجْعَلْ لٖیٓ ءاٰیَةًۖ قاٰلَ ءاٰیَتُكَ اَلّاٰ تُكَلِّمَ النّاٰسَ ثَلاٰثَ لَیاٰلٍ سَوِیًّا١٠فَخَرَجَ عَلٰی قَوْمِهٖ مِنَ الْمِحْراٰبِ فَاَوْحٰٓی اِلَیْهِمْ اَنْ سَبِّحُوا بُكْرَةً وَعَشِیًّا١١یاٰ یَحْیٰی خُذِ الْكِتاٰبَ بِقُوَّةٍۖ وَءاٰتَیْناٰهُ الْحُكْمَ صَبِیًّا١٢وَحَناٰنًا مِنْ لَدُنّاٰ وَزَكٰوةًۖ وَكاٰنَ تَقِیًّا١٣وَبَرًّا بِواٰلِدَیْهِ وَلَمْ یَكُنْ جَبّاٰرًا عَصِیًّا١٤وَسَلاٰمٌ عَلَیْهِ یَوْمَ وُلِدَ وَیَوْمَ یَمُوتُ وَیَوْمَ یُبْعَثُ حَیًّا١٥وَاذْكُرْ فِی الْكِتاٰبِ مَرْیَمَ اِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ اَهْلِهاٰ مَكاٰنًا شَرْقِیًّا١٦فَاتَّخَذَتْ مِنْ دُونِهِمْ حِجاٰبًا فَاَرْسَلْنآٰ اِلَیْهاٰ رُوحَناٰ فَتَمَثَّلَ لَهاٰ بَشَرًا سَوِیًّا١٧قاٰلَتْ اِنّٖیٓ اَعُوذُ بِالرَّحْمٰنِ مِنْكَ اِنْ كُنْتَ تَقِیًّا١٨قاٰلَ اِنَّمآٰ اَنَا رَسُولُ رَبِّكِ لِاَهَبَ لَكِ غُلاٰمًا زَكِیًّا١٩قاٰلَتْ اَنّٰی یَكُونُ لٖی غُلاٰمٌ وَلَمْ یَمْسَسْنٖی بَشَرٌ وَلَمْ اَكُ بَغِیًّا٢٠قاٰلَ كَذٰلِكِ قاٰلَ رَبُّكِ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌۖ وَلِنَجْعَلَهُۥٓ ءاٰیَةً لِلنّاٰسِ وَرَحْمَةً مِنّاٰۚ وَكاٰنَ اَمْرًا مَقْضِیًّا٢١

  (باز آن مرد عالم) گفت: «آیا به تو نگفتم که تو هرگز نمی‌توانی با من صبر کنی؟!» 75(موسی) گفت: «بعد از این اگر درباره چیزی از تو سؤال کردم، دیگر با من همراهی نکن؛ (زیرا) از سوی من معذور خواهی بود!» 76باز به راه خود ادامه دادند تا به مردم قریه‌ای رسیدند؛ از آنان خواستند که به ایشان غذا دهند؛ ولی آنان از مهمان کردنشان خودداری نمودند؛ (با این حال) در آن جا دیواری یافتند که می‌خواست فروریزد؛ و (آن مرد عالم) آن را برپا داشت. (موسی) گفت: «(لااقل) می‌خواستی در مقابل این کار مزدی بگیری!» 77او گفت: «اینک زمان جدایی من و تو فرا رسیده؛ اما بزودی راز آنچه را که نتوانستی در برابر آن صبر کنی، به تو خبر می‌دهم. 78اما آن کشتی مال گروهی از مستمندان بود که با آن در دریا کار می‌کردند؛ و من خواستم آن را معیوب کنم؛ (چرا که) پشت سرشان پادشاهی (ستمگر) بود که هر کشتی (سالمی) را بزور میگرفت! 79و اما آن نوجوان، پدر و مادرش با ایمان بودند؛ و بیم داشتیم که آنان را به طغیان و کفر وادارد! 80از این رو، خواستیم که پروردگارشان به جای او، فرزندی پاکتر و با محبت‌تر به آن دو بدهد! 81و اما آن دیوار، از آن دو نوجوان یتیم در آن شهر بود؛ و زیر آن، گنجی متعلق به آن دو وجود داشت؛ و پدرشان مرد صالحی بود؛ و پروردگار تو می‌خواست آنها به حد بلوغ برسند و گنجشان را استخراج کنند؛ این رحمتی از پروردگارت بود؛ و من آن (کارها) را خودسرانه انجام ندادم؛ این بود راز کارهایی که نتوانستی در برابر آنها شکیبایی به خرج دهی!» 82و از تو درباره «ذو القرنین» می‌پرسند؛ بگو: «بزودی بخشی از سرگذشت او را برای شما بازگو خواهم کرد.» 83ما به او در روی زمین، قدرت و حکومت دادیم؛ و اسباب هر چیز را در اختیارش گذاشتیم. 84او از این اسباب، (پیروی و استفاده) کرد... 85تا به غروبگاه آفتاب رسید؛ (در آن جا) احساس کرد (و در نظرش مجسّم شد) که خورشید در چشمه تیره و گل‌آلودی فرو می‌رود؛ و در آن جا قومی را یافت؛ گفتیم: «ای ذو القرنین! آیا می‌خواهی (آنان) را مجازات کنی، و یا روش نیکویی در مورد آنها انتخاب نمایی؟» 86گفت: «اما کسی را که ستم کرده است، مجازات خواهیم کرد؛ سپس به سوی پروردگارش بازمی‌گردد، و خدا او را مجازات شدیدی خواهد کرد! 87و اما کسی که ایمان آورد و عمل صالح انجام دهد، پاداشی نیکوتر خواهد داشت؛ و ما دستور آسانی به او خواهیم داد.» 88سپس (بار دیگر) از اسبابی (که در اختیار داشت) بهره گرفت... 89تا به خاستگاه خورشید رسید؛ (در آن جا) دید خورشید بر جمعیّتی طلوع می‌کند که در برابر (تابش) آفتاب، پوششی برای آنها قرار نداده بودیم (و هیچ گونه سایبانی نداشتند). 90(آری) اینچنین بود (کار ذو القرنین)! و ما بخوبی از امکاناتی که نزد او بود آگاه بودیم! 91(باز) از اسباب مهمّی (که در اختیار داشت) استفاده کرد... 92(و همچنان به راه خود ادامه داد) تا به میان دو کوه رسید؛ و در کنار آن دو (کوه) قومی را یافت که هیچ سخنی را نمی‌فهمیدند (و زبانشان مخصوص خودشان بود)! 93(آن گروه به او) گفتند: «ای ذو القرنین یأجوج و مأجوج در این سرزمین فساد می‌کنند؛ آیا ممکن است ما هزینه‌ای برای تو قرار دهیم، که میان ما و آنها سدّی ایجاد کنی؟!» 94(ذو القرنین) گفت: «آنچه پروردگارم در اختیار من گذارده، بهتر است (از آنچه شما پیشنهاد می‌کنید)! مرا با نیرویی یاری دهید، تا میان شما و آنها سدّ محکمی قرار دهم! 95قطعات بزرگ آهن برایم بیاورید (و آنها را روی هم بچینید)!» تا وقتی که کاملاً میان دو کوه را پوشانید، گفت: «(در اطراف آن آتش بیفروزید، و) در آن بدمید!» (آنها دمیدند) تا قطعات آهن را سرخ و گداخته کرد، و گفت: «(اکنون) مس مذاب برایم بیاورید تا بر روی آن بریزم!» 96(سرانجام چنان سدّ نیرومندی ساخت) که آنها [= طایفه یأجوج و مأجوج‌] قادر نبودند از آن بالا روند؛ و نمی‌توانستند نقبی در آن ایجاد کنند. 97(آنگاه) گفت: «این از رحمت پروردگار من است! امّا هنگامی که وعده پروردگارم فرا رسد، آن را در هم می‌کوبد؛ و وعده پروردگارم حق است!» 98و در آن روز (که جهان پایان می‌گیرد)، ما آنان را چنان رها می‌کنیم که درهم موج می‌زنند؛ و در صور [= شیپور] دمیده می‌شود؛ و ما همه را جمع می‌کنیم! 99در آن روز، جهنم را بر کافران عرضه می‌داریم! 100همانها که پرده‌ای چشمانشان را از یاد من پوشانده بود، و قدرت شنوایی نداشتند! 101آیا کافران پنداشتند می‌توانند بندگانم را به جای من اولیای خود انتخاب کنند؟! ما جهنم را برای پذیرایی کافران آماده کرده‌ایم! 102بگو: «آیا به شما خبر دهیم که زیانکارترین (مردم) در کارها، چه کسانی هستند؟ 103آنها که تلاشهایشان در زندگی دنیا گم (و نابود) شده؛ با این حال، می‌پندارند کار نیک انجام می‌دهند!» 104آنها کسانی هستند که به آیات پروردگارشان و لقای او کافر شدند؛ به همین جهت، اعمالشان حبط و نابود شد! از این رو روز قیامت، میزانی برای آنها برپا نخواهیم کرد! 105(آری،) این گونه است! کیفرشان دوزخ است، بخاطر آنکه کافر شدند، و آیات من و پیامبرانم را به سخریه گرفتند! 106امّا کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، باغهای بهشت برین محل پذیرایی آنان خواهد بود. 107آنها جاودانه در آن خواهند ماند؛ و هرگز تقاضای نقل مکان از آن جا نمی‌کنند! 108بگو: «اگر دریاها برای (نوشتن) کلمات پروردگارم مرکّب شود، دریاها پایان می‌گیرد. پیش از آنکه کلمات پروردگارم پایان یابد؛ هر چند همانند آن (دریاها) را کمک آن قرار دهیم!» 109بگو: «من فقط بشری هستم مثل شما؛ (امتیازم این است که) به من وحی می‌شود که تنها معبودتان معبود یگانه است؛ پس هر که به لقای پروردگارش امید دارد، باید کاری شایسته انجام دهد، و هیچ کس را در عبادت پروردگارش شریک نکند! 110سوره مريممکی98به نام خداوند بخشنده بخشایشگرکهیعص‌ 1(این) یادی است از رحمت پروردگار تو نسبت به بنده‌اش زکریا... 2در آن هنگام که پروردگارش را در خلوتگاه (عبادت) پنهان خواند... 3گفت: «پروردگارا! استخوانم سست شده؛ و شعله پیری تمام سرم را فراگرفته؛ و من هرگز در دعای تو، از اجابت محروم نبوده‌ام! 4و من از بستگانم بعد از خودم بیمناکم (که حق پاسداری از آیین تو را نگاه ندارند)! و (از طرفی) همسرم نازا و عقیم است؛ تو از نزد خود جانشینی به من ببخش... 5که وارث من و دودمان یعقوب باشد؛ و او را مورد رضایتت قرار ده!» 6ای زکریا! ما تو را به فرزندی بشارت می‌دهیم که نامش «یحیی» است؛ و پیش از این، همنامی برای او قرار نداده‌ایم! 7گفت: «پروردگارا! چگونه برای من فرزندی خواهد بود؟! در حالی که همسرم نازا و عقیم است، و من نیز از شدّت پیری افتاده شده‌ام!» 8فرمود: «پروردگارت این گونه گفته (و اراده کرده)! این بر من آسان است؛ و قبلاً تو را آفریدم در حالی که چیزی نبودی!» 9عرض کرد: «پروردگارا! نشانه‌ای برای من قرار ده!» فرمود: «نشانه تو این است که سه شبانه روز قدرت تکلّم (با مردم) نخواهی داشت؛ در حالی که زبانت سالم است!» 10او از محراب عبادتش به سوی مردم بیرون آمد؛ و با اشاره به آنها گفت: «(بشکرانه این موهبت،) صبح و شام خدا را تسبیح گویید!» 11ای یحیی! کتاب (خدا) را با قوّت بگیر! و ما فرمان نبوّت (و عقل کافی) در کودکی به او دادیم! 12و رحمت و محبتّی از ناحیه خود به او بخشیدیم، و پاکی (دل و جان)! و او پرهیزگار بود! 13او نسبت به پدر و مادرش نیکوکار بود؛ و جبّار (و متکّبر) و عصیانگر نبود! 14سلام بر او، آن روز که تولّد یافت، و آن روز که می‌میرد، و آن روز که زنده برانگیخته می‌شود! 15و در این کتاب (آسمانی)، مریم را یاد کن، آن هنگام که از خانواده‌اش جدا شد، و در ناحیه شرقی (بیت المقدس) قرار گرفت؛ 16و میان خود و آنان حجابی افکند (تا خلوتگاهش از هر نظر برای عبادت آماده باشد). در این هنگام، ما روح خود را بسوی او فرستادیم؛ و او در شکل انسانی بی‌عیب و نقص، بر مریم ظاهر شد! 17او (سخت ترسید و) گفت: «من از شرّ تو، به خدای رحمان پناه می‌برم اگر پرهیزگاری! 18گفت: «من فرستاده پروردگار توام؛ (آمده‌ام) تا پسر پاکیزه‌ای به تو ببخشم!» 19گفت: «چگونه ممکن است فرزندی برای من باشد؟! در حالی که تاکنون انسانی با من تماس نداشته، و زن آلوده‌ای هم نبوده‌ام!» 20گفت: «مطلب همین است! پروردگارت فرموده: این کار بر من آسان است! (ما او را می‌آفرینیم، تا قدرت خویش را آشکار سازیم؛) و او را برای مردم نشانه‌ای قرار دهیم؛ و رحمتی باشد از سوی ما! و این امری است پایان یافته (و جای گفتگو ندارد)!» 21