سُورَةُ
سوره حاقةمکی52به نام خداوند بخشنده بخشایشگر (روز رستاخیز) روزی است که مسلّماً واقع می‌شود! 1چه روز واقع شدنی! 2و تو چه می‌دانی آن روز واقع شدنی چیست؟! 3قوم «ثمود» و «عاد» عذاب کوبنده الهی را انکار کردند (و نتیجه شومش را دیدند)! 4امّا قوم «ثمود» با عذابی سرکش هلاک شدند! 5و امّا قوم «عاد» با تندبادی طغیانگر و سرد و پرصدا به هلاکت رسیدند، 6(خداوند) این تندباد بنیان‌کن را هفت شب و هشت روز پی در پی بر آنها مسلّط ساخت، (و اگر آنجا بودی) می‌دیدی که آن قوم همچون تنه‌های پوسیده و تو خالی درختان نخل در میان این تند باد روی زمین افتاده و هلاک شده‌اند! 7آیا کسی از آنها را باقی می‌بینی؟! 8و فرعون و کسانی که پیش از او بودند و همچنین اهل شهرهای زیر و رو شده [=قوم لوط] مرتکب گناهان بزرگ شدند، 9و با فرستاده پروردگارشان مخالفت کردند؛ و خداوند (نیز) آنها را به عذاب شدیدی گرفتار ساخت! 10و هنگامی که آب طغیان کرد، ما شما را سوار بر کشتی کردیم، 11تا آن را وسیله تذکّری برای شما قرار دهیم و گوشهای شنوا آن را دریابد و بفهمد. 12به محض اینکه یک بار در «صور» دمیده شود، 13و زمین و کوه‌ها از جا برداشته شوند و یکباره در هم کوبیده و متلاشی گردند، 14در آن روز «واقعه عظیم» روی می‌دهد، 15و آسمان از هم می‌شکافد و سست می‌گردد و فرومی‌ریزد! 16فرشتگان در اطراف آسمان قرارمی‌گیرند (و برای انجام مأموریتها آماده می‌شوند)؛ و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل می‌کنند! 17در آن روز همگی به پیشگاه خدا عرضه می‌شوید و چیزی از کارهای شما پنهان نمی‌ماند! 18پس کسی که نامه اعمالش را به دست راستش دهند (از شدّت شادی و مباهات) فریاد می‌زند که: «(ای اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگیرید و بخوانید! 19من یقین داشتم که (قیامتی در کار است و) به حساب اعمالم می‌رسم!» 20او در یک زندگی (کاملاً) رضایتبخش قرار خواهد داشت، 21در بهشتی عالی، 22که میوه هایش در دسترس است! 23(و به آنان گفته می‌شود:) بخورید و بیاشامید گوارا در برابر اعمالی که در ایّام گذشته انجام دادید! 24امّا کسی که نامه اعمالش را به دست چپش بدهند می‌گوید: «ای کاش هرگز نامه اعمالم را به من نمی‌دادند. 25و نمی‌دانستم حساب من چیست! 26ای کاش مرگم فرا می‌رسید! 27مال و ثروتم هرگز مرا بی‌نیاز نکرد، 28قدرت من نیز از دست رفت!» 29او را بگیرید و دربند و زنجیرش کنید! 30سپس او را در دوزخ بیفکنید! 31بعد او را به زنجیری که هفتاد ذراع است ببندید؛ 32چرا که او هرگز به خداوند بزرگ ایمان نمی‌آورد، 33و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشویق نمی‌نمود؛ 34از این رو امروز هم در اینجا یار مهربانی ندارد، 35و نه طعامی، جز از چرک و خون! 36غذایی که جز خطاکاران آن را نمی‌خورند! 37سوگند به آنچه می‌بینید، 38و آنچه نمی‌بینید، 39که این قرآن گفتار رسول بزرگواری است، 40و گفته شاعری نیست، امّا کمتر ایمان می‌آورید! 41و نه گفته کاهنی، هر چند کمتر متذکّر می‌شوید! 42کلامی است که از سوی پروردگار عالمیان نازل شده است! 43اگر او سخنی دروغ بر ما می‌بست، 44ما او را با قدرت می‌گرفتیم، 45سپس رگ قلبش را قطع می‌کردیم، 46و هیچ کس از شما نمی‌توانست از (مجازات) او مانع شود! 47و آن مسلّماً تذکری برای پرهیزگاران است! 48و ما می‌دانیم که بعضی از شما (آن را) تکذیب می‌کنید! 49و آن مایه حسرت کافران است! 50و آن یقین خالص است! 51حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی! 52سوره معارجمکی44به نام خداوند بخشنده بخشایشگرتقاضاکننده‌ای تقاضای عذابی کرد که واقع شد! 1این عذاب مخصوص کافران است، و هیچ کس نمی‌تواند آن را دفع کند، 2از سوی خداوند ذی المعارج [= خداوندی که فرشتگانش بر آسمانها صعود و عروج می‌کنند]! 3فرشتگان و روح [= فرشته مقرّب خداوند] بسوی او عروج می‌کنند در آن روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است! 4پس صبر جمیل پیشه کن، 5زیرا آنها آن روز را دور می‌بینند، 6و ما آن را نزدیک می‌بینیم! 7همان روز که آسمان همچون فلز گداخته می‌شود، 8و کوه‌ها مانند پشم رنگین متلاشی خواهد بود، 9و هیچ دوست صمیمی سراغ دوستش را نمی‌گیرد! 10آنها را نشانشان می‌دهند (ولی هر کس گرفتار کار خویشتن است)، چنان است که گنهکار دوست می‌دارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا کند، 11و همسر و برادرش را، 12و قبیله‌اش را که همیشه از او حمایت می‌کرد، 13و همه مردم روی زمین را تا مایه نجاتش گردند؛ 14امّا هرگز چنین نیست (که با اینها بتوان نجات یافت، آری) شعله‌های سوزان آتش است، 15دست و پا و پوست سر را می‌کند و می‌برد! 16و کسانی را که به فرمان خدا پشت کردند صدا می‌زند، 17و (همچنین آنها که) اموال را جمع و ذخیره کردند! 18به یقین انسان حریص و کم‌طاقت آفریده شده است، 19هنگامی که بدی به او رسد بیتابی می‌کند، 20و هنگامی که خوبی به او رسد مانع دیگران می‌شود (و بخل می‌ورزد)، 21مگر نمازگزاران، 22آنها که نمازها را پیوسته بجا می‌آورند، 23و آنها که در اموالشان حق معلومی است... 24برای تقاضاکننده و محروم، 25و آنها که به روز جزا ایمان دارند، 26و آنها که از عذاب پروردگارشان بیمناکند، 27چرا که هیچ کس از عذاب پروردگارش در امان نیست، 28و آنها که دامان خویش را (از بی‌عفّتی) حفظ می‌کنند، 29جز با همسران و کنیزان (که در حکم همسرند آمیزش ندارند)، چرا که در بهره‌گیری از اینها مورد سرزنش نخواهند بود! 30و هر کس جز اینها را طلب کند، متجاوز است! 31و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت می‌کنند، 32و آنها که با ادای شهادتشان قیام می‌نمایند، 33و آنها که بر نماز مواظبت دارند، 34آنان در باغهای بهشتی (پذیرایی و) گرامی داشته می‌شوند. 35این کافران را چه می‌شود که با سرعت نزد تو می‌آیند... 36از راست و چپ، گروه گروه (و آرزوی بهشت دارند)! 37آیا هر یک از آنها (با این اعمال زشتش) طمع دارد که او را در بهشت پر نعمت الهی وارد کنند؟! 38هرگز چنین نیست؛ ما آنها را از آنچه خودشان می‌دانند آفریده‌ایم! 39سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها که ما قادریم... 40که جای آنان را به کسانی بدهیم که از آنها بهترند؛ و ما هرگز مغلوب نخواهیم شد! 41آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازی کنند تا زمانی که روز موعود خود را ملاقات نمایند! 42همان روز که از قبرها بسرعت خارج می‌شوند، گویی به سوی بتها می‌دوند... 43در حالی که چشمهایشان از شرم و وحشت به زیر افتاده، و پرده‌ای از ذلّت و خواری آنها را پوشانده است! این همان روزی است که به آنها وعده داده می‌شد! 44سوره نوحمکی28به نام خداوند بخشنده بخشایشگرما نوح را به سوی قومش فرستادیم و گفتیم: «قوم خود را انذار کن پیش از آنکه عذاب دردناک به سراغشان آید!» 1گفت: «ای قوم! من برای شما بیم‌دهنده آشکاری هستم، 2که خدا را پرستش کنید و از مخالفت او بپرهیزید و مرا اطاعت نمایید! 3اگر چنین کنید، خدا گناهانتان را می‌آمرزد و تا زمان معیّنی شما را عمر می‌دهد؛ زیرا هنگامی که اجل الهی فرا رسد، تأخیری نخواهد داشت اگر می‌دانستید!» 4(نوح) گفت: «پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (بسوی تو) دعوت کردم، 5امّا دعوت من چیزی جز فرار از حقّ بر آنان نیفزود! 6و من هر زمان آنها را دعوت کردم که (ایمان بیاورند و) تو آنها را بیامرزی، انگشتان خویش را در گوشهایشان قرار داده و لباسهایشان را بر خود پیچیدند، و در مخالفت اصرار ورزیدند و به شدّت استکبار کردند! 7سپس من آنها را با صدای بلند (به اطاعت فرمان تو) دعوت کردم، 8سپس آشکارا و نهان (حقیقت توحید و ایمان را) برای آنان بیان داشتم! 9به آنها گفتم: «از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است... 10تا بارانهای پربرکت آسمان را پی در پی بر شما فرستد، 11و شما را با اموال و فرزندان فراوان کمک کند و باغهای سرسبز و نهرهای جاری در اختیارتان قرار دهد! 12چرا شما برای خدا عظمت قائل نیستید؟! 13در حالی که شما را در مراحل مختلف آفرید (تا از نطفه به انسان کامل رسیدید)! 14آیا نمی‌دانید چگونه خداوند هفت آسمان را یکی بالای دیگری آفریده است، 15و ماه را در میان آسمانها مایه روشنایی، و خورشید را چراغ فروزانی قرار داده است؟! 16و خداوند شما را همچون گیاهی از زمین رویانید، 17سپس شما را به همان زمین بازمی‌گرداند، و بار دیگر شما را خارج می‌سازد! 18و خداوند زمین را برای شما فرش گسترده‌ای قرار داد... 19تا از راههای وسیع و دره‌های آن بگذرید (و به هر جا می‌خواهید بروید)!» 20نوح (بعد از نومیدی از هدایت آنان) گفت: «پروردگارا! آنها نافرمانی من کردند و از کسانی پیروی نمودند که اموال و فرزندانشان چیزی جز زیانکاری بر آنها نیفزوده است! 21و (این رهبران گمراه) مکر عظیمی به کار بردند... 22و گفتند: دست از خدایان و بتهای خود برندارید (به خصوص) بتهای «وَد»، «سواع»، «یغوث»، «یعوق» و «نسر» را رها نکنید! 23و آنها گروه بسیاری را گمراه کردند! خداوندا، ظالمان را جز ضلالت میفزا!» 24(آری، سرانجام) همگی بخاطر گناهانشان غرق شدند و در آتش دوزخ وارد گشتند، و جز خدا یاورانی برای خود نیافتند! 25نوح گفت: «پروردگارا! هیچ یک از کافران را بر روی زمین باقی مگذار! 26چرا که اگر آنها را باقی بگذاری، بندگانت را گمراه می‌کنند و جز نسلی فاجر و کافر به وجود نمی‌آورند! 27پروردگارا! مرا، و پدر و مادرم و تمام کسانی را که با ایمان وارد خانه من شدند، و جمیع مردان و زنان باایمان را بیامرز؛ و ظالمان را جز هلاکت میفزا!» 28
سوره
جزء
حزب
قرآن کریم
سوالات دینی