سُورَةُ
سوره صافاتمکی182به نام خداوند بخشنده بخشایشگرسوگند به (فرشتگان) صف‌کشیده (و منظّم) 1و به نهی‌کنندگان و (بازدارندگان) 2و تلاوت‌کنندگان پیاپی آیات الهی... 3که معبود شما یگانه است؛ 4پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست، و پروردگار مشرقها! 5ما آسمان نزدیک [= پایین] را با ستارگان آراستیم، 6تا آن را از هر شیطان خبیثی حفظ کنیم! 7آنها نمی‌توانند به (سخنان) فرشتگان عالم بالا گوش فرادهند، (و هرگاه چنین کنند) از هر سو هدف قرارمی‌گیرند! 8آنها به شدّت به عقب رانده می‌شوند؛ و برای آنان مجازاتی دائم است! 9مگر آنها که در لحظه‌ای کوتاه برای استراق سمع به آسمان نزدیک شوند، که «شهاب ثاقب» آنها را تعقیب می‌کند! 10از آنان بپرس: «آیا آفرینش (و معاد) آنان سخت‌تر است یا آفرینش فرشتگان (و آسمانها و زمین)؟! ما آنان را از گل چسبنده‌ای آفریدیم! 11تو از انکارشان تعجّب می‌کنی، ولی آنها مسخره می‌کنند! 12و هنگامی که به آنان تذکّر داده شود، هرگز متذکّر نمی‌شوند! 13و هنگامی که معجزه‌ای را ببینند، دیگران را نیز به استهزا دعوت می‌کنند! 14و می‌گویند: «این فقط سحری آشکار است! 15آیا هنگامی که ما مُردیم و به خاک و استخوان مبدّل شدیم، بار دیگر برانگیخته خواهیم شد؟! 16یا پدران نخستین ما (بازمی‌گردند)؟!» 17بگو: «آری، همه شما زنده می‌شوید در حالی که خوار و کوچک خواهید بود! 18تنها یک صیحه عظیم واقع می‌شود، ناگهان همه (از قبرها برمی‌خیزند و) نگاه می‌کنند! 19و می‌گویند: «ای وای بر ما، این روز جزاست!» 20(آری) این همان روز جدایی (حقّ از باطل) است که شما آن را تکذیب می‌کردید! 21 (در این هنگام به فرشتگان دستور داده می‌شود:) ظالمان و همردیفانشان و آنچه را می‌پرستیدند... 22(آری آنچه را) جز خدا می‌پرستیدند جمع کنید و بسوی راه دوزخ هدایتشان کنید! 23آنها را نگهدارید که باید بازپرسی شوند! 24شما را چه شده که از هم یاری نمی‌طلبید؟! 25ولی آنان در آن روز تسلیم قدرت خداوندند! 26(و در این حال) رو به یکدیگر کرده و از هم می‌پرسند... 27گروهی (می‌گویند: «شما رهبران گمراهی بودید که به ظاهر) از طریق خیرخواهی و نیکی وارد شدید امّا جز فریب چیزی در کارتان نبود)!» 28(آنها در جواب) می‌گویند: «شما خودتان اهل ایمان نبودید (تقصیر ما چیست)؟! 29ما هیچ گونه سلطه‌ای بر شما نداشتیم، بلکه شما خود قومی طغیانگر بودید! 30اکنون فرمان پروردگارمان بر همه ما مسلّم شده، و همگی از عذاب او می‌چشیم! 31ما شما را گمراه کردیم، همان گونه که خود گمراه بودیم! 32(آری) همه آنها [= پیشوایان و پیروان گمراه] در آن روز در عذاب الهی مشترکند! 33ما این گونه با مجرمان رفتار می‌کنیم! 34چرا که وقتی به آنها گفته می‌شد: «معبودی جز خدا وجود ندارد»، تکبّر و سرکشی می‌کردند... 35و پیوسته می‌گفتند: «آیا ما معبودان خود را بخاطر شاعری دیوانه رها کنیم؟!» 36چنین نیست، او حقّ را آورده و پیامبران پیشین را تصدیق کرده است! 37اما شما (مستکبران کوردل) بطور مسلّم عذاب دردناک (الهی) را خواهید چشید! 38و جز به آنچه انجام می‌دادید کیفر داده نمی‌شوید، 39جز بندگان مخلص خدا (که از این کیفرها برکنارند)! 40برای آنان [= بندگان مخلص] روزی معیّن و ویژه‌ای است، 41میوه‌ها (ی گوناگون پر ارزش)، و آنها گرامی داشته می‌شوند... 42در باغهای پر نعمت بهشت؛ 43در حالی که بر تختها رو به روی یکدیگر تکیه زده‌اند، 44و گرداگردشان قدحهای لبریز از شراب طهور را می‌گردانند؛ 45شرابی سفید و درخشنده، و لذّتبخش برای نوشندگان؛ 46شرابی که نه در آن مایه تباهی عقل است و نه از آن مست می‌شوند! 47و نزد آنها همسرانی زیبا چشم است که جز به شوهران خود عشق نمی‌ورزند. 48گویی از (لطافت و سفیدی) همچون تخم‌مرغهایی هستند که (در زیر بال و پر مرغ) پنهان مانده (و دست انسانی هرگز آن را لمس نکرده است)! 49(در حالی که آنها غرق گفتگو هستند) بعضی رو به بعضی دیگر کرده می‌پرسند... 50کسی از آنها می‌گوید: «من همنشینی داشتم... 51که پیوسته می‌گفت: آیا (به راستی) تو این سخن را باور کرده‌ای... 52که وقتی ما مُردیم و به خاک و استخوان مبدّل شدیم، (بار دیگر) زنده می‌شویم و جزا داده خواهیم شد؟!» 53(سپس) می‌گوید: «آیا شما می‌توانید از او خبری بگیرید؟» 54اینجاست که نگاهی می‌کند، ناگهان او را در میان دوزخ می‌بیند. 55می‌گوید: «به خدا سوگند نزدیک بود مرا (نیز) به هلاکت بکشانی! 56و اگر نعمت پروردگارم نبود، من نیز از احضارشدگان (در دوزخ) بودم! 57(سپس به یاران خود می‌گوید: ای دوستان!) آیا ما هرگز نمی‌میریم (و در بهشت جاودانه خواهیم بود)، 58و جز همان مرگ اول، مرگی به سراغ ما نخواهد آمد، و ما هرگز عذاب نخواهیم شد. 59راستی این همان پیروزی بزرگ است! 60آری، برای مثل این، باید عمل‌کنندگان عمل کنند! 61آیا این (نعمتهای جاویدان بهشتی) بهتر است یا درخت (نفرت‌انگیز) زقّوم؟! 62ما آن را مایه درد و رنج ظالمان قرار دادیم! 63آن درختی است که از قعر جهنّم می‌روید! 64شکوفه آن مانند سرهای شیاطین است! 65آنها [= مجرمان] از آن می‌خورند و شکمها را از آن پر می‌کنند! 66سپس روی آن آب داغ متعفّنی می‌نوشند! 67سپس بازگشت آنها به سوی جهنّم است! 68چرا که آنها پدران خود را گمراه یافتند، 69با این حال به سرعت بدنبال آنان کشانده می‌شوند! 70و قبل از آنها بیشتر پیشینیان (نیز) گمراه شدند! 71ما در میان آنها انذارکنندگانی فرستادیم، 72ولی بنگر عاقبت انذارشوندگان چگونه بود! 73مگر بندگان مخلص خدا! 74و نوح، ما را خواند (و ما دعای او را اجابت کردیم)؛ و چه خوب اجابت کننده‌ای هستیم! 75و او و خاندانش را از اندوه بزرگ رهایی بخشیدیم، 76و فرزندانش را همان بازماندگان (روی زمین) قرار دادیم، 77و نام نیک او را در میان امّتهای بعد باقی نهادیم. 78سلام بر نوح در میان جهانیان باد! 79ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم! 80چرا که او از بندگان باایمان ما بود! 81سپس دیگران [= دشمنان او] را غرق کردیم! 82و از پیروان او ابراهیم بود؛ 83(به خاطر بیاور) هنگامی را که با قلب سلیم به پیشگاه پروردگارش آمد؛ 84هنگامی که به پدر و قومش گفت: «اینها چیست که می‌پرستید؟! 85آیا غیر از خدا به سراغ این معبودان دروغین می‌روید؟! 86شما درباره پروردگار عالمیان چه گمان می‌برید؟! 87(سپس) نگاهی به ستارگان افکند... 88و گفت: «من بیمارم (و با شما به مراسم جشن نمی‌آیم)!» 89آنها از او روی برتافته و به او پشت کردند (و بسرعت دور شدند.) 90(او وارد بتخانه شد) مخفیانه نگاهی به معبودانشان کرد و از روی تمسخر گفت: «چرا (از این غذاها) نمی‌خورید؟! 91(اصلاً) چرا سخن نمی‌گویید؟!» 92سپس بسوی آنها رفت و ضربه‌ای محکم با دست راست بر پیکر آنها فرود آورد (و جز بت بزرگ، همه را درهم شکست). 93آنها با سرعت به او روی آوردند. 94گفت: «آیا چیزی را می‌پرستید که با دست خود می‌تراشید؟! 95با اینکه خداوند هم شما را آفریده و هم بتهایی که می‌سازید!» 96(بت‌پرستان) گفتند: «بنای مرتفعی برای او بسازید و او را در جهنّمی از آتش بیفکنید!» 97آنها طرحی برای نابودی ابراهیم ریخته بودند، ولی ما آنان را پست و مغلوب ساختیم! 98(او از این مهلکه بسلامت بیرون آمد) و گفت: «من به سوی پروردگارم می‌روم، او مرا هدایت خواهد کرد! 99پروردگارا! به من از صالحان [= فرزندان صالح] ببخش!» 100ما او [= ابراهیم] را به نوجوانی بردبار و صبور بشارت دادیم! 101هنگامی که با او به مقام سعی و کوشش رسید، گفت: «پسرم! من در خواب دیدم که تو را ذبح می‌کنم، نظر تو چیست؟» گفت «پدرم! هر چه دستور داری اجرا کن، به خواست خدا مرا از صابران خواهی یافت!» 102هنگامی که هر دو تسلیم شدند و ابراهیم جبین او را بر خاک نهاد... 103او را ندا دادیم که: «ای ابراهیم! 104آن رؤیا را تحقق بخشیدی (و به مأموریت خود عمل کردی)!» ما این گونه، نیکوکاران را جزا می‌دهیم! 105این مسلّماً همان امتحان آشکار است! 106ما ذبح عظیمی را فدای او کردیم، 107و نام نیک او را در امّتهای بعد باقی نهادیم! 108سلام بر ابراهیم! 109این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم! 110او از بندگان باایمان ما است! 111ما او را به اسحاق -پیامبری از شایستگان- بشارت دادیم! 112ما به او و اسحاق برکت دادیم؛ و از دودمان آن دو، افرادی بودند نیکوکار و افرادی آشکارا به خود ستم کردند! 113ما به موسی و هارون نعمت بخشیدیم! 114و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ نجات دادیم! 115و آنها را یاری کردیم تا بر دشمنان خود پیروز شدند! 116ما به آن دو، کتاب روشنگر دادیم، 117و آن دو را به راه راست هدایت نمودیم! 118و نام نیکشان را در اقوام بعد باقی گذاردیم! 119سلام بر موسی و هارون! 120ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم! 121آن دو از بندگان مؤمن ما بودند! 122و الیاس از رسولان (ما) بود! 123به خاطر بیاور هنگامی را که به قومش گفت: «آیا تقوا پیشه نمی‌کنید؟! 124آیا بت «بعل» را می‌خوانید و بهترین آفریدگارها را رها می‌سازید؟! 125خدایی که پروردگار شما و پروردگار نیاکان شماست!» 126امّا آنها او را تکذیب کردند؛ ولی به یقین همگی (در دادگاه عدل الهی) احضار می‌شوند! 127مگر بندگان مخلص خدا! 128ما نام نیک او را در میان امّتهای بعد باقی گذاردیم! 129سلام بر الیاسین! 130ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم! 131او از بندگان مؤمن ما است! 132و لوط از رسولان (ما) است! 133و به خاطر بیاور زمانی را که او و خاندانش را همگی نجات دادیم، 134مگر پیرزنی که از بازماندگان بود (و به سرنوشت آنان گرفتار شد)! 135سپس بقیه را نابود کردیم! 136و شما پیوسته صبحگاهان از کنار (ویرانه‌های شهرهای) آنها می‌گذرید... 137و (همچنین) شبانگاه؛ آیا نمی‌اندیشید؟! 138و یونس از رسولان (ما) است! 139به خاطر بیاور زمانی را که به سوی کشتی پر (از جمعیّت و بار) فرار کرد. 140و با آنها قرعه افکند، (و قرعه به نام او افتاد و) مغلوب شد! 141(او را به دریا افکندند) و ماهی عظیمی او را بلعید، در حالی که مستحقّ سرزنش بود! 142و اگر او از تسبیح‌کنندگان نبود... 143تا روز قیامت در شکم ماهی می‌ماند! 144 (به هر حال ما او را رهایی بخشیدیم و) او را در یک سرزمین خشک خالی از گیاه افکندیم در حالی که بیمار بود! 145و بوته کدوئی بر او رویاندیم (تا در سایه برگهای پهن و مرطوبش آرامش یابد)! 146و او را به سوی جمعیّت یکصد هزار نفری -یا بیشتر- فرستادیم! 147آنها ایمان آوردند، از این رو تا مدّت معلومی آنان را از مواهب زندگی بهره‌مند ساختیم! 148از آنان بپرس: آیا پروردگارت دخترانی دارد و پسران از آن آنهاست؟! 149آیا ما فرشتگان را مؤنث آفریدیم و آنها ناظر بودند؟! 150بدانید آنها با این تهمت بزرگشان می‌گویند: 151«خداوند فرزند آورده!» ولی آنها به یقین دروغ می‌گویند! 152آیا دختران را بر پسران ترجیح داده است؟! 153شما را چه شده است؟! چگونه حکم می‌کنید؟! (هیچ می‌فهمید چه می‌گویید؟!) 154آیا متذکّر نمی‌شوید؟! 155یا شما دلیل روشنی در این باره دارید؟ 156کتابتان را بیاورید اگر راست می‌گویید! 157آنها [= مشرکان] میان او [= خداوند] و جنّ، (خویشاوندی و) نسبتی قائل شدند؛ در حالی که جنّیان بخوبی می‌دانند که این بت‌پرستان در دادگاه الهی احضار می‌شوند! 158منزّه است خداوند از آنچه توصیف می‌کنند، 159مگر بندگان مخلص خدا! 160شما و آنچه را پرستش می‌کنید، 161هرگز نمی‌توانید کسی را (با آن) فریب دهید، 162مگر آنها که در آتش دوزخ وارد می‌شوند! 163و هیچ یک از ما نیست جز آنکه مقام معلومی دارد؛ 164و ما همگی (برای اطاعت فرمان خداوند) به صف ایستاده‌ایم؛ 165و ما همه تسبیح‌گوی او هستیم! 166آنها پیوسته می‌گفتند: 167«اگر یکی از کتابهای پیشینیان نزد ما بود، 168به یقین، ما بندگان مخلص خدا بودیم!» 169(امّا هنگامی که این کتاب بزرگ آسمانی بر آنها نازل شد،) به آن کافر شدند؛ ولی بزودی (نتیجه کار خود را) خواهند دانست! 170وعده قطعی ما برای بندگان فرستاده ما از پیش مسلّم شده... 171که آنان یاری شدگانند، 172و لشکر ما پیروزند! 173از آنها [= کافران] روی بگردان تا زمان معیّنی (که فرمان جهاد فرارسد)! 174و وضع آنها را بنگر (چه بی‌محتواست) اما بزودی (نتیجه اعمال خود را) می‌بینند! 175آیا آنها برای عذاب ما شتاب می‌کنند؟! 176امّا هنگامی که عذاب ما در آستانه خانه‌هایشان فرود آید، انذارشدگان صبحگاه بدی خواهند داشت! 177از آنان روی بگردان تا زمان معیّنی! 178و وضع کارشان را ببین؛ آنها نیز به زودی (نتیجه اعمال خود را) می‌بینند! 179منزّه است پروردگار تو، پروردگار عزّت (و قدرت) از آنچه آنان توصیف می‌کنند. 180و سلام بر رسولان! 181حمد و ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است! 182
سوره
جزء
حزب
قرآن کریم