نام کشور، استان یا شهر خود را جهت جستجو وارد نمایید و برای تغییر تنظیمات روی در زیر کلیک نمایید.
وَقاٰلَ ۩٦٠تَباٰرَكَ ۩٢٦قاٰلَ سَنَنْظُرُ اَصَدَقْتَ اَمْ كُنْتَ مِنَ
و کسانی که امیدی به دیدار ما ندارند (و رستاخیز را انکار می‌کنند) گفتند: «چرا فرشتگان بر ما نازل نشدند و یا پروردگارمان را با چشم خود نمی‌بینیم؟!» آنها درباره خود تکبّر ورزیدند و طغیان بزرگی کردند! ﴾21﴿(آنها به آرزوی خود می‌رسند،) امّا روزی که فرشتگان را می‌بینند، روز بشارت برای مجرمان نخواهد بود (بلکه روز مجازات و کیفر آنان است)! و می‌گویند: «ما را امان دهید، ما را معاف دارید!» (امّا سودی ندارد!) ﴾22﴿و ما به سراغ اعمالی که انجام داده‌اند می‌رویم، و همه را همچون ذرّات غبار پراکنده در هوا قرار می‌دهیم! ﴾23﴿بهشتیان در آن روز قرارگاهشان از همه بهتر، و استراحتگاهشان نیکوتر است! ﴾24﴿و (بخاطر آور) روزی را که آسمان با ابرها شکافته می‌شود، و فرشتگان نازل می‌گردند. ﴾25﴿حکومت در آن روز از آن خداوند رحمان است؛ و آن روز، روز سختی برای کافران خواهد بود! ﴾26﴿و (به خاطر آور) روزی را که ستمکار دست خود را (از شدّت حسرت) به دندان می‌گزد و می‌گوید: «ای کاش با رسول (خدا) راهی برگزیده بودم! ﴾27﴿ای وای بر من، کاش فلان (شخص گمراه) را دوست خود انتخاب نکرده بودم! ﴾28﴿او مرا از یادآوری (حق) گمراه ساخت بعد از آنکه (یاد حق) به سراغ من آمده بود!» و شیطان همیشه خوارکنند* انسان بوده است! ﴾29﴿و پیامبر عرضه داشت: «پروردگارا! قوم من قرآن را رها کردند». ﴾30﴿(آری،) این گونه برای هر پیامبری دشمنی از مجرمان قرار دادیم؛ امّا (برای تو) همین بس که پروردگارت هادی و یاور (تو) باشد! ﴾31﴿و کافران گفتند: «چرا قرآن یکجا بر او نازل نمی‌شود؟!» این بخاطر آن است که قلب تو را بوسیله آن محکم داریم، و (از این رو) آن را به تدریج بر تو خواندیم. ﴾32﴿آنان هیچ مثلی برای تو نمی‌آورند مگر اینکه ما حق را برای تو می‌آوریم، و تفسیری بهتر (و پاسخی دندان شکن که در برابر آن ناتوان شوند)! ﴾33﴿(تو گمراه نیستی،) آنان که بر صورتهایشان بسوی جهنم محشور می‌شوند، بدترین محل را دارند و گمراه‌ترین افرادند! ﴾34﴿و ما به موسی کتاب (آسمانی) دادیم؛ و برادرش هارون را یاور او قرار دادیم؛ ﴾35﴿و گفتیم: «به سوی این قوم که آیات ما را تکذیب کردند بروید!» (امّا آن مردم به مخالفت برخاستند) و ما به شدّت آنان را درهم کوبیدیم! ﴾36﴿و قوم نوح را هنگامی که رسولان (ما) را تکذیب کردند غرق نمودیم، و آنان را درس عبرتی برای مردم قرار دادیم؛ و برای ستمگران عذاب دردناکی فراهم ساخته‌ایم! ﴾37﴿(همچنین) قوم عاد و ثمود و اصحاب الرّس [= گروهی که درختان صنوبر را می‌پرستیدند] و اقوام بسیار دیگری را که در این میان بودند، هلاک کردیم! ﴾38﴿و برای هر یک از آنها مثلها زدیم؛ و (چون سودی نداد،) همگی را نابود کردیم! ﴾39﴿آنها [= مشرکان مکّه] از کنار شهری که باران شرّ [= بارانی از سنگهای آسمانی] بر آن باریده بود [= دیار قوم لوط] گذشتند؛ آیا آن را نمی‌دیدند؟! (آری، می‌دیدند) ولی به رستاخیز ایمان نداشتند! ﴾40﴿و هنگامی که تو را می‌بینند، تنها به باد استهزایت می‌گیرند (و می‌گویند:) آیا این همان کسی است که خدا او را بعنوان پیامبر برانگیخته است؟! ﴾41﴿اگر ما بر پرستش خدایانمان استقامت نمی‌کردیم، بیم آن می‌رفت که ما را گمراه سازد! امّا هنگامی که عذاب الهی را ببینند، بزودی می‌فهمند چه کسی گمراهتر بوده است! ﴾42﴿آیا دیدی کسی را که هوای نفسش را معبود خود برگزیده است؟! آیا تو می‌توانی او را هدایت کنی (یا به دفاع از او برخیزی)؟! ﴾43﴿آیا گمان می‌بری بیشتر آنان می‌شنوند یا می‌فهمند؟! آنان فقط همچون چهارپایانند، بلکه گمراهترند! ﴾44﴿آیا ندیدی چگونه پروردگارت سایه را گسترده ساخت؟! و اگر می‌خواست آن را ساکن قرار می‌داد؛ سپس خورشید را بر وجود آن دلیل قرار دادیم! ﴾45﴿سپس آن را آهسته جمع می‌کنیم (و نظام سایه و آفتاب را حاکم می‌سازیم)! ﴾46﴿او کسی است که شب را برای شما لباس قرار داد، و خواب را مایه استراحت، و روز را وسیله حرکت و حیات! ﴾47﴿او کسی است که بادها را بشارتگرانی پیش از رحمتش فرستاد، و از آسمان آبی پاک‌کننده نازل کردیم... ﴾48﴿تا بوسیله آن، سرزمین مرده‌ای را زنده کنیم؛ و آن را به مخلوقاتی که آفریده‌ایم -چهارپایان و انسانهای بسیار- می‌نوشانیم. ﴾49﴿ما این آیات را بصورتهای گوناگون برای آنان بیان کردیم تا متذکّر شوند، ولی بیشتر مردم از هر کاری جز انکار و کفر ابا دارند. ﴾50﴿و اگر می‌خواستیم، در هر شهر و دیاری بیم‌دهنده‌ای برمی‌انگیختیم (ولی این کار لزومی نداشت). ﴾51﴿بنابر این از کافران اطاعت مکن، و بوسیله آن [= قرآن] با آنان جهاد بزرگی بنما! ﴾52﴿او کسی است که دو دریا را در کنار هم قرار داد؛ یکی گوارا و شیرین، و دیگر شور و تلخ؛ و در میان آنها برزخی قرار داد تا با هم مخلوط نشوند (گویی هر یک به دیگری می‌گوید:) دور باش و نزدیک نیا! ﴾53﴿او کسی است که از آب، انسانی را آفرید؛ سپس او را نسب و سبب قرار داد (و نسل او را از این دو طریق گسترش داد)؛ و پروردگار تو همواره توانا بوده است. ﴾54﴿آنان جز خدا چیزهایی را می‌پرستند که نه به آنان سودی می‌رساند و نه زیانی؛ و کافران همیشه در برابر پروردگارشان (در طریق کفر) پشتیبان یکدیگرند. ﴾55﴿(ای پیامبر!) ما تو را جز بعنوان بشارت دهنده و انذار کننده نفرستادیم! ﴾56﴿بگو: «من در برابر آن (ابلاغ آیین خدا) هیچ گونه پاداشی از شما نمی‌طلبم؛ مگر کسی که بخواهد راهی بسوی پروردگارش برگزیند (این پاداش من است.)» ﴾57﴿و توکّل کن بر آن زنده‌ای که هرگز نمی‌میرد؛ و تسبیح و حمد او را بجا آور؛ و همین بس که او از گناهان بندگانش آگاه است! ﴾58﴿همان (خدایی) که آسمانها و زمین و آنچه را میان این دو وجود دارد، در شش روز [= شش دوران] آفرید؛ سپس بر عرش (قدرت) قرار گرفت (و به تدبیر جهان پرداخت، او خداوند) رحمان است؛ از او بخواه که از همه چیز آگاه است! ﴾59﴿و هنگامی که به آنان گفته شود: «برای خداوند رحمان سجده کنید!» می‌گویند: «رحمان چیست؟! (ما اصلاً رحمان را نمی‌شناسیم!) آیا برای چیزی سجده کنیم که تو به ما دستور می‌دهی؟!» (این سخن را می‌گویند) و بر نفرتشان افزوده می‌شود! ﴾60﴿جاودان و پربرکت است آن (خدایی) که در آسمان منزلگاه‌هائی برای ستارگان قرار داد؛ و در میان آن، چراغ روشن و ماه تابانی آفرید! ﴾61﴿و او همان کسی است که شب و روز را جانشین یکدیگر قرار داد برای کسی که بخواهد متذکّر شود یا شکرگزاری کند (و آنچه را در روز کوتاهی کرده در شب انجام دهد و به عکس). ﴾62﴿بندگان (خاص خداوند) رحمان، کسانی هستند که با آرامش و بی‌تکبّر بر زمین راه می‌روند؛ و هنگامی که جاهلان آنها را مخاطب سازند (و سخنان نابخردانه گویند)، به آنها سلام می‌گویند (و با بی‌اعتنایی و بزرگواری می‌گذرند)؛ ﴾63﴿کسانی که شبانگاه برای پروردگارشان سجده و قیام می‌کنند؛ ﴾64﴿و کسانی که می‌گویند: «پروردگارا! عذاب جهنم را از ما برطرف گردان، که عذابش سخت و پر دوام است! ﴾65﴿مسلّماً آن (جهنم)، بد جایگاه و بد محلّ اقامتی است!» ﴾66﴿و کسانی که هرگاه انفاق کنند، نه اسراف می‌نمایند و نه سخت‌گیری؛ بلکه در میان این دو، حدّ اعتدالی دارند. ﴾67﴿و کسانی که معبود دیگری را با خداوند نمی‌خوانند؛ و انسانی را که خداوند خونش را حرام شمرده، جز بحق نمی‌کشند؛ و زنا نمی‌کنند؛ و هر کس چنین کند، مجازات سختی خواهد دید! ﴾68﴿عذاب او در قیامت مضاعف می‌گردد، و همیشه با خواری در آن خواهد ماند! ﴾69﴿مگر کسانی که توبه کنند و ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند، که خداوند گناهان آنان را به حسنات مبدّل می‌کند؛ و خداوند همواره آمرزنده و مهربان بوده است! ﴾70﴿و کسی که توبه کند و عمل صالح انجام دهد، بسوی خدا بازگشت می‌کند (و پاداش خود را از او می‌گیرد.) ﴾71﴿و کسانی که شهادت به باطل نمی‌دهند (و در مجالس باطل شرکت نمی‌کنند)؛ و هنگامی که با لغو و بیهودگی برخورد کنند، بزرگوارانه از آن می‌گذرند. ﴾72﴿و کسانی که هرگاه آیات پروردگارشان به آنان گوشزد شود، کر و کور روی آن نمی افتند. ﴾73﴿و کسانی که می‌گویند: «پروردگارا! از همسران و فرزندانمان مایه روشنی چشم ما قرارده، و ما را برای پرهیزگاران پیشوا گردان!» ﴾74﴿(آری،) آنها هستند که درجات عالی بهشت در برابر شکیباییشان به آنان پاداش داده می‌شود؛ و در آن، با تحیّت و سلام روبه‌رو می‌شوند. ﴾75﴿در حالی که جاودانه در آن خواهند ماند؛ چه قرارگاه و محلّ اقامت خوبی! ﴾76﴿بگو: «پروردگارم برای شما ارجی قائل نیست اگر دعای شما نباشد؛ شما (آیات خدا و پیامبران را) تکذیب کردید، و (این عمل) دامان شما را خواهد گرفت و از شما جدا نخواهد شد!» ظ ﴾77﴿سوره شعراءمکی227به نام خداوند بخشنده بخشایشگر طسم ﴾1﴿این آیات کتاب روشنگر است. ﴾2﴿گویی می‌خواهی جان خود را از شدّت اندوه از دست دهی بخاطر اینکه آنها ایمان نمی‌آورند! ﴾3﴿اگر ما اراده کنیم، از آسمان بر آنان آیه‌ای نازل می‌کنیم که گردنهایشان در برابر آن خاضع گردد! ﴾4﴿و هیچ ذکر تازه‌ای از سوی خداوند مهربان برای آنها نمی‌آید مگر اینکه از آن روی‌گردان می‌شوند! ﴾5﴿آنان تکذیب کردند؛ امّا بزودی اخبار (کیفر) آنچه را استهزا می‌کردند به آنان می‌رسد! ﴾6﴿آیا آنان به زمین نگاه نکردند که چقدر از انواع گیاهان پرارزش در آن رویاندیم؟! ﴾7﴿در این، نشانه روشنی است (بر وجود خدا)؛ ولی بیشترشان هرگز مؤمن نبوده‌اند! ﴾8﴿و پروردگار تو عزیز و رحیم است! ﴾9﴿(به خاطر بیاور) هنگامی را که پروردگارت موسی را ندا داد که به سراغ قوم ستمگر برو... ﴾10﴿قوم فرعون، آیا آنان (از مخالفت فرمان پروردگار) پرهیز نمی‌کنند؟! ﴾11﴿(موسی) عرض کرد: «پروردگارا! از آن بیم دارم که مرا تکذیب کنند، ﴾12﴿و سینه‌ام تنگ شود، و زبانم بقدر کافی گویا نیست؛ (برادرم) هارون را نیز رسالت ده (تا مرا یاری کند)! ﴾13﴿و آنان (به اعتقاد خودشان) بر گردن من گناهی دارند؛ می‌ترسم مرا بکشند (و این رسالت به پایان نرسد)! ﴾14﴿فرمود: «چنین نیست، (آنان کاری نمی‌توانند انجام دهند)! شما هر دو با آیات ما (برای هدایتشان) بروید؛ ما با شما هستیم و (سخنانتان را) می‌شنویم! ﴾15﴿به سراغ فرعون بروید و بگویید: ما فرستاده پروردگار جهانیان هستیم؛ ﴾16﴿بنی اسرائیل را با ما بفرست!» (آنها به سراغ فرعون آمدند)؛ ﴾17﴿(فرعون) گفت: «آیا ما تو را در کودکی در میان خود پرورش ندادیم، و سالهایی از زندگیت را در میان ما نبودی؟! ﴾18﴿و سرانجام، آن کارت را (که نمی‌بایست انجام دهی) انجام دادی (و یک نفر از ما را کشتی)، و تو از ناسپاسانی!» ﴾19﴿(موسی) گفت: «من آن کار را انجام دادم در حالی که از بی‌خبران بودم! ﴾20﴿پس هنگامی که از شما ترسیدم فرار کردم؛ و پروردگارم به من حکمت و دانش بخشید، و مرا از پیامبران قرار داد! ﴾21﴿آیا این منتّی است که تو بر من می‌گذاری که بنی اسرائیل را برده خود ساخته‌ای؟!» ﴾22﴿فرعون گفت: «پروردگار عالمیان چیست؟!» ﴾23﴿(موسی) گفت: «پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است، اگر اهل یقین هستید!». ﴾24﴿(فرعون) به اطرافیانش گفت: «آیا نمی‌شنوید (این مرد چه می‌گوید)؟!» ﴾25﴿(موسی) گفت: «او پروردگار شما و پروردگار نیاکان شماست!» ﴾26﴿(فرعون) گفت: «پیامبری که بسوی شما فرستاده شده مسلّماً دیوانه است!» ﴾27﴿(موسی) گفت: «او پروردگار مشرق و مغرب و آنچه میان آن دو است می‌باشد، اگر شما عقل و اندیشه خود را به کار می‌گرفتید!» ﴾28﴿(فرعون خشمگین شد و) گفت: «اگر معبودی غیر از من برگزینی، تو را از زندانیان قرار خواهم داد!» ﴾29﴿(موسی) گفت: «حتّی اگر نشانه آشکاری برای تو بیاورم (باز ایمان نمی‌آوری)؟!» ﴾30﴿گفت: «اگر راست می‌گویی آن را بیاور!» ﴾31﴿در این هنگام موسی عصای خود را افکند، و ناگهان مار عظیم و آشکاری شد؛ ﴾32﴿و دست خود را (در گریبان فرو برد و) بیرون آورد، و در برابر بینندگان سفید و روشن بود. ﴾33﴿(فرعون) به گروهی که اطراف او بودند گفت: «این ساحر آگاه و ماهری است! ﴾34﴿او می‌خواهد با سحرش شما را از سرزمینتان بیرون کند! شما چه نظر می‌دهید؟» ﴾35﴿گفتند: «او و برادرش را مهلت ده؛ و مأموران را برای بسیج به تمام شهرها اعزام کن، ﴾36﴿تا هر ساحر ماهر و دانایی را نزد تو آورند!» ﴾37﴿سرانجام ساحران برای وعده‌گاه روز معیّنی جمع‌آوری شدند. ﴾38﴿و به مردم گفته شد: «آیا شما نیز (در این صحنه) اجتماع می‌کنید... ﴾39﴿تا اگر ساحران پیروز شوند، از آنان پیروی کنیم؟!» ﴾40﴿هنگامی که ساحران آمدند، به فرعون گفتند: «آیا اگر ما پیروز شویم، پاداش مهمّی خواهیم داشت؟» ﴾41﴿گفت: «(آری،) و در آن صورت شما از مقرّبان خواهید بود!» ﴾42﴿(روز موعود فرا رسید و همگی جمع شدند؛) موسی به ساحران گفت: «آنچه را می‌خواهید بیفکنید، بیفکنید!» ﴾43﴿آنها طنابها و عصاهای خود را افکندند و گفتند: «به عزّت فرعون، ما قطعاً پیروزیم!» ﴾44﴿سپس موسی عصایش را افکند، ناگهان تمام وسایل دروغین آنها را بلعید! ﴾45﴿فوراً همه ساحران به سجده افتادند. ﴾46﴿گفتند: «ما به پروردگار عالمیان ایمان آوردیم، ﴾47﴿پروردگار موسی و هارون!» ﴾48﴿(فرعون) گفت: «آیا پیش از اینکه به شما اجازه دهم به او ایمان آوردید؟! مسلّماً او بزرگ و استاد شماست که به شما سحر آموخته (و این یک توطئه است)! امّا بزودی خواهید دانست! دستها و پاهای شما را بعکس یکدیگر قطع می‌کنم، و همه شما را به دار می‌آویزم!» ﴾49﴿گفتند: «مهّم نیست، (هر کاری از دستت ساخته است بکن)! ما بسوی پروردگارمان بازمی‌گردیم! ﴾50﴿ما امیدواریم که پروردگارمان خطاهای ما را ببخشد، چرا که ما نخستین ایمان‌آورندگان بودیم!» ﴾51﴿و به موسی وحی کردیم که شبانه بندگانم را (از مصر) کوچ ده، زیرا شما مورد تعقیب هستید!» ﴾52﴿فرعون (از این ماجرا آگاه شد و) مأموران بسیج نیرو را به شهرها فرستاد، ﴾53﴿(و گفت:) اینها مسلّماً گروهی اندکند؛ ﴾54﴿و اینها ما را به خشم آورده‌اند؛ ﴾55﴿و ما همگی آماده پیکاریم!» ﴾56﴿(سرانجام فرعونیان مغلوب شدند،) و ما آنها را از باغها و چشمه‌ها بیرون راندیم، ﴾57﴿و از گنجها و قصرهای مجلّل! ﴾58﴿(آری،) اینچنین کردیم! و بنی اسرائیل را وارث آنها ساختیم! ﴾59﴿آنان به تعقیب بنی اسرائیل پرداختند، و به هنگام طلوع آفتاب به آنها رسیدند. ﴾60﴿هنگامی که دو گروه یکدیگر را دیدند، یاران موسی گفتند: «ما در چنگال فرعونیان گرفتار شدیم!» ﴾61﴿(موسی) گفت: «چنین نیست! یقیناً پروردگارم با من است، بزودی مرا هدایت خواهد کرد!» ﴾62﴿و بدنبال آن به موسی وحی کردیم: «عصایت را به دریا بزن!» (عصایش را به دریا زد،) و دریا از هم شکافته شد، و هر بخشی همچون کوه عظیمی بود! ﴾63﴿و در آنجا دیگران [= لشکر فرعون] را نیز (به دریا) نزدیک ساختیم! ﴾64﴿و موسی و تمام کسانی را که با او بودند نجات دادیم! ﴾65﴿سپس دیگران را غرق کردیم! ﴾66﴿در این جریان، نشانه روشنی است ولی بیشترشان ایمان نیاوردند! (چرا که طالب حق نبودند) ﴾67﴿و پروردگارت شکست‌ناپذیر و مهربان است! ﴾68﴿و بر آنان خبر ابراهیم را بخوان، ﴾69﴿هنگامی که به پدر و قومش گفت: «چه چیز را میپرستید؟!» ﴾70﴿گفتند: «بتهایی را می‌پرستیم، و همه روز ملازم عبادت آنهاییم.» ﴾71﴿گفت: «آیا هنگامی که آنها را می‌خوانید صدای شما را می‌شنوند؟! ﴾72﴿یا سود و زیانی به شما می‌رسانند؟!» ﴾73﴿گفتند: «ما فقط نیاکان خود را یافتیم که چنین می‌کنند.» ﴾74﴿گفت: «آیا دیدید (این) چیزهایی را که پیوسته پرستش می‌کردید... ﴾75﴿شما و پدران پیشین شما، ﴾76﴿همه آنها دشمن من هستند (و من دشمن آنها)، مگر پروردگار عالمیان! ﴾77﴿همان کسی که مرا آفرید، و پیوسته راهنمائیم می‌کند، ﴾78﴿و کسی که مرا غذا می‌دهد و سیراب می‌نماید، ﴾79﴿و هنگامی که بیمار شوم مرا شفا می‌دهد، ﴾80﴿و کسی که مرا می‌میراند و سپس زنده می‌کند، ﴾81﴿و کسی که امید دارم گناهم را در روز جزا ببخشد! ﴾82﴿پروردگارا! به من علم و دانش ببخش، و مرا به صالحان ملحق کن! ﴾83﴿و برای من در میان امّتهای آینده، زبان صدق (و ذکر خیری) قرار ده! ﴾84﴿و مرا وارثان بهشت پرنعمت گردان! ﴾85﴿و پدرم [= عمویم] را بیامرز، که او از گمراهان بود! ﴾86﴿و در آن روز که مردم برانگیخته می‌شوند، مرا شرمنده و رسوا مکن! ﴾87﴿در آن روز که مال و فرزندان سودی نمی‌بخشد، ﴾88﴿مگر کسی که با قلب سلیم به پیشگاه خدا آید!» ﴾89﴿(در آن روز،) بهشت برای پرهیزکاران نزدیک می‌شود، ﴾90﴿و دوزخ برای گمراهان آشکار می‌گردد، ﴾91﴿و به آنان گفته می‌شود: «کجا هستند معبودانی که آنها را پرستش می‌کردید... ﴾92﴿معبودهایی غیر از خدا؟! آیا آنها شما را یاری می‌کنند، یا کسی به یاری آنها می‌آید؟!» ﴾93﴿در آن هنگام همه آن معبودان با عابدان گمراه به دوزخ افکنده می‌شوند؛ ﴾94﴿و همچنین همگی لشکریان ابلیس! ﴾95﴿آنها در آنجا در حالی که به مخاصمه برخاسته‌اند می‌گویند: ﴾96﴿«به خدا سوگند که ما در گمراهی آشکاری بودیم، ﴾97﴿چون شما را با پروردگار عالمیان برابر می‌شمردیم! ﴾98﴿امّا کسی جز مجرمان ما را گمراه نکرد! ﴾99﴿(افسوس که امروز) شفاعت‌کنندگانی برای ما وجود ندارد، ﴾100﴿و نه دوست گرم و پرمحبّتی! ﴾101﴿ای کاش بار دیگر (به دنیا) بازگردیم و از مؤمنان باشیم!» ﴾102﴿در این ماجرا، نشانه (و عبرتی) است؛ ولی بیشتر آنان مؤمن نبودند! ﴾103﴿و پروردگار تو عزیز و رحیم است! ﴾104﴿قوم نوح رسولان را تکذیب کردند، ﴾105﴿هنگامی که برادرشان نوح به آنان گفت: «آیا تقوا پیشه نمی‌کنید؟! ﴾106﴿مسلّماً من برای شما پیامبری امین هستم! ﴾107﴿تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! ﴾108﴿من برای این دعوت، هیچ مزدی از شما نمی‌طلبم؛ اجر من تنها بر پروردگار عالمیان است! ﴾109﴿پس، تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید!» ﴾110﴿ گفتند: «آیا ما به تو ایمان بیاوریم در حالی که افراد پست و بی‌ارزش از تو پیروی کرده‌اند؟!» ﴾111﴿(نوح) گفت: «من چه می‌دانم آنها چه کاری داشته‌اند! ﴾112﴿حساب آنها تنها با پروردگار من است اگر شما می‌فهمیدید! ﴾113﴿و من هرگز مؤمنان را طرد نخواهم کرد. ﴾114﴿من تنها انذارکننده‌ای آشکارم.» ﴾115﴿گفتند: «ای نوح! اگر (از حرفهایت) دست برنداری، سنگباران خواهی شد!» ﴾116﴿گفت: «پروردگارا! قوم من، مرا تکذیب کردند! ﴾117﴿اکنون میان من و آنها جدایی بیفکن؛ و مرا و مؤمنانی را که با من هستند رهایی بخش!» ﴾118﴿ما، او و کسانی را که با او بودند، در آن کشتی که پر (از انسان و انواع حیوانات) بود، رهایی بخشیدیم! ﴾119﴿سپس بقیه را غرق کردیم! ﴾120﴿در این ماجرا نشانه روشنی است؛ امّا بیشتر آنان مؤمن نبودند. ﴾121﴿و پروردگار تو عزیز و رحیم است. ﴾122﴿قوم عاد (نیز) رسولان (خدا) را تکذیب کردند، ﴾123﴿هنگامی که برادرشان هود گفت: «آیا تقوا پیشه نمی‌کنید؟! ﴾124﴿مسلماً من برای شما پیامبری امین هستم. ﴾125﴿پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! ﴾126﴿من در برابر این دعوت، هیچ اجر و پاداشی از شما نمی‌طلبم؛ اجر و پاداش من تنها بر پروردگار عالمیان است. ﴾127﴿آیا شما بر هر مکان مرتفعی نشانه‌ای از روی هوا و هوس می‌سازید؟! ﴾128﴿و قصرها و قلعه‌های زیبا و محکم بنا می‌کنید شاید در دنیا جاودانه بمانید؟! ﴾129﴿و هنگامی که کسی را مجازات می‌کنید همچون جبّاران کیفر می‌دهید! ﴾130﴿پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! ﴾131﴿و از (نافرمانی) خدایی بپرهیزید که شما را به نعمتهایی که می‌دانید امداد کرده؛ ﴾132﴿شما را به چهارپایان و نیز پسران (لایق و برومند) امداد فرموده؛ ﴾133﴿همچنین به باغها و چشمه‌ها! ﴾134﴿(اگر کفران کنید،) من بر شما از عذاب روزی بزرگ می‌ترسم!» ﴾135﴿آنها [= قوم عاد] گفتند: «برای ما تفاوت نمی‌کند، چه ما را انذار کنی یا نکنی؛ (بیهوده خود را خسته مکن)! ﴾136﴿این همان روش (و افسانه‌های) پیشینیان است! ﴾137﴿و ما هرگز مجازات نخواهیم شد!» ﴾138﴿آنان هود را تکذیب کردند، ما هم نابودشان کردیم؛ و در این، آیت و نشانه‌ای است (برای آگاهان)؛ ولی بیشتر آنان مؤمن نبودند! ﴾139﴿و پروردگار تو عزیز و رحیم است! ﴾140﴿قوم ثمود رسولان (خدا) را تکذیب کردند، ﴾141﴿هنگامی که صالح به آنان گفت: «آیا تقوا پیشه نمی‌کنید؟! ﴾142﴿من برای شما پیامبری امین هستم! ﴾143﴿پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! ﴾144﴿من در برابر این دعوت، اجر و پاداشی از شما نمی‌طلبم؛ اجر من تنها بر پروردگار عالمیان است! ﴾145﴿آیا شما تصوّر می‌کنید همیشه در نهایت امنیّت در نعمتهایی که اینجاست می‌مانید، ﴾146﴿در این باغها و چشمه‌ها، ﴾147﴿در این زراعتها و نخلهایی که میوه‌هایش شیرین و رسیده است؟! ﴾148﴿و از کوه‌ها خانه‌هایی می‌تراشید، و در آن به عیش و نوش می‌پردازید! ﴾149﴿پس از خدا بترسید و مرا اطاعت کنید! ﴾150﴿و فرمان مسرفان را اطاعت نکنید! ﴾151﴿همانها که در زمین فساد می‌کنند و اصلاح نمی‌کنند!» ﴾152﴿گفتند: «(ای صالح!) تو از افسون شدگانی (و عقل خود را از دست داده‌ای!) ﴾153﴿تو فقط بشری همچون مائی؛ اگر راست می‌گویی آیت و نشانه‌ای بیاور!» ﴾154﴿گفت: «این ناقه‌ای است (که آیت الهی است) برای او سهمی (از آب قریه)، و برای شما سهم روز معینّی است! ﴾155﴿کمترین آزاری به آن نرسانید، که عذاب روزی بزرگ شما را فرا خواهد گرفت!» ﴾156﴿سرانجام بر آن (ناقه) حمله نموده آن را «پی» کردند؛ (و هلاک نمودند) سپس از کرده خود پشیمان شدند! ﴾157﴿و عذاب الهی آنان را فرا گرفت؛ در این، آیت و نشانه‌ای است؛ ولی بیشتر آنان مؤمن نبودند! ﴾158﴿و پروردگار تو عزیز و رحیم است! ﴾159﴿قوم لوط فرستادگان (خدا) را تکذیب کردند، ﴾160﴿هنگامی که برادرشان لوط به آنان گفت: «آیا تقوا پیشه نمی‌کنید؟! ﴾161﴿من برای شما پیامبری امین هستم! ﴾162﴿پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! ﴾163﴿من در برابر این دعوت، اجری از شما نمی‌طلبم، اجر من فقط بر پروردگار عالمیان است! ﴾164﴿آیا در میان جهانیان، شما به سراغ جنس ذکور می‌روید (و همجنس بازی می‌کنید، آیا این زشت و ننگین نیست؟!) ﴾165﴿و همسرانی را که پروردگارتان برای شما آفریده است رها می‌کنید؟! (حقّاً) شما قوم تجاوزگری هستید!» ﴾166﴿گفتند: «ای لوط! اگر (از این سخنان) دست برنداری، به یقین از اخراج شدگان خواهی بود!» ﴾167﴿گفت: «من دشمن سرسخت اعمال شما هستم! ﴾168﴿پروردگارا! من و خاندانم را از آنچه اینها انجام می‌دهند رهایی بخش!» ﴾169﴿ما او و تمامی خاندانش را نجات دادیم، ﴾170﴿جز پیرزنی که در میان بازماندگان بود! ﴾171﴿سپس دیگران را هلاک کردیم! ﴾172﴿و بارانی (از سنگ) بر آنها فرستادیم؛ چه باران بدی بود باران انذارشدگان! ﴾173﴿در این (ماجرای قوم لوط و سرنوشت شوم آنها) آیتی است؛ امّا بیشترشان مؤمن نبودند. ﴾174﴿و پروردگار تو عزیز و رحیم است! ﴾175﴿اصحاب ایکه [= شهری نزدیک مدین] رسولان (خدا) را تکذیب کردند، ﴾176﴿هنگامی که شعیب به آنها گفت: «آیا تقوا پیشه نمی‌کنید؟! ﴾177﴿مسلّماً من برای شما پیامبری امین هستم! ﴾178﴿پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! ﴾179﴿من در برابر این دعوت، پاداشی از شما نمی‌طلبم؛ اجر من تنها بر پروردگار عالمیان است! ﴾180﴿حق پیمانه را ادا کنید (و کم فروشی نکنید)، و دیگران را به خسارت نیفکنید! ﴾181﴿و با ترازوی صحیح وزن کنید! ﴾182﴿و حق مردم را کم نگذارید، و در زمین تلاش برای فساد نکنید! ﴾183﴿و از (نافرمانی) کسی که شما و اقوام پیشین را آفرید بپرهیزید!» ﴾184﴿آنها گفتند: «تو فقط از افسون‌شدگانی! ﴾185﴿تو بشری همچون مائی، تنها گمانی که درباره تو داریم این است که از دروغگویانی! ﴾186﴿اگر راست می‌گویی، سنگهایی از آسمان بر سر ما بباران!» ﴾187﴿(شعیب) گفت: «پروردگار من به اعمالی که شما انجام می‌دهید داناتر است!» ﴾188﴿سرانجام او را تکذیب کردند، و عذاب روز سایبان (سایبانی از ابر صاعقه‌خیز) آنها را فراگرفت؛ یقیناً آن عذاب روز بزرگی بود! ﴾189﴿در این ماجرا، آیت و نشانه‌ای است؛ ولی بیشتر آنها مؤمن نبودند. ﴾190﴿و پروردگار تو عزیز و رحیم است! ﴾191﴿مسلّماً این (قرآن) از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است! ﴾192﴿روح الامین آن را نازل کرده است... ﴾193﴿بر قلب (پاک) تو، تا از انذارکنندگان باشی! ﴾194﴿آن را به زبان عربی آشکار (نازل کرد)! ﴾195﴿و توصیف آن در کتابهای پیشینیان نیز آمده است! ﴾196﴿آیا همین نشانه برای آنها کافی نیست که علمای بنی اسرائیل بخوبی از آن آگاهند؟! ﴾197﴿هرگاه ما آن را بر بعضی از عجم [= غیر عرب] ها نازل می‌کردیم... ﴾198﴿و او آن را بر ایشان می‌خواند، به آن ایمان نمی‌آورند! ﴾199﴿(آری،) این گونه (با بیانی رسا) قرآن را در دلهای مجرمان وارد می‌کنیم! ﴾200﴿(امّا) به آن ایمان نمی‌آورند تا عذاب دردناک را با چشم خود ببینند! ﴾201﴿ناگهان به سراغشان می‌آید، در حالی که توجّه ندارند! ﴾202﴿و (در آن هنگام) می‌گویند: «آیا به ما مهلتی داده خواهد شد؟!» ﴾203﴿آیا برای عذاب ما عجله می‌کنند؟! ﴾204﴿به ما خبر ده، اگر (باز هم) سالیانی آنها را از این زندگی بهره‌مند سازیم... ﴾205﴿سپس عذابی که به آنها وعده داده شده به سراغشان بیاید... ﴾206﴿این تمتع و بهره‌گیری از دنیا برای آنها سودی نخواهد داشت! ﴾207﴿ما هیچ شهر و دیاری را هلاک نکردیم مگر اینکه انذارکنندگانی (از پیامبران الهی) داشتند. ﴾208﴿تا متذکّر شوند؛ و ما هرگز ستمکار نبودیم! (که بدون اتمام حجّت مجازات کنیم) ﴾209﴿شیاطین و جنیّان (هرگز) این آیات را نازل نکردند! ﴾210﴿و برای آنها سزاوار نیست؛ و قدرت ندارند! ﴾211﴿آنها از استراق سمع (و شنیدن اخبار آسمانها) برکنارند! ﴾212﴿(ای پیامبر!) هیچ معبودی را با خداوند مخوان، که از معذّبین خواهی بود! ﴾213﴿و خویشاوندان نزدیکت را انذار کن! ﴾214﴿و بال و پر خود را برای مؤمنانی که از تو پیروی می‌کنند بگستر! ﴾215﴿اگر تو را نافرمانی کنند بگو: «من از آنچه شما انجام می‌دهید بیزارم!» ﴾216﴿و بر خداوند عزیز و رحیم توکّل کن! ﴾217﴿همان کسی که تو را به هنگامی که (برای عبادت) برمی‌خیزی می‌بیند؛ ﴾218﴿و (نیز) حرکت تو را در میان سجده‌کنندگان! ﴾219﴿اوست خدای شنوا و دانا. ﴾220﴿آیا به شما خبر دهم که شیاطین بر چه کسی نازل می‌شوند؟! ﴾221﴿آنها بر هر دروغگوی گنهکار نازل می‌گردند؛ ﴾222﴿آنچه را می‌شنوند (به دیگران) القا می‌کنند؛ و بیشترشان دروغگو هستند! ﴾223﴿(پیامبر اسلام شاعر نیست؛) شاعران کسانی هستند که گمراهان از آنان پیروی می‌کنند. ﴾224﴿آیا نمی‌بینی آنها در هر وادی سرگردانند؟ ﴾225﴿و سخنانی می‌گویند که (به آنها) عمل نمی‌کنند؟! ﴾226﴿مگر کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام می‌دهند و خدا را بسیار یاد می کنند، و به هنگامی که مورد ستم واقع می‌شوند به دفاع از خویشتن (و مؤمنان) برمی‌خیزند (و از شعر در این راه کمک می‌گیرند)؛ آنها که ستم کردند به زودی می‌دانند که بازگشتشان به کجاست! ﴾227﴿سوره نملمکی93به نام خداوند بخشنده بخشایشگر طس - این آیات قرآن و کتاب مبین است، ﴾1﴿وسیله هدایت و بشارت برای مؤمنان است؛ ﴾2﴿همان کسانی که نماز را برپا می‌دارند، و زکات را ادا می‌کنند، و آنان به آخرت یقین دارند. ﴾3﴿کسانی که به آخرت ایمان ندارند، اعمال (بد) شان را برای آنان زینت می‌دهیم بطوری که سرگردان می‌شوند. ﴾4﴿آنان کسانی هستند که عذاب بد (و دردناک) برای آنهاست؛ و آنها در آخرت، زیانکارترین مردمند! ﴾5﴿به یقین این قرآن از سوی حکیم و دانایی بر تو القا می‌شود. ﴾6﴿(به خاطر بیاور) هنگامی را که موسی به خانواده خود گفت: «من آتشی از دور دیدم؛ (همین جا توقف کنید؛) بزودی خبری از آن برای شما می‌آورم، یا شعله آتشی تا گرم شوید.» ﴾7﴿هنگامی که نزد آتش آمد، ندایی برخاست که: «مبارک باد آن کس که در آتش است و کسی که در اطراف آن است [= فرشتگان و موسی] و منزّه است خداوندی که پروردگار جهانیان است! ﴾8﴿ای موسی! من خداوند عزیز و حکیمم! ﴾9﴿و عصایت را بیفکن! -هنگامی که (موسی) به آن نگاه کرد، دید (با سرعت) همچون ماری به هر سو می‌دود (ترسید و) به عقب برگشت، و حتی پشت سر خود را نگاه نکرد- ای موسی! نترس، که رسولان در نزد من نمی‌ترسند! ﴾10﴿مگر کسی که ستم کند؛ سپس بدی را به نیکی تبدیل نماید، که (توبه او را می‌پذیرم، و) من غفور و رحیمم! ﴾11﴿و دستت را در گریبانت داخل کن؛ هنگامی که خارج می‌شود، سفید و درخشنده است بی آنکه عیبی در آن باشد؛ این در زمره معجزات نه‌گانه‌ای است که تو با آنها بسوی فرعون و قومش فرستاده می‌شوی؛ آنان قومی فاسق و طغیانگرند!» ﴾12﴿و هنگامی که آیات روشنی‌بخش ما به سراغ آنها آمد گفتند: «این سحری است آشکار!» ﴾13﴿و آن را از روی ظلم و سرکشی انکار کردند، در حالی که در دل به آن یقین داشتند! پس بنگر سرانجام تبهکاران (و مفسدان) چگونه بود! ﴾14﴿و ما به داوود و سلیمان، دانشی عظیم دادیم؛ و آنان گفتند: «ستایش از آن خداوندی است که ما را بر بسیاری از بندگان مؤمنش برتری بخشید.» ﴾15﴿و سلیمان وارث داوود شد، و گفت: «ای مردم! زبان پرندگان به ما تعلیم داده شده، و از هر چیز به ما عطا گردیده؛ این فضیلت آشکاری است.» ﴾16﴿لشکریان سلیمان، از جنّ و انس و پرندگان، نزد او جمع شدند؛ آنقدر زیاد بودند که باید توقّف می‌کردند تا به هم ملحق شوند! ﴾17﴿(آنها حرکت کردند) تا به سرزمین مورچگان رسیدند؛ مورچه‌ای گفت: «به لانه‌های خود بروید تا سلیمان و لشکرش شما را پایمال نکنند در حالی که نمی‌فهمند!» ﴾18﴿سلیمان از سخن او تبسّمی کرد و خندید و گفت: «پروردگارا! شکر نعمتهایی را که بر من و پدر و مادرم ارزانی داشته‌ای به من الهام کن، و توفیق ده تا عمل صالحی که موجب رضای توست انجام دهم، و مرا برحمت خود در زمره بندگان صالحت وارد کن!» ﴾19﴿(سلیمان) در جستجوی آن پرنده [= هدهد] برآمد و گفت: «چرا هدهد را نمی‌بینم، یا اینکه او از غایبان است؟! ﴾20﴿قطعاً او را کیفر شدیدی خواهم داد، یا او را ذبح می‌کنم، یا باید دلیل روشنی (برای غیبتش) برای من بیاورد! ﴾21﴿چندان درنگ نکرد (که هدهد آمد و) گفت: «من بر چیزی آگاهی یافتم که تو بر آن آگاهی نیافتی؛ من از سرزمین «سبا» یک خبر قطعی برای تو آورده‌ام! ﴾22﴿من زنی را دیدم که بر آنان حکومت می‌کند، و همه چیز در اختیار دارد، و (به خصوص) تخت عظیمی دارد! ﴾23﴿او و قومش را دیدم که برای غیر خدا -خورشید- سجده می‌کنند؛ و شیطان اعمالشان را در نظرشان جلوه داده، و آنها را از راه بازداشته؛ و از این رو هدایت نمی‌شوند!» ﴾24﴿چرا برای خداوندی سجده نمی‌کنند که آنچه را در آسمانها و زمین پنهان است خارج (و آشکار) می‌سازد، و آنچه را پنهان می‌دارید یا آشکار می‌کنید می‌داند؟! ﴾25﴿خداوندی که معبودی جز او نیست، و پروردگار عرش عظیم است! ﴾26﴿(سلیمان) گفت: «ما تحقیق می‌کنیم ببینیم راست گفتی یا از دروغگویان هستی؟ ﴾27﴿این نامه مرا ببر و بر آنان بیفکن؛ سپس برگرد (و در گوشه‌ای توقّف کن) ببین آنها چه عکس العملی نشان می‌دهند! ﴾28﴿(ملکه سبا) گفت: «ای اشراف! نامه پرارزشی به سوی من افکنده شده! ﴾29﴿این نامه از سلیمان است، و چنین می‌باشد: به نام خداوند بخشنده مهربان ﴾30﴿توصیه من این است که نسبت به من برتری‌جویی نکنید، و بسوی من آیید در حالی که تسلیم حقّ هستید!» ﴾31﴿(سپس) گفت: «ای اشراف (و ای بزرگان)! نظر خود را در این امر مهمّ به من بازگو کنید، که من هیچ کار مهمّی را بدون حضور (و مشورت) شما انجام نداده‌ام! ﴾32﴿گفتند: «ما دارای نیروی کافی و قدرت جنگی فراوان هستیم، ولی تصمیم نهایی با توست؛ ببین چه دستور می‌دهی!» ﴾33﴿گفت: پادشاهان هنگامی که وارد منطقه آبادی شوند آن را به فساد و تباهی می‌کشند، و عزیزان آنجا را ذلیل می‌کنند؛ (آری) کار آنان همین‌گونه است! ﴾34﴿و من (اکنون جنگ را صلاح نمی‌بینم،) هدیه گرانبهایی برای آنان می‌فرستم تا ببینم فرستادگان من چه خبر می‌آورند (و از این طریق آنها را بیازمایم)!» ﴾35﴿هنگامی که (فرستاده ملکه سبا) نزد سلیمان آمد، گفت: «می‌خواهید مرا با مال کمک کنید (و فریب دهید)؟! آنچه خدا به من داده، بهتر است از آنچه به شما داده است؛ بلکه شما هستید که به هدیه‌هایتان خوشحال می‌شوید! ﴾36﴿بسوی آنان بازگرد (و اعلام کن) با لشکریانی به سراغ آنان می‌آییم که قدرت مقابله با آن را نداشته باشند؛ و آنان را از آن (سرزمین آباد) با ذلّت و خواری بیرون می‌رانیم!» ﴾37﴿(سلیمان) گفت: «ای بزرگان! کدام یک از شما تخت او را برای من می‌آورد پیش از آنکه به حال تسلیم نزد من آیند؟» ﴾38﴿عفریتی از جنّ گفت: «من آن را نزد تو می‌آورم پیش از آنکه از مجلست برخیزی و من نسبت به این امر، توانا و امینم!» ﴾39﴿(امّا) کسی که دانشی از کتاب (آسمانی) داشت گفت: «پیش از آنکه چشم بر هم زنی، آن را نزد تو خواهم آورد!» و هنگامی که (سلیمان) آن (تخت) را نزد خود ثابت و پابرجا دید گفت: «این از فضل پروردگار من است، تا مرا آزمایش کند که آیا شکر او را بجا می‌آورم یا کفران می‌کنم؟! و هر کس شکر کند، به نفع خود شکر می‌کند؛ و هر کس کفران نماید (بزیان خویش نموده است، که) پروردگار من، غنیّ و کریم است!» ﴾40﴿(سلیمان) گفت: «تخت او را برایش ناشناس سازید؛ ببینم آیا متوجّه می‌شود یا از کسانی است که هدایت نخواهند شد؟! ﴾41﴿هنگامی که آمد، به او گفته شد: «آیا تخت تو این گونه است؟» گفت: گویا خود آن است! و ما پیش از این هم آگاه بودیم و اسلام آورده بودیم!» ﴾42﴿و او را از آنچه غیر از خدا میپرستید بازداشت، که او [= ملکه سبا] از قوم کافران بود. ﴾43﴿به او گفته شد: «داخل حیاط (قصر) شو!» هنگامی که نظر به آن افکند، پنداشت نهر آبی است و ساق پاهای خود را برهنه کرد (تا از آب بگذرد؛ امّا سلیمان) گفت: «(این آب نیست،) بلکه قصری است از بلور صاف!» (ملکه سبا) گفت: «پروردگارا! من به خود ستم کردم؛ و (اینک) با سلیمان برای خداوندی که پروردگار عالمیان است اسلام آوردم!» ﴾44﴿ما به سوی «ثمود»، برادرشان «صالح» را فرستادیم که: خدای یگانه را بپرستید! امّا آنان به دو گروه تقسیم شدند که به مخاصمه پرداختند. ﴾45﴿(صالح) گفت: «ای قوم من! چرا برای بدی قبل از نیکی عجله می‌کنید (و عذاب الهی را می‌طلبید نه رحمت او را)؟! چرا از خداوند تقاضای آمرزش نمی‌کنید تا شاید مشمول رحمت (او) شوید؟!» ﴾46﴿آنها گفتند: «ما تو را و کسانی که با تو هستند به فال بد گرفتیم!» (صالح) گفت: «فال (نیک و) بد شما نزد خداست (و همه مقدّرات به قدرت او تعیین می‌گردد)؛ بلکه شما گروهی هستید فریب‌خورده! ﴾47﴿و در آن شهر، نه گروهک بودند که در زمین فساد می‌کردند و اصلاح نمی‌کردند. ﴾48﴿آنها گفتند: «بیایید قسم یاد کنید به خدا که بر او [= صالح] و خانواده اش شبیخون می زنیم (و آنها را به قتل می‌رسانیم؛) سپس به ولیّ دم او می‌گوییم: ما هرگز از هلاکت خانواده او خبر نداشتیم و در این گفتار خود صادق هستیم!» ﴾49﴿آنها نقشه مهمّی کشیدند، و ما هم نقشه مهمّی؛ در حالی که آنها درک نمی‌کردند! ﴾50﴿بنگر عاقبت توطئه آنها چه شد، که ما آنها و قومشان همگی را نابود کردیم؛ ﴾51﴿این خانه‌های آنهاست که بخاطر ظلم و ستمشان خالی مانده؛ و در این نشانه روشنی است برای کسانی که آگاهند! ﴾52﴿و کسانی را که ایمان آورده و تقوا پیشه کرده بودند نجات دادیم! ﴾53﴿و لوط را (به یاد آور) هنگامی که به قومش گفت: «آیا شما به سراغ کار بسیار زشتی می‌روید در حالی که (نتایج شوم آن را) می‌بینید؟! ﴾54﴿آیا شما بجای زنان، از روی شهوت به سراغ مردان می‌روید؟! شما قومی نادانید!» ﴾55﴿
توضیحات مختصر، درباره قرآن کریمی که در این سایت موجود است.