قاٰلُوٓ
گفتند: «آیا ما به تو ایمان بیاوریم در حالی که افراد پست و بی‌ارزش از تو پیروی کرده‌اند؟!» 111(نوح) گفت: «من چه می‌دانم آنها چه کاری داشته‌اند! 112حساب آنها تنها با پروردگار من است اگر شما می‌فهمیدید! 113و من هرگز مؤمنان را طرد نخواهم کرد. 114من تنها انذارکننده‌ای آشکارم.» 115گفتند: «ای نوح! اگر (از حرفهایت) دست برنداری، سنگباران خواهی شد!» 116گفت: «پروردگارا! قوم من، مرا تکذیب کردند! 117اکنون میان من و آنها جدایی بیفکن؛ و مرا و مؤمنانی را که با من هستند رهایی بخش!» 118ما، او و کسانی را که با او بودند، در آن کشتی که پر (از انسان و انواع حیوانات) بود، رهایی بخشیدیم! 119سپس بقیه را غرق کردیم! 120در این ماجرا نشانه روشنی است؛ امّا بیشتر آنان مؤمن نبودند. 121و پروردگار تو عزیز و رحیم است. 122قوم عاد (نیز) رسولان (خدا) را تکذیب کردند، 123هنگامی که برادرشان هود گفت: «آیا تقوا پیشه نمی‌کنید؟! 124مسلماً من برای شما پیامبری امین هستم. 125پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! 126من در برابر این دعوت، هیچ اجر و پاداشی از شما نمی‌طلبم؛ اجر و پاداش من تنها بر پروردگار عالمیان است. 127آیا شما بر هر مکان مرتفعی نشانه‌ای از روی هوا و هوس می‌سازید؟! 128و قصرها و قلعه‌های زیبا و محکم بنا می‌کنید شاید در دنیا جاودانه بمانید؟! 129و هنگامی که کسی را مجازات می‌کنید همچون جبّاران کیفر می‌دهید! 130پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! 131و از (نافرمانی) خدایی بپرهیزید که شما را به نعمتهایی که می‌دانید امداد کرده؛ 132شما را به چهارپایان و نیز پسران (لایق و برومند) امداد فرموده؛ 133همچنین به باغها و چشمه‌ها! 134(اگر کفران کنید،) من بر شما از عذاب روزی بزرگ می‌ترسم!» 135آنها [= قوم عاد] گفتند: «برای ما تفاوت نمی‌کند، چه ما را انذار کنی یا نکنی؛ (بیهوده خود را خسته مکن)! 136این همان روش (و افسانه‌های) پیشینیان است! 137و ما هرگز مجازات نخواهیم شد!» 138آنان هود را تکذیب کردند، ما هم نابودشان کردیم؛ و در این، آیت و نشانه‌ای است (برای آگاهان)؛ ولی بیشتر آنان مؤمن نبودند! 139و پروردگار تو عزیز و رحیم است! 140قوم ثمود رسولان (خدا) را تکذیب کردند، 141هنگامی که صالح به آنان گفت: «آیا تقوا پیشه نمی‌کنید؟! 142من برای شما پیامبری امین هستم! 143پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! 144من در برابر این دعوت، اجر و پاداشی از شما نمی‌طلبم؛ اجر من تنها بر پروردگار عالمیان است! 145آیا شما تصوّر می‌کنید همیشه در نهایت امنیّت در نعمتهایی که اینجاست می‌مانید، 146در این باغها و چشمه‌ها، 147در این زراعتها و نخلهایی که میوه‌هایش شیرین و رسیده است؟! 148و از کوه‌ها خانه‌هایی می‌تراشید، و در آن به عیش و نوش می‌پردازید! 149پس از خدا بترسید و مرا اطاعت کنید! 150و فرمان مسرفان را اطاعت نکنید! 151همانها که در زمین فساد می‌کنند و اصلاح نمی‌کنند!» 152گفتند: «(ای صالح!) تو از افسون شدگانی (و عقل خود را از دست داده‌ای!) 153تو فقط بشری همچون مائی؛ اگر راست می‌گویی آیت و نشانه‌ای بیاور!» 154گفت: «این ناقه‌ای است (که آیت الهی است) برای او سهمی (از آب قریه)، و برای شما سهم روز معینّی است! 155کمترین آزاری به آن نرسانید، که عذاب روزی بزرگ شما را فرا خواهد گرفت!» 156سرانجام بر آن (ناقه) حمله نموده آن را «پی» کردند؛ (و هلاک نمودند) سپس از کرده خود پشیمان شدند! 157و عذاب الهی آنان را فرا گرفت؛ در این، آیت و نشانه‌ای است؛ ولی بیشتر آنان مؤمن نبودند! 158و پروردگار تو عزیز و رحیم است! 159قوم لوط فرستادگان (خدا) را تکذیب کردند، 160هنگامی که برادرشان لوط به آنان گفت: «آیا تقوا پیشه نمی‌کنید؟! 161من برای شما پیامبری امین هستم! 162پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! 163من در برابر این دعوت، اجری از شما نمی‌طلبم، اجر من فقط بر پروردگار عالمیان است! 164آیا در میان جهانیان، شما به سراغ جنس ذکور می‌روید (و همجنس بازی می‌کنید، آیا این زشت و ننگین نیست؟!) 165و همسرانی را که پروردگارتان برای شما آفریده است رها می‌کنید؟! (حقّاً) شما قوم تجاوزگری هستید!» 166گفتند: «ای لوط! اگر (از این سخنان) دست برنداری، به یقین از اخراج شدگان خواهی بود!» 167گفت: «من دشمن سرسخت اعمال شما هستم! 168پروردگارا! من و خاندانم را از آنچه اینها انجام می‌دهند رهایی بخش!» 169ما او و تمامی خاندانش را نجات دادیم، 170جز پیرزنی که در میان بازماندگان بود! 171سپس دیگران را هلاک کردیم! 172و بارانی (از سنگ) بر آنها فرستادیم؛ چه باران بدی بود باران انذارشدگان! 173در این (ماجرای قوم لوط و سرنوشت شوم آنها) آیتی است؛ امّا بیشترشان مؤمن نبودند. 174و پروردگار تو عزیز و رحیم است! 175اصحاب ایکه [= شهری نزدیک مدین] رسولان (خدا) را تکذیب کردند، 176هنگامی که شعیب به آنها گفت: «آیا تقوا پیشه نمی‌کنید؟! 177مسلّماً من برای شما پیامبری امین هستم! 178پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! 179من در برابر این دعوت، پاداشی از شما نمی‌طلبم؛ اجر من تنها بر پروردگار عالمیان است! 180حق پیمانه را ادا کنید (و کم فروشی نکنید)، و دیگران را به خسارت نیفکنید! 181و با ترازوی صحیح وزن کنید! 182و حق مردم را کم نگذارید، و در زمین تلاش برای فساد نکنید! 183و از (نافرمانی) کسی که شما و اقوام پیشین را آفرید بپرهیزید!» 184آنها گفتند: «تو فقط از افسون‌شدگانی! 185تو بشری همچون مائی، تنها گمانی که درباره تو داریم این است که از دروغگویانی! 186اگر راست می‌گویی، سنگهایی از آسمان بر سر ما بباران!» 187(شعیب) گفت: «پروردگار من به اعمالی که شما انجام می‌دهید داناتر است!» 188سرانجام او را تکذیب کردند، و عذاب روز سایبان (سایبانی از ابر صاعقه‌خیز) آنها را فراگرفت؛ یقیناً آن عذاب روز بزرگی بود! 189در این ماجرا، آیت و نشانه‌ای است؛ ولی بیشتر آنها مؤمن نبودند. 190و پروردگار تو عزیز و رحیم است! 191مسلّماً این (قرآن) از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است! 192روح الامین آن را نازل کرده است... 193بر قلب (پاک) تو، تا از انذارکنندگان باشی! 194آن را به زبان عربی آشکار (نازل کرد)! 195و توصیف آن در کتابهای پیشینیان نیز آمده است! 196آیا همین نشانه برای آنها کافی نیست که علمای بنی اسرائیل بخوبی از آن آگاهند؟! 197هرگاه ما آن را بر بعضی از عجم [= غیر عرب] ها نازل می‌کردیم... 198و او آن را بر ایشان می‌خواند، به آن ایمان نمی‌آورند! 199(آری،) این گونه (با بیانی رسا) قرآن را در دلهای مجرمان وارد می‌کنیم! 200(امّا) به آن ایمان نمی‌آورند تا عذاب دردناک را با چشم خود ببینند! 201ناگهان به سراغشان می‌آید، در حالی که توجّه ندارند! 202و (در آن هنگام) می‌گویند: «آیا به ما مهلتی داده خواهد شد؟!» 203آیا برای عذاب ما عجله می‌کنند؟! 204به ما خبر ده، اگر (باز هم) سالیانی آنها را از این زندگی بهره‌مند سازیم... 205سپس عذابی که به آنها وعده داده شده به سراغشان بیاید... 206این تمتع و بهره‌گیری از دنیا برای آنها سودی نخواهد داشت! 207ما هیچ شهر و دیاری را هلاک نکردیم مگر اینکه انذارکنندگانی (از پیامبران الهی) داشتند. 208تا متذکّر شوند؛ و ما هرگز ستمکار نبودیم! (که بدون اتمام حجّت مجازات کنیم) 209شیاطین و جنیّان (هرگز) این آیات را نازل نکردند! 210و برای آنها سزاوار نیست؛ و قدرت ندارند! 211آنها از استراق سمع (و شنیدن اخبار آسمانها) برکنارند! 212(ای پیامبر!) هیچ معبودی را با خداوند مخوان، که از معذّبین خواهی بود! 213و خویشاوندان نزدیکت را انذار کن! 214و بال و پر خود را برای مؤمنانی که از تو پیروی می‌کنند بگستر! 215اگر تو را نافرمانی کنند بگو: «من از آنچه شما انجام می‌دهید بیزارم!» 216و بر خداوند عزیز و رحیم توکّل کن! 217همان کسی که تو را به هنگامی که (برای عبادت) برمی‌خیزی می‌بیند؛ 218و (نیز) حرکت تو را در میان سجده‌کنندگان! 219اوست خدای شنوا و دانا. 220آیا به شما خبر دهم که شیاطین بر چه کسی نازل می‌شوند؟! 221آنها بر هر دروغگوی گنهکار نازل می‌گردند؛ 222آنچه را می‌شنوند (به دیگران) القا می‌کنند؛ و بیشترشان دروغگو هستند! 223(پیامبر اسلام شاعر نیست؛) شاعران کسانی هستند که گمراهان از آنان پیروی می‌کنند. 224آیا نمی‌بینی آنها در هر وادی سرگردانند؟ 225و سخنانی می‌گویند که (به آنها) عمل نمی‌کنند؟! 226مگر کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام می‌دهند و خدا را بسیار یاد می کنند، و به هنگامی که مورد ستم واقع می‌شوند به دفاع از خویشتن (و مؤمنان) برمی‌خیزند (و از شعر در این راه کمک می‌گیرند)؛ آنها که ستم کردند به زودی می‌دانند که بازگشتشان به کجاست! 227
سوره
جزء
حزب
قرآن مجید
قبله نمااوقات شرعیاذانتقویمسوره سُورَةُ الْفاٰتِحَةِ قرآن