قرآن کریم (با فونت خوانا)



وَاضْرِبْ لَهُمْ مَثَلًا رَجُلَیْنِ جَعَلْناٰ لِاَحَدِهِماٰ جَنَّتَیْنِ مِنْ اَعْناٰبٍ وَحَفَفْناٰهُماٰ بِنَخْلٍ وَجَعَلْناٰ بَیْنَهُماٰ زَرْعًا۝٣٢۝كِلْتَا الْجَنَّتَیْنِ ءاٰتَتْ اُكُلَهاٰ وَلَمْ تَظْلِمْ مِنْهُ شَیْئًاۚ وَفَجَّرْناٰ خِلاٰلَهُماٰ نَهَرًا۝٣٣۝وَكاٰنَ لَهُۥ ثَمَرٌ فَقاٰلَ لِصاٰحِبِهٖ وَهُوَ یُحاٰوِرُهُۥٓ اَنَا اَكْثَرُ مِنْكَ ماٰلًا وَاَعَزُّ نَفَرًا۝٣٤۝وَدَخَلَ جَنَّتَهُۥ وَهُوَ ظاٰلِمٌ لِنَفْسِهٖ قاٰلَ مآٰ اَظُنُّ اَنْ تَبٖیدَ هٰذِهٖٓ اَبَدًا۝٣٥۝وَمآٰ اَظُنُّ السّاٰعَةَ قآٰئِمَةً وَلَئِنْ رُدِدْتُ اِلٰی رَبّٖی لَاَجِدَنَّ خَیْرًا مِنْهاٰ مُنْقَلَبًا۝٣٦۝قاٰلَ لَهُۥ صاٰحِبُهُۥ وَهُوَ یُحاٰوِرُهُۥٓ اَكَفَرْتَ بِالَّذٖی خَلَقَكَ مِنْ تُراٰبٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ سَوّٰىكَ رَجُلًا۝٣٧۝لٰكِنَّا هُوَ اللّٰهُ رَبّٖی وَلآٰ اُشْرِكُ بِرَبّٖیٓ اَحَدًا۝٣٨۝وَلَوْلآٰ اِذْ دَخَلْتَ جَنَّتَكَ قُلْتَ ماٰ شآٰءَ اللّٰهُ لاٰ قُوَّةَ اِلّاٰ بِاللّٰهِۚ اِنْ تَرَنِ اَنَا اَقَلَّ مِنْكَ ماٰلًا وَوَلَدًا۝٣٩۝فَعَسٰی رَبّٖیٓ اَنْ یُؤْتِیَنِ خَیْرًا مِنْ جَنَّتِكَ وَیُرْسِلَ عَلَیْهاٰ حُسْباٰنًا مِنَ السَّمآٰءِ فَتُصْبِحَ صَعٖیدًا زَلَقًا۝٤٠۝اَوْ یُصْبِحَ مآٰؤُهاٰ غَوْرًا فَلَنْ تَسْتَطٖیعَ لَهُۥ طَلَبًا۝٤١۝وَاُحٖیطَ بِثَمَرِهٖ فَاَصْبَحَ یُقَلِّبُ كَفَّیْهِ عَلٰی مآٰ اَنْفَقَ فٖیهاٰ وَهِیَ خاٰوِیَةٌ عَلٰی عُرُوشِهاٰ وَیَقُولُ یاٰ لَیْتَنٖی لَمْ اُشْرِكْ بِرَبّٖیٓ اَحَدًا۝٤٢۝وَلَمْ تَكُنْ لَهُۥ فِئَةٌ یَنْصُرُونَهُۥ مِنْ دُونِ اللّٰهِ وَماٰ كاٰنَ مُنْتَصِرًا۝٤٣۝هُناٰلِكَ الْوَلاٰیَةُ لِلّٰهِ الْحَقِّۚ هُوَ خَیْرٌ ثَواٰبًا وَخَیْرٌ عُقْبًا۝٤٤۝وَاضْرِبْ لَهُمْ مَثَلَ الْحَیٰوةِ الدُّنْیاٰ كَمآٰءٍ اَنْزَلْناٰهُ مِنَ السَّمآٰءِ فَاخْتَلَطَ بِهٖ نَباٰتُ الْاَرْضِ فَاَصْبَحَ هَشٖیمًا تَذْرُوهُ الرِّیاٰحُۗ وَكاٰنَ اللّٰهُ عَلٰی كُلِّ شَیْءٍ مُقْتَدِرًا۝٤٥۝ٱَلْماٰلُ وَالْبَنُونَ زٖینَةُ الْحَیٰوةِ الدُّنْیاٰۖ وَالْباٰقِیاٰتُ الصّاٰلِحاٰتُ خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَواٰبًا وَخَیْرٌ اَمَلًا۝٤٦۝وَیَوْمَ نُسَیِّرُ الْجِباٰلَ وَتَرَی الْاَرْضَ باٰرِزَةً وَحَشَرْناٰهُمْ فَلَمْ نُغاٰدِرْ مِنْهُمْ اَحَدًا۝٤٧۝وَعُرِضُوا عَلٰی رَبِّكَ صَفًّا لَقَدْ جِئْتُمُوناٰ كَماٰ خَلَقْناٰكُمْ اَوَّلَ مَرَّةٍۚ بَلْ زَعَمْتُمْ اَلَّنْ نَجْعَلَ لَكُمْ مَوْعِدًا۝٤٨۝وَوُضِعَ الْكِتاٰبُ فَتَرَی الْمُجْرِمٖینَ مُشْفِقٖینَ مِمّاٰ فٖیهِ وَیَقُولُونَ یاٰ وَیْلَتَناٰ ماٰلِ هٰذَا الْكِتاٰبِ لاٰ یُغاٰدِرُ صَغٖیرَةً وَلاٰ كَبٖیرَةً اِلّآٰ اَحْصٰىهاٰۚ وَوَجَدُوا ماٰ عَمِلُوا حاٰضِرًاۗ وَلاٰ یَظْلِمُ رَبُّكَ اَحَدًا۝٤٩۝وَاِذْ قُلْناٰ لِلْمَلآٰئِكَةِ اسْجُدُوا لِءاٰدَمَ فَسَجَدُوٓا اِلّآٰ اِبْلٖیسَ كاٰنَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ اَمْرِ رَبِّهٖٓۗ اَفَتَتَّخِذُونَهُۥ وَذُرِّیَّتَهُۥٓ اَوْلِیآٰءَ مِنْ دُونٖی وَهُمْ لَكُمْ عَدُوٌّۚ بِئْسَ لِلظّاٰلِمٖینَ بَدَلًا۝٥٠۝مآٰ اَشْهَدْتُهُمْ خَلْقَ السَّمٰواٰتِ وَالْاَرْضِ وَلاٰ خَلْقَ اَنْفُسِهِمْ وَماٰ كُنْتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلّٖینَ عَضُدًا۝٥١۝وَیَوْمَ یَقُولُ ناٰدُوا شُرَكآٰئِیَ الَّذٖینَ زَعَمْتُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ یَسْتَجٖیبُوا لَهُمْ وَجَعَلْناٰ بَیْنَهُمْ مَوْبِقًا۝٥٢۝وَرَءَا الْمُجْرِمُونَ النّاٰرَ فَظَنُّوٓا اَنَّهُمْ مُواٰقِعُوهاٰ وَلَمْ یَجِدُوا عَنْهاٰ مَصْرِفًا۝٥٣۝وَلَقَدْ صَرَّفْناٰ فٖی هٰذَا الْقُرْءاٰنِ لِلنّاٰسِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍۚ وَكاٰنَ الْاِنْساٰنُ اَكْثَرَ شَیْءٍ جَدَلًا۝٥٤۝وَماٰ مَنَعَ النّاٰسَ اَنْ یُؤْمِنُوٓا اِذْ جآٰءَهُمُ الْهُدٰی وَیَسْتَغْفِرُوا رَبَّهُمْ اِلّآٰ اَنْ تَأْتِیَهُمْ سُنَّةُ الْاَوَّلٖینَ اَوْ یَأْتِیَهُمُ الْعَذاٰبُ قُبُلًا۝٥٥۝وَماٰ نُرْسِلُ الْمُرْسَلٖینَ اِلّاٰ مُبَشِّرٖینَ وَمُنْذِرٖینَۚ وَیُجاٰدِلُ الَّذٖینَ كَفَرُوا بِالْباٰطِلِ لِیُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّۖ وَاتَّخَذُوٓا ءاٰیاٰتٖی وَمآٰ اُنْذِرُوا هُزُوًا۝٥٦۝وَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِأٰیاٰتِ رَبِّهٖ فَاَعْرَضَ عَنْهاٰ وَنَسِیَ ماٰ قَدَّمَتْ یَداٰهُۚ اِنّاٰ جَعَلْناٰ عَلٰی قُلُوبِهِمْ اَكِنَّةً اَنْ یَفْقَهُوهُ وَفٖیٓ ءاٰذاٰنِهِمْ وَقْرًاۖ وَاِنْ تَدْعُهُمْ اِلَی الْهُدٰی فَلَنْ یَهْتَدُوٓا اِذًا اَبَدًا۝٥٧۝وَرَبُّكَ الْغَفُورُ ذُو الرَّحْمَةِۖ لَوْ یُؤاٰخِذُهُمْ بِماٰ كَسَبُوا لَعَجَّلَ لَهُمُ الْعَذاٰبَۚ بَلْ لَهُمْ مَوْعِدٌ لَنْ یَجِدُوا مِنْ دُونِهٖ مَوْئِلًا۝٥٨۝وَتِلْكَ الْقُرٰٓی اَهْلَكْناٰهُمْ لَمّاٰ ظَلَمُوا وَجَعَلْناٰ لِمَهْلِكِهِمْ مَوْعِدًا۝٥٩۝وَاِذْ قاٰلَ مُوسٰی لِفَتٰىهُ لآٰ اَبْرَحُ حَتّٰٓی اَبْلُغَ مَجْمَعَ الْبَحْرَیْنِ اَوْ اَمْضِیَ حُقُبًا۝٦٠۝فَلَمّاٰ بَلَغاٰ مَجْمَعَ بَیْنِهِماٰ نَسِیاٰ حُوتَهُماٰ فَاتَّخَذَ سَبٖیلَهُۥ فِی الْبَحْرِ سَرَبًا۝٦١۝فَلَمّاٰ جاٰوَزاٰ قاٰلَ لِفَتٰىهُ ءاٰتِناٰ غَدآٰءَناٰ لَقَدْ لَقٖیناٰ مِنْ سَفَرِناٰ هٰذاٰ نَصَبًا۝٦٢۝قاٰلَ اَرَاَیْتَ اِذْ اَوَیْنآٰ اِلَی الصَّخْرَةِ فَاِنّٖی نَسٖیتُ الْحُوتَ وَمآٰ اَنْساٰنٖیهُ اِلَّا الشَّیْطاٰنُ اَنْ اَذْكُرَهُۥۚ وَاتَّخَذَ سَبٖیلَهُۥ فِی الْبَحْرِ عَجَبًا۝٦٣۝قاٰلَ ذٰلِكَ ماٰ كُنّاٰ نَبْغِۚ فَارْتَدّاٰ عَلٰٓی ءاٰثاٰرِهِماٰ قَصَصًا۝٦٤۝فَوَجَداٰ عَبْدًا مِنْ عِباٰدِنآٰ ءاٰتَیْناٰهُ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِناٰ وَعَلَّمْناٰهُ مِنْ لَدُنّاٰ عِلْمًا۝٦٥۝قاٰلَ لَهُۥ مُوسٰی هَلْ اَتَّبِعُكَ عَلٰٓی اَنْ تُعَلِّمَنِ مِمّاٰ عُلِّمْتَ رُشْدًا۝٦٦۝قاٰلَ اِنَّكَ لَنْ تَسْتَطٖیعَ مَعِیَ صَبْرًا۝٦٧۝وَكَیْفَ تَصْبِرُ عَلٰی ماٰ لَمْ تُحِطْ بِهٖ خُبْرًا۝٦٨۝قاٰلَ سَتَجِدُنٖیٓ اِنْ شآٰءَ اللّٰهُ صاٰبِرًا وَلآٰ اَعْصٖی لَكَ اَمْرًا۝٦٩۝قاٰلَ فَاِنِ اتَّبَعْتَنٖی فَلاٰ تَسْئَلْنٖی عَنْ شَیْءٍ حَتّٰٓی اُحْدِثَ لَكَ مِنْهُ ذِكْرًا۝٧٠۝فَانْطَلَقاٰ حَتّٰٓی اِذاٰ رَكِباٰ فِی السَّفٖینَةِ خَرَقَهاٰۖ قاٰلَ اَخَرَقْتَهاٰ لِتُغْرِقَ اَهْلَهاٰ لَقَدْ جِئْتَ شَیْئًا اِمْرًا۝٧١۝قاٰلَ اَلَمْ اَقُلْ اِنَّكَ لَنْ تَسْتَطٖیعَ مَعِیَ صَبْرًا۝٧٢۝قاٰلَ لاٰ تُؤاٰخِذْنٖی بِماٰ نَسٖیتُ وَلاٰ تُرْهِقْنٖی مِنْ اَمْرٖی عُسْرًا۝٧٣۝فَانْطَلَقاٰ حَتّٰٓی اِذاٰ لَقِیاٰ غُلاٰمًا فَقَتَلَهُۥ قاٰلَ اَقَتَلْتَ نَفْسًا زَكِیَّةً بِغَیْرِ نَفْسٍ لَقَدْ جِئْتَ شَیْئًا نُكْرًا۝٧٤۝

 (ای پیامبر!) برای آنان مثالی بزن: آن دو مرد، که برای یکی از آنها دو باغ از انواع انگورها قرار دادیم؛ و گرداگرد آن دو (باغ) را با درختان نخل پوشاندیم؛ و در میانشان زراعت پر برکتی قراردادیم. ﴾32﴿هر دو باغ، میوه آورده بود، (میوه‌های فراوان،) و چیزی فروگذار نکرده بود؛ و میان آن دو، نهر بزرگی جاری ساخته بودیم. ﴾33﴿صاحب این باغ، درآمد فراوانی داشت؛ به همین جهت، به دوستش -در حالی که با او گفتگو می‌کرد- چنین گفت: «من از نظر ثروت از تو برتر، و از نظر نفرات نیرومندترم!» ﴾34﴿و در حالی که نسبت به خود ستمکار بود، در باغ خویش گام نهاد، و گفت: «من گمان نمی‌کنم هرگز این باغ نابود شود! ﴾35﴿و باور نمی‌کنم قیامت برپا گردد! و اگر به سوی پروردگارم بازگردانده شوم (و قیامتی در کار باشد)، جایگاهی بهتر از این جا خواهم یافت!» ﴾36﴿دوست (با ایمان) وی -در حالی که با او گفتگو می‌کرد- گفت: «آیا به خدایی که تو را از خاک، و سپس از نطفه آفرید، و پس از آن تو را مرد کاملی قرار داد، کافر شدی؟! ﴾37﴿ولی من کسی هستم که «اللّه» پروردگار من است؛ و هیچ کس را شریک پروردگارم قرارنمی‌دهم! ﴾38﴿چرا هنگامی که وارد باغت شدی، نگفتی این نعمتی است که خدا خواسته است؟! قوّت (و نیرویی) جز از ناحیه خدا نیست! و اگر می‌بینی من از نظر مال و فرزند از تو کمترم (مطلب مهمّی نیست)! ﴾39﴿شاید پروردگارم بهتر از باغ تو به من بدهد؛ و مجازات حساب شده‌ای از آسمان بر باغ تو فروفرستد، بگونه‌ای که آن را به زمین بی‌گیاه لغزنده‌ای مبدّل کند! ﴾40﴿و یا آب آن در اعمال زمین فرو رود، آن گونه که هرگز نتوانی آن را به دست آوری!» ﴾41﴿(به هر حال عذاب الهی فرا رسید،) و تمام میوه‌های آن نابود شد؛ و او بخاطر هزینه هایی که در آن صرف کرده بود، پیوسته دستهای خود را به هم می‌مالید -در حالی که تمام باغ بر داربستهایش فرو ریخته بود- و می‌گفت: «ای کاش کسی را همتای پروردگارم قرار نداده بودم!» ﴾42﴿و گروهی نداشت که او را در برابر (عذاب) خداوند یاری دهند؛ و از خودش (نیز) نمی‌توانست یاری گیرد. ﴾43﴿در آنجا ثابت شد که ولایت (و قدرت) از آن خداوند بر حق است! اوست که برترین ثواب، و بهترین عاقبت را (برای مطیعان) دارد! ﴾44﴿(ای پیامبر!) زندگی دنیا را برای آنان به آبی تشبیه کن که از آسمان فرو می‌فرستیم؛ و بوسیله آن، گیاهان زمین (سرسبز می‌شود و) در هم فرومیرود. امّا بعد از مدتی می‌خشکد؛ و بادها آن را به هر سو پراکنده می‌کند؛ و خداوند بر همه چیز تواناست! ﴾45﴿مال و فرزند، زینت زندگی دنیاست؛ و باقیات صالحات [= ارزشهای پایدار و شایسته‌] ثوابش نزد پروردگارت بهتر و امیدبخش‌تر است! ﴾46﴿و روزی را به خاطر بیاور که کوه‌ها را به حرکت درآوریم؛ و زمین را آشکار (و مسطح) می‌بینی؛ و همه آنان [= انسانها] را برمی‌انگیزیم، و احدی از ایشان را فروگذار نخواهیم کرد! ﴾47﴿آنها همه در یک صف به (پیشگاه) پروردگارت عرضه می‌شوند؛ (و به آنان گفته می‌شود:) همگی نزد ما آمدید، همان گونه که نخستین بار شما را آفریدیم! اما شما گمان می‌کردید ما هرگز موعدی برایتان قرار نخواهیم داد! ﴾48﴿و کتاب [= کتابی که نامه اعمال همه انسانهاست‌] در آن جا گذارده می‌شود، پس گنهکاران را می‌بینی که از آنچه در آن است، ترسان و هراسانند؛ و می‌گویند: «ای وای بر ما! این چه کتابی است که هیچ عمل کوچک و بزرگی را فرونگذاشته مگر اینکه آن را به شمار آورده است؟! و (این در حالی است که) همه اعمال خود را حاضر می‌بینند؛ و پروردگارت به هیچ کس ستم نمی‌کند. ﴾49﴿به یاد آرید زمانی را که به فرشتگان گفتیم: «برای آدم سجده کنید!» آنها همگی سجده کردند جز ابلیس -که از جن بود- و از فرمان پروردگارش بیرون شد آیا (با این حال،) او و فرزندانش را به جای من اولیای خود انتخاب می‌کنید، در حالی که آنها دشمن شما هستند؟! (فرمانبرداری از شیطان و فرزندانش به جای اطاعت خدا،) چه جایگزینی بدی است برای ستمکاران! ﴾50﴿من هرگز آنها [= ابلیس و فرزندانش‌] را به هنگام آفرینش آسمانها و زمین، و نه به هنگام آفرینش خودشان، حاضر نساختم! و من هیچ گاه گمراه‌کنندگان را دستیار خود قرار نمی‌دهم! ﴾51﴿به خاطر بیاورید روزی را که (خداوند) می‌گوید: «همتایانی را که برای من می‌پنداشتید، بخوانید (تا به کمک شما بشتابند!)» ولی هر چه آنها را می‌خوانند، جوابشان نمی‌دهند؛ و در میان این دو گروه، کانون هلاکتی قرارداده‌ایم! ﴾52﴿و گنهکاران، آتش (دوزخ) را می‌بینند؛ و یقین می‌کنند که با آن درمی‌آمیزند، و هیچ گونه راه گریزی از آن نخواهند یافت. ﴾53﴿و در این قرآن، از هر گونه مثلی برای مردم بیان کرده‌ایم؛ ولی انسان بیش از هر چیز، به مجادله می‌پردازد! ﴾54﴿و چیزی مردم را بازنداشت از اینکه -وقتی هدایت به سراغشان آمد- ایمان بیاورند و از پروردگارشان طلب آمرزش کنند، جز اینکه (خیره‌سری کردند؛ گویی می‌خواستند) سرنوشت پیشینیان برای آنان بیاید، یا عذاب (الهی) در برابرشان قرار گیرد! ﴾55﴿ما پیامبران را، جز بعنوان بشارت دهنده و انذار کننده، نمی‌فرستیم؛ اما کافران همواره مجادله به باطل می‌کنند، تا (به گمان خود،) حق را بوسیله آن از میان بردارند! و آیات ما، و مجازاتهایی را که به آنان وعده داده شده است، به باد مسخره گرفتند! ﴾56﴿چه کسی ستمکارتر است از آن کس که آیات پروردگارش به او تذکّر داده شده، و از آن روی گرداند، و آنچه را با دستهای خود پیش فرستاد فراموش کرد؟! ما بر دلهای اینها پرده‌هایی افکنده‌ایم تا نفهمند؛ و در گوشهایشان سنگینی قرار داده‌ایم (تا صدای حق را نشنوند)! و از این رو اگر آنها را به سوی هدایت بخوانی، هرگز هدایت نمی‌شوند! ﴾57﴿و پروردگارت، آمرزنده و صاحب رحمت است؛ اگر می‌خواست آنان را به خاطر اعمالشان مجازات کند، عذاب را هر چه زودتر برای آنها می‌فرستاد؛ ولی برای آنان موعدی است که هرگز از آن راه فراری نخواهند داشت! ﴾58﴿این شهرها و آبادیهایی است که ما آنها را هنگامی که ستم کردند هلاک نمودیم؛ و برای هلاکتشان موعدی قرار دادیم! (آنها ویرانه‌هایش را با چشم می‌بینند، و عبرت نمی‌گیرند!) ﴾59﴿به خاطر بیاور هنگامی را که موسی به دوست خود گفت: دست از جستجو برنمی‌دارم تا به محل تلاقی دو دریا برسم؛ هر چند مدت طولانی به راه خود ادامه دهم! ﴾60﴿(ولی) هنگامی که به محل تلاقی آن دو دریا رسیدند، ماهی خود را (که برای تغذیه همراه داشتند) فراموش کردند؛ و ماهی راه خود را در دریا پیش گرفت (و روان شد). ﴾61﴿هنگامی که از آن جا گذشتند، (موسی) به یار همسفرش گفت: «غذای ما را بیاور، که سخت از این سفر خسته شده‌ایم!» ﴾62﴿گفت: «به خاطر داری هنگامی که ما (برای استراحت) به کنار آن صخره پناه بردیم، من (در آن جا) فراموش کردم جریان ماهی را بازگو کنم -و فقط شیطان بود که آن را از خاطر من برد- و ماهی بطرز شگفت‌آوری راه خود را در دریا پیش گرفت!» ﴾63﴿(موسی) گفت: «آن همان بود که ما می‌خواستیم!» سپس از همان راه بازگشتند، در حالی که پی‌جویی می‌کردند. ﴾64﴿(در آن جا) بنده‌ای از بندگان ما را یافتند که رحمت (و موهبت عظیمی) از سوی خود به او داده، و علم فراوانی از نزد خود به او آموخته بودیم. ﴾65﴿موسی به او گفت: «آیا از تو پیروی کنم تا از آنچه به تو تعلیم داده شده و مایه رشد و صلاح است، به من بیاموزی؟» ﴾66﴿گفت: «تو هرگز نمی‌توانی با من شکیبایی کنی! ﴾67﴿و چگونه می‌توانی در برابر چیزی که از رموزش آگاه نیستی شکیبا باشی؟! ﴾68﴿(موسی) گفت: «به خواست خدا مرا شکیبا خواهی یافت؛ و در هیچ کاری مخالفت فرمان تو نخواهم کرد!» ﴾69﴿(خضر) گفت: «پس اگر می‌خواهی بدنبال من بیایی، از هیچ چیز مپرس تا خودم (به موقع) آن را برای تو بازگو کنم.» ﴾70﴿آن دو به راه افتادند؛ تا آن که سوار کشتی شدند، (خضر) کشتی را سوراخ کرد. (موسی) گفت: «آیا آن را سوراخ کردی که اهلش را غرق کنی؟! راستی که چه کار بدی انجام دادی!» ﴾71﴿گفت: «آیا نگفتم تو هرگز نمی‌توانی با من شکیبایی کنی؟!» ﴾72﴿(موسی) گفت: «مرا بخاطر این فراموشکاریم مؤاخذه مکن و از این کارم بر من سخت مگیر!» ﴾73﴿باز به راه خود ادامه دادند، تا اینکه نوجوانی را دیدند؛ و او آن نوجوان را کشت. (موسی) گفت: «آیا انسان پاکی را، بی آنکه قتلی کرده باشد، کشتی؟! براستی کار زشتی انجام دادی!» ﴾74﴿