Rojat.com

وَقاٰلَ ارْكَبُوا فٖیهاٰ بِسْمِ اللّٰهِ مَجْرٰ۪ىهاٰ وَمُرْسٰىهآٰۚ اِنَّ رَبّٖی لَغَفُورٌ رَحٖیمٌ٤١وَهِیَ تَجْرٖی بِهِمْ فٖی مَوْجٍ كَالْجِباٰلِ وَناٰدٰی نُوحٌ ابْنَهُۥ وَكاٰنَ فٖی مَعْزِلٍ یاٰ بُنَیَّ ارْكَبْ مَعَناٰ وَلاٰ تَكُنْ مَعَ الْكاٰفِرٖینَ٤٢قاٰلَ سَـأٰوٖیٓ اِلٰی جَبَلٍ یَعْصِمُنٖی مِنَ الْمآٰءِۚ قاٰلَ لاٰ عاٰصِمَ الْیَوْمَ مِنْ اَمْرِ اللّٰهِ اِلّاٰ مَنْ رَحِمَۚ وَحاٰلَ بَیْنَهُمَا الْمَوْجُ فَكاٰنَ مِنَ الْمُغْرَقٖینَ٤٣وَقٖیلَ یآٰ اَرْضُ ابْلَعٖی مآٰءَكِ وَیاٰسَمآٰءُ اَقْلِعٖی وَغٖیضَ الْمآٰءُ وَقُضِیَ الْاَمْرُ وَاسْتَوَتْ عَلَی الْجُودِیِّۖ وَقٖیلَ بُعْدًا لِلْقَوْمِ الظّاٰلِمٖینَ٤٤وَناٰدٰی نُوحٌ رَبَّهُۥ فَقاٰلَ رَبِّ اِنَّ ابْنٖی مِنْ اَهْلٖی وَاِنَّ وَعْدَكَ الْحَقُّ وَاَنْتَ اَحْكَمُ الْحاٰكِمٖینَ٤٥قاٰلَ یاٰ نُوحُ اِنَّهُۥ لَیْسَ مِنْ اَهْلِكَۖ اِنَّهُۥ عَمَلٌ غَیْرُ صاٰلِحٍۖ فَلاٰ تَسْئَلْنِ ماٰ لَیْسَ لَكَ بِهٖ عِلْمٌۖ اِنّٖیٓ اَعِظُكَ اَنْ تَكُونَ مِنَ الْجاٰهِلٖینَ٤٦قاٰلَ رَبِّ اِنّٖیٓ اَعُوذُ بِكَ اَنْ اَسْئَلَكَ ماٰ لَیْسَ لٖی بِهٖ عِلْمٌۖ وَاِلّاٰ تَغْفِرْ لٖی وَتَرْحَمْنٖیٓ اَكُنْ مِنَ الْخاٰسِرٖینَ٤٧قٖیلَ یاٰ نُوحُ اهْبِطْ بِسَلاٰمٍ مِنّاٰ وَبَرَكاٰتٍ عَلَیْكَ وَعَلٰٓی اُمَمٍ مِمَّنْ مَعَكَۚ وَاُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمَّ یَمَسُّهُمْ مِنّاٰ عَذاٰبٌ اَلٖیمٌ٤٨تِلْكَ مِنْ اَنْبآٰءِ الْغَیْبِ نُوحٖیهآٰ اِلَیْكَۖ ماٰ كُنْتَ تَعْلَمُهآٰ اَنْتَ وَلاٰ قَوْمُكَ مِنْ قَبْلِ هٰذاٰۖ فَاصْبِرْۖ اِنَّ الْعاٰقِبَةَ لِلْمُتَّقٖینَ٤٩وَاِلٰی عاٰدٍ اَخاٰهُمْ هُودًاۚ قاٰلَ یاٰ قَوْمِ اعْبُدُوا اللّٰهَ ماٰ لَكُمْ مِنْ اِلٰهٍ غَیْرُهُۥٓۖ اِنْ اَنْتُمْ اِلّاٰ مُفْتَرُونَ٥٠یاٰ قَوْمِ لآٰ اَسْئَلُكُمْ عَلَیْهِ اَجْرًاۖ اِنْ اَجْرِیَ اِلّاٰ عَلَی الَّذٖی فَطَرَنٖیٓۚ اَفَلاٰ تَعْقِلُونَ٥١وَیاٰقَوْمِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوٓا اِلَیْهِ یُرْسِلِ السَّمآٰءَ عَلَیْكُمْ مِدْراٰرًا وَیَزِدْكُمْ قُوَّةً اِلٰی قُوَّتِكُمْ وَلاٰ تَتَوَلَّوْا مُجْرِمٖینَ٥٢قاٰلُوا یاٰ هُودُ ماٰ جِئْتَناٰ بِبَیِّنَةٍ وَماٰ نَحْنُ بِتاٰرِكٖیٓ ءاٰلِهَتِناٰ عَنْ قَوْلِكَ وَماٰ نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنٖینَ٥٣اِنْ نَقُولُ اِلَّا اعْتَرٰىكَ بَعْضُ ءاٰلِهَتِناٰ بِسُوٓءٍۗ قاٰلَ اِنّٖیٓ اُشْهِدُ اللّٰهَ وَاشْهَدُوٓا اَنّٖی بَرٖیٓءٌ مِمّاٰ تُشْرِكُونَ٥٤مِنْ دُونِهٖۖ فَكٖیدُونٖی جَمٖیعًا ثُمَّ لاٰ تُنْظِرُونِ٥٥اِنّٖی تَوَكَّلْتُ عَلَی اللّٰهِ رَبّٖی وَرَبِّكُمْۚ ماٰ مِنْ دآٰبَّةٍ اِلّاٰ هُوَ ءاٰخِذٌ بِناٰصِیَتِهآٰۚ اِنَّ رَبّٖی عَلٰی صِراٰطٍ مُسْتَقٖیمٍ٥٦فَاِنْ تَوَلَّوْا فَقَدْ اَبْلَغْتُكُمْ مآٰ اُرْسِلْتُ بِهٖٓ اِلَیْكُمْۚ وَیَسْتَخْلِفُ رَبّٖی قَوْمًا غَیْرَكُمْ وَلاٰ تَضُرُّونَهُۥ شَیْئًاۚ اِنَّ رَبّٖی عَلٰی كُلِّ شَیْءٍ حَفٖیظٌ٥٧وَلَمّاٰ جآٰءَ اَمْرُناٰ نَجَّیْناٰ هُودًا وَالَّذٖینَ ءاٰمَنُوا مَعَهُۥ بِرَحْمَةٍ مِنّاٰ وَنَجَّیْناٰهُمْ مِنْ عَذاٰبٍ غَلٖیظٍ٥٨وَتِلْكَ عاٰدٌۖ جَحَدُوا بِأٰیاٰتِ رَبِّهِمْ وَعَصَوْا رُسُلَهُۥ وَاتَّبَعُوٓا اَمْرَ كُلِّ جَبّاٰرٍ عَنٖیدٍ٥٩وَاُتْبِعُوا فٖی هٰذِهِ الدُّنْیاٰ لَعْنَةً وَیَوْمَ الْقِیاٰمَةِۗ اَلآٰ اِنَّ عاٰدًا كَفَرُوا رَبَّهُمْۗ اَلاٰ بُعْدًا لِعاٰدٍ قَوْمِ هُودٍ٦٠وَاِلٰی ثَمُودَ اَخاٰهُمْ صاٰلِحًاۚ قاٰلَ یاٰ قَوْمِ اعْبُدُوا اللّٰهَ ماٰ لَكُمْ مِنْ اِلٰهٍ غَیْرُهُۥۖ هُوَ اَنْشَاَكُمْ مِنَ الْاَرْضِ وَاسْتَعْمَرَكُمْ فٖیهاٰ فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُوٓا اِلَیْهِۚ اِنَّ رَبّٖی قَرٖیبٌ مُجٖیبٌ٦١قاٰلُوا یاٰ صاٰلِحُ قَدْ كُنْتَ فٖیناٰ مَرْجُوًّا قَبْلَ هٰذآٰۖ اَتَنْهٰىنآٰ اَنْ نَعْبُدَ ماٰ یَعْبُدُ ءاٰبآٰؤُناٰ وَاِنَّناٰ لَفٖی شَكٍّ مِمّاٰ تَدْعُونآٰ اِلَیْهِ مُرٖیبٍ٦٢قاٰلَ یاٰ قَوْمِ اَرَاَیْتُمْ اِنْ كُنْتُ عَلٰی بَیِّنَةٍ مِنْ رَبّٖی وَءاٰتاٰنٖی مِنْهُ رَحْمَةً فَمَنْ یَنْصُرُنٖی مِنَ اللّٰهِ اِنْ عَصَیْتُهُۥۖ فَماٰ تَزٖیدُونَنٖی غَیْرَ تَخْسٖیرٍ٦٣وَیاٰقَوْمِ هٰذِهٖ ناٰقَةُ اللّٰهِ لَكُمْ ءاٰیَةً فَذَرُوهاٰ تَأْكُلْ فٖیٓ اَرْضِ اللّٰهِ وَلاٰ تَمَسُّوهاٰ بِسُوٓءٍ فَیَأْخُذَكُمْ عَذاٰبٌ قَرٖیبٌ٦٤فَعَقَرُوهاٰ فَقاٰلَ تَمَتَّعُوا فٖی داٰرِكُمْ ثَلاٰثَةَ اَیّاٰمٍۖ ذٰلِكَ وَعْدٌ غَیْرُ مَكْذُوبٍ٦٥فَلَمّاٰ جآٰءَ اَمْرُناٰ نَجَّیْناٰ صاٰلِحًا وَالَّذٖینَ ءاٰمَنُوا مَعَهُۥ بِرَحْمَةٍ مِنّاٰ وَمِنْ خِزْیِ یَوْمِئِذٍۗ اِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْقَوِیُّ الْعَزٖیزُ٦٦وَاَخَذَ الَّذٖینَ ظَلَمُوا الصَّیْحَةُ فَاَصْبَحُوا فٖی دِیاٰرِهِمْ جاٰثِمٖینَ٦٧كَاَنْ لَمْ یَغْنَوْا فٖیهآٰۗ اَلآٰ اِنَّ ثَمُودَا كَفَرُوا رَبَّهُمْۗ اَلاٰ بُعْدًا لِثَمُودَ٦٨وَلَقَدْ جآٰءَتْ رُسُلُنآٰ اِبْراٰهٖیمَ بِالْبُشْرٰی قاٰلُوا سَلاٰمًاۖ قاٰلَ سَلاٰمٌۖ فَماٰ لَبِثَ اَنْ جآٰءَ بِعِجْلٍ حَنٖیذٍ٦٩فَلَمّاٰ رَءآ اَیْدِیَهُمْ لاٰ تَصِلُ اِلَیْهِ نَكِرَهُمْ وَاَوْجَسَ مِنْهُمْ خٖیفَةًۚ قاٰلُوا لاٰ تَخَفْ اِنّآٰ اُرْسِلْنآٰ اِلٰی قَوْمِ لُوطٍ٧٠وَامْرَاَتُهُۥ قآٰئِمَةٌ فَضَحِكَتْ فَبَشَّرْناٰهاٰ بِاِسْحاٰقَ وَمِنْ وَرآٰءِ اِسْحاٰقَ یَعْقُوبَ٧١قاٰلَتْ یاٰ وَیْلَتٰٓی ءَاَلِدُ وَاَنَا عَجُوزٌ وَهٰذاٰ بَعْلٖی شَیْخًاۖ اِنَّ هٰذاٰ لَشَیْءٌ عَجٖیبٌ٧٢قاٰلُوٓا اَتَعْجَبٖینَ مِنْ اَمْرِ اللّٰهِۖ رَحْمَتُ اللّٰهِ وَبَرَكاٰتُهُۥ عَلَیْكُمْ اَهْلَ الْبَیْتِۚ اِنَّهُۥ حَمٖیدٌ مَجٖیدٌ٧٣فَلَمّاٰ ذَهَبَ عَنْ اِبْراٰهٖیمَ الرَّوْعُ وَجآٰءَتْهُ الْبُشْرٰی یُجاٰدِلُناٰ فٖی قَوْمِ لُوطٍ٧٤اِنَّ اِبْراٰهٖیمَ لَحَلٖیمٌ اَوّاٰهٌ مُنٖیبٌ٧٥یآٰ اِبْراٰهٖیمُ اَعْرِضْ عَنْ هٰذآٰۖ اِنَّهُۥ قَدْ جآٰءَ اَمْرُ رَبِّكَۖ وَاِنَّهُمْ ءاٰتٖیهِمْ عَذاٰبٌ غَیْرُ مَرْدُودٍ٧٦وَلَمّاٰ جآٰءَتْ رُسُلُناٰ لُوطًا سٖیٓءَ بِهِمْ وَضاٰقَ بِهِمْ ذَرْعًا وَقاٰلَ هٰذاٰ یَوْمٌ عَصٖیبٌ٧٧وَجآٰءَهُۥ قَوْمُهُۥ یُهْرَعُونَ اِلَیْهِ وَمِنْ قَبْلُ كاٰنُوا یَعْمَلُونَ السَّیِّئاٰتِۚ قاٰلَ یاٰ قَوْمِ هٰٓؤُلآٰءِ بَناٰتٖی هُنَّ اَطْهَرُ لَكُمْۖ فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَلاٰ تُخْزُونِ فٖی ضَیْفٖیٓۖ اَلَیْسَ مِنْكُمْ رَجُلٌ رَشٖیدٌ٧٨قاٰلُوا لَقَدْ عَلِمْتَ ماٰ لَناٰ فٖی بَناٰتِكَ مِنْ حَقٍّ وَاِنَّكَ لَتَعْلَمُ ماٰ نُرٖیدُ٧٩قاٰلَ لَوْ اَنَّ لٖی بِكُمْ قُوَّةً اَوْ ءاٰوٖیٓ اِلٰی رُكْنٍ شَدٖیدٍ٨٠قاٰلُوا یاٰ لُوطُ اِنّاٰ رُسُلُ رَبِّكَ لَنْ یَصِلُوٓا اِلَیْكَۖ فَاَسْرِ بِاَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِنَ الَّیْلِ وَلاٰ یَلْتَفِتْ مِنْكُمْ اَحَدٌ اِلَّا امْرَاَتَكَۖ اِنَّهُۥ مُصٖیبُهاٰ مآٰ اَصاٰبَهُمْۚ اِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُۚ اَلَیْسَ الصُّبْحُ بِقَرٖیبٍ٨١فَلَمّاٰ جآٰءَ اَمْرُناٰ جَعَلْناٰ عاٰلِیَهاٰ ساٰفِلَهاٰ وَاَمْطَرْناٰ عَلَیْهاٰ حِجاٰرَةً مِنْ سِجّٖیلٍ مَنْضُودٍ٨٢مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَۖ وَماٰ هِیَ مِنَ الظّاٰلِمٖینَ بِبَعٖیدٍ٨٣

 او گفت: «به نام خدا بر آن سوار شوید! و هنگام حرکت و توقف کشتی، یاد او کنید، که پروردگارم آمرزنده و مهربان است!» 41و آن کشتی، آنها را از میان امواجی همچون کوه‌ها حرکت میداد؛ (در این هنگام،) نوح فرزندش را که در گوشه‌ای بود صدا زد: «پسرم! همراه ما سوار شو، و با کافران مباش!» 42گفت: «بزودی به کوهی پناه میبرم تا مرا از آب حفظ کند!» (نوح) گفت: «امروز هیچ نگهداری در برابر فرمان خدا نیسست؛ مگر آن کس را که او رحم کند!» در این هنگام، موج در میان آن دو حایل شد؛ و او در زمره غرق‌شدگان قرار گرفت! 43و گفته شد: «ای زمین، آبت را فرو بر! و ای آسمان، خودداری کن! و آب فرو نشست و کار پایان یافت و (کشتی) بر (دامنه کوه) جودی، پهلو گرفت؛ و (در این هنگام،) گفته شد:» دور باد قوم ستمگر (از سعادت و نجات و رحمت خدا!)» 44نوح به پروردگارش عرض کرد: «پروردگارا! پسرم از خاندان من است؛ و وعده تو (در مورد نجات خاندانم) حق است؛ و تو از همه حکم‌کنندگان برتری!» 45فرمود: «ای نوح! او از اهل تو نیست! او عمل غیر صالحی است [= فرد ناشایسته‌ای است‌]! پس، آنچه را از آن آگاه نیستی، از من مخواه! من به تو اندرز می‌دهم تا از جاهلان نباشی!!» 46عرض کرد: «پروردگارا! من به تو پناه می‌برم که از تو چیزی بخواهم که از آن آگاهی ندارم! و اگر مرا نبخشی، و بر من رحم نکنی، از زیانکاران خواهم بود!» 47(به نوح) گفته شد: «ای نوح! با سلامت و برکاتی از ناحیه ما بر تو و بر تمام امتهایی که با تواند، فرود آی! و امتهای نیز هستند که ما آنها را از نعمتها بهره‌مند خواهیم ساخت، سپس عذاب دردناکی از سوی ما به آنها می‌رسد (، چرا که این نعمتها را کفران می‌کنند!)» 48اینها از خبرهای غیب است که به تو (ای پیامبر) وحی می‌کنیم؛ نه تو، و نه قومت، اینها را پیش از این نمی‌دانستید! بنابر این، صبر و استقامت کن، که عاقبت از آن پرهیزگاران است! 49(ما) به سوی (قوم) عاد، برادرشان «هود» را فرستادیم؛ (به آنها) گفت: «ای قوم من! خدا را پرستش کنید، که معبودی جز او برای شما نیست! شما فقط تهمت می‌زنید (و بتها را شریک او می‌خوانید)! 50ای قوم من! من از شما برای این (رسالت)، پاداشی نمی‌طلبم؛ پاداش من، تنها بر کسی است که مرا آفریده است؛ آیا نمی‌فهمید؟! 51و ای قوم من! از پروردگارتان طلب آمرزش کنید، سپس به سوی او بازگردید، تا (باران) آسمان را پی در پی بر شما بفرستد؛ و نیرویی بر نیرویتان بیفزاید! و گنهکارانه، روی (از حق) بر نتابید!» 52گفتند: «ای هود! تو دلیل روشنی برای ما نیاورده‌ای! و ما خدایان خود را بخاطر حرف تو، رها نخواهیم کرد! و ما (اصلاً) به تو ایمان نمی‌آوریم! 53ما (درباره تو) فقط می‌گوییم: بعضی از خدایان ما، به تو زیان رسانده (و عقلت را ربوده) اند!» (هود) گفت: «من خدا را به شهادت می‌طلبم، شما نیز گواه باشید که من بیزارم از آنچه شریک (خدا) قرارمی‌دهید... 54از آنچه غیر او (می‌پرستید)! حال که چنین است، همگی برای من نقشه بکشید؛ و مرا مهلت ندهید! (اما بدانید کاری از دست شما ساخته نیست!) 55من، بر «الله» که پروردگار من و شماست، توکل کرده‌ام! هیچ جنبنده‌ای نیست مگر اینکه او بر آن تسلط دارد؛ (اما سلطه‌ای با عدالت! چرا که) پروردگار من بر راه راست است! 56پس اگر روی برگردانید، من رسالتی را که مأمور بودم به شما رساندم؛ و پروردگارم گروه دیگری را جانشین شما می‌کند؛ و شما کمترین ضرری به او نمی‌رسایند؛ پروردگارم حافظ و نگاهبان هر چیز است!» 57و هنگامی که فرمان ما فرا رسید، «هود» و کسانی را که با او ایمان آورده بودند، به رحمت خود نجات دادیم؛ و آنها را از عذاب شدید، رهایی بخشیدیم! 58و این قوم «عاد» بود که آیات پروردگارشان را انکار کردند؛ و پیامبران او را معصیت نمودند؛ و از فرمان هر ستمگر دشمن حق، پیروی کردند! 59آنان، در این دنیا و روز قیامت، لعنت (و نام ننگینی) بدنبال دارند! بدانید «عاد» نسبت به پروردگارشان کفر ورزیدند! دور باد «عاد» -قوم هود- (از رحمت خدا، و خیر و سعادت)! 60و بسوی قوم «ثمود»، برادرشان «صالح» را (فرستادیم)؛ گفت: «ای قوم من! خدا را پرستش کنید، که معبودی جز او برای شما نیست! اوست که شما را از زمین آفرید، و آبادی آن را به شما واگذاشت! از او آمرزش بطلبید، سپس به سوی او بازگردید، که پروردگارم (به بندگان خود) نزدیک، و اجابت‌کننده (خواسته‌های آنها) است!» 61گفتند: «ای صالح! تو پیش از این، مایه امید ما بودی! آیا ما را از پرستش آنچه پدرانمان می‌پرستیدند، نهی می‌کنی؟! در حالی که ما، در مورد آنچه به سوی آن دعوتمان می‌کنی، در شک و تردید هستیم!» 62گفت: «ای قوم! اگر من دلیل آشکاری از پروردگارم داشته باشم، و رحمتی از جانب خود به من داده باشد (، می‌توانم از ابلاغ رسالت او سرپیچی کنم)؟! اگر من نافرمانی او کنم، چه کسی می‌تواند مرا در برابر وی یاری دهد؟! پس، (سخنان) شما، جز اطمینان به زیانکار بودنتان، چیزی بر من نمی‌افزاید! 63ای قوم من! این «ناقه» خداوند است، که برای شما نشانه‌ای است؛ بگذارید در زمین خدا به چرا مشغول شود؛ هیچ گونه آزاری به آن نرسانید، که بزودی عذاب خدا شما را خواهد گرفت!» 64(اما) آنها آن (ناقه) را از پای در آوردند! و (صالح به آنها) گفت: «(مهلت شما تمام شد!) سه روز در خانه‌هایتان بهره‌مند گردید؛ (و بعد از آن، عذاب الهی فرا خواهد رسید؛) این وعده‌ای است که دروغ نخواهد بود!» 65و هنگامی که فرمان (مجازات) ما فرا رسید، صالح و کسانی را که با او ایمان آورده بودند، به رحمت خود (از آن عذاب) و از رسوایی آن روز، رهایی بخشیدیم؛ چرا که پروردگارت قوی و شکست ناپذیر است! 66و کسانی را که ستم کرده بودند، صیحه (آسمانی) فروگرفت؛ و در خانه‌هایشان به روی افتادند و مردند... 67آنچنان که گویی هرگز ساکن آن دیار نبودند! بدانید قوم ثمود، پروردگارشان را انکار کردند! دور باد قوم ثمود (از رحمت پروردگار)! 68فرستادگان ما [= فرشتگان‌] برای ابراهیم بشارت آوردند؛ گفتند: «سلام!» (او نیز) گفت: «سلام!» و طولی نکشید که گوساله بریانی (برای آنها) آورد. 69(اما) هنگامی که دید دست آنها به آن نمی‌رسد (و از آن نمی‌خورند، کار) آنها را زشت شمرد؛ و در دل احساس ترس نمود. به او گفتند: «نترس! ما به سوی قوم لوط فرستاده شده‌ایم!» 70و همسرش ایستاده بود، (از خوشحالی) خندید؛ پس او را بشارت به اسحاق، و بعد از او یعقوب دادیم. 71گفت: «ای وای بر من! آیا من فرزند می‌آورم در حالی که پیرزنم، و این شوهرم پیرمردی است؟! این راستی چیز عجیبی است!» 72گفتند: «آیا از فرمان خدا تعجب میکنی؟! این رحمت خدا و برکاتش بر شما خانواده است؛ چرا که او ستوده و والا است!» 73هنگامی که ترس ابراهیم فرو نشست، و بشارت به او رسید، درباره قوم لوط با ما مجادله می‌کرد... 74چرا که ابراهیم، بردبار و دلسوز و بازگشت‌کننده (بسوی خدا) بود! 75ای ابراهیم! از این (درخواست) صرف‌نظر کن، که فرمان پروردگارت فرا رسیده؛ و بطور قطع عذاب (الهی) به سراغ آنها می‌آید؛ و برگشت ندارد! 76و هنگامی که رسولان ما [= فرشتگان عذاب‌] به سراغ لوط آمدند، از آمدنشان ناراحت شد؛ و قلبش پریشان گشت؛ و گفت: «امروز روز سختی است!» (زیرا آنها را نشناخت؛ و ترسید قوم تبهکار مزاحم آنها شوند.) 77قوم او (بقصد مزاحمت میهمانان) بسرعت به سراغ او آمدند -و قبلاً کارهای بد انجام می‌دادند- گفت: «ای قوم من! اینها دختران منند؛ برای شما پاکیزه‌ترند! (با آنها ازدواج کنید؛ و از زشتکاری چشم بپوشید!) از خدا بترسید؛ و مرا در مورد میهمانانم رسوا نسازید! آیا در میان شما یک مرد فهمیده و آگاه وجود ندارد؟!» 78گفتند: «تو که می‌دانی ما تمایلی به دختران تو نداریم؛ و خوب می‌دانی ما چه می‌خواهیم!» 79گفت: «(افسوس!) ای کاش در برابر شما قدرتی داشتم؛ یا تکیه‌گاه و پشتیبان محکمی در اختیار من بود! (آنگاه می‌دانستم با شما زشت‌سیرتان ددمنش چه کنم!)» 80(فرشتگان عذاب) گفتند: «ای لوط! ما فرستادگان پروردگار توایم! آنها هرگز دسترسی به تو پیدا نخواهند کرد! در دل شب، خانواده‌ات را (از این شهر) حرکت ده! و هیچ یک از شما پشت سرش را نگاه نکند؛ مگر همسرت، که او هم به همان بلایی که آنها گرفتار می‌شوند، گرفتار خواهد شد! موعد آنها صبح است؛ آیا صبح نزدیک نیست؟!» 81و هنگامی که فرمان ما فرا رسید، آن (شهر و دیار) را زیر و رو کردیم؛ و بارانی از سنگ [= گِلهای متحجر] متراکم بر روی هم، بر آنها نازل نمودیم... 82(سنگهایی که) نزد پروردگارت نشاندار بود؛ و آن، (از سایر) ستمگران دور نیست! 83