Rojat.com

89- سُورَةُ الْفَجْرِ

سُورَةُ الْفَجْرِالمكية30بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖیمِوَالْفَجْرِ١وَلَیاٰلٍ عَشْرٍ٢وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ٣وَالَّیْلِ اِذاٰ یَسْرِ٤هَلْ فٖی ذٰلِكَ قَسَمٌ لِذٖی حِجْرٍ٥اَلَمْ تَرَ كَیْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعاٰدٍ٦اِرَمَ ذاٰتِ الْعِماٰدِ٧ٱَلَّتٖی لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهاٰ فِی الْبِلاٰدِ٨وَثَمُودَ الَّذٖینَ جاٰبُوا الصَّخْرَ بِالْواٰدِ٩وَفِرْعَوْنَ ذِی الْاَوْتاٰدِ١٠ٱَلَّذٖینَ طَغَوْا فِی الْبِلاٰدِ١١فَاَكْثَرُوا فٖیهَا الْفَساٰدَ١٢فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذاٰبٍ١٣اِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصاٰدِ١٤فَاَمَّا الْاِنْساٰنُ اِذاٰ مَا ابْتَلٰىهُ رَبُّهُۥ فَاَكْرَمَهُۥ وَنَعَّمَهُۥ فَیَقُولُ رَبّٖیٓ اَكْرَمَنِ١٥وَاَمّآٰ اِذاٰ مَا ابْتَلٰىهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُۥ فَیَقُولُ رَبّٖیٓ اَهاٰنَنِ١٦كَلّاٰۖ بَلْ لاٰ تُكْرِمُونَ الْیَتٖیمَ١٧وَلاٰ تَحآٰضُّونَ عَلٰی طَعاٰمِ الْمِسْكٖینِ١٨وَتَأْكُلُونَ التُّراٰثَ اَكْلًا لَمًّا١٩وَتُحِبُّونَ الْماٰلَ حُبًّا جَمًّا٢٠كَلّآٰ اِذاٰ دُكَّتِ الْاَرْضُ دَكًّا دَكًّا٢١وَجآٰءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا٢٢وَجٖیٓءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَۚ یَوْمَئِذٍ یَتَذَكَّرُ الْاِنْساٰنُ وَاَنّٰی لَهُ الذِّكْرٰی٢٣یَقُولُ یاٰ لَیْتَنٖی قَدَّمْتُ لِحَیاٰتٖی٢٤فَیَوْمَئِذٍ لاٰ یُعَذِّبُ عَذاٰبَهُۥٓ اَحَدٌ٢٥وَلاٰ یُوثِقُ وَثاٰقَهُۥٓ اَحَدٌ٢٦یآٰ اَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ٢٧ٱِرْجِعٖیٓ اِلٰی رَبِّكِ راٰضِیَةً مَرْضِیَّةً٢٨فَادْخُلٖی فٖی عِباٰدٖی٢٩وَادْخُلٖی جَنَّتٖی٣٠

سوره فجرمکی30به نام خداوند بخشنده بخشایشگربه سپیده دم سوگند، 1و به شبهای دهگانه، 2و به زوج و فرد، 3و به شب، هنگامی که (به سوی روشنایی روز) حرکت می‌کند سوگند (که پروردگارت در کمین ظالمان است)! 4آیا در آنچه گفته شد، سوگند مهمّی برای صاحبان خرد نیست؟! 5آیا ندیدی پروردگارت با قوم «عاد» چه کرد؟! 6و با آن شهر «اِرَم» باعظمت، 7همان شهری که مانندش در شهرها آفریده نشده بود! 8و قوم «ثمود» که صخره‌های عظیم را از (کنار) درّه می‌بریدند (و از آن خانه و کاخ می‌ساختند)! 9و فرعونی که قدرتمند و شکنجه‌گر بود، 10همان اقوامی که در شهرها طغیان کردند، 11و فساد فراوان در آنها به بار آوردند؛ 12به همین سبب خداوند تازیانه عذاب را بر آنان فرو ریخت! 13به یقین پروردگار تو در کمینگاه (ستمگران) است! 14امّا انسان هنگامی که پروردگارش او را برای آزمایش، اکرام می‌کند و نعمت می‌بخشد (مغرور می‌شود و) می‌گوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است!» 15و امّا هنگامی که برای امتحان، روزیش را بر او تنگ می‌گیرد (مأیوس می‌شود و) می‌گوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است!» 16چنان نیست که شما می‌پندارید؛ شما یتیمان را گرامی نمی‌دارید، 17و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمی‌کنید، 18و میراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع کرده می‌خورید، 19و مال و ثروت را بسیار دوست دارید (و بخاطر آن گناهان زیادی مرتکب می‌شوید)! 20چنان نیست که آنها می‌پندارند! در آن هنگام که زمین سخت در هم کوبیده شود، 21و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند، 22و در آن روز جهنم را حاضر می‌کنند؛ (آری) در آن روز انسان متذکّر می‌شود؛ امّا این تذکّر چه سودی برای او دارد؟! 23می‌گوید: «ای کاش برای (این) زندگیم چیزی از پیش فرستاده بودم!» 24در آن روز هیچ کس همانند او [= خدا] عذاب نمی‌کند، 25و هیچ کس همچون او کسی را به بند نمی‌کشد! 26تو ای روح آرام‌یافته! 27به سوی پروردگارت بازگرد در حالی که هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود است، 28پس در سلک بندگانم درآی، 29و در بهشتم وارد شو! 30