Rojat.com

 تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْناٰ بَعْضَهُمْ عَلٰی بَعْضٍۘ مِنْهُمْ مَنْ كَلَّمَ اللّٰهُۖ وَرَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجاٰتٍۚ وَءاٰتَیْناٰ عٖیسَی ابْنَ مَرْیَمَ الْبَیِّناٰتِ وَاَیَّدْناٰهُ بِرُوحِ الْقُدُسِۗ وَلَوْ شآٰءَ اللّٰهُ مَا اقْتَتَلَ الَّذٖینَ مِنْ بَعْدِهِمْ مِنْ بَعْدِ ماٰ جآٰءَتْهُمُ الْبَیِّناٰتُ وَلٰكِنِ اخْتَلَفُوا فَمِنْهُمْ مَنْ ءاٰمَنَ وَمِنْهُمْ مَنْ كَفَرَۚ وَلَوْ شآٰءَ اللّٰهُ مَا اقْتَتَلُوا وَلٰكِنَّ اللّٰهَ یَفْعَلُ ماٰ یُرٖیدُ٢٥٣یآٰ اَیُّهَا الَّذٖینَ ءاٰمَنُوٓا اَنْفِقُوا مِمّاٰ رَزَقْناٰكُمْ مِنْ قَبْلِ اَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لاٰ بَیْعٌ فٖیهِ وَلاٰ خُلَّةٌ وَلاٰ شَفاٰعَةٌۗ وَالْكاٰفِرُونَ هُمُ الظّاٰلِمُونَ٢٥٤ٱَللّٰهُ لآٰ اِلٰهَ اِلّاٰ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُۚ لاٰ تَأْخُذُهُۥ سِنَةٌ وَلاٰ نَوْمٌۚ لَهُۥ ماٰ فِی السَّمٰواٰتِ وَماٰ فِی الْاَرْضِۗ مَنْ ذَا الَّذٖی یَشْفَعُ عِنْدَهُۥٓ اِلّاٰ بِاِذْنِهٖۚ یَعْلَمُ ماٰ بَیْنَ اَیْدٖیهِمْ وَماٰ خَلْفَهُمْۖ وَلاٰ یُحٖیطُونَ بِشَیْءٍ مِنْ عِلْمِهٖٓ اِلّاٰ بِماٰ شآٰءَۚ وَسِعَ كُرْسِیُّهُ السَّمٰواٰتِ وَالْاَرْضَۖ وَلاٰ یَـئُودُهُۥ حِفْظُهُماٰۚ وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظٖیمُ٢٥٥لآٰ اِكْراٰهَ فِی الدّٖینِۖ قَدْ تَبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّۚ فَمَنْ یَكْفُرْ بِالطّاٰغُوتِ وَیُؤْمِنْ بِاللّٰهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقٰی لَا انْفِصاٰمَ لَهاٰۗ وَاللّٰهُ سَمٖیعٌ عَلٖیمٌ٢٥٦ٱَللّٰهُ وَلِیُّ الَّذٖینَ ءاٰمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماٰتِ اِلَی النُّورِۖ وَالَّذٖینَ كَفَرُوٓا اَوْلِیآٰؤُهُمُ الطّاٰغُوتُ یُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ اِلَی الظُّلُماٰتِۗ اُولٰٓئِكَ اَصْحاٰبُ النّاٰرِۖ هُمْ فٖیهاٰ خاٰلِدُونَ٢٥٧اَلَمْ تَرَ اِلَی الَّذٖی حآٰجَّ اِبْراٰهٖیمَ فٖی رَبِّهٖٓ اَنْ ءاٰتٰىهُ اللّٰهُ الْمُلْكَ اِذْ قاٰلَ اِبْراٰهٖیمُ رَبِّیَ الَّذٖی یُحْیٖی وَیُمٖیتُ قاٰلَ اَنَا اُحْیٖی وَاُمٖیتُۖ قاٰلَ اِبْراٰهٖیمُ فَاِنَّ اللّٰهَ یَأْتٖی بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِهاٰ مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذٖی كَفَرَۗ وَاللّٰهُ لاٰ یَهْدِی الْقَوْمَ الظّاٰلِمٖینَ٢٥٨اَوْ كَالَّذٖی مَرَّ عَلٰی قَرْیَةٍ وَهِیَ خاٰوِیَةٌ عَلٰی عُرُوشِهاٰ قاٰلَ اَنّٰی یُحْیٖی هٰذِهِ اللّٰهُ بَعْدَ مَوْتِهاٰۖ فَاَماٰتَهُ اللّٰهُ مِائَةَ عاٰمٍ ثُمَّ بَعَثَهُۥۖ قاٰلَ كَمْ لَبِثْتَۖ قاٰلَ لَبِثْتُ یَوْمًا اَوْ بَعْضَ یَوْمٍۖ قاٰلَ بَلْ لَبِثْتَ مِائَةَ عاٰمٍ فَانْظُرْ اِلٰی طَعاٰمِكَ وَشَراٰبِكَ لَمْ یَتَسَنَّهْۖ وَانْظُرْ اِلٰی حِماٰرِكَ وَلِنَجْعَلَكَ ءاٰیَةً لِلنّاٰسِۖ وَانْظُرْ اِلَی الْعِظاٰمِ كَیْفَ نُنْشِزُهاٰ ثُمَّ نَكْسُوهاٰ لَحْمًاۚ فَلَمّاٰ تَبَیَّنَ لَهُۥ قاٰلَ اَعْلَمُ اَنَّ اللّٰهَ عَلٰی كُلِّ شَیْءٍ قَدٖیرٌ٢٥٩وَاِذْ قاٰلَ اِبْراٰهٖیمُ رَبِّ اَرِنٖی كَیْفَ تُحْیِی الْمَوْتٰیۖ قاٰلَ اَوَلَمْ تُؤْمِنْۖ قاٰلَ بَلٰی وَلٰكِنْ لِیَطْمَئِنَّ قَلْبٖیۖ قاٰلَ فَخُذْ اَرْبَعَةً مِنَ الطَّیْرِ فَصُرْهُنَّ اِلَیْكَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلٰی كُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءًا ثُمَّ ادْعُهُنَّ یَأْتٖینَكَ سَعْیًاۚ وَاعْلَمْ اَنَّ اللّٰهَ عَزٖیزٌ حَكٖیمٌ٢٦٠مَثَلُ الَّذٖینَ یُنْفِقُونَ اَمْواٰلَهُمْ فٖی سَبٖیلِ اللّٰهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ اَنْبَتَتْ سَبْعَ سَناٰبِلَ فٖی كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍۗ وَاللّٰهُ یُضاٰعِفُ لِمَنْ یَشآٰءُۗ وَاللّٰهُ واٰسِعٌ عَلٖیمٌ٢٦١ٱَلَّذٖینَ یُنْفِقُونَ اَمْواٰلَهُمْ فٖی سَبٖیلِ اللّٰهِ ثُمَّ لاٰ یُتْبِعُونَ مآٰ اَنْفَقُوا مَنًّا وَلآٰ اَذًی لَهُمْ اَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلاٰ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاٰ هُمْ یَحْزَنُونَ٢٦٢قَوْلٌ مَعْرُوفٌ وَمَغْفِرَةٌ خَیْرٌ مِنْ صَدَقَةٍ یَتْبَعُهآٰ اَذًیۗ وَاللّٰهُ غَنِیٌّ حَلٖیمٌ٢٦٣یآٰ اَیُّهَا الَّذٖینَ ءاٰمَنُوا لاٰ تُبْطِلُوا صَدَقاٰتِكُمْ بِالْمَنِّ وَالْاَذٰی كَالَّذٖی یُنْفِقُ ماٰلَهُۥ رِئآٰءَ النّاٰسِ وَلاٰ یُؤْمِنُ بِاللّٰهِ وَالْیَوْمِ الْءاٰخِرِۖ فَمَثَلُهُۥ كَمَثَلِ صَفْواٰنٍ عَلَیْهِ تُراٰبٌ فَاَصاٰبَهُۥ واٰبِلٌ فَتَرَكَهُۥ صَلْدًاۖ لاٰ یَقْدِرُونَ عَلٰی شَیْءٍ مِمّاٰ كَسَبُواۗ وَاللّٰهُ لاٰ یَهْدِی الْقَوْمَ الْكاٰفِرٖینَ٢٦٤وَمَثَلُ الَّذٖینَ یُنْفِقُونَ اَمْواٰلَهُمُ ابْتِغآٰءَ مَرْضاٰتِ اللّٰهِ وَتَثْبٖیتًا مِنْ اَنْفُسِهِمْ كَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ اَصاٰبَهاٰ واٰبِلٌ فَـأٰتَتْ اُكُلَهاٰ ضِعْفَیْنِ فَاِنْ لَمْ یُصِبْهاٰ واٰبِلٌ فَطَلٌّۗ وَاللّٰهُ بِماٰ تَعْمَلُونَ بَصٖیرٌ٢٦٥اَیَوَدُّ اَحَدُكُمْ اَنْ تَكُونَ لَهُۥ جَنَّةٌ مِنْ نَخٖیلٍ وَاَعْناٰبٍ تَجْرٖی مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهاٰرُ لَهُۥ فٖیهاٰ مِنْ كُلِّ الثَّمَراٰتِ وَاَصاٰبَهُ الْكِبَرُ وَلَهُۥ ذُرِّیَّةٌ ضُعَفآٰءُ فَاَصاٰبَهآٰ اِعْصاٰرٌ فٖیهِ ناٰرٌ فَاحْتَرَقَتْۗ كَذٰلِكَ یُبَیِّنُ اللّٰهُ لَكُمُ الْءاٰیاٰتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ٢٦٦یآٰ اَیُّهَا الَّذٖینَ ءاٰمَنُوٓا اَنْفِقُوا مِنْ طَیِّباٰتِ ماٰ كَسَبْتُمْ وَمِمّآٰ اَخْرَجْناٰ لَكُمْ مِنَ الْاَرْضِۖ وَلاٰ تَیَمَّمُوا الْخَبٖیثَ مِنْهُ تُنْفِقُونَ وَلَسْتُمْ بأٰخِذٖیهِ اِلّآٰ اَنْ تُغْمِضُوا فٖیهِۚ وَاعْلَمُوٓا اَنَّ اللّٰهَ غَنِیٌّ حَمٖیدٌ٢٦٧ٱَلشَّیْطاٰنُ یَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَیَأْمُرُكُمْ بِالْفَحْشآٰءِۖ وَاللّٰهُ یَعِدُكُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَفَضْلًاۗ وَاللّٰهُ واٰسِعٌ عَلٖیمٌ٢٦٨یُؤْتِی الْحِكْمَةَ مَنْ یَشآٰءُۚ وَمَنْ یُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ اُوتِیَ خَیْرًا كَثٖیرًاۗ وَماٰ یَذَّكَّرُ اِلّآٰ اُولُوا الْاَلْباٰبِ٢٦٩وَمآٰ اَنْفَقْتُمْ مِنْ نَفَقَةٍ اَوْ نَذَرْتُمْ مِنْ نَذْرٍ فَاِنَّ اللّٰهَ یَعْلَمُهُۥۗ وَماٰ لِلظّاٰلِمٖینَ مِنْ اَنْصاٰرٍ٢٧٠اِنْ تُبْدُوا الصَّدَقاٰتِ فَنِعِمّاٰ هِیَۖ وَاِنْ تُخْفُوهاٰ وَتُؤْتُوهَا الْفُقَرآٰءَ فَهُوَ خَیْرٌ لَكُمْۚ وَیُكَفِّرُ عَنْكُمْ مِنْ سَیِّئاٰتِكُمْۗ وَاللّٰهُ بِماٰ تَعْمَلُونَ خَبٖیرٌ٢٧١لَیْسَ عَلَیْكَ هُدٰىهُمْ وَلٰكِنَّ اللّٰهَ یَهْدٖی مَنْ یَشآٰءُۗ وَماٰ تُنْفِقُوا مِنْ خَیْرٍ فَلِاَنْفُسِكُمْۚ وَماٰ تُنْفِقُونَ اِلَّا ابْتِغآٰءَ وَجْهِ اللّٰهِۚ وَماٰ تُنْفِقُوا مِنْ خَیْرٍ یُوَفَّ اِلَیْكُمْ وَاَنْتُمْ لاٰ تُظْلَمُونَ٢٧٢لِلْفُقَرآٰءِ الَّذٖینَ اُحْصِرُوا فٖی سَبٖیلِ اللّٰهِ لاٰ یَسْتَطٖیعُونَ ضَرْبًا فِی الْاَرْضِ یَحْسَبُهُمُ الْجاٰهِلُ اَغْنِیآٰءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسٖیماٰهُمْ لاٰ یَسْئَلُونَ النّاٰسَ اِلْحاٰفًاۗ وَماٰ تُنْفِقُوا مِنْ خَیْرٍ فَاِنَّ اللّٰهَ بِهٖ عَلٖیمٌ٢٧٣ٱَلَّذٖینَ یُنْفِقُونَ اَمْواٰلَهُمْ بِالَّیْلِ وَالنَّهاٰرِ سِرًّا وَعَلاٰنِیَةً فَلَهُمْ اَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلاٰ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاٰ هُمْ یَحْزَنُونَ٢٧٤ٱَلَّذٖینَ یَأْكُلُونَ الرِّبٰوا لاٰ یَقُومُونَ اِلّاٰ كَماٰ یَقُومُ الَّذٖی یَتَخَبَّطُهُ الشَّیْطاٰنُ مِنَ الْمَسِّۚ ذٰلِكَ بِاَنَّهُمْ قاٰلُوٓا اِنَّمَا الْبَیْعُ مِثْلُ الرِّبٰواۗ وَاَحَلَّ اللّٰهُ الْبَیْعَ وَحَرَّمَ الرِّبٰواۚ فَمَنْ جآٰءَهُۥ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّهٖ فَانْتَهٰی فَلَهُۥ ماٰ سَلَفَ وَاَمْرُهُۥٓ اِلَی اللّٰهِۖ وَمَنْ عاٰدَ فَاُولٰٓئِكَ اَصْحاٰبُ النّاٰرِۖ هُمْ فٖیهاٰ خاٰلِدُونَ٢٧٥یَمْحَقُ اللّٰهُ الرِّبٰوا وَیُرْبِی الصَّدَقاٰتِۗ وَاللّٰهُ لاٰ یُحِبُّ كُلَّ كَفّاٰرٍ اَثٖیمٍ ٢٧٦اِنَّ الَّذٖینَ ءاٰمَنُوا وَعَمِلُوا الصّاٰلِحاٰتِ وَاَقاٰمُوا الصَّلٰوةَ وَءاٰتَوُا الزَّكٰوةَ لَهُمْ اَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلاٰ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاٰ هُمْ یَحْزَنُونَ ٢٧٧یآٰ اَیُّهَا الَّذٖینَ ءاٰمَنُوا اتَّقُوا اللّٰهَ وَذَرُوا ماٰ بَقِیَ مِنَ الرِّبٰٓوااِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنٖینَ ٢٧٨فَاِنْ لَمْ تَفْعَلُوا فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللّٰهِ وَرَسُولِهٖۖ وَاِنْ تُبْتُمْ فَلَكُمْ رُءُوسُ اَمْواٰلِكُمْ لاٰ تَظْلِمُونَ وَلاٰ تُظْلَمُونَ ٢٧٩وَاِنْ كاٰنَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ اِلٰی مَیْسَرَةٍۚ وَاَنْ تَصَدَّقُوا خَیْرٌ لَكُمْۖ اِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ٢٨٠وَاتَّقُوا یَوْمًا تُرْجَعُونَ فٖیهِ اِلَی اللّٰهِۖ ثُمَّ تُوَفّٰی كُلُّ نَفْسٍ ماٰ كَسَبَتْ وَهُمْ لاٰ یُظْلَمُونَ٢٨١یآٰ اَیُّهَا الَّذٖینَ ءاٰمَنُوٓا اِذاٰ تَداٰیَنْتُمْ بِدَیْنٍ اِلٰٓی اَجَلٍ مُسَمًّی فَاكْتُبُوهُۚ وَلْیَكْتُبْ بَیْنَكُمْ كاٰتِبٌ بِالْعَدْلِۚ وَلاٰ یَأْبَ كاٰتِبٌ اَنْ یَكْتُبَ كَماٰ عَلَّمَهُ اللّٰهُۚ فَلْیَكْتُبْ وَلْیُمْلِلِ الَّذٖی عَلَیْهِ الْحَقُّ وَلْیَتَّقِ اللّٰهَ رَبَّهُۥ وَلاٰ یَبْخَسْ مِنْهُ شَیْئًاۚ فَاِنْ كاٰنَ الَّذٖی عَلَیْهِ الْحَقُّ سَفٖیهًا اَوْ ضَعٖیفًا اَوْ لاٰ یَسْتَطٖیعُ اَنْ یُمِلَّ هُوَ فَلْیُمْلِلْ وَلِیُّهُۥ بِالْعَدْلِۚ وَاسْتَشْهِدُوا شَهٖیدَیْنِ مِنْ رِجاٰلِكُمْۖ فَاِنْ لَمْ یَكُوناٰ رَجُلَیْنِ فَرَجُلٌ وَامْرَاَتاٰنِ مِمَّنْ تَرْضَوْنَ مِنَ الشُّهَدآٰءِ اَنْ تَضِلَّ اِحْدٰىهُماٰ فَتُذَكِّرَ اِحْدٰىهُمَا الْاُخْرٰیۚ وَلاٰ یَأْبَ الشُّهَدآٰءُ اِذاٰ ماٰ دُعُواۚ وَلاٰ تَسْاَمُوٓا اَنْ تَكْتُبُوهُ صَغٖیرًا اَوْ كَبٖیرًا اِلٰٓی اَجَلِهٖۚ ذٰلِكُمْ اَقْسَطُ عِنْدَ اللّٰهِ وَاَقْوَمُ لِلشَّهاٰدَةِ وَاَدْنٰٓی اَلّاٰ تَرْتاٰبُوٓا اِلّآٰ اَنْ تَكُونَ تِجاٰرَةً حاٰضِرَةً تُدٖیرُونَهاٰ بَیْنَكُمْ فَلَیْسَ عَلَیْكُمْ جُناٰحٌ اَلّاٰ تَكْتُبُوهاٰۗ وَاَشْهِدُوٓا اِذاٰ تَباٰیَعْتُمْۚ وَلاٰ یُضآٰرَّ كاٰتِبٌ وَلاٰ شَهٖیدٌۚ وَاِنْ تَفْعَلُوا فَاِنَّهُۥ فُسُوقٌ بِكُمْۗ وَاتَّقُوا اللّٰهَۖ وَیُعَلِّمُكُمُ اللّٰهُۗ وَاللّٰهُ بِكُلِّ شَیْءٍ عَلٖیمٌ ٢٨٢وَاِنْ كُنْتُمْ عَلٰی سَفَرٍ وَلَمْ تَجِدُوا كاٰتِبًا فَرِهاٰنٌ مَقْبُوضَةٌۖ فَاِنْ اَمِنَ بَعْضُكُمْ بَعْضًا فَلْیُؤَدِّ الَّذِی اؤْتُمِنَ اَماٰنَتَهُۥ وَلْیَتَّقِ اللّٰهَ رَبَّهُۥۗ وَلاٰ تَكْتُمُوا الشَّهاٰدَةَۚ وَمَنْ یَكْتُمْهاٰ فَاِنَّهُۥٓ ءاٰثِمٌ قَلْبُهُۥۗ وَاللّٰهُ بِماٰ تَعْمَلُونَ عَلٖیمٌ ٢٨٣لِلّٰهِ ماٰ فِی السَّمٰواٰتِ وَماٰ فِی الْاَرْضِۗ وَاِنْ تُبْدُوا ماٰ فٖیٓ اَنْفُسِكُمْ اَوْ تُخْفُوهُ یُحاٰسِبْكُمْ بِهِ اللّٰهُۖ فَیَغْفِرُ لِمَنْ یَشآٰءُ وَیُعَذِّبُ مَنْ یَشآٰءُۗ وَاللّٰهُ عَلٰی كُلِّ شَیْءٍ قَدٖیرٌ ٢٨٤ءاٰمَنَ الرَّسُولُ بِمآٰ اُنْزِلَ اِلَیْهِ مِنْ رَبِّهٖ وَالْمُؤْمِنُونَۚ كُلٌّ ءاٰمَنَ بِاللّٰهِ وَمَلآٰئِكَتِهٖ وَكُتُبِهٖ وَرُسُلِهٖ لاٰ نُفَرِّقُ بَیْنَ اَحَدٍ مِنْ رُسُلِهٖۚ وَقاٰلُوا سَمِعْناٰ وَاَطَعْناٰۖ غُفْراٰنَكَ رَبَّناٰ وَاِلَیْكَ الْمَصٖیرُ ٢٨٥لاٰ یُكَلِّفُ اللّٰهُ نَفْسًا اِلّاٰ وُسْعَهاٰۚ لَهاٰ ماٰ كَسَبَتْ وَعَلَیْهاٰ مَا اكْتَسَبَتْۗ رَبَّناٰ لاٰ تُؤاٰخِذْنآٰ اِنْ نَسٖینآٰ اَوْ اَخْطَأْناٰۚ رَبَّناٰ وَلاٰ تَحْمِلْ عَلَیْنآٰ اِصْرًا كَماٰ حَمَلْتَهُۥ عَلَی الَّذٖینَ مِنْ قَبْلِناٰۚ رَبَّناٰ وَلاٰ تُحَمِّلْناٰ ماٰ لاٰ طاٰقَةَ لَناٰ بِهٖۖ وَاعْفُ عَنّاٰ وَاغْفِرْ لَناٰ وَارْحَمْنآٰۚ اَنْتَ مَوْلٰىناٰ فَانْصُرْناٰ عَلَی الْقَوْمِ الْكاٰفِرٖینَ ٢٨٦سُورَةُ آلِ عِمْراٰنَالمدنية200بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖیمِالٓمٓ١ٱَللّٰهُ لآٰ اِلٰهَ اِلّاٰ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ٢نَزَّلَ عَلَیْكَ الْكِتاٰبَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِماٰ بَیْنَ یَدَیْهِ وَاَنْزَلَ التَّوْرٰىةَ وَالْاِنْجٖیلَ٣مِنْ قَبْلُ هُدًی لِلنّاٰسِ وَاَنْزَلَ الْفُرْقاٰنَۗ اِنَّ الَّذٖینَ كَفَرُوا بِأٰیاٰتِ اللّٰهِ لَهُمْ عَذاٰبٌ شَدٖیدٌۗ وَاللّٰهُ عَزٖیزٌ ذُو انْتِقاٰمٍ٤اِنَّ اللّٰهَ لاٰ یَخْفٰی عَلَیْهِ شَیْءٌ فِی الْاَرْضِ وَلاٰ فِی السَّمآٰءِ٥هُوَ الَّذٖی یُصَوِّرُكُمْ فِی الْاَرْحاٰمِ كَیْفَ یَشآٰءُۚ لآٰ اِلٰهَ اِلّاٰ هُوَ الْعَزٖیزُ الْحَكٖیمُ٦هُوَ الَّذٖیٓ اَنْزَلَ عَلَیْكَ الْكِتاٰبَ مِنْهُ ءاٰیاٰتٌ مُحْكَماٰتٌ هُنَّ اُمُّ الْكِتاٰبِ وَاُخَرُ مُتَشاٰبِهاٰتٌۖ فَاَمَّا الَّذٖینَ فٖی قُلُوبِهِمْ زَیْغٌ فَیَتَّبِعُونَ ماٰ تَشاٰبَهَ مِنْهُ ابْتِغآٰءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغآٰءَ تَأْوٖیلِهٖۖ وَماٰ یَعْلَمُ تَأْوٖیلَهُۥٓ اِلَّا اللّٰهُۗ وَالرّاٰسِخُونَ فِی الْعِلْمِ یَقُولُونَ ءاٰمَنّاٰ بِهٖ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّناٰۗ وَماٰ یَذَّكَّرُ اِلّآٰ اُولُوا الْاَلْباٰبِ٧رَبَّناٰ لاٰ تُزِغْ قُلُوبَناٰ بَعْدَ اِذْ هَدَیْتَناٰ وَهَبْ لَناٰ مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةًۚ اِنَّكَ اَنْتَ الْوَهّاٰبُ٨رَبَّنآٰ اِنَّكَ جاٰمِعُ النّاٰسِ لِیَوْمٍ لاٰ رَیْبَ فٖیهِۚ اِنَّ اللّٰهَ لاٰ یُخْلِفُ الْمٖیعاٰدَ٩اِنَّ الَّذٖینَ كَفَرُوا لَنْ تُغْنِیَ عَنْهُمْ اَمْواٰلُهُمْ وَلآٰ اَوْلاٰدُهُمْ مِنَ اللّٰهِ شَیْئًاۖ وَاُولٰٓئِكَ هُمْ وَقُودُ النّاٰرِ١٠كَدَأْبِ ءاٰلِ فِرْعَوْنَ وَالَّذٖینَ مِنْ قَبْلِهِمْۚ كَذَّبُوا بِأٰیاٰتِناٰ فَاَخَذَهُمُ اللّٰهُ بِذُنُوبِهِمْۗ وَاللّٰهُ شَدٖیدُ الْعِقاٰبِ١١قُلْ لِلَّذٖینَ كَفَرُوا سَتُغْلَبُونَ وَتُحْشَرُونَ اِلٰی جَهَنَّمَۖ وَبِئْسَ الْمِهاٰدُ١٢قَدْ كاٰنَ لَكُمْ ءاٰیَةٌ فٖی فِئَتَیْنِ الْتَقَتاٰۖ فِئَةٌ تُقاٰتِلُ فٖی سَبٖیلِ اللّٰهِ وَاُخْرٰی كاٰفِرَةٌ یَرَوْنَهُمْ مِثْلَیْهِمْ رَأْیَ الْعَیْنِۚ وَاللّٰهُ یُؤَیِّدُ بِنَصْرِهٖ مَنْ یَشآٰءُۗ اِنَّ فٖی ذٰلِكَ لَعِبْرَةً لِاُولِی الْاَبْصاٰرِ١٣زُیِّنَ لِلنّاٰسِ حُبُّ الشَّهَواٰتِ مِنَ النِّسآٰءِ وَالْبَنٖینَ وَالْقَناٰطٖیرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَیْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْاَنْعاٰمِ وَالْحَرْثِۗ ذٰلِكَ مَتاٰعُ الْحَیٰوةِ الدُّنْیاٰۖ وَاللّٰهُ عِنْدَهُۥ حُسْنُ الْمَـأٰبِ١٤قُلْ اَؤُنَبِّئُكُمْ بِخَیْرٍ مِنْ ذٰلِكُمْۖ لِلَّذٖینَ اتَّقَوْا عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنّاٰتٌ تَجْرٖی مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهاٰرُ خاٰلِدٖینَ فٖیهاٰ وَاَزْواٰجٌ مُطَهَّرَةٌ وَرِضْواٰنٌ مِنَ اللّٰهِۗ وَاللّٰهُ بَصٖیرٌ بِالْعِباٰدِ١٥ٱَلَّذٖینَ یَقُولُونَ رَبَّنآٰ اِنَّنآٰ ءاٰمَنّاٰ فَاغْفِرْ لَناٰ ذُنُوبَناٰ وَقِناٰ عَذاٰبَ النّاٰرِ١٦ٱَلصّاٰبِرٖینَ وَالصّاٰدِقٖینَ وَالْقاٰنِتٖینَ وَالْمُنْفِقٖینَ وَالْمُسْتَغْفِرٖینَ بِالْاَسْحاٰرِ١٧شَهِدَ اللّٰهُ اَنَّهُۥ لآٰ اِلٰهَ اِلّاٰ هُوَ وَالْمَلآٰئِكَةُ وَاُولُوا الْعِلْمِ قآٰئِمًا بِالْقِسْطِۚ لآٰ اِلٰهَ اِلّاٰ هُوَ الْعَزٖیزُ الْحَكٖیمُ١٨اِنَّ الدّٖینَ عِنْدَ اللّٰهِ الْاِسْلاٰمُۗ وَمَا اخْتَلَفَ الَّذٖینَ اُوتُوا الْكِتاٰبَ اِلّاٰ مِنْ بَعْدِ ماٰ جآٰءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیًا بَیْنَهُمْۗ وَمَنْ یَكْفُرْ بِأٰیاٰتِ اللّٰهِ فَاِنَّ اللّٰهَ سَرٖیعُ الْحِساٰبِ١٩فَاِنْ حآٰجُّوكَ فَقُلْ اَسْلَمْتُ وَجْهِیَ لِلّٰهِ وَمَنِ اتَّبَعَنِۗ وَقُلْ لِلَّذٖینَ اُوتُوا الْكِتاٰبَ وَالْاُمِّیّٖینَ ءَاَسْلَمْتُمْۚ فَاِنْ اَسْلَمُوا فَقَدِ اهْتَدَوْاۖ وَاِنْ تَوَلَّوْا فَاِنَّماٰ عَلَیْكَ الْبَلاٰغُۗ وَاللّٰهُ بَصٖیرٌ بِالْعِباٰدِ٢٠اِنَّ الَّذٖینَ یَكْفُرُونَ بِأٰیاٰتِ اللّٰهِ وَیَقْتُلُونَ النَّبِیّٖینَ بِغَیْرِ حَقٍّ وَیَقْتُلُونَ الَّذٖینَ یَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النّاٰسِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذاٰبٍ اَلٖیمٍ٢١اُولٰٓئِكَ الَّذٖینَ حَبِطَتْ اَعْماٰلُهُمْ فِی الدُّنْیاٰ وَالْءاٰخِرَةِ وَماٰ لَهُمْ مِنْ ناٰصِرٖینَ٢٢اَلَمْ تَرَ اِلَی الَّذٖینَ اُوتُوا نَصٖیبًا مِنَ الْكِتاٰبِ یُدْعَوْنَ اِلٰی كِتاٰبِ اللّٰهِ لِیَحْكُمَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ یَتَوَلّٰی فَرٖیقٌ مِنْهُمْ وَهُمْ مُعْرِضُونَ٢٣ذٰلِكَ بِاَنَّهُمْ قاٰلُوا لَنْ تَمَسَّنَا النّاٰرُ اِلّآٰ اَیّاٰمًا مَعْدُوداٰتٍۖ وَغَرَّهُمْ فٖی دٖینِهِمْ ماٰ كاٰنُوا یَفْتَرُونَ٢٤فَكَیْفَ اِذاٰ جَمَعْناٰهُمْ لِیَوْمٍ لاٰ رَیْبَ فٖیهِ وَوُفِّیَتْ كُلُّ نَفْسٍ ماٰ كَسَبَتْ وَهُمْ لاٰ یُظْلَمُونَ٢٥قُلِ اللّٰهُمَّ ماٰلِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِی الْمُلْكَ مَنْ تَشآٰءُ وَتَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشآٰءُ وَتُعِزُّ مَنْ تَشآٰءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشآٰءُۖ بِیَدِكَ الْخَیْرُۖ اِنَّكَ عَلٰی كُلِّ شَیْءٍ قَدٖیرٌ٢٦تُولِجُ الَّیْلَ فِی النَّهاٰرِ وَتُولِجُ النَّهاٰرَ فِی الَّیْلِۖ وَتُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَتُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِّۖ وَتَرْزُقُ مَنْ تَشآٰءُ بِغَیْرِ حِساٰبٍ٢٧لاٰ یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكاٰفِرٖینَ اَوْلِیآٰءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنٖینَۖ وَمَنْ یَفْعَلْ ذٰلِكَ فَلَیْسَ مِنَ اللّٰهِ فٖی شَیْءٍ اِلّآٰ اَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقٰىةًۗ وَیُحَذِّرُكُمُ اللّٰهُ نَفْسَهُۥۗ وَاِلَی اللّٰهِ الْمَصٖیرُ٢٨قُلْ اِنْ تُخْفُوا ماٰ فٖی صُدُورِكُمْ اَوْ تُبْدُوهُ یَعْلَمْهُ اللّٰهُۗ وَیَعْلَمُ ماٰ فِی السَّمٰواٰتِ وَماٰ فِی الْاَرْضِۗ وَاللّٰهُ عَلٰی كُلِّ شَیْءٍ قَدٖیرٌ٢٩یَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ ماٰ عَمِلَتْ مِنْ خَیْرٍ مُحْضَرًا وَماٰ عَمِلَتْ مِنْ سُوٓءٍ تَوَدُّ لَوْ اَنَّ بَیْنَهاٰ وَبَیْنَهُۥٓ اَمَدًا بَعٖیدًاۗ وَیُحَذِّرُكُمُ اللّٰهُ نَفْسَهُۥۗ وَاللّٰهُ رَءُوفٌ بِالْعِباٰدِ٣٠قُلْ اِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللّٰهَ فَاتَّبِعُونٖی یُحْبِبْكُمُ اللّٰهُ وَیَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْۚ وَاللّٰهُ غَفُورٌ رَحٖیمٌ٣١قُلْ اَطٖیعُوا اللّٰهَ وَالرَّسُولَۖ فَاِنْ تَوَلَّوْا فَاِنَّ اللّٰهَ لاٰ یُحِبُّ الْكاٰفِرٖینَ٣٢اِنَّ اللّٰهَ اصْطَفٰٓی ءاٰدَمَ وَنُوحًا وَءاٰلَ اِبْراٰهٖیمَ وَءاٰلَ عِمْراٰنَ عَلَی الْعاٰلَمٖینَ٣٣ذُرِّیَّةً بَعْضُهاٰ مِنْ بَعْضٍۗ وَاللّٰهُ سَمٖیعٌ عَلٖیمٌ٣٤اِذْ قاٰلَتِ امْرَاَتُ عِمْراٰنَ رَبِّ اِنّٖی نَذَرْتُ لَكَ ماٰ فٖی بَطْنٖی مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنّٖیٓۖ اِنَّكَ اَنْتَ السَّمٖیعُ الْعَلٖیمُ٣٥فَلَمّاٰ وَضَعَتْهاٰ قاٰلَتْ رَبِّ اِنّٖی وَضَعْتُهآٰ اُنْثٰی وَاللّٰهُ اَعْلَمُ بِماٰ وَضَعَتْ وَلَیْسَ الذَّكَرُ كَالْاُنْثٰیۖ وَاِنّٖی سَمَّیْتُهاٰ مَرْیَمَ وَاِنّٖیٓ اُعٖیذُهاٰ بِكَ وَذُرِّیَّتَهاٰ مِنَ الشَّیْطاٰنِ الرَّجٖیمِ٣٦فَتَقَبَّلَهاٰ رَبُّهاٰ بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَاَنْبَتَهاٰ نَباٰتًا حَسَنًا وَكَفَّلَهاٰ زَكَرِیّاٰۖ كُلَّماٰ دَخَلَ عَلَیْهاٰ زَكَرِیَّا الْمِحْراٰبَ وَجَدَ عِنْدَهاٰ رِزْقًاۖ قاٰلَ یاٰ مَرْیَمُ اَنّٰی لَكِ هٰذاٰۖ قاٰلَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللّٰهِۖ اِنَّ اللّٰهَ یَرْزُقُ مَنْ یَشآٰءُ بِغَیْرِ حِساٰبٍ٣٧هُناٰلِكَ دَعاٰ زَكَرِیّاٰ رَبَّهُۥۖ قاٰلَ رَبِّ هَبْ لٖی مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّیَّةً طَیِّبَةًۖ اِنَّكَ سَمٖیعُ الدُّعآٰءِ٣٨فَناٰدَتْهُ الْمَلآٰئِكَةُ وَهُوَ قآٰئِمٌ یُصَلّٖی فِی الْمِحْراٰبِ اَنَّ اللّٰهَ یُبَشِّرُكَ بِیَحْیٰی مُصَدِّقًا بِكَلِمَةٍ مِنَ اللّٰهِ وَسَیِّدًا وَحَصُورًا وَنَبِیًّا مِنَ الصّاٰلِحٖینَ٣٩قاٰلَ رَبِّ اَنّٰی یَكُونُ لٖی غُلاٰمٌ وَقَدْ بَلَغَنِیَ الْكِبَرُ وَامْرَاَتٖی عاٰقِرٌۖ قاٰلَ كَذٰلِكَ اللّٰهُ یَفْعَلُ ماٰ یَشآٰءُ٤٠قاٰلَ رَبِّ اجْعَلْ لٖیٓ ءاٰیَةًۖ قاٰلَ ءاٰیَتُكَ اَلّاٰ تُكَلِّمَ النّاٰسَ ثَلاٰثَةَ اَیّاٰمٍ اِلّاٰ رَمْزًاۗ وَاذْكُرْ رَبَّكَ كَثٖیرًا وَسَبِّحْ بِالْعَشِیِّ وَالْاِبْكاٰرِ٤١وَاِذْ قاٰلَتِ الْمَلآٰئِكَةُ یاٰ مَرْیَمُ اِنَّ اللّٰهَ اصْطَفٰىكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفٰىكِ عَلٰی نِسآٰءِ الْعاٰلَمٖینَ٤٢یاٰ مَرْیَمُ اقْنُتٖی لِرَبِّكِ وَاسْجُدٖی وَارْكَعٖی مَعَ الرّاٰكِعٖینَ٤٣ذٰلِكَ مِنْ اَنْبآٰءِ الْغَیْبِ نُوحٖیهِ اِلَیْكَۚ وَماٰ كُنْتَ لَدَیْهِمْ اِذْ یُلْقُونَ اَقْلاٰمَهُمْ اَیُّهُمْ یَكْفُلُ مَرْیَمَ وَماٰ كُنْتَ لَدَیْهِمْ اِذْ یَخْتَصِمُونَ٤٤اِذْ قاٰلَتِ الْمَلآٰئِكَةُ یاٰ مَرْیَمُ اِنَّ اللّٰهَ یُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسٖیحُ عٖیسَی ابْنُ مَرْیَمَ وَجٖیهًا فِی الدُّنْیاٰ وَالْءاٰخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبٖینَ٤٥وَیُكَلِّمُ النّاٰسَ فِی الْمَهْدِ وَكَهْلًا وَمِنَ الصّاٰلِحٖینَ٤٦قاٰلَتْ رَبِّ اَنّٰی یَكُونُ لٖی وَلَدٌ وَلَمْ یَمْسَسْنٖی بَشَرٌۖ قاٰلَ كَذٰلِكِ اللّٰهُ یَخْلُقُ ماٰ یَشآٰءُۚ اِذاٰ قَضٰٓی اَمْرًا فَاِنَّماٰ یَقُولُ لَهُۥ كُنْ فَیَكُونُ٤٧وَیُعَلِّمُهُ الْكِتاٰبَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرٰىةَ وَالْاِنْجٖیلَ٤٨وَرَسُولًا اِلٰی بَنٖیٓ اِسْرآٰئٖیلَ اَنّٖی قَدْ جِئْتُكُمْ بأٰیَةٍ مِنْ رَبِّكُمْۖ اَنّٖیٓ اَخْلُقُ لَكُمْ مِنَ الطّٖینِ كَهَیْئَةِ الطَّیْرِ فَاَنْفُخُ فٖیهِ فَیَكُونُ طَیْرًا بِاِذْنِ اللّٰهِۖ وَاُبْرِیُٔ الْاَكْمَهَ وَالْاَبْرَصَ وَاُحْیِی الْمَوْتٰی بِاِذْنِ اللّٰهِۖ وَاُنَبِّئُكُمْ بِماٰ تَأْكُلُونَ وَماٰ تَدَّخِرُونَ فٖی بُیُوتِكُمْۚ اِنَّ فٖی ذٰلِكَ لَءاٰیَةً لَكُمْ اِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنٖینَ٤٩وَمُصَدِّقًا لِماٰ بَیْنَ یَدَیَّ مِنَ التَّوْرٰىةِ وَلِاُحِلَّ لَكُمْ بَعْضَ الَّذٖی حُرِّمَ عَلَیْكُمْۚ وَجِئْتُكُمْ بأٰیَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطٖیعُونِ٥٠اِنَّ اللّٰهَ رَبّٖی وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُۚ هٰذاٰ صِراٰطٌ مُسْتَقٖیمٌ٥١فَلَمّآٰ اَحَسَّ عٖیسٰی مِنْهُمُ الْكُفْرَ قاٰلَ مَنْ اَنْصاٰرٖیٓ اِلَی اللّٰهِۖ قاٰلَ الْحَواٰرِیُّونَ نَحْنُ اَنْصاٰرُ اللّٰهِ ءاٰمَنّاٰ بِاللّٰهِ وَاشْهَدْ بِاَنّاٰ مُسْلِمُونَ٥٢رَبَّنآٰ ءاٰمَنّاٰ بِمآٰ اَنْزَلْتَ وَاتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاكْتُبْناٰ مَعَ الشّاٰهِدٖینَ٥٣وَمَكَرُوا وَمَكَرَ اللّٰهُۖ وَاللّٰهُ خَیْرُ الْماٰكِرٖینَ٥٤اِذْ قاٰلَ اللّٰهُ یاٰ عٖیسٰٓی اِنّٖی مُتَوَفّٖیكَ وَراٰفِعُكَ اِلَیَّ وَمُطَهِّرُكَ مِنَ الَّذٖینَ كَفَرُوا وَجاٰعِلُ الَّذٖینَ اتَّبَعُوكَ فَوْقَ الَّذٖینَ كَفَرُوٓا اِلٰی یَوْمِ الْقِیاٰمَةِۖ ثُمَّ اِلَیَّ مَرْجِعُكُمْ فَاَحْكُمُ بَیْنَكُمْ فٖیماٰ كُنْتُمْ فٖیهِ تَخْتَلِفُونَ٥٥فَاَمَّا الَّذٖینَ كَفَرُوا فَاُعَذِّبُهُمْ عَذاٰبًا شَدٖیدًا فِی الدُّنْیاٰ وَالْءاٰخِرَةِ وَماٰ لَهُمْ مِنْ ناٰصِرٖینَ٥٦وَاَمَّا الَّذٖینَ ءاٰمَنُوا وَعَمِلُوا الصّاٰلِحاٰتِ فَیُوَفّٖیهِمْ اُجُورَهُمْۗ وَاللّٰهُ لاٰ یُحِبُّ الظّاٰلِمٖینَ٥٧ذٰلِكَ نَتْلُوهُ عَلَیْكَ مِنَ الْءاٰیاٰتِ وَالذِّكْرِ الْحَكٖیمِ٥٨اِنَّ مَثَلَ عٖیسٰی عِنْدَ اللّٰهِ كَمَثَلِ ءاٰدَمَۖ خَلَقَهُۥ مِنْ تُراٰبٍ ثُمَّ قاٰلَ لَهُۥ كُنْ فَیَكُونُ٥٩ٱَلْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلاٰ تَكُنْ مِنَ الْمُمْتَرٖینَ٦٠فَمَنْ حآٰجَّكَ فٖیهِ مِنْ بَعْدِ ماٰ جآٰءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعاٰلَوْا نَدْعُ اَبْنآٰءَناٰ وَاَبْنآٰءَكُمْ وَنِسآٰءَناٰ وَنِسآٰءَكُمْ وَاَنْفُسَناٰ وَاَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللّٰهِ عَلَی الْكاٰذِبٖینَ٦١اِنَّ هٰذاٰ لَهُوَ الْقَصَصُ الْحَقُّۚ وَماٰ مِنْ اِلٰهٍ اِلَّا اللّٰهُۚ وَاِنَّ اللّٰهَ لَهُوَ الْعَزٖیزُ الْحَكٖیمُ٦٢فَاِنْ تَوَلَّوْا فَاِنَّ اللّٰهَ عَلٖیمٌ بِالْمُفْسِدٖینَ٦٣قُلْ یآٰ اَهْلَ الْكِتاٰبِ تَعاٰلَوْا اِلٰی كَلِمَةٍ سَوآٰءٍ بَیْنَناٰ وَبَیْنَكُمْ اَلّاٰ نَعْبُدَ اِلَّا اللّٰهَ وَلاٰ نُشْرِكَ بِهٖ شَیْئًا وَلاٰ یَتَّخِذَ بَعْضُناٰ بَعْضًا اَرْباٰبًا مِنْ دُونِ اللّٰهِۚ فَاِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِاَنّاٰ مُسْلِمُونَ٦٤یآٰ اَهْلَ الْكِتاٰبِ لِمَ تُحآٰجُّونَ فٖیٓ اِبْراٰهٖیمَ وَمآٰ اُنْزِلَتِ التَّوْرٰىةُ وَالْاِنْجٖیلُ اِلّاٰ مِنْ بَعْدِهٖٓۚ اَفَلاٰ تَعْقِلُونَ٦٥هآٰاَنْتُمْ هٰٓؤُلآٰءِ حاٰجَجْتُمْ فٖیماٰ لَكُمْ بِهٖ عِلْمٌ فَلِمَ تُحآٰجُّونَ فٖیماٰ لَیْسَ لَكُمْ بِهٖ عِلْمٌۚ وَاللّٰهُ یَعْلَمُ وَاَنْتُمْ لاٰ تَعْلَمُونَ٦٦ماٰ كاٰنَ اِبْراٰهٖیمُ یَهُودِیًّا وَلاٰ نَصْراٰنِیًّا وَلٰكِنْ كاٰنَ حَنٖیفًا مُسْلِمًا وَماٰ كاٰنَ مِنَ الْمُشْرِكٖینَ٦٧اِنَّ اَوْلَی النّاٰسِ بِاِبْراٰهٖیمَ لَلَّذٖینَ اتَّبَعُوهُ وَهٰذَا النَّبِیُّ وَالَّذٖینَ ءاٰمَنُواۗ وَاللّٰهُ وَلِیُّ الْمُؤْمِنٖینَ٦٨وَدَّتْ طآٰئِفَةٌ مِنْ اَهْلِ الْكِتاٰبِ لَوْ یُضِلُّونَكُمْ وَماٰ یُضِلُّونَ اِلّآٰ اَنْفُسَهُمْ وَماٰ یَشْعُرُونَ٦٩یآٰ اَهْلَ الْكِتاٰبِ لِمَ تَكْفُرُونَ بِأٰیاٰتِ اللّٰهِ وَاَنْتُمْ تَشْهَدُونَ٧٠یآٰ اَهْلَ الْكِتاٰبِ لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْباٰطِلِ وَتَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَاَنْتُمْ تَعْلَمُونَ٧١وَقاٰلَتْ طآٰئِفَةٌ مِنْ اَهْلِ الْكِتاٰبِ ءاٰمِنُوا بِالَّذٖیٓ اُنْزِلَ عَلَی الَّذٖینَ ءاٰمَنُوا وَجْهَ النَّهاٰرِ وَاكْفُرُوٓا ءاٰخِرَهُۥ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ٧٢وَلاٰ تُؤْمِنُوٓا اِلّاٰ لِمَنْ تَبِعَ دٖینَكُمْ قُلْ اِنَّ الْهُدٰی هُدَی اللّٰهِ اَنْ یُؤْتٰٓی اَحَدٌ مِثْلَ مآٰ اُوتٖیتُمْ اَوْ یُحآٰجُّوكُمْ عِنْدَ رَبِّكُمْۗ قُلْ اِنَّ الْفَضْلَ بِیَدِ اللّٰهِ یُؤْتٖیهِ مَنْ یَشآٰءُۗ وَاللّٰهُ واٰسِعٌ عَلٖیمٌ٧٣یَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهٖ مَنْ یَشآٰءُۗ وَاللّٰهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظٖیمِ٧٤وَمِنْ اَهْلِ الْكِتاٰبِ مَنْ اِنْ تَأْمَنْهُ بِقِنْطاٰرٍ یُؤَدِّهٖٓ اِلَیْكَ وَمِنْهُمْ مَنْ اِنْ تَأْمَنْهُ بِدٖیناٰرٍ لاٰ یُؤَدِّهٖٓ اِلَیْكَ اِلّاٰ ماٰ دُمْتَ عَلَیْهِ قآٰئِمًاۗ ذٰلِكَ بِاَنَّهُمْ قاٰلُوا لَیْسَ عَلَیْناٰ فِی الْاُمِّیّٖینَ سَبٖیلٌ وَیَقُولُونَ عَلَی اللّٰهِ الْكَذِبَ وَهُمْ یَعْلَمُونَ٧٥بَلٰیۚ مَنْ اَوْفٰی بِعَهْدِهٖ وَاتَّقٰی فَاِنَّ اللّٰهَ یُحِبُّ الْمُتَّقٖینَ٧٦اِنَّ الَّذٖینَ یَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللّٰهِ وَاَیْماٰنِهِمْ ثَمَنًا قَلٖیلًا اُولٰٓئِكَ لاٰ خَلاٰقَ لَهُمْ فِی الْءاٰخِرَةِ وَلاٰ یُكَلِّمُهُمُ اللّٰهُ وَلاٰ یَنْظُرُ اِلَیْهِمْ یَوْمَ الْقِیاٰمَةِ وَلاٰ یُزَكّٖیهِمْ وَلَهُمْ عَذاٰبٌ اَلٖیمٌ٧٧وَاِنَّ مِنْهُمْ لَفَرٖیقًا یَلْوُۥنَ اَلْسِنَتَهُمْ بِالْكِتاٰبِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْكِتاٰبِ وَماٰ هُوَ مِنَ الْكِتاٰبِ وَیَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللّٰهِ وَماٰ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللّٰهِ وَیَقُولُونَ عَلَی اللّٰهِ الْكَذِبَ وَهُمْ یَعْلَمُونَ٧٨ماٰ كاٰنَ لِبَشَرٍ اَنْ یُؤْتِیَهُ اللّٰهُ الْكِتاٰبَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ ثُمَّ یَقُولَ لِلنّاٰسِ كُونُوا عِباٰدًا لٖی مِنْ دُونِ اللّٰهِ وَلٰكِنْ كُونُوا رَبّاٰنِیّٖینَ بِماٰ كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتاٰبَ وَبِماٰ كُنْتُمْ تَدْرُسُونَ٧٩وَلاٰ یَأْمُرَكُمْ اَنْ تَتَّخِذُوا الْمَلآٰئِكَةَ وَالنَّبِیّٖینَ اَرْباٰبًاۗ اَیَأْمُرُكُمْ بِالْكُفْرِ بَعْدَ اِذْ اَنْتُمْ مُسْلِمُونَ٨٠وَاِذْ اَخَذَ اللّٰهُ مٖیثاٰقَ النَّبِیّٖینَ لَمآٰ ءاٰتَیْتُكُمْ مِنْ كِتاٰبٍ وَحِكْمَةٍ ثُمَّ جآٰءَكُمْ رَسُولٌ مُصَدِّقٌ لِماٰ مَعَكُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهٖ وَلَتَنْصُرُنَّهُۥۚ قاٰلَ ءَاَقْرَرْتُمْ وَاَخَذْتُمْ عَلٰی ذٰلِكُمْ اِصْرٖیۖ قاٰلُوٓا اَقْرَرْناٰۚ قاٰلَ فَاشْهَدُوا وَاَنَا مَعَكُمْ مِنَ الشّاٰهِدٖینَ٨١فَمَنْ تَوَلّٰی بَعْدَ ذٰلِكَ فَاُولٰٓئِكَ هُمُ الْفاٰسِقُونَ٨٢اَفَغَیْرَ دٖینِ اللّٰهِ یَبْغُونَ وَلَهُۥٓ اَسْلَمَ مَنْ فِی السَّمٰواٰتِ وَالْاَرْضِ طَوْعًا وَكَرْهًا وَاِلَیْهِ یُرْجَعُونَ٨٣قُلْ ءاٰمَنّاٰ بِاللّٰهِ وَمآٰ اُنْزِلَ عَلَیْناٰ وَمآٰ اُنْزِلَ عَلٰٓی اِبْراٰهٖیمَ وَاِسْماٰعٖیلَ وَاِسْحاٰقَ وَیَعْقُوبَ وَالْاَسْباٰطِ وَمآٰ اُوتِیَ مُوسٰی وَعٖیسٰی وَالنَّبِیُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لاٰ نُفَرِّقُ بَیْنَ اَحَدٍ مِنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُۥ مُسْلِمُونَ٨٤وَمَنْ یَبْتَغِ غَیْرَ الْاِسْلاٰمِ دٖینًا فَلَنْ یُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِی الْءاٰخِرَةِ مِنَ الْخاٰسِرٖینَ٨٥كَیْفَ یَهْدِی اللّٰهُ قَوْمًا كَفَرُوا بَعْدَ اٖیماٰنِهِمْ وَشَهِدُوٓا اَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَجآٰءَهُمُ الْبَیِّناٰتُۚ وَاللّٰهُ لاٰ یَهْدِی الْقَوْمَ الظّاٰلِمٖینَ٨٦اُولٰٓئِكَ جَزآٰؤُهُمْ اَنَّ عَلَیْهِمْ لَعْنَةَ اللّٰهِ وَالْمَلآٰئِكَةِ وَالنّاٰسِ اَجْمَعٖینَ٨٧خاٰلِدٖینَ فٖیهاٰ لاٰ یُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذاٰبُ وَلاٰ هُمْ یُنْظَرُونَ٨٨اِلَّا الَّذٖینَ تاٰبُوا مِنْ بَعْدِ ذٰلِكَ وَاَصْلَحُوا فَاِنَّ اللّٰهَ غَفُورٌ رَحٖیمٌ٨٩اِنَّ الَّذٖینَ كَفَرُوا بَعْدَ اٖیماٰنِهِمْ ثُمَّ ازْداٰدُوا كُفْرًا لَنْ تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ وَاُولٰٓئِكَ هُمُ الضّآٰلُّونَ٩٠اِنَّ الَّذٖینَ كَفَرُوا وَماٰتُوا وَهُمْ كُفّاٰرٌ فَلَنْ یُقْبَلَ مِنْ اَحَدِهِمْ مِلْءُ الْاَرْضِ ذَهَبًا وَلَوِ افْتَدٰی بِهٖٓۗ اُولٰٓئِكَ لَهُمْ عَذاٰبٌ اَلٖیمٌ وَماٰ لَهُمْ مِنْ ناٰصِرٖینَ٩١لَنْ تَناٰلُوا الْبِرَّ حَتّٰی تُنْفِقُوا مِمّاٰ تُحِبُّونَۚ وَماٰ تُنْفِقُوا مِنْ شَیْءٍ فَاِنَّ اللّٰهَ بِهٖ عَلٖیمٌ٩٢

  بعضی از آن رسولان را بر بعضی دیگر برتری دادیم؛ برخی از آنها، خدا با او سخن می‌گفت؛ و بعضی را درجاتی برتر داد؛ و به عیسی بن مریم، نشانه‌های روشن دادیم؛ و او را با «روح القدس» تأیید نمودیم؛ (ولی فضیلت و مقام آن پیامبران، مانع اختلاف امتها نشد.) و اگر خدا می‌خواست، کسانی که بعد از آنها بودند، پس از آن همه نشانه‌های روشن که برای آنها آمد، جنگ و ستیز نمی‌کردند؛ (اما خدا مردم را مجبور نساخته؛ و آنها را در پیمودن راه سعادت، آزاد گذارده است؛) ولی این امتها بودند که با هم اختلاف کردند؛ بعضی ایمان آوردند و بعضی کافر شدند؛ (و جنگ و خونریزی بروز کرد. و باز) اگر خدا می‌خواست، با هم پیکار نمی‌کردند؛ ولی خداوند، آنچه را می‌خواهد، (از روی حکمت) انجام می‌دهد (و هیچ‌کس را به قبول چیزی مجبور نمی‌کند). 253ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از آنچه به شما روزی داده‌ایم، انفاق کنید! پیش از آنکه روزی فرا رسد که در آن، نه خرید و فروش است (تا بتوانید سعادت و نجات از کیفر را برای خود خریداری کنید)، و نه دوستی (و رفاقتهای مادی سودی دارد)، و نه شفاعت؛ (زیرا شما شایسته شفاعت نخواهید بود.) و کافران، خود ستمگرند؛ (هم به خودشان ستم می‌کنند، هم به دیگران). 254هیچ معبودی نیست جز خداوند یگانه زنده، که قائم به ذات خویش است، و موجودات دیگر، قائم به او هستند؛ هیچگاه خواب سبک و سنگینی او را فرانمی‌گیرد؛ (و لحظه‌ای از تدبیر جهان هستی، غافل نمی‌ماند؛) آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، از آن اوست؛ کیست که در نزد او، جز به فرمان او شفاعت کند؟! (بنابراین، شفاعت شفاعت‌کنندگان، برای آنها که شایسته شفاعتند، از مالکیت مطلقه او نمی‌کاهد.) آنچه را در پیش روی آنها [= بندگان‌] و پشت سرشان است می‌داند؛ (و گذشته و آینده، در پیشگاه علم او، یکسان است.) و کسی از علم او آگاه نمی‌گردد؛ جز به مقداری که او بخواهد. (اوست که به همه چیز آگاه است؛ و علم و دانش محدود دیگران، پرتوی از علم بی‌پایان و نامحدود اوست.) تخت (حکومت) او، آسمانها و زمین را دربرگرفته؛ و نگاهداری آن دو [= آسمان و زمین]، او را خسته نمیکند. بلندی مقام و عظمت، مخصوص اوست. 255در قبول دین، اکراهی نیست. (زیرا) راه درست از راه انحرافی، روشن شده است. بنابر این، کسی که به طاغوت [= بت و شیطان، و هر موجود طغیانگر] کافر شود و به خدا ایمان آورد، به دستگیره محکمی چنگ زده است، که گسستن برای آن نیست. و خداوند، شنوا و داناست. 256خداوند، ولی و سرپرست کسانی است که ایمان آورده‌اند؛ آنها را از ظلمتها، به سوی نور بیرون می‌برد. (اما) کسانی که کافر شدند، اولیای آنها طاغوتها هستند؛ که آنها را از نور، به سوی ظلمتها بیرون می‌برند؛ آنها اهل آتشند و همیشه در آن خواهند ماند. 257آیا ندیدی (و آگاهی نداری از) کسی [= نمرود] که با ابراهیم در باره پروردگارش محاجه و گفتگو کرد؟ زیرا خداوند به او حکومت داده بود؛ (و بر اثر کمی ظرفیت، از باده غرور سرمست شده بود؛) هنگامی که ابراهیم گفت: «خدای من آن کسی است که زنده می‌کند و می‌میراند.» او گفت: «من نیز زنده می‌کنم و می‌میرانم!» (و برای اثبات این کار و مشتبه‌ساختن بر مردم دستور داد دو زندانی را حاضر کردند، فرمان آزادی یکی و قتل دیگری را داد) ابراهیم گفت: «خداوند، خورشید را از افق مشرق می‌آورد؛ (اگر راست می‌گویی که حاکم بر جهان هستی تویی،) خورشید را از مغرب بیاور!» (در اینجا) آن مرد کافر، مبهوت و وامانده شد. و خداوند، قوم ستمگر را هدایت نمی‌کند. 258یا همانند کسی که از کنار یک آبادی (ویران شده) عبور کرد، در حالی که دیوارهای آن، به روی سقفها فرو ریخته بود، (و اجساد و استخوانهای اهل آن، در هر سو پراکنده بود؛ او با خود) گفت: «چگونه خدا اینها را پس از مرگ، زنده می‌کند؟!» (در این هنگام،) خدا او را یکصد سال میراند؛ سپس زنده کرد؛ و به او گفت: «چه‌قدر درنگ کردی؟» گفت: «یک روز؛ یا بخشی از یک روز.» فرمود: «نه، بلکه یکصد سال درنگ کردی! نگاه کن به غذا و نوشیدنی خود (که همراه داشتی، با گذشت سالها) هیچ‌گونه تغییر نیافته است! (خدایی که یک چنین مواد فاسدشدنی را در طول این مدت، حفظ کرده، بر همه چیز قادر است!) ولی به الاغ خود نگاه کن (که چگونه از هم متلاشی شده! این زنده شدن تو پس از مرگ، هم برای اطمینان خاطر توست، و هم) برای اینکه تو را نشانه‌ای برای مردم (در مورد معاد) قرار دهیم. (اکنون) به استخوانها (ی مرکب سواری خود نگاه کن که چگونه آنها را برداشته، به هم پیوند می‌دهیم، و گوشت بر آن می‌پوشانیم!» هنگامی که (این حقایق) بر او آشکار شد، گفت: «می‌دانم خدا بر هر کاری توانا است». 259و (به خاطر بیاور) هنگامی را که ابراهیم گفت: «خدایا! به من نشان بده چگونه مردگان را زنده می‌کنی؟» فرمود: «مگر ایمان نیاورده‌ای؟!» عرض کرد: «آری، ولی می‌خواهم قلبم آرامش یابد.» فرمود: «در این صورت، چهار نوع از مرغان را انتخاب کن! و آنها را (پس از ذبح کردن،) قطعه قطعه کن (و در هم بیامیز)! سپس بر هر کوهی، قسمتی از آن را قرار بده، بعد آنها را بخوان، به سرعت به سوی تو می‌آیند! و بدان خداوند قادر و حکیم است؛ (هم از ذرات بدن مردگان آگاه است، و هم توانایی بر جمع آنها دارد)». 260کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می‌کنند، همانند بذری هستند که هفت خوشه برویاند؛ که در هر خوشه، یکصد دانه باشد؛ و خداوند آن را برای هر کس بخواهد (و شایستگی داشته باشد)، دو یا چند برابر می‌کند؛ و خدا (از نظر قدرت و رحمت،) وسیع، و (به همه چیز) داناست. 261کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می‌کنند، سپس به دنبال انفاقی که کرده‌اند، منت نمی‌گذارند و آزاری نمی‌رسانند، پاداش آنها نزد پروردگارشان (محفوظ) است؛ و نه ترسی دارند، و نه غمگین می‌شوند. 262گفتار پسندیده (در برابر نیازمندان)، و عفو (و گذشت از خشونتهای آنها)، از بخششی که آزاری به دنبال آن باشد، بهتر است؛ و خداوند، بی‌نیاز و بردبار است. 263ای کسانی که ایمان آورده‌اید! بخششهای خود را با منت و آزار، باطل نسازید! همانند کسی که مال خود را برای نشان دادن به مردم، انفاق می‌کند؛ و به خدا و روز رستاخیز، ایمان نمی‌آورد؛ (کار او) همچون قطعه سنگی است که بر آن، (قشر نازکی از) خاک باشد؛ (و بذرهایی در آن افشانده شود؛) و رگبار باران به آن برسد، (و همه خاکها و بذرها را بشوید،) و آن را صاف (و خالی از خاک و بذر) رها کند. آنها از کاری که انجام داده‌اند، چیزی به دست نمی‌آورند؛ و خداوند، جمعیت کافران را هدایت نمی‌کند. 264و (کار) کسانی که اموال خود را برای خشنودی خدا، و تثبیت (ملکات انسانی در) روح خود، انفاق می‌کنند، همچون باغی است که در نقطه بلندی باشد، و بارانهای درشت به آن برسد، (و از هوای آزاد و نور آفتاب، به حد کافی بهره گیرد،) و میوه خود را دو چندان دهد (که همیشه شاداب و با طراوت است.) و اگر باران درشت به آن نرسد، بارانی نرم به آن می‌رسد. و خداوند به آنچه انجام می‌دهید، بیناست. 265آیا کسی از شما دوست دارد که باغی از درختان خرما و انگور داشته باشد که از زیر درختان آن، نهرها بگذرد، و برای او در آن (باغ)، از هر گونه میوه‌ای وجود داشته باشد، در حالی که به سن پیری رسیده و فرزندانی (کوچک و) ضعیف دارد؛ (در این هنگام،) گردبادی (کوبنده)، که در آن آتش (سوزانی) است، به آن برخورد کند و شعله‌ور گردد و بسوزد؟! (همین‌طور است حال کسانی که انفاقهای خود را، با ریا و منت و آزار، باطل می‌کنند.) این چنین خداوند آیات خود را برای شما آشکار می‌سازد؛ شاید بیندیشید (و با اندیشه، راه حق را بیابید)! 266ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از قسمتهای پاکیزه اموالی که (از طریق تجارت) به دست آورده‌اید، و از آنچه از زمین برای شما خارج ساخته‌ایم (از منابع و معادن و درختان و گیاهان)، انفاق کنید! و برای انفاق، به سراغ قسمتهای ناپاک نروید در حالی که خود شما، (به هنگام پذیرش اموال،) حاضر نیستید آنها را بپذیرید؛ مگر از روی اغماض و کراهت! و بدانید خداوند، بی‌نیاز و شایسته ستایش است. 267شیطان، شما را (به هنگام انفاق،) وعده فقر و تهیدستی می‌دهد؛ و به فحشا (و زشتیها) امر می‌کند؛ ولی خداوند وعده «آمرزش» و «فزونی» به شما می‌دهد؛ و خداوند، قدرتش وسیع، و (به هر چیز) داناست. (به همین دلیل، به وعده‌های خود، وفا می‌کند.) 268(خدا) دانش و حکمت را به هر کس بخواهد (و شایسته بداند) می‌دهد؛ و به هر کس دانش داده شود، خیر فراوانی داده شده است. و جز خردمندان، (این حقایق را درک نمی‌کنند، و) متذکر نمی‌گردند. 269و هر چیز را که انفاق می‌کنید، یا (اموالی را که) نذر کرده‌اید (در راه خدا انفاق کنید)، خداوند آنها را می‌داند. و ستمگران یاوری ندارند. 270اگر انفاقها را آشکار کنید، خوب است! و اگر آنها را مخفی ساخته و به نیازمندان بدهید، برای شما بهتر است! و قسمتی از گناهان شما را می‌پوشاند؛ (و در پرتو بخشش در راه خدا، بخشوده خواهید شد.) و خداوند به آنچه انجام می‌دهید، آگاه است. 271 هدایت آنها (به‌طور اجبار،) بر تو نیست؛ (بنابر این، ترک انفاق به غیر مسلمانان، برای اجبار به اسلام، صحیح نیست؛) ولی خداوند، هر که را بخواهد (و شایسته بداند)، هدایت می‌کند. و آنچه را از خوبیها و اموال انفاق می‌کنید، برای خودتان است؛ (ولی) جز برای رضای خدا، انفاق نکنید! و آنچه از خوبیها انفاق می‌کنید، (پاداش آن) به طور کامل به شما داده می‌شود؛ و به شما ستم نخواهد شد. 272(انفاقِ شما، مخصوصاً باید) برای نیازمندانی باشد که در راه خدا، در تنگنا قرار گرفته‌اند؛ (و توجّه به آیین خدا، آنها را از وطنهای خویش آواره ساخته؛ و شرکت در میدانِ جهاد، به آنها اجازه نمی‌دهد تا برای تأمین هزینه زندگی، دست به کسب و تجارتی بزنند؛) نمی‌توانند مسافرتی کنند (و سرمایه‌ای به دست آورند؛) و از شدّت خویشتن‌داری، افراد ناآگاه آنها را بی‌نیاز می‌پندارند؛ امّا آنها را از چهره‌هایشان می‌شناسی؛ و هرگز با اصرار چیزی از مردم نمی‌خواهند. (این است مشخّصات آنها!) و هر چیز خوبی در راه خدا انفاق کنید، خداوند از آن آگاه است. 273آنها که اموال خود را، شب و روز، پنهان و آشکار، انفاق می‌کنند، مزدشان نزد پروردگارشان است؛ نه ترسی بر آنهاست، و نه غمگین می‌شوند. 274کسانی که ربا می‌خورند، (در قیامت) برنمی‌خیزند مگر مانند کسی که بر اثر تماسّ شیطان، دیوانه شده (و نمی‌تواند تعادل خود را حفظ کند؛ گاهی زمین می‌خورد، گاهی بپا می‌خیزد). این، به خاطر آن است که گفتند: «داد و ستد هم مانند ربا است (و تفاوتی میان آن دو نیست.)» در حالی که خدا بیع را حلال کرده، و ربا را حرام! (زیرا فرق میان این دو، بسیار است.) و اگر کسی اندرز الهی به او رسد، و (از رباخواری) خودداری کند، سودهایی که در سابق [= قبل از نزول حکم تحریم‌] به دست آورده، مال اوست؛ (و این حکم، گذشته را شامل نمی‌گردد؛) و کار او به خدا واگذار می‌شود؛ (و گذشته او را خواهد بخشید.) امّا کسانی که بازگردند (و بار دیگر مرتکب این گناه شوند)، اهل آتشند؛ و همیشه در آن می‌مانند. 275خداوند، ربا را نابود می‌کند؛ و صدقات را افزایش می‌دهد! و خداوند، هیچ انسانِ ناسپاسِ گنهکاری را دوست نمی‌دارد. 276کسانی که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند و نماز را برپا داشتند و زکات را پرداختند، اجرشان نزد پروردگارشان است؛ و نه ترسی بر آنهاست، و نه غمگین می‌شوند. 277ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید، و آنچه از (مطالبات) ربا باقی مانده، رها کنید؛ اگر ایمان دارید! 278اگر (چنین) نمی‌کنید، بدانید خدا و رسولش، با شما پیکار خواهند کرد! و اگر توبه کنید، سرمایه‌های شما، از آنِ شماست [= اصل سرمایه، بدون سود]؛ نه ستم می‌کنید، و نه بر شما ستم وارد می‌شود. 279و اگر (بدهکار،) قدرت پرداخت نداشته باشد، او را تا هنگام توانایی، مهلت دهید! (و در صورتی که براستی قدرت پرداخت را ندارد،) برای خدا به او ببخشید بهتر است؛ اگر (منافع این کار را) بدانید! 280و از روزی بپرهیزید (و بترسید) که در آن روز، شما را به سوی خدا بازمی‌گردانند؛ سپس به هر کس، آنچه انجام داده، به طور کامل باز پس داده می‌شود، و به آنها ستم نخواهد شد. (چون هر چه می‌بینند، نتایج اعمال خودشان است.) 281ای کسانی که ایمان آورده‌اید! هنگامی که بدهی مدّت‌داری (به خاطر وام یا داد و ستد) به یکدیگر پیدا کنید، آن را بنویسید! و باید نویسنده‌ای از روی عدالت، (سند را) در میان شما بنویسد! و کسی که قدرت بر نویسندگی دارد، نباید از نوشتن -همان طور که خدا به او تعلیم داده- خودداری کند! پس باید بنویسد، و آن کس که حق بر عهده اوست، باید املا کند، و از خدا که پروردگار اوست بپرهیزد، و چیزی را فروگذار ننماید! و اگر کسی که حق بر ذمه اوست، سفیه (یا از نظر عقل) ضعیف (و مجنون) است، یا (به خاطر لال بودن،) توانایی بر املاکردن ندارد، باید ولیّ او (به جای او،) با رعایت عدالت، املا کند! و دو نفر از مردان (عادل) خود را (بر این حقّ) شاهد بگیرید! و اگر دو مرد نبودند، یک مرد و دو زن، از کسانی که مورد رضایت و اطمینان شما هستند، انتخاب کنید! (و این دو زن، باید با هم شاهد قرار گیرند،) تا اگر یکی انحرافی یافت، دیگری به او یادآوری کند. و شهود نباید به هنگامی که آنها را (برای شهادت) دعوت می‌کنند، خودداری نمایند! و از نوشتن (بدهیِ خود،) چه کوچک باشد یا بزرگ، ملول نشوید (هر چه باشد بنویسید)! این، در نزد خدا به عدالت نزدیکتر، و برای شهادت مستقیم تر، و برای جلوگیری از تردید و شک (و نزاع و گفتگو) بهتر می‌باشد؛ مگر اینکه داد و ستد نقدی باشد که بین خود، دست به دست می‌کنید. در این صورت، گناهی بر شما نیست که آن را ننویسید. ولی هنگامی که خرید و فروش (نقدی) می‌کنید، شاهد بگیرید! و نباید به نویسنده و شاهد، (به خاطر حقگویی،) زیانی برسد (و تحت فشار قرار گیرند)! و اگر چنین کنید، از فرمان پروردگار خارج شده‌اید. از خدا بپرهیزید! و خداوند به شما تعلیم می‌دهد؛ خداوند به همه چیز داناست. 282و اگر در سفر بودید، و نویسنده‌ای نیافتید، گروگان بگیرید! (گروگانی که در اختیار طلبکار قرار گیرد.) و اگر به یکدیگر اطمینان (کامل) داشته باشید، (گروگان لازم نیست، و) باید کسی که امین شمرده شده (و بدون گروگان، چیزی از دیگری گرفته)، امانت (و بدهی خود را بموقع) بپردازد؛ و از خدایی که پروردگار اوست. بپرهیزد! و شهادت را کتمان نکنید! و هر کس آن را کتمان کند، قلبش گناهکار است. و خداوند، به آنچه انجام می‌دهید، داناست. 283آنچه در آسمانها و زمین است، از آنِ خداست. و (از این رو) اگر آنچه را در دل دارید، آشکار سازید یا پنهان، خداوند شما را بر طبق آن، محاسبه می‌کند. سپس هر کس را بخواهد (و شایستگی داشته باشد)، می‌بخشد؛ و هر کس را بخواهد (و مستحق باشد)، مجازات می‌کند. و خداوند به همه چیز قدرت دارد. 284پیامبر، به آنچه از سوی پروردگارش بر او نازل شده، ایمان آورده است. (و او، به تمام سخنان خود، کاملاً مؤمن می‌باشد.) و همه مؤمنان (نیز)، به خدا و فرشتگان او و کتابها و فرستادگانش، ایمان آورده‌اند؛ (و می‌گویند:) ما در میان هیچ یک از پیامبران او، فرق نمی‌گذاریم (و به همه ایمان داریم). و (مؤمنان) گفتند: «ما شنیدیم و اطاعت کردیم. پروردگارا! (انتظارِ) آمرزش تو را (داریم)؛ و بازگشت (ما) به سوی توست.» 285خداوند هیچ کس را، جز به اندازه تواناییش، تکلیف نمی‌کند. (انسان،) هر کار (نیکی) را انجام دهد، برای خود انجام داده؛ و هر کار (بدی) کند، به زیان خود کرده است. (مؤمنان می‌گویند:) پروردگارا! اگر ما فراموش یا خطا کردیم، ما را مؤاخذه مکن! پروردگارا! تکلیف سنگینی بر ما قرار مده، آن چنان که (به خاطر گناه و طغیان،) بر کسانی که پیش از ما بودند، قرار دادی! پروردگارا! آنچه طاقت تحمل آن را نداریم، بر ما مقرّر مدار! و آثار گناه را از ما بشوی! ما را ببخش و در رحمت خود قرار ده! تو مولا و سرپرست مایی، پس ما را بر جمعیّت کافران، پیروز گردان! 286سوره آل عمرانمدنی200به نام خداوند بخشنده بخشایشگرالم‌ 1معبودی جز خداوندِ یگانه زنده و پایدار و نگهدارنده، نیست. 2(همان کسی که) کتاب را بحق بر تو نازل کرد، که با نشانه‌های کتب پیشین، منطبق است؛ و «تورات» و «انجیل» را. 3پیش از آن، برای هدایت مردم فرستاد؛ و (نیز) کتابی که حق را از باطل مشخّص می‌سازد، نازل کرد؛ کسانی که به آیات خدا کافر شدند، کیفر شدیدی دارند؛ و خداوند (برای کیفرِ بدکاران و کافران لجوج،) توانا و صاحب انتقام است. 4هیچ چیز، در آسمان و زمین، بر خدا مخفی نمی‌ماند. (بنابر این، تدبیر آنها بر او مشکل نیست.) 5او کسی است که شما را در رحمِ (مادران)، آنچنان که می‌خواهد تصویر می‌کند. معبودی جز خداوندِ توانا و حکیم، نیست. 6او کسی است که این کتاب (آسمانی) را بر تو نازل کرد، که قسمتی از آن، آیات «محکم» [= صریح و روشن‌] است؛ که اساس این کتاب می‌باشد؛ (و هر گونه پیچیدگی در آیات دیگر، با مراجعه به اینها، برطرف می‌گردد.) و قسمتی از آن، «متشابه» است [= آیاتی که به خاطر بالا بودن سطح مطلب و جهات دیگر، در نگاه اول، احتمالات مختلفی در آن می‌رود؛ ولی با توجه به آیات محکم، تفسیر آنها آشکار می‌گردد.] اما آنها که در قلوبشان انحراف است، به دنبال متشابهاتند، تا فتنه‌انگیزی کنند (و مردم را گمراه سازند)؛ و تفسیر (نادرستی) برای آن می‌طلبند؛ در حالی که تفسیر آنها را، جز خدا و راسخان در علم، نمی‌دانند. (آنها که به دنبال فهم و درکِ اسرارِ همه آیات قرآن در پرتو علم و دانش الهی) می‌گویند: «ما به همه آن ایمان آوردیم؛ همه از طرف پروردگارِ ماست.» و جز صاحبان عقل، متذکر نمی‌شوند (و این حقیقت را درک نمی‌کنند). 7(راسخانِ در علم، می‌گویند:) «پروردگارا! دلهایمان را، بعد از آنکه ما را هدایت کردی، (از راه حق) منحرف مگردان! و از سوی خود، رحمتی بر ما ببخش، زیرا تو بخشنده‌ای! 8پروردگارا! تو مردم را، برای روزی که تردیدی در آن نیست، جمع خواهی کرد؛ زیرا خداوند، از وعده خود، تخلّف نمی‌کند. (ما به تو و رحمت بی‌پایانت، و به وعده رستاخیز و قیامت ایمان داریم.)» 9ثروتها و فرزندانِ کسانی که کافر شدند، نمی‌تواند آنان را از (عذابِ) خداوند باز دارد؛ (و از کیفر، رهایی بخشد.) و آنان خود، آتشگیره دوزخند. 10(عادت آنان در انکار و تحریفِ حقایق،) همچون عادتِ آل فرعون و کسانی است که پیش از آنها بودند؛ آیات ما را تکذیب کردند، و خداوند آنها را به (کیفر) گناهانشان گرفت؛ و خداوند، شدید العقاب است. 11به آنها که کافر شدند بگو: «(از پیروزی موقت خود در جنگ اُحُد، شاد نباشید!) بزودی مغلوب خواهید شد؛ (و سپس در رستاخیز) به سوی جهنم، محشور خواهید شد. و چه بد جایگاهی است! 12در دو گروهی که (در میدان جنگ بدر،) با هم رو به رو شدند، نشانه (و درس عبرتی) برای شما بود: یک گروه، در راه خدا نبرد می‌کرد؛ و جمع دیگری که کافر بود، (در راه شیطان و بت،) در حالی که آنها (گروه مؤمنان) را با چشم خود، دو برابر آنچه بودند، می‌دیدند. (و این خود عاملی برای وحشت و شکست آنها شد.) و خداوند، هر کس را بخواهد (و شایسته بداند)، با یاری خود، تأیید می‌کند. در این، عبرتی است برای بینایان! 13محبّت امور مادی، از زنان و فرزندان و اموال هنگفت از طلا و نقره و اسبهای ممتاز و چهارپایان و زراعت، در نظر مردم جلوه داده شده است؛ (تا در پرتو آن، آزمایش و تربیت شوند؛ ولی) اینها (در صورتی که هدف نهایی آدمی را تشکیل دهند،) سرمایه زندگی پست (مادی) است؛ و سرانجام نیک (و زندگیِ والا و جاویدان)، نزد خداست. 14 بگو: «آیا شما را از چیزی آگاه کنم که از این (سرمایه‌های مادی)، بهتر است؟» برای کسانی که پرهیزگاری پیشه کرده‌اند، (و از این سرمایه‌ها، در راه مشروع و حق و عدالت، استفاده می‌کنند،) در نزد پروردگارشان (در جهان دیگر)، باغهایی است که نهرها از پایِ درختانش می‌گذرد؛ همیشه در آن خواهند بود؛ و همسرانی پاکیزه، و خشنودی خداوند (نصیب آنهاست). و خدا به (امورِ) بندگان، بیناست. 15همان کسانی که می‌گویند: «پروردگارا! ما ایمان آورده‌ایم؛ پس گناهان ما را بیامرز، و ما را از عذابِ آتش، نگاهدار!» 16آنها که (در برابر مشکلات، و در مسیر اطاعت و ترک گناه،) استقامت می‌ورزند، راستگو هستند، (در برابر خدا) خضوع، و (در راه او) انفاق می‌کنند، و در سحرگاهان، استغفار می‌نمایند. 17خداوند، (با ایجادِ نظامِ واحدِ جهانِ هستی،) گواهی می‌دهد که معبودی جز او نیست؛ و فرشتگان و صاحبان دانش، (هر کدام به گونه‌ای بر این مطلب،) گواهی می‌دهند؛ در حالی که (خداوند در تمام عالم) قیام به عدالت دارد؛ معبودی جز او نیست، که هم توانا و هم حکیم است. 18دین در نزد خدا، اسلام (و تسلیم بودن در برابر حق) است. و کسانی که کتاب آسمانی به آنان داده شد، اختلافی (در آن) ایجاد نکردند، مگر بعد از آگاهی و علم، آن هم به خاطر ظلم و ستم در میان خود؛ و هر کس به آیات خدا کفر ورزد، (خدا به حساب او می‌رسد؛ زیرا) خداوند، سریع الحساب است. 19اگر با تو، به گفتگو و ستیز برخیزند، (با آنها مجادله نکن! و) بگو: «من و پیروانم، در برابر خداوند (و فرمان او)، تسلیم شده‌ایم.» و به آنها که اهل کتاب هستند [= یهود و نصاری‌] و بی‌سوادان [= مشرکان‌] بگو: «آیا شما هم تسلیم شده‌اید؟» اگر (در برابر فرمان و منطق حق، تسلیم شوند، هدایت می‌یابند؛ و اگر سرپیچی کنند، (نگران مباش! زیرا) بر تو، تنها ابلاغ (رسالت) است؛ و خدا نسبت به (اعمال و عقاید) بندگان، بیناست. 20کسانی که نسبت به آیات خدا کفر می‌ورزند و پیامبران را بناحق می‌کشند، و (نیز) مردمی را که امر به عدالت می‌کنند به قتل می‌رسانند، و به کیفر دردناک (الهی) بشارت ده! 21آنها کسانی هستند که اعمال (نیکشان، به خاطر این گناهان بزرگ،) در دنیا و آخرت تباه شده، و یاور و مددکار (و شفاعت کننده‌ای) ندارند. 22آیا ندیدی کسانی را که بهره‌ای از کتاب (آسمانی) داشتند، به سوی کتاب الهی دعوت شدند تا در میان آنها داوری کند، سپس گروهی از آنان، (با علم و آگاهی،) روی می‌گردانند، در حالی که (از قبول حق) اعراض دارند؟ 23این عمل آنها، به خاطر آن است که می‌گفتند: «آتش (دوزخ)، جز چند روزی به ما نمی‌رسد. (و کیفر ما، به خاطر امتیازی که بر اقوام دیگر داریم، بسیار محدود است.)» این افترا (و دروغی که به خدا بسته بودند،) آنها را در دینشان مغرور ساخت (و گرفتار انواع گناهان شدند). 24پس چه گونه خواهند بود هنگامی که آنها را برای روزی که شکّی در آن نیست [= روز رستاخیز] جمع کنیم، و به هر کس، آنچه (از اعمال برای خود) فراهم کرده، بطور کامل داده شود؟ و به آنها ستم نخواهد شد (زیرا محصول اعمال خود را می‌چینند). 25بگو: «بارالها! مالک حکومتها تویی؛ به هر کس بخواهی، حکومت می‌بخشی؛ و از هر کس بخواهی، حکومت را می‌گیری؛ هر کس را بخواهی، عزت می‌دهی؛ و هر که را بخواهی خوار می‌کنی. تمام خوبیها به دست توست؛ تو بر هر چیزی قادری. 26شب را در روز داخل می‌کنی، و روز را در شب؛ و زنده را از مرده بیرون می‌آوری، و مرده را زنده؛ و به هر کس بخواهی، بدون حساب، روزی می‌بخشی.» 27افراد باایمان نباید به جای مؤمنان، کافران را دوست و سرپرست خود انتخاب کنند؛ و هر کس چنین کند، هیچ رابطه‌ای با خدا ندارد (و پیوند او بکلّی از خدا گسسته می‌شود)؛ مگر اینکه از آنها بپرهیزید (و به خاطر هدفهای مهمتری تقیّه کنید). خداوند شما را از (نافرمانی) خود، برحذر می‌دارد؛ و بازگشت (شما) به سوی خداست. 28بگو: «اگر آنچه را در سینه‌های شماست، پنهان دارید یا آشکار کنید، خداوند آن را می‌داند؛ و (نیز) از آنچه در آسمانها و زمین است، آگاه می‌باشد؛ و خداوند بر هر چیزی تواناست. 29روزی که هر کس، آنچه را از کار نیک انجام داده، حاضر می‌بیند؛ و آرزو می‌کند میان او، و آنچه از اعمال بد انجام داده، فاصله زمانیِ زیادی باشد. خداوند شما را از (نافرمانی) خودش، برحذر می‌دارد؛ و (در عین حال،) خدا نسبت به همه بندگان، مهربان است.» 30بگو: «اگر خدا را دوست می‌دارید، از من پیروی کنید! تا خدا (نیز) شما را دوست بدارد؛ و گناهانتان را ببخشد؛ و خدا آمرزنده مهربان است.» 31بگو: «از خدا و فرستاده (او)، اطاعت کنید! و اگر سرپیچی کنید، خداوند کافران را دوست نمی‌دارد.» 32خداوند، آدم و نوح و آل ابراهیم و آل عمران را بر جهانیان برتری داد. 33آنها فرزندان و (دودمانی) بودند که (از نظر پاکی و تقوا و فضیلت،) بعضی از بعض دیگر گرفته شده بودند؛ و خداوند، شنوا و داناست (و از کوششهای آنها در مسیر رسالت خود، آگاه می‌باشد). 34(به یاد آورید) هنگامی را که همسرِ «عمران» گفت: «خداوندا! آنچه را در رحم دارم، برای تو نذر کردم، که «محرَّر» (و آزاد، برای خدمت خانه تو) باشد. از من بپذیر، که تو شنوا و دانایی! 35ولی هنگامی که او را به دنیا آورد، (و او را دختر یافت،) گفت: «خداوندا! من او را دختر آوردم -ولی خدا از آنچه او به دنیا آورده بود، آگاهتر بود- و پسر، همانند دختر نیست. (دختر نمی‌تواند وظیفه خدمتگزاری معبد را همانند پسر انجام دهد.) من او را مریم نام گذاردم؛ و او و فرزندانش را از (وسوسه‌های) شیطان رانده شده، در پناه تو قرار می‌دهم.» 36خداوند، او [= مریم‌] را به طرز نیکویی پذیرفت؛ و به طرز شایسته‌ای، (نهال وجود) او را رویانید (و پرورش داد)؛ و کفالت او را به «زکریا» سپرد. هر زمان زکریا وارد محراب او می‌شد، غذای مخصوصی در آن جا می‌دید. از او پرسید: «ای مریم! این را از کجا آورده‌ای؟!» گفت: «این از سوی خداست. خداوند به هر کس بخواهد، بی حساب روزی می‌دهد.» 37در آنجا بود که زکریا، (با مشاهده آن همه شایستگی در مریم،) پروردگار خویش را خواند و عرض کرد: «خداوندا! از طرف خود، فرزند پاکیزه‌ای (نیز) به من عطا فرما، که تو دعا را می‌شنوی!» 38و هنگامی که او در محراب ایستاده، مشغول نیایش بود، فرشتگان او را صدا زدند که: «خدا تو را به» یحیی «بشارت می‌دهد؛ (کسی) که کلمه خدا [= مسیح‌] را تصدیق می‌کند؛ و رهبر خواهد بود؛ و از هوسهای سرکش برکنار، و پیامبری از صالحان است.» 39او عرض کرد: «پروردگارا! چگونه ممکن است فرزندی برای من باشد، در حالی که پیری به سراغ من آمده، و همسرم نازاست؟!» فرمود: «بدین گونه خداوند هر کاری را بخواهد انجام می‌دهد.» 40(زکریا) عرض کرد: «پروردگارا! نشانه‌ای برای من قرار ده!» گفت: «نشانه تو آن است که سه روز، جز به اشاره و رمز، با مردم سخن نخواهی گفت. (و زبان تو، بدون هیچ علّت ظاهری، برای گفتگو با مردم از کار می‌افتد.) پروردگار خود را (به شکرانه این نعمت بزرگ،) بسیار یاد کن! و به هنگام صبح و شام، او را تسبیح بگو! 41و (به یاد آورید) هنگامی را که فرشتگان گفتند: «ای مریم! خدا تو را برگزیده و پاک ساخته؛ و بر تمام زنان جهان، برتری داده است. 42ای مریم! (به شکرانه این نعمت) برای پروردگار خود، خضوع کن و سجده بجا آور! و با رکوع‌کنندگان، رکوع کن! 43(ای پیامبر!) این، از خبرهای غیبی است که به تو وحی می‌کنیم؛ و تو در آن هنگام که قلمهای خود را (برای قرعه‌کشی) به آب می‌افکندند تا کدامیک کفالت و سرپرستی مریم را عهده‌دار شود، و (نیز) به هنگامی که (دانشمندان بنی اسرائیل، برای کسب افتخار سرپرستی او،) با هم کشمکش داشتند، حضور نداشتی؛ و همه اینها، از راه وحی به تو گفته شد.) 44(به یاد آورید) هنگامی را که فرشتگان گفتند: «ای مریم! خداوند تو را به کلمه‌ای [= وجود باعظمتی‌] از طرف خودش بشارت می‌دهد که نامش «مسیح، عیسی پسر مریم» است؛ در حالی که در این جهان و جهان دیگر، صاحب شخصیّت خواهد بود؛ و از مقرّبان (الهی) است. 45و با مردم، در گاهواره و در حالت کهولت (و میانسال شدن) سخن خواهد گفت؛ و از شایستگان است.» 46(مریم) گفت: «پروردگارا! چگونه ممکن است فرزندی برای من باشد، در حالی که انسانی با من تماس نگرفته است؟!» فرمود: «خداوند، این‌گونه هر چه را بخواهد می‌آفریند! هنگامی که چیزی را مقرّر دارد (و فرمان هستی آن را صادر کند)، فقط به آن می‌گوید: «موجود باش!» آن نیز فوراً موجود می‌شود. 47و به او، کتاب و دانش و تورات و انجیل، می‌آموزد. 48و (او را به عنوان) رسول و فرستاده به سوی بنی اسرائیل (قرار داده، که به آنها می‌گوید:) من نشانه‌ای از طرف پروردگار شما، برایتان آورده‌ام؛ من از گِل، چیزی به شکل پرنده می‌سازم؛ سپس در آن می‌دمم و به فرمان خدا، پرنده‌ای می‌گردد. و به اذن خدا، کورِ مادرزاد و مبتلایان به برص [= پیسی‌] را بهبودی می‌بخشم؛ و مردگان را به اذن خدا زنده می‌کنم؛ و از آنچه می‌خورید، و در خانه‌های خود ذخیره می‌کنید، به شما خبر می‌دهم؛ مسلماً در اینها، نشانه‌ای برای شماست، اگر ایمان داشته باشید! 49و آنچه را پیش از من از تورات بوده، تصدیق می‌کنم؛ و (آمده‌ام) تا پاره‌ای از چیزهایی را که (بر اثر ظلم و گناه،) بر شما حرام شده، (مانند گوشت بعضی از چهارپایان و ماهیها،) حلال کنم؛ و نشانه‌ای از طرف پروردگار شما، برایتان آورده‌ام؛ پس از خدا بترسید، و مرا اطاعت کنید! 50خداوند، پروردگار من و شماست؛ او را بپرستید (نه من، و نه چیز دیگر را)! این است راه راست!» 51 هنگامی که عیسی از آنان احساس کفر (و مخالفت) کرد، گفت: «کیست که یاور من به سوی خدا (برای تبلیغ آیین او) گردد؟» حواریان [= شاگردانِ مخصوصِ او] گفتند: «ما یاوران خداییم؛ به خدا ایمان آوردیم؛ و تو (نیز) گواه باش که ما اسلام آورده‌ایم. 52پروردگارا! به آنچه نازل کرده‌ای، ایمان آوردیم و از فرستاده (تو) پیروی نمودیم؛ ما را در زمره گواهان بنویس!» 53و (یهود و دشمنان مسیح، برای نابودی او و آیینش،) نقشه کشیدند؛ و خداوند (بر حفظ او و آیینش،) چاره‌جویی کرد؛ و خداوند، بهترین چاره‌جویان است. 54(به یاد آورید) هنگامی را که خدا به عیسی فرمود: «من تو را برمی‌گیرم و به سوی خود، بالا می‌برم و تو را از کسانی که کافر شدند، پاک می‌سازم؛ و کسانی را که از تو پیروی کردند، تا روز رستاخیز، برتر از کسانی که کافر شدند، قرارمی‌دهم؛ سپس بازگشت شما به سوی من است و در میان شما، در آنچه اختلاف داشتید، داوری می‌کنم. 55امّا آنها که کافر شدند، (و پس از شناختن حق، آن را انکار کردند،) در دنیا و آخرت، آنان را مجازات دردناکی خواهم کرد؛ و برای آنها، یاورانی نیست. 56امّا آنها که ایمان آوردند، و اعمال صالح انجام دادند، خداوند پاداش آنان را بطور کامل خواهد داد؛ و خداوند، ستمکاران را دوست نمی‌دارد.» 57اینها را که بر تو می‌خوانیم، از نشانه‌ها (ی حقّانیّت تو) است، و یادآوری حکیمانه است. 58مَثَل عیسی در نزد خدا، همچون آدم است؛ که او را از خاک آفرید، و سپس به او فرمود: «موجود باش!» او هم فوراً موجود شد. (بنابر این، ولادت مسیح بدون پدر، هرگز دلیل بر الوهیّت او نیست.) 59اینها حقیقتی است از جانب پروردگار تو؛ بنابر این، از تردید کنندگان مباش! 60هرگاه بعد از علم و دانشی که (در باره مسیح) به تو رسیده، (باز) کسانی با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: «بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را؛ ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود؛ آنگاه مباهله کنیم؛ و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم. 61این همان سرگذشتِ واقعی (مسیح) است. (و ادعاهایی همچون الوهیّت او، یا فرزند خدا بودنش، بی‌اساس است.) و هیچ معبودی، جز خداوند یگانه نیست؛ و خداوند توانا و حکیم است. 62اگر (با این همه شواهد روشن، باز هم از پذیرش حق) روی گردانند، (بدان که طالب حق نیستند؛ و) خداوند از مفسده‌جویان، آگاه است. 63بگو: «ای اهل کتاب! بیایید به سوی سخنی که میان ما و شما یکسان است؛ که جز خداوند یگانه را نپرستیم و چیزی را همتای او قرار ندهیم؛ و بعضی از ما، بعضی دیگر را -غیر از خدای یگانه- به خدایی نپذیرد.» هرگاه (از این دعوت،) سرباز زنند، بگویید: «گواه باشید که ما مسلمانیم!» 64ای اهل کتاب! چرا درباره ابراهیم، گفتگو و نزاع می‌کنید (و هر کدام، او را پیرو آیین خودتان معرفی می‌نمایید)؟! در حالی که تورات و انجیل، بعد از او نازل شده است! آیا اندیشه نمی‌کنید؟! 65شما کسانی هستید که درباره آنچه نسبت به آن آگاه بودید، گفتگو و ستیز کردید؛ چرا درباره آنچه آگاه نیستید، گفتگو می‌کنید؟! و خدا می‌داند، و شما نمی‌دانید. 66ابراهیم نه یهودی بود و نه نصرانی؛ بلکه موحّدی خالص و مسلمان بود؛ و هرگز از مشرکان نبود. 67سزاوارترین مردم به ابراهیم، آنها هستند که از او پیروی کردند، و (در زمان و عصر او، به مکتب او وفادار بودند؛ همچنین) این پیامبر و کسانی که (به او) ایمان آورده‌اند (از همه سزاوارترند)؛ و خداوند، ولیّ و سرپرست مؤمنان است. 68جمعی از اهل کتاب (از یهود)، دوست داشتند (و آرزو می‌کردند) شما را گمراه کنند؛ (امّا آنها باید بدانند که نمی‌توانند شما را گمراه سازند،) آنها گمراه نمی‌کنند مگر خودشان را، و نمی‌فهمند! 69ای اهل کتاب! چرا به آیات خدا کافر می‌شوید، در حالی که (به درستی آن) گواهی می‌دهید؟! 70ای اهل کتاب! چرا حق را با باطل (می‌زمیزید و) مشتبه می‌کنید (تا دیگران نفهمند و گمراه شوند)، و حقیقت را پوشیده می‌دارید در حالی که می‌دانید؟! 71و جمعی از اهل کتاب (از یهود) گفتند: «(بروید در ظاهر) به آنچه بر مؤمنان نازل شده، در آغاز روز ایمان بیاورید؛ و در پایان روز، کافر شوید (و باز گردید)! شاید آنها (از آیین خود) بازگردند! (زیرا شما را، اهل کتاب و آگاه از بشارات آسمانی پیشین می‌دانند؛ و این توطئه کافی است که آنها را متزلزل سازد). 72و جز به کسی که از آیین شما پیروی می‌کند، (واقعاً) ایمان نیاورید!» بگو: «هدایت، هدایت الهی است! (و این توطئه شما، در برابر آن بی اثر است)»! (سپس اضافه کردند: «تصور نکنید) به کسی همانند شما (کتاب آسمانی) داده می‌شود، یا اینکه می‌توانند در پیشگاه پروردگارتان، با شما بحث و گفتگو کنند، (بلکه نبوّت و منطق، هر دو نزد شماست!)» بگو: «فضل (و موهبت نبوّت و عقل و منطق، در انحصار کسی نیست؛ بلکه) به دست خداست؛ و به هر کس بخواهد (و شایسته بداند،) می‌دهد؛ و خداوند، واسع [= دارای مواهب گسترده‌] و آگاه (از موارد شایسته آن) است. 73هر کس را بخواهد، ویژه رحمت خود می‌کند؛ و خداوند، دارای مواهب عظیم است.» 74و در میان اهل کتاب، کسانی هستند که اگر ثروت زیادی به رسم امانت به آنها بسپاری، به تو باز می‌گردانند؛ و کسانی هستند که اگر یک دینار هم به آنان بسپاری، به تو باز نمی‌گردانند؛ مگر تا زمانی که بالای سر آنها ایستاده (و بر آنها مسلّط) باشی! این بخاطر آن است که می‌گویند: «ما در برابر امّیّین [= غیر یهود]، مسؤول نیستیم.» و بر خدا دروغ می‌بندند؛ در حالی که می‌دانند (این سخن دروغ است). 75آری، کسی که به پیمان خود وفا کند و پرهیزگاری پیشه نماید، (خدا او را دوست می‌دارد؛ زیرا) خداوند پرهیزگاران را دوست دارد. 76کسانی که پیمان الهی و سوگندهای خود (به نام مقدس او) را به بهای ناچیزی می‌فروشند، آنها بهره‌ای در آخرت نخواهند داشت؛ و خداوند با آنها سخن نمی‌گوید و به آنان در قیامت نمی‌نگرد و آنها را (از گناه) پاک نمی‌سازد؛ و عذاب دردناکی برای آنهاست. 77در میان آنها [= یهود] کسانی هستند که به هنگام تلاوت کتاب (خدا)، زبان خود را چنان می‌گردانند که گمان کنید (آنچه را می‌خوانند،) از کتاب (خدا) است؛ در حالی که از کتاب (خدا) نیست! (و با صراحت) می‌گویند: «آن از طرف خداست!» با اینکه از طرف خدا نیست، و به خدا دروغ می‌بندند در حالی که می‌دانند! 78برای هیچ بشری سزاوار نیست که خداوند، کتاب آسمانی و حکم و نبوّت به او دهد سپس او به مردم بگوید: «غیر از خدا، مرا پرستش کنید!» بلکه (سزاوار مقام او، این است که بگوید:) مردمی الهی باشید، آن‌گونه که کتاب خدا را می‌آموختید و درس می‌خواندید! (و غیر از خدا را پرستش نکنید!) 79و نه اینکه به شما دستور دهد که فرشتگان و پیامبران را، پروردگار خود انتخاب کنید. آیا شما را، پس از آنکه مسلمان شدید، به کفر دعوت می‌کند؟! 80و (به خاطر بیاورید) هنگامی را که خداوند، از پیامبران (و پیروان آنها)، پیمان مؤکّد گرفت، که هرگاه کتاب و دانش به شما دادم، سپس پیامبری به سوی شما آمد که آنچه را با شماست تصدیق می‌کند، به او ایمان بیاورید و او را یاری کنید! سپس (خداوند) به آنها گفت: «آیا به این موضوع، اقرار دارید؟ و بر آن، پیمان مؤکّد بستید؟» گفتند: «(آری) اقرار داریم!» (خداوند به آنها) گفت: «پس گواه باشید! و من نیز با شما از گواهانم.» 81پس کسی که بعد از این (پیمان محکم)، روی گرداند، فاسق است. 82آیا آنها غیر از آیین خدا می‌طلبند؟! (آیین او همین اسلام است؛) و تمام کسانی که در آسمانها و زمین هستند، از روی اختیار یا از روی اجبار، در برابرِ (فرمان) او تسلیمند، و همه به سوی او بازگردانده می‌شوند. 83بگو: «به خدا ایمان آوردیم؛ و (همچنین) به آنچه بر ما و بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط نازل گردیده؛ و آنچه به موسی و عیسی و (دیگر) پیامبران، از طرف پروردگارشان داده شده است؛ ما در میان هیچ یک از آنان فرقی نمی‌گذاریم؛ و در برابرِ (فرمان) او تسلیم هستیم.» 84و هر کس جز اسلام (و تسلیم در برابر فرمان حق،) آیینی برای خود انتخاب کند، از او پذیرفته نخواهد شد؛ و او در آخرت، از زیانکاران است. 85چگونه خداوند جمعیّتی را هدایت می‌کند که بعد از ایمان و گواهی به حقّانیّت رسول و آمدن نشانه‌های روشن برای آنها، کافر شدند؟! و خدا، جمعیّت ستمکاران را هدایت نخواهد کرد! 86کیفر آنها، این است که لعن (و طرد) خداوند و فرشتگان و مردم همگی بر آنهاست. 87همواره در این لعن (و طرد و نفرین) می‌مانند؛ مجازاتشان تخفیف نمی‌یابد؛ و به آنها مهلت داده نمی‌شود. 88مگر کسانی که پس از آن، توبه کنند و اصلاح نمایند؛ (و در مقام جبران گناهان گذشته برآیند، که توبه آنها پذیرفته خواهد شد؛) زیرا خداوند، آمرزنده و بخشنده است. 89کسانی که پس از ایمان کافر شدند و سپس بر کفر (خود) افزودند، (و در این راه اصرار ورزیدند،) هیچ‌گاه توبه آنان، (که از روی ناچاری یا در آستانه مرگ صورت می‌گیرد،) قبول نمی‌شود؛ و آنها گمراهان (واقعی) اند (چرا که هم راه خدا را گم کرده‌اند، و هم راه توبه را!). 90کسانی که کافر شدند و در حال کفر از دنیا رفتند، اگر چه روی زمین پر از طلا باشد، و آن را بعنوان فدیه (و کفّاره اعمال بد خویش) بپردازند، هرگز از هیچ‌یک آنها قبول نخواهد شد؛ و برای آنان، مجازاتِ دردناک است؛ و یاورانی ندارند. 91هرگز به (حقیقت) نیکوکاری نمی‌رسید مگر اینکه از آنچه دوست می‌دارید، (در راه خدا) انفاق کنید؛ و آنچه انفاق می‌کنید، خداوند از آن آگاه است. 92