Rojat.com

2- سُورَةُ الْبَقَرَةِ

وَاِذْ نَجَّیْناٰكُمْ مِنْ ءاٰلِ فِرْعَوْنَ یَسُومُونَكُمْ سُوٓءَ الْعَذاٰبِ یُذَبِّحُونَ اَبْنآٰءَكُمْ وَیَسْتَحْیُونَ نِسآٰءَكُمْۚ وَفٖی ذٰلِكُمْ بَلآٰءٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَظٖیمٌ٤٩وَاِذْ فَرَقْناٰ بِكُمُ الْبَحْرَ فَاَنْجَیْناٰكُمْ وَاَغْرَقْنآٰ ءاٰلَ فِرْعَوْنَ وَاَنْتُمْ تَنْظُرُونَ٥٠وَاِذْ واٰعَدْناٰ مُوسٰٓی اَرْبَعٖینَ لَیْلَةً ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِنْ بَعْدِهٖ وَاَنْتُمْ ظاٰلِمُونَ٥١ثُمَّ عَفَوْناٰ عَنْكُمْ مِنْ بَعْدِ ذٰلِكَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ٥٢وَاِذْ ءاٰتَیْناٰ مُوسَی الْكِتاٰبَ وَالْفُرْقاٰنَ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ٥٣وَاِذْ قاٰلَ مُوسٰی لِقَوْمِهٖ یاٰ قَوْمِ اِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ اَنْفُسَكُمْ بِاتِّخاٰذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوٓا اِلٰی باٰرِئِكُمْ فَاقْتُلُوٓا اَنْفُسَكُمْ ذٰلِكُمْ خَیْرٌ لَكُمْ عِنْدَ باٰرِئِكُمْ فَتاٰبَ عَلَیْكُمْۚ اِنَّهُۥ هُوَ التَّوّاٰبُ الرَّحٖیمُ٥٤وَاِذْ قُلْتُمْ یاٰ مُوسٰی لَنْ نُؤْمِنَ لَكَ حَتّٰی نَرَی اللّٰهَ جَهْرَةً فَاَخَذَتْكُمُ الصّاٰعِقَةُ وَاَنْتُمْ تَنْظُرُونَ٥٥ثُمَّ بَعَثْناٰكُمْ مِنْ بَعْدِ مَوْتِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ٥٦وَظَلَّلْناٰ عَلَیْكُمُ الْغَماٰمَ وَاَنْزَلْناٰ عَلَیْكُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوٰیۖ كُلُوا مِنْ طَیِّباٰتِ ماٰ رَزَقْناٰكُمْۚ وَماٰ ظَلَمُوناٰ وَلٰكِنْ كاٰنُوٓا اَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ٥٧

و (نیز به یاد آورید) آن زمان که شما را از چنگال فرعونیان رهایی بخشیدیم؛ که همواره شما را به بدترین صورت آزار می‌دادند: پسران شما را سر می‌بریدند؛ و زنان شما را (برای کنیزی) زنده نگه می‌داشتند. و در اینها، آزمایش بزرگی از طرف پروردگارتان برای شما بود. 49و (به خاطر بیاورید) هنگامی را که دریا را برای شما شکافتیم؛ و شما را نجات دادیم؛ و فرعونیان را غرق ساختیم؛ در حالی که شما تماشا می‌کردید. 50و (به یاد آورید) هنگامی را که با موسی چهل شب وعده گذاردیم؛ (و او، برای گرفتن فرمانهای الهی، به میعادگاه آمد؛) سپس شما گوساله را بعد از او (معبود خود) انتخاب نمودید؛ در حالی که ستمکار بودید. 51سپس شما را بعد از آن بخشیدیم؛ شاید شکر (این نعمت را) بجا آورید. 52و (نیز به خاطر آورید) هنگامی را که به موسی، کتاب و وسیله تشخیص (حق از باطل) را دادیم؛ تا هدایت شوید. 53و زمانی را که موسی به قوم خود گفت: «ای قوم من! شما با انتخاب گوساله (برای پرستش) به خود ستم کردید! پس توبه کنید؛ و به سوی خالق خود باز گردید! و خود را [=یکدیگر را] به قتل برسانید! این کار، برای شما در پیشگاه پروردگارتان بهتر است.» سپس خداوند توبه شما را پذیرفت؛ زیرا که او توبه‌پذیر و رحیم است. 54و (نیز به یاد آورید) هنگامی را که گفتید: «ای موسی! ما هرگز به تو ایمان نخواهیم آورد؛ مگر اینکه خدا را آشکارا (با چشم خود) ببینیم!» پس صاعقه شما را گرفت؛ در حالی که تماشا می‌کردید. 55سپس شما را پس از مرگتان، حیات بخشیدیم؛ شاید شکر (نعمت او را) بجا آورید. 56و ابر را بر شما سایبان قرار دادیم؛ و «من» [= شیره مخصوص و لذیذ درختان] و «سلوی» [= مرغان مخصوص شبیه کبوتر] را بر شما فرستادیم؛ (و گفتیم:) «از نعمتهای پاکیزه‌ای که به شما روزی داده‌ایم بخورید!» (ولی شما کفران کردید!) آنها به ما ستم نکردند؛ بلکه به خود ستم می‌نمودند. 57