Rojat.com

3- سُورَةُ آلِ عِمْراٰنَ

وَلَئِنْ مُتُّمْ اَوْ قُتِلْتُمْ لَاِلَی اللّٰهِ تُحْشَرُونَ١٥٨فَبِماٰ رَحْمَةٍ مِنَ اللّٰهِ لِنْتَ لَهُمْۖ وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلٖیظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَۖ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشاٰوِرْهُمْ فِی الْاَمْرِۖ فَاِذاٰ عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَی اللّٰهِۚ اِنَّ اللّٰهَ یُحِبُّ الْمُتَوَكِّلٖینَ١٥٩اِنْ یَنْصُرْكُمُ اللّٰهُ فَلاٰ غاٰلِبَ لَكُمْۖ وَاِنْ یَخْذُلْكُمْ فَمَنْ ذَا الَّذٖی یَنْصُرُكُمْ مِنْ بَعْدِهٖۗ وَعَلَی اللّٰهِ فَلْیَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ١٦٠وَماٰ كاٰنَ لِنَبِیٍّ اَنْ یَغُلَّۚ وَمَنْ یَغْلُلْ یَأْتِ بِماٰ غَلَّ یَوْمَ الْقِیاٰمَةِۚ ثُمَّ تُوَفّٰی كُلُّ نَفْسٍ ماٰ كَسَبَتْ وَهُمْ لاٰ یُظْلَمُونَ١٦١اَفَمَنِ اتَّبَعَ رِضْواٰنَ اللّٰهِ كَمَنْ بآٰءَ بِسَخَطٍ مِنَ اللّٰهِ وَمَأْوٰىهُ جَهَنَّمُۚ وَبِئْسَ الْمَصٖیرُ١٦٢هُمْ دَرَجاٰتٌ عِنْدَ اللّٰهِۗ وَاللّٰهُ بَصٖیرٌ بِماٰ یَعْمَلُونَ١٦٣لَقَدْ مَنَّ اللّٰهُ عَلَی الْمُؤْمِنٖینَ اِذْ بَعَثَ فٖیهِمْ رَسُولًا مِنْ اَنْفُسِهِمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ ءاٰیاٰتِهٖ وَیُزَكّٖیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْكِتاٰبَ وَالْحِكْمَةَ وَاِنْ كاٰنُوا مِنْ قَبْلُ لَفٖی ضَلاٰلٍ مُبٖینٍ١٦٤اَوَلَمّآٰ اَصاٰبَتْكُمْ مُصٖیبَةٌ قَدْ اَصَبْتُمْ مِثْلَیْهاٰ قُلْتُمْ اَنّٰی هٰذاٰۖ قُلْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اَنْفُسِكُمْۗ اِنَّ اللّٰهَ عَلٰی كُلِّ شَیْءٍ قَدٖیرٌ١٦٥

و اگر بمیرید یا کشته شوید، به سوی خدا محشور می‌شوید. (بنابراین، فانی نمی‌شوید که از فنا، وحشت داشته باشید.) 158به (برکت) رحمت الهی، در برابر آنان [= مردم‌] نرم (و مهربان) شدی! و اگر خشن و سنگدل بودی، از اطراف تو، پراکنده می‌شدند. پس آنها را ببخش و برای آنها آمرزش بطلب! و در کارها، با آنان مشورت کن! اما هنگامی که تصمیم گرفتی، (قاطع باش! و) بر خدا توکل کن! زیرا خداوند متوکلان را دوست دارد. 159اگر خداوند شما را یاری کند، هیچ کس بر شما پیروز نخواهد شد! و اگر دست از یاری شما بردارد، کیست که بعد از او، شما را یاری کند؟! و مؤمنان، تنها بر خداوند باید توکل کنند! 160(گمان کردید ممکن است پیامبر به شما خیانت کند؟! در حالی که) ممکن نیست هیچ پیامبری خیانت کند! و هر کس خیانت کند، روز رستاخیز، آنچه را در آن خیانت کرده، با خود (به صحنه محشر) می‌آورد؛ سپس به هر کس، آنچه را فراهم کرده (و انجام داده است)، بطور کامل داده می‌شود؛ و (به همین دلیل) به آنها ستم نخواهد شد (چرا که محصول اعمال خود را خواهند دید). 161آیا کسی که از رضای خدا پیروی کرده، همانند کسی است که به خشم و غضب خدا بازگشته؟! و جایگاه او جهنم، و پایان کار او بسیار بد است. 162هر یک از آنان، درجه و مقامی در پیشگاه خدا دارند؛ و خداوند به آنچه انجام می‌دهند، بیناست. 163خداوند بر مؤمنان منت نهاد [= نعمت بزرگی بخشید] هنگامی که در میان آنها، پیامبری از خودشان برانگیخت؛ که آیات او را بر آنها بخواند، و آنها را پاک کند و کتاب و حکمت بیاموزد؛ هر چند پیش از آن، در گمراهی آشکاری بودند. 164آیا هنگامی که مصیبتی (در میدان جنک احد) به شما رسید، در حالی که دو برابر آن را (در میدان جنگ بدر بر دشمن) وارد ساخته بودید، گفتید: «این مصیبت از کجاست؟!» بگو: «از ناحیه خود شماست (که در میدان جنگ احد، با دستور پیامبر مخالفت کردید)! خداوند بر هر چیزی قادر است. (و چنانچه روش خود را اصلاح کنید، در آینده شما را پیروز می‌کند.)» 165