Rojat.com

3- سُورَةُ آلِ عِمْراٰنَ

ثُمَّ اَنْزَلَ عَلَیْكُمْ مِنْ بَعْدِ الْغَمِّ اَمَنَةً نُعاٰسًا یَغْشٰی طآٰئِفَةً مِنْكُمْۖ وَطآٰئِفَةٌ قَدْ اَهَمَّتْهُمْ اَنْفُسُهُمْ یَظُنُّونَ بِاللّٰهِ غَیْرَ الْحَقِّ ظَنَّ الْجاٰهِلِیَّةِۖ یَقُولُونَ هَلْ لَناٰ مِنَ الْاَمْرِ مِنْ شَیْءٍۗ قُلْ اِنَّ الْاَمْرَ كُلَّهُۥ لِلّٰهِۗ یُخْفُونَ فٖیٓ اَنْفُسِهِمْ ماٰ لاٰ یُبْدُونَ لَكَۖ یَقُولُونَ لَوْ كاٰنَ لَناٰ مِنَ الْاَمْرِ شَیْءٌ ماٰ قُتِلْناٰ هٰهُناٰۗ قُلْ لَوْ كُنْتُمْ فٖی بُیُوتِكُمْ لَبَرَزَ الَّذٖینَ كُتِبَ عَلَیْهِمُ الْقَتْلُ اِلٰی مَضاٰجِعِهِمْۖ وَلِیَبْتَلِیَ اللّٰهُ ماٰ فٖی صُدُورِكُمْ وَلِیُمَحِّصَ ماٰ فٖی قُلُوبِكُمْۗ وَاللّٰهُ عَلٖیمٌ بِذاٰتِ الصُّدُورِ١٥٤اِنَّ الَّذٖینَ تَوَلَّوْا مِنْكُمْ یَوْمَ الْتَقَی الْجَمْعاٰنِ اِنَّمَا اسْتَزَلَّهُمُ الشَّیْطاٰنُ بِبَعْضِ ماٰ كَسَبُواۖ وَلَقَدْ عَفَا اللّٰهُ عَنْهُمْۗ اِنَّ اللّٰهَ غَفُورٌ حَلٖیمٌ١٥٥یآٰ اَیُّهَا الَّذٖینَ ءاٰمَنُوا لاٰ تَكُونُوا كَالَّذٖینَ كَفَرُوا وَقاٰلُوا لِاِخْواٰنِهِمْ اِذاٰ ضَرَبُوا فِی الْاَرْضِ اَوْ كاٰنُوا غُزًّی لَوْ كاٰنُوا عِنْدَناٰ ماٰ ماٰتُوا وَماٰ قُتِلُوا لِیَجْعَلَ اللّٰهُ ذٰلِكَ حَسْرَةً فٖی قُلُوبِهِمْۗ وَاللّٰهُ یُحْیٖی وَیُمٖیتُۗ وَاللّٰهُ بِماٰ تَعْمَلُونَ بَصٖیرٌ١٥٦وَلَئِنْ قُتِلْتُمْ فٖی سَبٖیلِ اللّٰهِ اَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللّٰهِ وَرَحْمَةٌ خَیْرٌ مِمّاٰ یَجْمَعُونَ١٥٧

سپس بدنبال این غم و اندوه، آرامشی بر شما فرستاد. این آرامش، بصورت خواب سبکی بود که (در شب بعد از حادثه احد،) گروهی از شما را فرا گرفت؛ اماگروه دیگری در فکر جان خویش بودند؛ (و خواب به چشمانشان نرفت.) آنها گمانهای نادرستی -همچون گمانهای دوران جاهلیت- درباره خدا داشتند؛ و می‌گفتند: «آیا چیزی از پیروزی نصیب ما می‌شود؟!» بگو: «همه کارها (و پیروزیها) به دست خداست!» آنها در دل خود، چیزی را پنهان می‌دارند که برای تو آشکار نمی‌سازند؛ می‌گویند: «اگر ما سهمی از پیروزی داشتیم، در این جا کشته نمی‌شدیم!» بگو: «اگر هم در خانه‌های خود بودید، آنهایی که کشته‌شدن بر آنها مقرر شده بود، قطعاً به سوی آرامگاه‌های خود، بیرون می‌آمدند (و آنها را به قتل می‌رساندند). و اینها برای این است که خداوند، آنچه در سینه‌هایتان پنهان دارید، بیازماید؛ و آنچه را در دلهای شما (از ایمان) است، خالص گرداند؛ و خداوند از آنچه در درون سینه‌هاست، با خبر است. 154کسانی که در روز روبرو شدن دو جمعیت با یکدیگر (در جنگ احد)، فرار کردند، شیطان آنها را بر اثر بعضی از گناهانی که مرتکب شده بودند، به لغزش انداخت؛ و خداوند آنها را بخشید. خداوند، آمرزنده و بردبار است. 155ای کسانی که ایمان آورده‌اید! همانند کافران نباشید که چون برادرانشان به مسافرتی می‌روند، یا در جنگ شرکت می‌کنند (و از دنیا می‌روند و یا کشته می‌شوند)، می‌گویند: «اگر آنها نزد ما بودند، نمی‌مردند و کشته نمی‌شدند!» (شما از این گونه سخنان نگویید،) تا خدا این حسرت را بر دل آنها [= کافران‌] بگذارد. خداوند، زنده می‌کند و می‌میراند؛ (و زندگی و مرگ، به دست اوست؛) و خدا به آنچه انجام می‌دهید، بیناست. 156اگر هم در راه خدا کشته شوید یا بمیرید، (زیان نکرده‌اید؛ زیرا) آمرزش و رحمت خدا، از تمام آنچه آنها (در طول عمر خود،) جمع آوری میکنند، بهتر است! 157