Rojat.com

3- سُورَةُ آلِ عِمْراٰنَ

اِنَّ الَّذٖینَ كَفَرُوا لَنْ تُغْنِیَ عَنْهُمْ اَمْواٰلُهُمْ وَلآٰ اَوْلاٰدُهُمْ مِنَ اللّٰهِ شَیْئًاۖ وَاُولٰٓئِكَ اَصْحاٰبُ النّاٰرِۖ هُمْ فٖیهاٰ خاٰلِدُونَ١١٦مَثَلُ ماٰ یُنْفِقُونَ فٖی هٰذِهِ الْحَیٰوةِ الدُّنْیاٰ كَمَثَلِ رٖیحٍ فٖیهاٰ صِرٌّ اَصاٰبَتْ حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُوٓا اَنْفُسَهُمْ فَاَهْلَكَتْهُۚ وَماٰ ظَلَمَهُمُ اللّٰهُ وَلٰكِنْ اَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ١١٧یآٰ اَیُّهَا الَّذٖینَ ءاٰمَنُوا لاٰ تَتَّخِذُوا بِطاٰنَةً مِنْ دُونِكُمْ لاٰ یَأْلُونَكُمْ خَباٰلًا وَدُّوا ماٰ عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضآٰءُ مِنْ اَفْواٰهِهِمْ وَماٰ تُخْفٖی صُدُورُهُمْ اَكْبَرُۚ قَدْ بَیَّنّاٰ لَكُمُ الْءاٰیاٰتِۖ اِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ١١٨هآٰاَنْتُمْ اُولآٰءِ تُحِبُّونَهُمْ وَلاٰ یُحِبُّونَكُمْ وَتُؤْمِنُونَ بِالْكِتاٰبِ كُلِّهٖ وَاِذاٰ لَقُوكُمْ قاٰلُوٓا ءاٰمَنّاٰ وَاِذاٰ خَلَوْا عَضُّوا عَلَیْكُمُ الْاَناٰمِلَ مِنَ الْغَیْظِۚ قُلْ مُوتُوا بِغَیْظِكُمْۗ اِنَّ اللّٰهَ عَلٖیمٌ بِذاٰتِ الصُّدُورِ١١٩اِنْ تَمْسَسْكُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَاِنْ تُصِبْكُمْ سَیِّئَةٌ یَفْرَحُوا بِهاٰۖ وَاِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا لاٰ یَضُرُّكُمْ كَیْدُهُمْ شَیْئًاۗ اِنَّ اللّٰهَ بِماٰ یَعْمَلُونَ مُحٖیطٌ١٢٠وَاِذْ غَدَوْتَ مِنْ اَهْلِكَ تُبَوِّیُٔ الْمُؤْمِنٖینَ مَقاٰعِدَ لِلْقِتاٰلِۗ وَاللّٰهُ سَمٖیعٌ عَلٖیمٌ١٢١

کسانی که کافر شدند، هرگز نمی‌توانند در پناه اموال و فرزندانشان، از مجازات خدا در امان بمانند! آنها اصحاب دوزخند؛ و جاودانه در آن خواهند ماند. 116آنچه آنها در این زندگی پست دنیوی انفاق می‌کنند، همانند باد سوزانی است که به زراعت قومی که بر خود ستم کرده (و در غیر محل و وقت مناسب، کشت نموده‌اند)، بوزد؛ و آن را نابود سازد. خدا به آنها ستم نکرده؛ بلکه آنها، خودشان به خویشتن ستم می‌کنند. 117ای کسانی که ایمان آورده‌اید! محرم اسراری از غیر خود، انتخاب نکنید! آنها از هرگونه شرّ و فسادی در باره شما، کوتاهی نمی‌کنند. آنها دوست دارند شما در رنج و زحمت باشید. (نشانه‌های) دشمنی از دهان (و کلام) شان آشکار شده؛ و آنچه در دلهایشان پنهان می‌دارند، از آن مهمتر است. ما آیات (و راه‌های پیشگیری از شرّ آنها) را برای شما بیان کردیم اگر اندیشه کنید! 118شما کسانی هستید که آنها را دوست می‌دارید؛ امّا آنها شما را دوست ندارند! در حالی که شما به همه کتابهای آسمانی ایمان دارید (و آنها به کتاب آسمانی شما ایمان ندارند). هنگامی که شما را ملاقات می‌کنند، (به دروغ) می‌گویند: «ایمان آورده‌ایم!» امّا هنگامی که تنها می‌شوند، از شدّت خشم بر شما، سر انگشتان خود را به دندان می‌گزند! بگو: «با همین خشمی که دارید بمیرید! خدا از (اسرار) درون سینه‌ها آگاه است.» 119اگر نیکی به شما برسد، آنها را ناراحت می‌کند؛ و اگر حادثه ناگواری برای شما رخ دهد، خوشحال می‌شوند. (امّا) اگر (در برابرشان) استقامت و پرهیزگاری پیشه کنید، نقشه‌های (خائنانه) آنان، به شما زیانی نمی‌رساند؛ خداوند به آنچه انجام می‌دهند، احاطه دارد. 120و (به یاد آور) زمانی را که صبحگاهان، از میان خانواده خود، جهت انتخاب اردوگاه جنگ برای مؤمنان، بیرون رفتی! و خداوند، شنوا و داناست (گفتگوهای مختلفی را که درباره طرح جنگ گفته می‌شد، می‌شنید؛ و اندیشه‌هایی را که بعضی در سر می‌پروراندند، می‌دانست). 121