Rojat.com

2- سُورَةُ الْبَقَرَةِ

وَاِذْ قاٰلَ رَبُّكَ لِلْمَلآٰئِكَةِ اِنّٖی جاٰعِلٌ فِی الْاَرْضِ خَلٖیفَةًۖ قاٰلُوٓا اَتَجْعَلُ فٖیهاٰ مَنْ یُفْسِدُ فٖیهاٰ وَیَسْفِكُ الدِّمآٰءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَۖ قاٰلَ اِنّٖیٓ اَعْلَمُ ماٰ لاٰ تَعْلَمُونَ٣٠وَعَلَّمَ ءاٰدَمَ الْاَسْمآٰءَ كُلَّهاٰ ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَی الْمَلآٰئِكَةِ فَقاٰلَ اَنْبِئُونٖی بِاَسْمآٰءِ هٰٓؤُلآٰءِ اِنْ كُنْتُمْ صاٰدِقٖینَ٣١قاٰلُوا سُبْحاٰنَكَ لاٰ عِلْمَ لَنآٰ اِلّاٰ ماٰ عَلَّمْتَنآٰۖ اِنَّكَ اَنْتَ الْعَلٖیمُ الْحَكٖیمُ٣٢قاٰلَ یآٰ ءاٰدَمُ اَنْبِئْهُمْ بِاَسْمآٰئِهِمْۖ فَلَمّآٰ اَنْبَاَهُمْ بِاَسْمآٰئِهِمْ قاٰلَ اَلَمْ اَقُلْ لَكُمْ اِنّٖیٓ اَعْلَمُ غَیْبَ السَّمٰواٰتِ وَالْاَرْضِ وَاَعْلَمُ ماٰ تُبْدُونَ وَماٰ كُنْتُمْ تَكْتُمُونَ٣٣وَاِذْ قُلْناٰ لِلْمَلآٰئِكَةِ اسْجُدُوا لِءاٰدَمَ فَسَجَدُوٓا اِلّآٰ اِبْلٖیسَ اَبٰی وَاسْتَكْبَرَ وَكاٰنَ مِنَ الْكاٰفِرٖینَ٣٤وَقُلْناٰ یآٰءاٰدَمُ اسْكُنْ اَنْتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَكُلاٰ مِنْهاٰ رَغَدًا حَیْثُ شِئْتُماٰ وَلاٰ تَقْرَباٰ هٰذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُوناٰ مِنَ الظّاٰلِمٖینَ٣٥فَاَزَلَّهُمَا الشَّیْطاٰنُ عَنْهاٰ فَاَخْرَجَهُماٰ مِمّاٰ كاٰناٰ فٖیهِۖ وَقُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّۖ وَلَكُمْ فِی الْاَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتاٰعٌ اِلٰی حٖینٍ٣٦فَتَلَقّٰٓی ءاٰدَمُ مِنْ رَبِّهٖ كَلِماٰتٍ فَتاٰبَ عَلَیْهِۚ اِنَّهُۥ هُوَ التَّوّاٰبُ الرَّحٖیمُ٣٧

(به خاطر بیاور) هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان گفت: «من در روی زمین، جانشینی [= نماینده‌ای‌] قرار خواهم داد.» فرشتگان گفتند: «پروردگارا!» آیا کسی را در آن قرار می‌دهی که فساد و خونریزی کند؟! (زیرا موجودات زمینی دیگر، که قبل از این آدم وجود داشتند نیز، به فساد و خونریزی آلوده شدند. اگر هدف از آفرینش این انسان، عبادت است،) ما تسبیح و حمد تو را بجا می‌آوریم، و تو را تقدیس می‌کنیم.» پروردگار فرمود: «من حقایقی را می‌دانم که شما نمی‌دانید.» 30سپس علم اسماء [= علم اسرار آفرینش و نامگذاری موجودات‌] را همگی به آدم آموخت. بعد آنها را به فرشتگان عرضه داشت و فرمود: «اگر راست می‌گویید، اسامی اینها را به من خبر دهید!» 31فرشتگان عرض کردند: «منزهی تو! ما چیزی جز آنچه به ما تعلیم داده‌ای، نمی‌دانیم؛ تو دانا و حکیمی.» 32فرمود: «ای آدم! آنان را از اسامی (و اسرار) این موجودات آگاه کن.» هنگامی که آنان را آگاه کرد، خداوند فرمود: «آیا به شما نگفتم که من، غیب آسمانها و زمین را میدانم؟! و نیز میدانم آنچه را شما آشکار میکنید، و آنچه را پنهان میداشتید!» 33و (یاد کن) هنگامی را که به فرشتگان گفتیم: «برای آدم سجده و خضوع کنید!» همگی سجده کردند؛ جز ابلیس که سر باز زد، و تکبر ورزید، (و به خاطر نافرمانی و تکبرش) از کافران شد. 34و گفتیم: «ای آدم! تو با همسرت در بهشت سکونت کن؛ و از (نعمتهای) آن، از هر جا می‌خواهید، گوارا بخورید؛ (اما) نزدیک این درخت نشوید؛ که از ستمگران خواهید شد. 35پس شیطان موجب لغزش آنها از بهشت شد؛ و آنان را از آنچه در آن بودند، بیرون کرد. و (در این هنگام) به آنها گفتیم: «همگی (به زمین) فرود آیید! در حالی که بعضی دشمن دیگری خواهید بود. و برای شما در زمین، تا مدت معینی قرارگاه و وسیله بهره برداری خواهد بود.» 36سپس آدم از پروردگارش کلماتی دریافت داشت؛ (و با آنها توبه کرد.) و خداوند توبه او را پذیرفت؛ چرا که خداوند توبه‌پذیر و مهربان است. 37