قرآن کریم (با فونت خوانا)



وَاِذْ قاٰلَ رَبُّكَ لِلْمَلآٰئِكَةِ اِنّٖی جاٰعِلٌ فِی الْاَرْضِ خَلٖیفَةًۖ قاٰلُوٓا اَتَجْعَلُ فٖیهاٰ مَنْ یُفْسِدُ فٖیهاٰ وَیَسْفِكُ الدِّمآٰءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَۖ قاٰلَ اِنّٖیٓ اَعْلَمُ ماٰ لاٰ تَعْلَمُونَ۝٣٠۝وَعَلَّمَ ءاٰدَمَ الْاَسْمآٰءَ كُلَّهاٰ ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَی الْمَلآٰئِكَةِ فَقاٰلَ اَنْبِئُونٖی بِاَسْمآٰءِ هٰٓؤُلآٰءِ اِنْ كُنْتُمْ صاٰدِقٖینَ۝٣١۝قاٰلُوا سُبْحاٰنَكَ لاٰ عِلْمَ لَنآٰ اِلّاٰ ماٰ عَلَّمْتَنآٰۖ اِنَّكَ اَنْتَ الْعَلٖیمُ الْحَكٖیمُ۝٣٢۝قاٰلَ یآٰ ءاٰدَمُ اَنْبِئْهُمْ بِاَسْمآٰئِهِمْۖ فَلَمّآٰ اَنْبَاَهُمْ بِاَسْمآٰئِهِمْ قاٰلَ اَلَمْ اَقُلْ لَكُمْ اِنّٖیٓ اَعْلَمُ غَیْبَ السَّمٰواٰتِ وَالْاَرْضِ وَاَعْلَمُ ماٰ تُبْدُونَ وَماٰ كُنْتُمْ تَكْتُمُونَ۝٣٣۝وَاِذْ قُلْناٰ لِلْمَلآٰئِكَةِ اسْجُدُوا لِءاٰدَمَ فَسَجَدُوٓا اِلّآٰ اِبْلٖیسَ اَبٰی وَاسْتَكْبَرَ وَكاٰنَ مِنَ الْكاٰفِرٖینَ۝٣٤۝وَقُلْناٰ یآٰءاٰدَمُ اسْكُنْ اَنْتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَكُلاٰ مِنْهاٰ رَغَدًا حَیْثُ شِئْتُماٰ وَلاٰ تَقْرَباٰ هٰذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُوناٰ مِنَ الظّاٰلِمٖینَ۝٣٥۝فَاَزَلَّهُمَا الشَّیْطاٰنُ عَنْهاٰ فَاَخْرَجَهُماٰ مِمّاٰ كاٰناٰ فٖیهِۖ وَقُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّۖ وَلَكُمْ فِی الْاَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتاٰعٌ اِلٰی حٖینٍ۝٣٦۝فَتَلَقّٰٓی ءاٰدَمُ مِنْ رَبِّهٖ كَلِماٰتٍ فَتاٰبَ عَلَیْهِۚ اِنَّهُۥ هُوَ التَّوّاٰبُ الرَّحٖیمُ۝٣٧۝

(به خاطر بیاور) هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان گفت: «من در روی زمین، جانشینی [= نماینده‌ای‌] قرار خواهم داد.» فرشتگان گفتند: «پروردگارا!» آیا کسی را در آن قرار می‌دهی که فساد و خونریزی کند؟! (زیرا موجودات زمینی دیگر، که قبل از این آدم وجود داشتند نیز، به فساد و خونریزی آلوده شدند. اگر هدف از آفرینش این انسان، عبادت است،) ما تسبیح و حمد تو را بجا می‌آوریم، و تو را تقدیس می‌کنیم.» پروردگار فرمود: «من حقایقی را می‌دانم که شما نمی‌دانید.» ﴾30﴿سپس علم اسماء [= علم اسرار آفرینش و نامگذاری موجودات‌] را همگی به آدم آموخت. بعد آنها را به فرشتگان عرضه داشت و فرمود: «اگر راست می‌گویید، اسامی اینها را به من خبر دهید!» ﴾31﴿فرشتگان عرض کردند: «منزهی تو! ما چیزی جز آنچه به ما تعلیم داده‌ای، نمی‌دانیم؛ تو دانا و حکیمی.» ﴾32﴿فرمود: «ای آدم! آنان را از اسامی (و اسرار) این موجودات آگاه کن.» هنگامی که آنان را آگاه کرد، خداوند فرمود: «آیا به شما نگفتم که من، غیب آسمانها و زمین را میدانم؟! و نیز میدانم آنچه را شما آشکار میکنید، و آنچه را پنهان میداشتید!» ﴾33﴿و (یاد کن) هنگامی را که به فرشتگان گفتیم: «برای آدم سجده و خضوع کنید!» همگی سجده کردند؛ جز ابلیس که سر باز زد، و تکبر ورزید، (و به خاطر نافرمانی و تکبرش) از کافران شد. ﴾34﴿و گفتیم: «ای آدم! تو با همسرت در بهشت سکونت کن؛ و از (نعمتهای) آن، از هر جا می‌خواهید، گوارا بخورید؛ (اما) نزدیک این درخت نشوید؛ که از ستمگران خواهید شد. ﴾35﴿پس شیطان موجب لغزش آنها از بهشت شد؛ و آنان را از آنچه در آن بودند، بیرون کرد. و (در این هنگام) به آنها گفتیم: «همگی (به زمین) فرود آیید! در حالی که بعضی دشمن دیگری خواهید بود. و برای شما در زمین، تا مدت معینی قرارگاه و وسیله بهره برداری خواهد بود.» ﴾36﴿سپس آدم از پروردگارش کلماتی دریافت داشت؛ (و با آنها توبه کرد.) و خداوند توبه او را پذیرفت؛ چرا که خداوند توبه‌پذیر و مهربان است. ﴾37﴿