Rojat.com

80- سُورَةُ عَبَسَ

سُورَةُ عَبَسَالمكية42بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖیمِعَبَسَ وَتَوَلّٰٓی١اَنْ جآٰءَهُ الْاَعْمٰی٢وَماٰ یُدْرٖیكَ لَعَلَّهُۥ یَزَّكّٰٓی٣اَوْ یَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرٰٓی٤اَمّاٰ مَنِ اسْتَغْنٰی٥فَاَنْتَ لَهُۥ تَصَدّٰی٦وَماٰ عَلَیْكَ اَلّاٰ یَزَّكّٰی٧وَاَمّاٰ مَنْ جآٰءَكَ یَسْعٰی٨وَهُوَ یَخْشٰی٩فَاَنْتَ عَنْهُ تَلَهّٰی١٠كَلّآٰ اِنَّهاٰ تَذْكِرَةٌ١١فَمَنْ شآٰءَ ذَكَرَهُۥ١٢فٖی صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ١٣مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ١٤بِاَیْدٖی سَفَرَةٍ١٥كِراٰمٍ بَرَرَةٍ١٦قُتِلَ الْاِنْساٰنُ مآٰ اَكْفَرَهُۥ١٧مِنْ اَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُۥ١٨مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ١٩ثُمَّ السَّبٖیلَ یَسَّرَهُۥ٢٠ثُمَّ اَماٰتَهُۥ فَاَقْبَرَهُۥ٢١ثُمَّ اِذاٰ شآٰءَ اَنْشَرَهُۥ٢٢كَلّاٰ لَمّاٰ یَقْضِ مآٰ اَمَرَهُۥ٢٣فَلْیَنْظُرِ الْاِنْساٰنُ اِلٰی طَعاٰمِهٖٓ٢٤اَنّاٰ صَبَبْنَا الْمآٰءَ صَبًّا٢٥ثُمَّ شَقَقْنَا الْاَرْضَ شَقًّا٢٦فَاَنْبَتْناٰ فٖیهاٰ حَبًّا٢٧وَعِنَبًا وَقَضْبًا٢٨وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا٢٩وَحَدآٰئِقَ غُلْبًا٣٠وَفاٰكِهَةً وَاَبًّا٣١مَتاٰعًا لَكُمْ وَلِاَنْعاٰمِكُمْ٣٢فَاِذاٰ جآٰءَتِ الصّآٰخَّةُ٣٣یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخٖیهِ٣٤وَاُمِّهٖ وَاَبٖیهِ٣٥وَصاٰحِبَتِهٖ وَبَنٖیهِ٣٦لِكُلِّ امْرِیٍٔ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنٖیهِ٣٧وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ٣٨ضاٰحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ٣٩وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهاٰ غَبَرَةٌ٤٠تَرْهَقُهاٰ قَتَرَةٌ٤١اُولٰٓئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ٤٢

سوره عبسمکی42به نام خداوند بخشنده بخشایشگرچهره در هم کشید و روی برتافت... 1از اینکه نابینایی به سراغ او آمده بود! 2تو چه می‌دانی شاید او پاکی و تقوا پیشه کند، 3یا متذکّر گردد و این تذکّر به حال او مفید باشد! 4امّا آن کس که توانگر است، 5تو به او روی می‌آوری، 6در حالی که اگر او خود را پاک نسازد، چیزی بر تو نیست! 7امّا کسی که به سراغ تو می‌آید و کوشش می‌کند، 8و از خدا ترسان است، 9تو از او غافل می‌شوی! 10هرگز چنین نیست که آنها می‌پندارند؛ این (قرآن) تذکّر و یادآوری است، 11و هر کس بخواهد از آن پند می‌گیرد! 12در الواح پرارزشی ثبت است، 13الواحی والاقدر و پاکیزه، 14به دست سفیرانی است‌ 15والا مقام و فرمانبردار و نیکوکار! 16مرگ بر این انسان، چقدر کافر و ناسپاس است! 17(خداوند) او را از چه چیز آفریده است؟! 18او را از نطفه ناچیزی آفرید، سپس اندازه‌گیری کرد و موزون ساخت، 19سپس راه را برای او آسان کرد، 20بعد او را میراند و در قبر پنهان نمود، 21سپس هرگاه بخواهد او را زنده می‌کند! 22چنین نیست که او می‌پندارد؛ او هنوز آنچه را (خدا) فرمان داده، اطاعت نکرده است! 23انسان باید به غذای خویش (و آفرینش آن) بنگرد! 24ما آب فراوان از آسمان فرو ریختیم، 25سپس زمین را از هم شکافتیم، 26و در آن دانه‌های فراوانی رویاندیم، 27و انگور و سبزی بسیار، 28و زیتون و نخل فراوان، 29و باغهای پردرخت، 30و میوه و چراگاه، 31تا وسیله‌ای برای بهره‌گیری شما و چهارپایانتان باشد! 32هنگامی که آن صدای مهیب [= صیحه رستاخیز] بیاید، (کافران در اندوه عمیقی فرومی‌روند)! 33در آن روز که انسان از برادر خود می‌گریزد، 34و از مادر و پدرش، 35و زن و فرزندانش؛ 36در آن روز هر کدام از آنها وضعی دارد که او را کاملاً به خود مشغول می‌سازد! 37چهره‌هائی در آن روز گشاده و نورانی است، 38خندان و مسرور است؛ 39و صورتهایی در آن روز غبارآلود است، 40و دود تاریکی آنها را پوشانده است، 41آنان همان کافران فاجرند! 42