Rojat.com

70- سُورَةُ الْمَعاٰرِجِ

فَلآٰ اُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشاٰرِقِ وَالْمَغاٰرِبِ اِنّاٰ لَقاٰدِرُونَ٤٠عَلٰٓی اَنْ نُبَدِّلَ خَیْرًا مِنْهُمْ وَماٰ نَحْنُ بِمَسْبُوقٖینَ٤١فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتّٰی یُلاٰقُوا یَوْمَهُمُ الَّذٖی یُوعَدُونَ٤٢یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ الْاَجْداٰثِ سِراٰعًا كَاَنَّهُمْ اِلٰی نُصُبٍ یُوفِضُونَ٤٣خاٰشِعَةً اَبْصاٰرُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌۚ ذٰلِكَ الْیَوْمُ الَّذٖی كاٰنُوا یُوعَدُونَ٤٤سُورَةُ نُوحٍالمكية28بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖیمِاِنّآٰ اَرْسَلْناٰ نُوحًا اِلٰی قَوْمِهٖٓ اَنْ اَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ اَنْ یَأْتِیَهُمْ عَذاٰبٌ اَلٖیمٌ١قاٰلَ یاٰ قَوْمِ اِنّٖی لَكُمْ نَذٖیرٌ مُبٖینٌ٢اَنِ اعْبُدُوا اللّٰهَ وَاتَّقُوهُ وَاَطٖیعُونِ٣یَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَیُؤَخِّرْكُمْ اِلٰٓی اَجَلٍ مُسَمًّیۚ اِنَّ اَجَلَ اللّٰهِ اِذاٰ جآٰءَ لاٰ یُؤَخَّرُۚ لَوْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ٤قاٰلَ رَبِّ اِنّٖی دَعَوْتُ قَوْمٖی لَیْلًا وَنَهاٰرًا٥فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعآٰئٖیٓ اِلّاٰ فِراٰرًا٦وَاِنّٖی كُلَّماٰ دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوٓا اَصاٰبِعَهُمْ فٖیٓ ءاٰذاٰنِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِیاٰبَهُمْ وَاَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْباٰرًا٧ثُمَّ اِنّٖی دَعَوْتُهُمْ جِهاٰرًا٨ثُمَّ اِنّٖیٓ اَعْلَنْتُ لَهُمْ وَاَسْرَرْتُ لَهُمْ اِسْراٰرًا٩

سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها که ما قادریم... 40که جای آنان را به کسانی بدهیم که از آنها بهترند؛ و ما هرگز مغلوب نخواهیم شد! 41آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازی کنند تا زمانی که روز موعود خود را ملاقات نمایند! 42همان روز که از قبرها بسرعت خارج می‌شوند، گویی به سوی بتها می‌دوند... 43در حالی که چشمهایشان از شرم و وحشت به زیر افتاده، و پرده‌ای از ذلّت و خواری آنها را پوشانده است! این همان روزی است که به آنها وعده داده می‌شد! 44سوره نوحمکی28به نام خداوند بخشنده بخشایشگرما نوح را به سوی قومش فرستادیم و گفتیم: «قوم خود را انذار کن پیش از آنکه عذاب دردناک به سراغشان آید!» 1گفت: «ای قوم! من برای شما بیم‌دهنده آشکاری هستم، 2که خدا را پرستش کنید و از مخالفت او بپرهیزید و مرا اطاعت نمایید! 3اگر چنین کنید، خدا گناهانتان را می‌آمرزد و تا زمان معیّنی شما را عمر می‌دهد؛ زیرا هنگامی که اجل الهی فرا رسد، تأخیری نخواهد داشت اگر می‌دانستید!» 4(نوح) گفت: «پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (بسوی تو) دعوت کردم، 5امّا دعوت من چیزی جز فرار از حقّ بر آنان نیفزود! 6و من هر زمان آنها را دعوت کردم که (ایمان بیاورند و) تو آنها را بیامرزی، انگشتان خویش را در گوشهایشان قرار داده و لباسهایشان را بر خود پیچیدند، و در مخالفت اصرار ورزیدند و به شدّت استکبار کردند! 7سپس من آنها را با صدای بلند (به اطاعت فرمان تو) دعوت کردم، 8سپس آشکارا و نهان (حقیقت توحید و ایمان را) برای آنان بیان داشتم! 9