Rojat.com

2- سُورَةُ الْبَقَرَةِ

وَاِنْ كُنْتُمْ عَلٰی سَفَرٍ وَلَمْ تَجِدُوا كاٰتِبًا فَرِهاٰنٌ مَقْبُوضَةٌۖ فَاِنْ اَمِنَ بَعْضُكُمْ بَعْضًا فَلْیُؤَدِّ الَّذِی اؤْتُمِنَ اَماٰنَتَهُۥ وَلْیَتَّقِ اللّٰهَ رَبَّهُۥۗ وَلاٰ تَكْتُمُوا الشَّهاٰدَةَۚ وَمَنْ یَكْتُمْهاٰ فَاِنَّهُۥٓ ءاٰثِمٌ قَلْبُهُۥۗ وَاللّٰهُ بِماٰ تَعْمَلُونَ عَلٖیمٌ ٢٨٣لِلّٰهِ ماٰ فِی السَّمٰواٰتِ وَماٰ فِی الْاَرْضِۗ وَاِنْ تُبْدُوا ماٰ فٖیٓ اَنْفُسِكُمْ اَوْ تُخْفُوهُ یُحاٰسِبْكُمْ بِهِ اللّٰهُۖ فَیَغْفِرُ لِمَنْ یَشآٰءُ وَیُعَذِّبُ مَنْ یَشآٰءُۗ وَاللّٰهُ عَلٰی كُلِّ شَیْءٍ قَدٖیرٌ ٢٨٤ءاٰمَنَ الرَّسُولُ بِمآٰ اُنْزِلَ اِلَیْهِ مِنْ رَبِّهٖ وَالْمُؤْمِنُونَۚ كُلٌّ ءاٰمَنَ بِاللّٰهِ وَمَلآٰئِكَتِهٖ وَكُتُبِهٖ وَرُسُلِهٖ لاٰ نُفَرِّقُ بَیْنَ اَحَدٍ مِنْ رُسُلِهٖۚ وَقاٰلُوا سَمِعْناٰ وَاَطَعْناٰۖ غُفْراٰنَكَ رَبَّناٰ وَاِلَیْكَ الْمَصٖیرُ ٢٨٥لاٰ یُكَلِّفُ اللّٰهُ نَفْسًا اِلّاٰ وُسْعَهاٰۚ لَهاٰ ماٰ كَسَبَتْ وَعَلَیْهاٰ مَا اكْتَسَبَتْۗ رَبَّناٰ لاٰ تُؤاٰخِذْنآٰ اِنْ نَسٖینآٰ اَوْ اَخْطَأْناٰۚ رَبَّناٰ وَلاٰ تَحْمِلْ عَلَیْنآٰ اِصْرًا كَماٰ حَمَلْتَهُۥ عَلَی الَّذٖینَ مِنْ قَبْلِناٰۚ رَبَّناٰ وَلاٰ تُحَمِّلْناٰ ماٰ لاٰ طاٰقَةَ لَناٰ بِهٖۖ وَاعْفُ عَنّاٰ وَاغْفِرْ لَناٰ وَارْحَمْنآٰۚ اَنْتَ مَوْلٰىناٰ فَانْصُرْناٰ عَلَی الْقَوْمِ الْكاٰفِرٖینَ ٢٨٦

و اگر در سفر بودید، و نویسنده‌ای نیافتید، گروگان بگیرید! (گروگانی که در اختیار طلبکار قرار گیرد.) و اگر به یکدیگر اطمینان (کامل) داشته باشید، (گروگان لازم نیست، و) باید کسی که امین شمرده شده (و بدون گروگان، چیزی از دیگری گرفته)، امانت (و بدهی خود را بموقع) بپردازد؛ و از خدایی که پروردگار اوست. بپرهیزد! و شهادت را کتمان نکنید! و هر کس آن را کتمان کند، قلبش گناهکار است. و خداوند، به آنچه انجام می‌دهید، داناست. 283آنچه در آسمانها و زمین است، از آنِ خداست. و (از این رو) اگر آنچه را در دل دارید، آشکار سازید یا پنهان، خداوند شما را بر طبق آن، محاسبه می‌کند. سپس هر کس را بخواهد (و شایستگی داشته باشد)، می‌بخشد؛ و هر کس را بخواهد (و مستحق باشد)، مجازات می‌کند. و خداوند به همه چیز قدرت دارد. 284پیامبر، به آنچه از سوی پروردگارش بر او نازل شده، ایمان آورده است. (و او، به تمام سخنان خود، کاملاً مؤمن می‌باشد.) و همه مؤمنان (نیز)، به خدا و فرشتگان او و کتابها و فرستادگانش، ایمان آورده‌اند؛ (و می‌گویند:) ما در میان هیچ یک از پیامبران او، فرق نمی‌گذاریم (و به همه ایمان داریم). و (مؤمنان) گفتند: «ما شنیدیم و اطاعت کردیم. پروردگارا! (انتظارِ) آمرزش تو را (داریم)؛ و بازگشت (ما) به سوی توست.» 285خداوند هیچ کس را، جز به اندازه تواناییش، تکلیف نمی‌کند. (انسان،) هر کار (نیکی) را انجام دهد، برای خود انجام داده؛ و هر کار (بدی) کند، به زیان خود کرده است. (مؤمنان می‌گویند:) پروردگارا! اگر ما فراموش یا خطا کردیم، ما را مؤاخذه مکن! پروردگارا! تکلیف سنگینی بر ما قرار مده، آن چنان که (به خاطر گناه و طغیان،) بر کسانی که پیش از ما بودند، قرار دادی! پروردگارا! آنچه طاقت تحمل آن را نداریم، بر ما مقرّر مدار! و آثار گناه را از ما بشوی! ما را ببخش و در رحمت خود قرار ده! تو مولا و سرپرست مایی، پس ما را بر جمعیّت کافران، پیروز گردان! 286