قرآن کریم (با فونت خوانا)



یآٰ اَیُّهَا الَّذٖینَ ءاٰمَنُوٓا اِذاٰ تَداٰیَنْتُمْ بِدَیْنٍ اِلٰٓی اَجَلٍ مُسَمًّی فَاكْتُبُوهُۚ وَلْیَكْتُبْ بَیْنَكُمْ كاٰتِبٌ بِالْعَدْلِۚ وَلاٰ یَأْبَ كاٰتِبٌ اَنْ یَكْتُبَ كَماٰ عَلَّمَهُ اللّٰهُۚ فَلْیَكْتُبْ وَلْیُمْلِلِ الَّذٖی عَلَیْهِ الْحَقُّ وَلْیَتَّقِ اللّٰهَ رَبَّهُۥ وَلاٰ یَبْخَسْ مِنْهُ شَیْئًاۚ فَاِنْ كاٰنَ الَّذٖی عَلَیْهِ الْحَقُّ سَفٖیهًا اَوْ ضَعٖیفًا اَوْ لاٰ یَسْتَطٖیعُ اَنْ یُمِلَّ هُوَ فَلْیُمْلِلْ وَلِیُّهُۥ بِالْعَدْلِۚ وَاسْتَشْهِدُوا شَهٖیدَیْنِ مِنْ رِجاٰلِكُمْۖ فَاِنْ لَمْ یَكُوناٰ رَجُلَیْنِ فَرَجُلٌ وَامْرَاَتاٰنِ مِمَّنْ تَرْضَوْنَ مِنَ الشُّهَدآٰءِ اَنْ تَضِلَّ اِحْدٰىهُماٰ فَتُذَكِّرَ اِحْدٰىهُمَا الْاُخْرٰیۚ وَلاٰ یَأْبَ الشُّهَدآٰءُ اِذاٰ ماٰ دُعُواۚ وَلاٰ تَسْاَمُوٓا اَنْ تَكْتُبُوهُ صَغٖیرًا اَوْ كَبٖیرًا اِلٰٓی اَجَلِهٖۚ ذٰلِكُمْ اَقْسَطُ عِنْدَ اللّٰهِ وَاَقْوَمُ لِلشَّهاٰدَةِ وَاَدْنٰٓی اَلّاٰ تَرْتاٰبُوٓا اِلّآٰ اَنْ تَكُونَ تِجاٰرَةً حاٰضِرَةً تُدٖیرُونَهاٰ بَیْنَكُمْ فَلَیْسَ عَلَیْكُمْ جُناٰحٌ اَلّاٰ تَكْتُبُوهاٰۗ وَاَشْهِدُوٓا اِذاٰ تَباٰیَعْتُمْۚ وَلاٰ یُضآٰرَّ كاٰتِبٌ وَلاٰ شَهٖیدٌۚ وَاِنْ تَفْعَلُوا فَاِنَّهُۥ فُسُوقٌ بِكُمْۗ وَاتَّقُوا اللّٰهَۖ وَیُعَلِّمُكُمُ اللّٰهُۗ وَاللّٰهُ بِكُلِّ شَیْءٍ عَلٖیمٌ ۝٢٨٢۝

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! هنگامی که بدهی مدّت‌داری (به خاطر وام یا داد و ستد) به یکدیگر پیدا کنید، آن را بنویسید! و باید نویسنده‌ای از روی عدالت، (سند را) در میان شما بنویسد! و کسی که قدرت بر نویسندگی دارد، نباید از نوشتن -همان طور که خدا به او تعلیم داده- خودداری کند! پس باید بنویسد، و آن کس که حق بر عهده اوست، باید املا کند، و از خدا که پروردگار اوست بپرهیزد، و چیزی را فروگذار ننماید! و اگر کسی که حق بر ذمه اوست، سفیه (یا از نظر عقل) ضعیف (و مجنون) است، یا (به خاطر لال بودن،) توانایی بر املاکردن ندارد، باید ولیّ او (به جای او،) با رعایت عدالت، املا کند! و دو نفر از مردان (عادل) خود را (بر این حقّ) شاهد بگیرید! و اگر دو مرد نبودند، یک مرد و دو زن، از کسانی که مورد رضایت و اطمینان شما هستند، انتخاب کنید! (و این دو زن، باید با هم شاهد قرار گیرند،) تا اگر یکی انحرافی یافت، دیگری به او یادآوری کند. و شهود نباید به هنگامی که آنها را (برای شهادت) دعوت می‌کنند، خودداری نمایند! و از نوشتن (بدهیِ خود،) چه کوچک باشد یا بزرگ، ملول نشوید (هر چه باشد بنویسید)! این، در نزد خدا به عدالت نزدیکتر، و برای شهادت مستقیم تر، و برای جلوگیری از تردید و شک (و نزاع و گفتگو) بهتر می‌باشد؛ مگر اینکه داد و ستد نقدی باشد که بین خود، دست به دست می‌کنید. در این صورت، گناهی بر شما نیست که آن را ننویسید. ولی هنگامی که خرید و فروش (نقدی) می‌کنید، شاهد بگیرید! و نباید به نویسنده و شاهد، (به خاطر حقگویی،) زیانی برسد (و تحت فشار قرار گیرند)! و اگر چنین کنید، از فرمان پروردگار خارج شده‌اید. از خدا بپرهیزید! و خداوند به شما تعلیم می‌دهد؛ خداوند به همه چیز داناست. ﴾282﴿