Rojat.com

2- سُورَةُ الْبَقَرَةِ

وَمَثَلُ الَّذٖینَ یُنْفِقُونَ اَمْواٰلَهُمُ ابْتِغآٰءَ مَرْضاٰتِ اللّٰهِ وَتَثْبٖیتًا مِنْ اَنْفُسِهِمْ كَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ اَصاٰبَهاٰ واٰبِلٌ فَـأٰتَتْ اُكُلَهاٰ ضِعْفَیْنِ فَاِنْ لَمْ یُصِبْهاٰ واٰبِلٌ فَطَلٌّۗ وَاللّٰهُ بِماٰ تَعْمَلُونَ بَصٖیرٌ٢٦٥اَیَوَدُّ اَحَدُكُمْ اَنْ تَكُونَ لَهُۥ جَنَّةٌ مِنْ نَخٖیلٍ وَاَعْناٰبٍ تَجْرٖی مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهاٰرُ لَهُۥ فٖیهاٰ مِنْ كُلِّ الثَّمَراٰتِ وَاَصاٰبَهُ الْكِبَرُ وَلَهُۥ ذُرِّیَّةٌ ضُعَفآٰءُ فَاَصاٰبَهآٰ اِعْصاٰرٌ فٖیهِ ناٰرٌ فَاحْتَرَقَتْۗ كَذٰلِكَ یُبَیِّنُ اللّٰهُ لَكُمُ الْءاٰیاٰتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ٢٦٦یآٰ اَیُّهَا الَّذٖینَ ءاٰمَنُوٓا اَنْفِقُوا مِنْ طَیِّباٰتِ ماٰ كَسَبْتُمْ وَمِمّآٰ اَخْرَجْناٰ لَكُمْ مِنَ الْاَرْضِۖ وَلاٰ تَیَمَّمُوا الْخَبٖیثَ مِنْهُ تُنْفِقُونَ وَلَسْتُمْ بأٰخِذٖیهِ اِلّآٰ اَنْ تُغْمِضُوا فٖیهِۚ وَاعْلَمُوٓا اَنَّ اللّٰهَ غَنِیٌّ حَمٖیدٌ٢٦٧ٱَلشَّیْطاٰنُ یَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَیَأْمُرُكُمْ بِالْفَحْشآٰءِۖ وَاللّٰهُ یَعِدُكُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَفَضْلًاۗ وَاللّٰهُ واٰسِعٌ عَلٖیمٌ٢٦٨یُؤْتِی الْحِكْمَةَ مَنْ یَشآٰءُۚ وَمَنْ یُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ اُوتِیَ خَیْرًا كَثٖیرًاۗ وَماٰ یَذَّكَّرُ اِلّآٰ اُولُوا الْاَلْباٰبِ٢٦٩

و (کار) کسانی که اموال خود را برای خشنودی خدا، و تثبیت (ملکات انسانی در) روح خود، انفاق می‌کنند، همچون باغی است که در نقطه بلندی باشد، و بارانهای درشت به آن برسد، (و از هوای آزاد و نور آفتاب، به حد کافی بهره گیرد،) و میوه خود را دو چندان دهد (که همیشه شاداب و با طراوت است.) و اگر باران درشت به آن نرسد، بارانی نرم به آن می‌رسد. و خداوند به آنچه انجام می‌دهید، بیناست. 265آیا کسی از شما دوست دارد که باغی از درختان خرما و انگور داشته باشد که از زیر درختان آن، نهرها بگذرد، و برای او در آن (باغ)، از هر گونه میوه‌ای وجود داشته باشد، در حالی که به سن پیری رسیده و فرزندانی (کوچک و) ضعیف دارد؛ (در این هنگام،) گردبادی (کوبنده)، که در آن آتش (سوزانی) است، به آن برخورد کند و شعله‌ور گردد و بسوزد؟! (همین‌طور است حال کسانی که انفاقهای خود را، با ریا و منت و آزار، باطل می‌کنند.) این چنین خداوند آیات خود را برای شما آشکار می‌سازد؛ شاید بیندیشید (و با اندیشه، راه حق را بیابید)! 266ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از قسمتهای پاکیزه اموالی که (از طریق تجارت) به دست آورده‌اید، و از آنچه از زمین برای شما خارج ساخته‌ایم (از منابع و معادن و درختان و گیاهان)، انفاق کنید! و برای انفاق، به سراغ قسمتهای ناپاک نروید در حالی که خود شما، (به هنگام پذیرش اموال،) حاضر نیستید آنها را بپذیرید؛ مگر از روی اغماض و کراهت! و بدانید خداوند، بی‌نیاز و شایسته ستایش است. 267شیطان، شما را (به هنگام انفاق،) وعده فقر و تهیدستی می‌دهد؛ و به فحشا (و زشتیها) امر می‌کند؛ ولی خداوند وعده «آمرزش» و «فزونی» به شما می‌دهد؛ و خداوند، قدرتش وسیع، و (به هر چیز) داناست. (به همین دلیل، به وعده‌های خود، وفا می‌کند.) 268(خدا) دانش و حکمت را به هر کس بخواهد (و شایسته بداند) می‌دهد؛ و به هر کس دانش داده شود، خیر فراوانی داده شده است. و جز خردمندان، (این حقایق را درک نمی‌کنند، و) متذکر نمی‌گردند. 269