Rojat.com

2- سُورَةُ الْبَقَرَةِ

مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِی اسْتَوْقَدَ ناٰرًا فَلَمّآٰ اَضآٰءَتْ ماٰ حَوْلَهُۥ ذَهَبَ اللّٰهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَكَهُمْ فٖی ظُلُماٰتٍ لاٰ یُبْصِرُونَ١٧صُمٌّ بُكْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لاٰ یَرْجِعُونَ١٨اَوْ كَصَیِّبٍ مِنَ السَّمآٰءِ فٖیهِ ظُلُماٰتٌ وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ یَجْعَلُونَ اَصاٰبِعَهُمْ فٖیٓ ءاٰذاٰنِهِمْ مِنَ الصَّواٰعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِۚ وَاللّٰهُ مُحٖیطٌ بِالْكاٰفِرٖینَ١٩یَكاٰدُ الْبَرْقُ یَخْطَفُ اَبْصاٰرَهُمْۖ كُلَّمآٰ اَضآٰءَ لَهُمْ مَشَوْا فٖیهِ وَاِذآٰ اَظْلَمَ عَلَیْهِمْ قاٰمُواۚ وَلَوْ شآٰءَ اللّٰهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَاَبْصاٰرِهِمْۚ اِنَّ اللّٰهَ عَلٰی كُلِّ شَیْءٍ قَدٖیرٌ٢٠یآٰ اَیُّهَا النّاٰسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذٖی خَلَقَكُمْ وَالَّذٖینَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ٢١ٱَلَّذٖی جَعَلَ لَكُمُ الْاَرْضَ فِراٰشًا وَالسَّمآٰءَ بِنآٰءً وَاَنْزَلَ مِنَ السَّمآٰءِ مآٰءً فَاَخْرَجَ بِهٖ مِنَ الثَّمَراٰتِ رِزْقًا لَكُمْۖ فَلاٰ تَجْعَلُوا لِلّٰهِ اَنْداٰدًا وَاَنْتُمْ تَعْلَمُونَ٢٢وَاِنْ كُنْتُمْ فٖی رَیْبٍ مِمّاٰ نَزَّلْناٰ عَلٰی عَبْدِناٰ فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهٖ وَادْعُوا شُهَدآٰءَكُمْ مِنْ دُونِ اللّٰهِ اِنْ كُنْتُمْ صاٰدِقٖینَ٢٣فَاِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَلَنْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النّاٰرَ الَّتٖی وَقُودُهَا النّاٰسُ وَالْحِجاٰرَةُۖ اُعِدَّتْ لِلْكاٰفِرٖینَ٢٤

آنان [= منافقان‌] همانند کسی هستند که آتشی افروخته (تا در بیابان تاریک، راه خود را پیدا کند)، ولی هنگامی که آتش اطراف او را روشن ساخت، خداوند (طوفانی می‌فرستد و) آن را خاموش می‌کند؛ و در تاریکیهای وحشتناکی که چشم کار نمی‌کند، آنها را رها می‌سازد. 17آنها کران، گنگها و کورانند؛ لذا (از راه خطا) بازنمی‌گردند! 18یا همچون بارانی از آسمان، که در شب تاریک همراه با رعد و برق و صاعقه (بر سر رهگذران) ببارد. آنها از ترس مرگ، انگشتانشان را در گوشهای خود می‌گذارند؛ تا صدای صاعقه را نشنوند. و خداوند به کافران احاطه دارد (و در قبضه قدرت او هستند). 19(روشنائی خیره کننده) برق، نزدیک است چشمانشان را برباید. هر زمان که (برق جستن می‌کند، و صفحه بیابان را) برای آنها روشن می‌سازد، (چند گامی) در پرتو آن راه می‌روند؛ و چون خاموش می‌شود، توقف می‌کنند. و اگر خدا بخواهد، گوش و چشم آنها را از بین می‌برد؛ چرا که خداوند بر هر چیز تواناست. 20ای مردم! پروردگار خود را پرستش کنید؛ آن کس که شما، و کسانی را که پیش از شما بودند آفرید، تا پرهیزکار شوید. 21آن کس که زمین را بستر شما، و آسمان [= جو زمین‌] را همچون سقفی بالای سر شما قرار داد؛ و از آسمان آبی فرو فرستاد؛ و به وسیله آن، میوه‌ها را پرورش داد؛ تا روزی شما باشد. بنابر این، برای خدا همتایانی قرار ندهید، در حالی که می‌دانید (هیچ یک از آنها، نه شما را آفریده‌اند، و نه شما را روزی می‌دهند). 22و اگر در باره آنچه بر بنده خود [= پیامبر] نازل کرده‌ایم شک و تردید دارید، (دست کم) یک سوره همانند آن بیاورید؛ و گواهان خود را - غیر خدا - برای این کار، فرا خوانید اگر راست می‌گویید! 23پس اگر چنین نکنید - که هرگز نخواهید کرد - از آتشی بترسید که هیزم آن، بدنهای مردم (گنهکار) و سنگها [= بتها] است، و برای کافران، آماده شده است! 24