Rojat.com

2- سُورَةُ الْبَقَرَةِ

وَالَّذٖینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنْكُمْ وَیَذَرُونَ اَزْواٰجًا یَتَرَبَّصْنَ بِاَنْفُسِهِنَّ اَرْبَعَةَ اَشْهُرٍ وَعَشْرًاۖ فَاِذاٰ بَلَغْنَ اَجَلَهُنَّ فَلاٰ جُناٰحَ عَلَیْكُمْ فٖیماٰ فَعَلْنَ فٖیٓ اَنْفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوفِۗ وَاللّٰهُ بِماٰ تَعْمَلُونَ خَبٖیرٌ٢٣٤وَلاٰ جُناٰحَ عَلَیْكُمْ فٖیماٰ عَرَّضْتُمْ بِهٖ مِنْ خِطْبَةِ النِّسآٰءِ اَوْ اَكْنَنْتُمْ فٖیٓ اَنْفُسِكُمْۚ عَلِمَ اللّٰهُ اَنَّكُمْ سَتَذْكُرُونَهُنَّ وَلٰكِنْ لاٰ تُواٰعِدُوهُنَّ سِرًّا اِلّآٰ اَنْ تَقُولُوا قَوْلًا مَعْرُوفًاۚ وَلاٰ تَعْزِمُوا عُقْدَةَ النِّكاٰحِ حَتّٰی یَبْلُغَ الْكِتاٰبُ اَجَلَهُۥۚ وَاعْلَمُوٓا اَنَّ اللّٰهَ یَعْلَمُ ماٰ فٖیٓ اَنْفُسِكُمْ فَاحْذَرُوهُۚ وَاعْلَمُوٓا اَنَّ اللّٰهَ غَفُورٌ حَلٖیمٌ٢٣٥لاٰ جُناٰحَ عَلَیْكُمْ اِنْ طَلَّقْتُمُ النِّسآٰءَ ماٰ لَمْ تَمَسُّوهُنَّ اَوْ تَفْرِضُوا لَهُنَّ فَرٖیضَةًۚ وَمَتِّعُوهُنَّ عَلَی الْمُوسِعِ قَدَرُهُۥ وَعَلَی الْمُقْتِرِ قَدَرُهُۥ مَتاٰعًا بِالْمَعْرُوفِۖ حَقًّا عَلَی الْمُحْسِنٖینَ٢٣٦وَاِنْ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ اَنْ تَمَسُّوهُنَّ وَقَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَرٖیضَةً فَنِصْفُ ماٰ فَرَضْتُمْ اِلّآٰ اَنْ یَعْفُونَ اَوْ یَعْفُوَا الَّذٖی بِیَدِهٖ عُقْدَةُ النِّكاٰحِۚ وَاَنْ تَعْفُوٓا اَقْرَبُ لِلتَّقْوٰیۚ وَلاٰ تَنْسَوُا الْفَضْلَ بَیْنَكُمْۚ اِنَّ اللّٰهَ بِماٰ تَعْمَلُونَ بَصٖیرٌ٢٣٧

و کسانی که از شما می‌میرند و همسرانی باقی می‌گذارند، باید چهار ماه و ده روز، انتظار بکشند (و عدّه نگه دارند)! و هنگامی که به آخر مدتشان رسیدند، گناهی بر شما نیست که هر چه می‌خواهند، در باره خودشان به طور شایسته انجام دهند (و با مرد دلخواه خود، ازدواج کنند). و خدا به آنچه عمل می‌کنید، آگاه است. 234و گناهی بر شما نیست که به طور کنایه، (از زنانی که همسرانشان مرده‌اند) خواستگاری کنید، و یا در دل تصمیم بر این کار بگیرید (بدون اینکه آن را اظهار کنید). خداوند می‌دانست شما به یاد آنها خواهید افتاد؛ (و با خواسته طبیعی شما به شکل معقول، مخالف نیست؛) ولی پنهانی با آنها قرار زناشویی نگذارید، مگر اینکه به طرز پسندیده‌ای (به طور کنایه) اظهار کنید! (ولی در هر حال،) اقدام به ازدواج ننمایید، تا عدّه آنها سرآید! و بدانید خداوند آنچه را در دل دارید، می‌داند! از مخالفت او بپرهیزید! و بدانید خداوند، آمرزنده و بردبار است (و در مجازات بندگان، عجله نمی‌کند)! 235اگر زنان را قبل از آمیزش‌جنسی یا تعیین مهر، (به عللی) طلاق دهید، گناهی بر شما نیست. (و در این موقع،) آنها را (با هدیه‌ای مناسب،) بهره‌مند سازید! آن کس که توانایی دارد، به اندازه تواناییش، و آن کس که تنگدست است، به اندازه خودش، هدیه‌ای شایسته (که مناسب حال دهنده و گیرنده باشد) بدهد! و این بر نیکوکاران، الزامی است. 236و اگر آنان را، پیش از آن که با آنها تماس بگیرید و (آمیزش‌جنسی کنید) طلاق دهید، در حالی که مهری برای آنها تعیین کرده‌اید، (لازم است) نصف آنچه را تعیین کرده‌اید (به آنها بدهید) مگر اینکه آنها (حق خود را) ببخشند؛ یا (در صورتی که صغیر و سفیه باشند، ولیّ آنها، یعنی) آن کس که گره ازدواج به دست اوست، آن را ببخشد. و گذشت کردن شما (و بخشیدن تمام مهر به آنها) به پرهیزکاری نزدیکتر است، و گذشت و نیکوکاری را در میان خود فراموش نکنید، که خداوند به آنچه انجام می‌دهید، بیناست! 237