Rojat.com

2- سُورَةُ الْبَقَرَةِ

لَیْسَ الْبِرَّ اَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلٰكِنَّ الْبِرَّ مَنْ ءاٰمَنَ بِاللّٰهِ وَالْیَوْمِ الْءاٰخِرِ وَالْمَلآٰئِكَةِ وَالْكِتاٰبِ وَالنَّبِیّٖینَ وَءاٰتَی الْماٰلَ عَلٰی حُبِّهٖ ذَوِی الْقُرْبٰی وَالْیَتاٰمٰی وَالْمَساٰكٖینَ وَابْنَ السَّبٖیلِ وَالسّآٰئِلٖینَ وَفِی الرِّقاٰبِ وَاَقاٰمَ الصَّلٰوةَ وَءاٰتَی الزَّكٰوةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ اِذاٰ عاٰهَدُواۖ وَالصّاٰبِرٖینَ فِی الْبَأْسآٰءِ وَالضَّرّآٰءِ وَحٖینَ الْبَأْسِۗ اُولٰٓئِكَ الَّذٖینَ صَدَقُواۖ وَاُولٰٓئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ١٧٧یآٰ اَیُّهَا الَّذٖینَ ءاٰمَنُوا كُتِبَ عَلَیْكُمُ الْقِصاٰصُ فِی الْقَتْلٰیۖ ٱَلْحُرُّ بِالْحُرِّ وَالْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَالْاُنْثٰی بِالْاُنْثٰیۚ فَمَنْ عُفِیَ لَهُۥ مِنْ اَخٖیهِ شَیْءٌ فَاتِّباٰعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَاَدآٰءٌ اِلَیْهِ بِاِحْساٰنٍۗ ذٰلِكَ تَخْفٖیفٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَرَحْمَةٌۗ فَمَنِ اعْتَدٰی بَعْدَ ذٰلِكَ فَلَهُۥ عَذاٰبٌ اَلٖیمٌ١٧٨وَلَكُمْ فِی الْقِصاٰصِ حَیٰوةٌ یآٰ اُولِی الْاَلْباٰبِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ١٧٩كُتِبَ عَلَیْكُمْ اِذاٰ حَضَرَ اَحَدَكُمُ الْمَوْتُ اِنْ تَرَكَ خَیْرًا الْوَصِیَّةُ لِلْواٰلِدَیْنِ وَالْاَقْرَبٖینَ بِالْمَعْرُوفِۖ حَقًّا عَلَی الْمُتَّقٖینَ١٨٠

 نیکی، (تنها) این نیست که (به هنگام نماز،) رویِ خود را به سوی مشرق و (یا) مغرب کنید؛ (و تمام گفتگوی شما، در باره قبله و تغییر آن باشد؛ و همه وقت خود را مصروف آن سازید؛) بلکه نیکی (و نیکوکار) کسی است که به خدا، و روز رستاخیز، و فرشتگان، و کتاب (آسمانی)، و پیامبران، ایمان آورده؛ و مال (خود) را، با همه علاقه‌ای که به آن دارد، به خویشاوندان و یتیمان و مسکینان و واماندگان در راه و سائلان و بردگان، انفاق می‌کند؛ نماز را برپا می‌دارد و زکات را می‌پردازد؛ و (همچنین) کسانی که به عهد خود -به هنگامی که عهد بستند-وفا می‌کنند؛ و در برابر محرومیتها و بیماریها و در میدان جنگ، استقامت به خرج می‌دهند؛ اینها کسانی هستند که راست می‌گویند؛ و (گفتارشان با اعتقادشان هماهنگ است؛) و اینها هستند پرهیزکاران! 177ای افرادی که ایمان آورده‌اید! حکم قصاص در مورد کشتگان، بر شما نوشته شده است: آزاد در برابر آزاد، و برده در برابر برده، و زن در برابر زن، پس اگر کسی از سوی برادر (دینی) خود، چیزی به او بخشیده شود، (و حکم قصاص او، تبدیل به خونبها گردد،) باید از راه پسندیده پیروی کند. (و صاحب خون، حال پرداخت کننده دیه را در نظر بگیرد.) و او [= قاتل‌] نیز، به نیکی دیه را (به ولی مقتول) بپردازد؛ (و در آن، مسامحه نکند.) این، تخفیف و رحمتی است از ناحیه پروردگار شما! و کسی که بعد از آن، تجاوز کند، عذاب دردناکی خواهد داشت. 178و برای شما در قصاص، حیات و زندگی است، ای صاحبان خِرد! شاید شما تقوا پیشه کنید. 179بر شما نوشته شده: «هنگامی که یکی از شما را مرگ فرا رسد، اگر چیز خوبی [= مالی‌] از خود به جای گذارده، برای پدر و مادر و نزدیکان، بطور شایسته وصیت کند! این حقّی است بر پرهیزکاران!» 180