Rojat.com

2- سُورَةُ الْبَقَرَةِ

وَلَنْ تَرْضٰی عَنْكَ الْیَهُودُ وَلَا النَّصاٰرٰی حَتّٰی تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْۗ قُلْ اِنَّ هُدَی اللّٰهِ هُوَ الْهُدٰیۗ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ اَهْوآٰءَهُمْ بَعْدَ الَّذٖی جآٰءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ماٰ لَكَ مِنَ اللّٰهِ مِنْ وَلِیٍّ وَلاٰ نَصٖیرٍ١٢٠ٱَلَّذٖینَ ءاٰتَیْناٰهُمُ الْكِتاٰبَ یَتْلُونَهُۥ حَقَّ تِلاٰوَتِهٖٓ اُولٰٓئِكَ یُؤْمِنُونَ بِهٖۗ وَمَنْ یَكْفُرْ بِهٖ فَاُولٰٓئِكَ هُمُ الْخاٰسِرُونَ١٢١یاٰ بَنٖیٓ اِسْرآٰئٖیلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِیَ الَّتٖیٓ اَنْعَمْتُ عَلَیْكُمْ وَاَنّٖی فَضَّلْتُكُمْ عَلَی الْعاٰلَمٖینَ١٢٢وَاتَّقُوا یَوْمًا لاٰ تَجْزٖی نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَیْئًا وَلاٰ یُقْبَلُ مِنْهاٰ عَدْلٌ وَلاٰ تَنْفَعُهاٰ شَفاٰعَةٌ وَلاٰ هُمْ یُنْصَرُونَ١٢٣وَاِذِ ابْتَلٰٓی اِبْراٰهٖیمَ رَبُّهُۥ بِكَلِماٰتٍ فَاَتَمَّهُنَّۖ قاٰلَ اِنّٖی جاٰعِلُكَ لِلنّاٰسِ اِماٰمًاۖ قاٰلَ وَمِنْ ذُرِّیَّتٖیۖ قاٰلَ لاٰ یَناٰلُ عَهْدِی الظّاٰلِمٖینَ١٢٤وَاِذْ جَعَلْنَا الْبَیْتَ مَثاٰبَةً لِلنّاٰسِ وَاَمْنًا وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقاٰمِ اِبْراٰهٖیمَ مُصَلًّیۖ وَعَهِدْنآٰ اِلٰٓی اِبْراٰهٖیمَ وَاِسْماٰعٖیلَ اَنْ طَهِّراٰ بَیْتِیَ لِلطّآٰئِفٖینَ وَالْعاٰكِفٖینَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ١٢٥وَاِذْ قاٰلَ اِبْراٰهٖیمُ رَبِّ اجْعَلْ هٰذاٰ بَلَدًا ءاٰمِنًا وَارْزُقْ اَهْلَهُۥ مِنَ الثَّمَراٰتِ مَنْ ءاٰمَنَ مِنْهُمْ بِاللّٰهِ وَالْیَوْمِ الْءاٰخِرِۚ قاٰلَ وَمَنْ كَفَرَ فَاُمَتِّعُهُۥ قَلٖیلًا ثُمَّ اَضْطَرُّهُۥٓ اِلٰی عَذاٰبِ النّاٰرِۖ وَبِئْسَ الْمَصٖیرُ١٢٦

هرگز یهود و نصاری از تو راضی نخواهند شد، (تا به طور کامل، تسلیم خواسته‌های آنها شوی، و) از آیین (تحریف یافته) آنان، پیروی کنی. بگو: «هدایت، تنها هدایت الهی است!» و اگر از هوی و هوسهای آنان پیروی کنی، بعد از آنکه آگاه شده‌ای، هیچ سرپرست و یاوری از سوی خدا برای تو نخواهد بود. 120کسانی که کتاب آسمانی به آنها داده‌ایم [= یهود و نصاری‌] آن را چنان که شایسته آن است می‌خوانند؛ آنها به پیامبر اسلام ایمان می‌آورند؛ و کسانی که به او کافر شوند، زیانکارند. 121ای بنی اسرائیل! نعمت مرا، که به شما ارزانی داشتم، به یاد آورید! و (نیز به خاطر آورید) که من شما را بر جهانیان برتری بخشیدم! 122از روزی بترسید که هیچ کس از دیگری دفاع نمی‌کند؛ و هیچ‌گونه عوضی از او قبول نمی‌شود؛ و شفاعت، او را سود نمی‌دهد؛ و (از هیچ سوئی) یاری نمی‌شوند! 123(به خاطر آورید) هنگامی که خداوند، ابراهیم را با وسایل گوناگونی آزمود. و او به خوبی از عهده این آزمایشها برآمد. خداوند به او فرمود: «من تو را امام و پیشوای مردم قرار دادم!» ابراهیم عرض کرد: «از دودمان من (نیز امامانی قرار بده!)» خداوند فرمود: «پیمان من، به ستمکاران نمی‌رسد! (و تنها آن دسته از فرزندان تو که پاک و معصوم باشند، شایسته این مقامند)». 124و (به خاطر بیاورید) هنگامی که خانه کعبه را محل بازگشت و مرکز امن و امان برای مردم قرار دادیم! و (برای تجدید خاطره،) از مقام ابراهیم، عبادتگاهی برای خود انتخاب کنید! و ما به ابراهیم و اسماعیل امر کردیم که: «خانه مرا برای طواف‌کنندگان و مجاوران و رکوع‌کنندگان و سجده‌کنندگان، پاک و پاکیزه کنید!» 125و (به یاد آورید) هنگامی را که ابراهیم عرض کرد: «پروردگارا! این سرزمین را شهر امنی قرار ده! و اهل آن را -آنها که به خدا و روز بازپسین، ایمان آورده‌اند- از ثمرات (گوناگون)، روزی ده!» گفت: «(ما دعای تو را اجابت کردیم؛ و مؤمنان را از انواع برکات، بهره‌مند ساختیم؛) اما به آنها که کافر شدند، بهره کمی خواهیم داد؛ سپس آنها را به عذاب آتش می‌کشانیم؛ و چه بد سرانجامی دارند» 126