قرآن کریم (با فونت خوانا)



فَـأٰتٰىهُمُ اللّٰهُ ثَواٰبَ الدُّنْیاٰ وَحُسْنَ ثَواٰبِ الْءاٰخِرَةِۗ وَاللّٰهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنٖینَ۝١٤٨۝یآٰ اَیُّهَا الَّذٖینَ ءاٰمَنُوٓا اِنْ تُطٖیعُوا الَّذٖینَ كَفَرُوا یَرُدُّوكُمْ عَلٰٓی اَعْقاٰبِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خاٰسِرٖینَ۝١٤٩۝بَلِ اللّٰهُ مَوْلٰىكُمْۖ وَهُوَ خَیْرُ النّاٰصِرٖینَ۝١٥٠۝سَنُلْقٖی فٖی قُلُوبِ الَّذٖینَ كَفَرُوا الرُّعْبَ بِمآٰ اَشْرَكُوا بِاللّٰهِ ماٰ لَمْ یُنَزِّلْ بِهٖ سُلْطاٰنًاۖ وَمَأْوٰىهُمُ النّاٰرُۚ وَبِئْسَ مَثْوَی الظّاٰلِمٖینَ۝١٥١۝وَلَقَدْ صَدَقَكُمُ اللّٰهُ وَعْدَهُۥٓ اِذْ تَحُسُّونَهُمْ بِاِذْنِهٖۖ حَتّٰٓی اِذاٰ فَشِلْتُمْ وَتَناٰزَعْتُمْ فِی الْاَمْرِ وَعَصَیْتُمْ مِنْ بَعْدِ مآٰ اَرٰىكُمْ ماٰ تُحِبُّونَۚ مِنْكُمْ مَنْ یُرٖیدُ الدُّنْیاٰ وَمِنْكُمْ مَنْ یُرٖیدُ الْءاٰخِرَةَۚ ثُمَّ صَرَفَكُمْ عَنْهُمْ لِیَبْتَلِیَكُمْۖ وَلَقَدْ عَفاٰ عَنْكُمْۗ وَاللّٰهُ ذُو فَضْلٍ عَلَی الْمُؤْمِنٖینَ۝١٥٢۝اِذْ تُصْعِدُونَ وَلاٰ تَلْوُۥنَ عَلٰٓی اَحَدٍ وَالرَّسُولُ یَدْعُوكُمْ فٖیٓ اُخْرٰىكُمْ فَاَثاٰبَكُمْ غَمًّا بِغَمٍّ لِكَیْ لاٰ تَحْزَنُوا عَلٰی ماٰ فاٰتَكُمْ وَلاٰ مآٰ اَصاٰبَكُمْۗ وَاللّٰهُ خَبٖیرٌ بِماٰ تَعْمَلُونَ۝١٥٣۝

از این‌رو خداوند پاداش این جهان، و پاداش نیک آن جهان را به آنها داد؛ و خداوند نیکوکاران را دوست می‌دارد. ﴾148﴿ای کسانی که ایمان آورده‌اید! اگر از کسانی که کافر شده‌اند اطاعت کنید، شما را به گذشته‌هایتان بازمی‌گردانند؛ و سرانجام، زیانکار خواهید شد. ﴾149﴿(آنها تکیه‌گاه شما نیستند،) بلکه ولی و سرپرست شما، خداست؛ و او بهترین یاوران است. ﴾150﴿بزودی در دلهای کافران، بخاطر اینکه بدون دلیل، چیزهایی را برای خدا همتا قرار دادند، رعب و ترس می‌افکنیم؛ و جایگاه آنها، آتش است؛ و چه بد جایگاهی است جایگاه ستمکاران! ﴾151﴿خداوند، وعده خود را به شما، (در باره پیروزی بر دشمن در احد،) تحقق بخشید؛ در آن هنگام (که در آغاز جنگ،) دشمنان را به فرمان او، به قتل می‌رساندید؛ (و این پیروزی ادامه داشت) تا اینکه سست شدید؛ و (بر سر رهاکردن سنگرها،) در کار خود به نزاع پرداختید؛ و بعد از آن که آنچه را دوست می‌داشتید (از غلبه بر دشمن) به شما نشان داد، نافرمانی کردید. بعضی از شما، خواهان دنیا بودند؛ و بعضی خواهان آخرت. سپس خداوند شما را از آنان منصرف ساخت؛ (و پیروزی شما به شکست انجامید؛) تا شما را آزمایش کند. و او شما را بخشید؛ و خداوند نسبت به مؤمنان، فضل و بخشش دارد. ﴾152﴿(به خاطر بیاورید) هنگامی را که از کوه بالا میرفتید؛ و جمعی در وسط بیابان پراکنده شدند؛ و از شدت وحشت،) به عقب ماندگان نگاه نمی‌کردید، و پیامبر از پشت سر، شما را صدا می‌زد. سپس اندوه‌ها را یکی پس از دیگری به شما جزا داد؛ این بخاطر آن بود که دیگر برای از دست رفتن (غنایم جنگی) غمگین نشوید، و نه بخاطر مصیبت‌هایی که بر شما وارد می‌گردد. و خداوند از آنچه انجام می‌دهید، آگاه است. ﴾153﴿