قرآن کریم (با فونت خوانا)



فَلَمّاٰ فَصَلَ طاٰلُوتُ بِالْجُنُودِ قاٰلَ اِنَّ اللّٰهَ مُبْتَلٖیكُمْ بِنَهَرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَیْسَ مِنّٖی وَمَنْ لَمْ یَطْعَمْهُ فَاِنَّهُۥ مِنّٖیٓ اِلّاٰ مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِیَدِهٖۚ فَشَرِبُوا مِنْهُ اِلّاٰ قَلٖیلًا مِنْهُمْۚ فَلَمّاٰ جاٰوَزَهُۥ هُوَ وَالَّذٖینَ ءاٰمَنُوا مَعَهُۥ قاٰلُوا لاٰ طاٰقَةَ لَنَا الْیَوْمَ بِجاٰلُوتَ وَجُنُودِهٖۚ قاٰلَ الَّذٖینَ یَظُنُّونَ اَنَّهُمْ مُلاٰقُوا اللّٰهِ كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلٖیلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثٖیرَةً بِاِذْنِ اللّٰهِۚ وَاللّٰهُ مَعَ الصّاٰبِرٖینَ۝٢٤٩۝وَلَمّاٰ بَرَزُوا لِجاٰلُوتَ وَجُنُودِهٖ قاٰلُوا رَبَّنآٰ اَفْرِغْ عَلَیْناٰ صَبْرًا وَثَبِّتْ اَقْداٰمَناٰ وَانْصُرْناٰ عَلَی الْقَوْمِ الْكاٰفِرٖینَ۝٢٥٠۝فَهَزَمُوهُمْ بِاِذْنِ اللّٰهِ وَقَتَلَ داٰوُۥدُ جاٰلُوتَ وَءاٰتٰىهُ اللّٰهُ الْمُلْكَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُۥ مِمّاٰ یَشآٰءُۗ وَلَوْلاٰ دَفْعُ اللّٰهِ النّاٰسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْاَرْضُ وَلٰكِنَّ اللّٰهَ ذُو فَضْلٍ عَلَی الْعاٰلَمٖینَ۝٢٥١۝تِلْكَ ءاٰیاٰتُ اللّٰهِ نَتْلُوهاٰ عَلَیْكَ بِالْحَقِّۚ وَاِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلٖینَ۝٢٥٢۝

و هنگامی که طالوت (به فرماندهی لشکر بنی اسرائیل منصوب شد، و) سپاهیان را با خود بیرون برد، به آنها گفت: «خداوند، شما را به وسیله یک نهر آب، آزمایش می‌کند؛ آنها (که به هنگام تشنگی،) از آن بنوشند، از من نیستند؛ و آنها که جز یک پیمانه با دست خود، بیشتر از آن نخورند، از من هستند» جز عده کمی، همگی از آن آب نوشیدند. سپس هنگامی که او، و افرادی که با او ایمان آورده بودند، (و از بوته آزمایش، سالم به‌در آمدند،) از آن نهر گذشتند، (از کمی نفرات خود، ناراحت شدند؛ و عده‌ای) گفتند: «امروز، ما توانایی مقابله با (*جالوت*) و سپاهیان او را نداریم.» اما آنها که می‌دانستند خدا را ملاقات خواهند کرد (و به روز رستاخیز، ایمان داشتند) گفتند: «چه بسیار گروه‌های کوچکی که به فرمان خدا، بر گروه‌های عظیمی پیروز شدند!» و خداوند، با صابران و استقامت‌کنندگان) است. ﴾249﴿و هنگامی که در برابر (*جالوت*) و سپاهیان او قرارگرفتند گفتند: «پروردگارا! پیمانه شکیبایی و استقامت را بر ما بریز! و قدمهای ما را ثابت بدار! و ما را بر جمعیّت کافران، پیروز بگردان! ﴾250﴿سپس به فرمان خدا، آنها سپاه دشمن را به هزیمت واداشتند. و «داوود» (نوجوان نیرومند و شجاعی که در لشکر «طالوت» بود)، «جالوت» را کشت؛ و خداوند، حکومت و دانش را به او بخشید؛ و از آنچه می‌خواست به او تعلیم داد. و اگر خداوند، بعضی از مردم را به وسیله بعضی دیگر دفع نمی‌کرد، زمین را فساد فرامی‌گرفت، ولی خداوند نسبت به جهانیان، لطف و احسان دارد. ﴾251﴿اینها، آیات خداست که به حق، بر تو می‌خوانیم؛ و تو از رسولان (ما) هستی. ﴾252﴿