قرآن کریم (با فونت خوانا)



وَاِذْ یَرْفَعُ اِبْراٰهٖیمُ الْقَواٰعِدَ مِنَ الْبَیْتِ وَاِسْماٰعٖیلُ رَبَّناٰ تَقَبَّلْ مِنّآٰۖ اِنَّكَ اَنْتَ السَّمٖیعُ الْعَلٖیمُ۝١٢٧۝رَبَّناٰ وَاجْعَلْناٰ مُسْلِمَیْنِ لَكَ وَمِنْ ذُرِّیَّتِنآٰ اُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ وَاَرِناٰ مَناٰسِكَناٰ وَتُبْ عَلَیْنآٰۖ اِنَّكَ اَنْتَ التَّوّاٰبُ الرَّحٖیمُ۝١٢٨۝رَبَّناٰ وَابْعَثْ فٖیهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ ءاٰیاٰتِكَ وَیُعَلِّمُهُمُ الْكِتاٰبَ وَالْحِكْمَةَ وَیُزَكّٖیهِمْۖ اِنَّكَ اَنْتَ الْعَزٖیزُ الْحَكٖیمُ۝١٢٩۝وَمَنْ یَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ اِبْراٰهٖیمَ اِلّاٰ مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُۥۚ وَلَقَدِ اصْطَفَیْناٰهُ فِی الدُّنْیاٰۖ وَاِنَّهُۥ فِی الْءاٰخِرَةِ لَمِنَ الصّاٰلِحٖینَ۝١٣٠۝اِذْ قاٰلَ لَهُۥ رَبُّهُۥٓ اَسْلِمْۖ قاٰلَ اَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعاٰلَمٖینَ۝١٣١۝وَوَصّٰی بِهآٰ اِبْراٰهٖیمُ بَنٖیهِ وَیَعْقُوبُ یاٰ بَنِیَّ اِنَّ اللّٰهَ اصْطَفٰی لَكُمُ الدّٖینَ فَلاٰ تَمُوتُنَّ اِلّاٰ وَاَنْتُمْ مُسْلِمُونَ۝١٣٢۝اَمْ كُنْتُمْ شُهَدآٰءَ اِذْ حَضَرَ یَعْقُوبَ الْمَوْتُ اِذْ قاٰلَ لِبَنٖیهِ ماٰ تَعْبُدُونَ مِنْ بَعْدٖیۖ قاٰلُوا نَعْبُدُ اِلٰهَكَ وَاِلٰهَ ءاٰبآٰئِكَ اِبْراٰهٖیمَ وَاِسْماٰعٖیلَ وَاِسْحاٰقَ اِلٰهًا واٰحِدًا وَنَحْنُ لَهُۥ مُسْلِمُونَ۝١٣٣۝تِلْكَ اُمَّةٌ قَدْ خَلَتْۖ لَهاٰ ماٰ كَسَبَتْ وَلَكُمْ ماٰ كَسَبْتُمْۖ وَلاٰ تُسْئَلُونَ عَمّاٰ كاٰنُوا یَعْمَلُونَ۝١٣٤۝

و (نیز به یاد آورید) هنگامی را که ابراهیم و اسماعیل، پایه‌های خانه (کعبه) را بالا می‌بردند، (و می‌گفتند:) «پروردگارا! از ما بپذیر، که تو شنوا و دانایی! ﴾127﴿پروردگارا! ما را تسلیم فرمان خود قرار ده! و از دودمان ما، امتی که تسلیم فرمانت باشند، به وجود آور! و طرز عبادتمان را به ما نشان ده و توبه ما را بپذیر، که تو توبه‌پذیر و مهربانی! ﴾128﴿پروردگارا! در میان آنها پیامبری از خودشان برانگیز، تا آیات تو را بر آنان بخواند، و آنها را کتاب و حکمت بیاموزد، و پاکیزه کند؛ زیرا تو توانا و حکیمی (و بر این کار، قادری)!» ﴾129﴿جز افراد سفیه و نادان، چه کسی از آیین ابراهیم، (با آن پاکی و درخشندگی،) روی‌گردان خواهد شد؟! ما او را در این جهان برگزیدیم؛ و او در جهان دیگر، از صالحان است. ﴾130﴿در آن هنگام که پروردگارش به او گفت: اسلام بیاور! (و در برابر حق، تسلیم باش! او فرمان پروردگار را، از جان و دل پذیرفت؛ و) گفت: «در برابر پروردگار جهانیان، تسلیم شدم.» ﴾131﴿و ابراهیم و یعقوب (در واپسین لحظات عمر،) فرزندان خود را به این آیین، وصیت کردند؛ (و هر کدام به فرزندان خویش گفتند:) «فرزندان من! خداوند این آیین پاک را برای شما برگزیده است؛ و شما، جز به آیین اسلام [= تسلیم در برابر فرمان خدا] از دنیا نروید!» ﴾132﴿آیا هنگامی که مرگ یعقوب فرا رسید، شما حاضر بودید؟! در آن هنگام که به فرزندان خود گفت: «پس از من، چه چیز را می‌پرستید؟» گفتند: «خدای تو، و خدای پدرانت، ابراهیم و اسماعیل و اسحاق، خداوند یکتا را، و ما در برابر او تسلیم هستیم.» ﴾133﴿آنها امتی بودند که درگذشتند. اعمال آنان، مربوط به خودشان بود و اعمال شما نیز مربوط به خود شماست؛ و شما هیچ‌گاه مسئول اعمال آنها نخواهید بود. ﴾134﴿